Het misverstand uit de nondualiteit.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is idd helemaal niet relevant in je hoofd met hypothese bezig te zijn en dat is de gespreksstof hier.

Inderdaad, ga het aan. En kom dan vertellen wat het je gebracht heeft.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dan heb je mij verkeerd gelezen. Ik wijs het en mijn eigen ego niet af. Ik probeer me bewust te zijn van mn ego. Ik wil hem leren kennen en alle trucjes die hij in huis heeft. En zoals ik in #1 al stel: het is een slimmerik.

Deze bewustwording leidt bij mij tot een heftigere reactie bij constatering van ego-gedrag. Waar ik zelf ook niet bepaald vrij van ben.

Ik ben je niet ter verantwoording aan het roepen ik stel je bewustwordingsvragen opdat je een antwoord vindt op de door jou zelf gestelde vragen. Ik zou nu kunnen reageren met 'waarom wil je vrij zijn van je ego, terwijl je ego de belichaming vormt in je contact met de wereld ?'.

Ik hoef dus geen antwoord, geef aan jou zelf een antwoord hierop.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Waarom raakt het mij als iemand waar ik van houd, ego gedrag er op na houdt? Die persoon doet dat toch zelf?

Hier bestaat (kennelijk) ook weerstand tegen zoiets als het ego. Onderzoek die weerstand.

Liefde is daar, bij ego, in eerste instantie eigenliefde en vanuit in eerste instantie het hebben van eigenliefde kan het groeien en vanuit een overvloed kan er liefde worden weggegeven. Zo werkt dat tussen ego's. Maar dat is niet verkeerd want het is instinctmatig allemaal al op zelfbehoud gericht. Als je dit afwijst wijs je de natuur af.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Met de ratio werken is een eitje. Je weegt belangen af en schat waarschijnlijkheid/risico in . Valt deze 60/40% uit, dan is de keuze gemakkelijk. Niets kiezen is immers ook een keuze. Met de ratio neem ik een beperkte tijdsspanne waarin ik de voorkomende mogelijkheden kan evalueren.

k zal er eens op letten, hoe ik dat doe. Maar zo ver ik weet doe ik het zo goed als nooit puur op ratio. Zelfs al is het risico klein of rationeel gezien niet aanwezig, als het niet goed voelt ( of krijg ik iets anders door) dan doe ik het niet. Heel soms gaat dat niet en dan blijkt achteraf dat het gevoel klopte. Dat zijn dan wel geen halszaken, maar kleine dingetjes.

[Esradha]

Kiezen is over het algemeen een combinatie van. Je overziet welke opties je hebt en wat de gevolgen van die verschillende opties zijn (redeneren). Je gevoel vertelt je welk belang de verschillende opties voor je hebben en of je alle opties vertrouwt. Een deel van dat gevoel is ook je intuïtie, die je zonder redenaties vertelt wat wel of niet lijkt te kloppen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

k zal er eens op letten, hoe ik dat doe. Maar zo ver ik weet doe ik het zo goed als nooit puur op ratio. Zelfs al is het risico klein of rationeel gezien niet aanwezig, als het niet goed voelt ( of krijg ik iets anders door) dan doe ik het niet. Heel soms gaat dat niet en dan blijkt achteraf dat het gevoel klopte. Dat zijn dan wel geen halszaken, maar kleine dingetjes.

Misschien is het zo, Ulla. Dat jij al lang al gewend ben om intuitie door de ratio te vermengen. Dan wordt zowel de ratio als de intuitie niet erg duidelijk. Het verschil wat wij dan ervaren komt door onze verschillende oorsprongsgeschiedenis. Met veel beslissingen reageer ik puur rationeel. Gewoon een aantal feiten vergelijken, makkelijk zat. Intuitie ben ik pas de laatste jaren bewust gaan gebruiken en staat daarom in mijn beleving haarscherp afgebakend van de ratio.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Kiezen is over het algemeen een combinatie van. Je overziet welke opties je hebt en wat de gevolgen van die verschillende opties zijn (redeneren). Je gevoel vertelt je welk belang de verschillende opties voor je hebben en of je alle opties vertrouwt. Een deel van dat gevoel is ook je intuïtie, die je zonder redenaties vertelt wat wel of niet lijkt te kloppen.

Ik merk nu dus dat ik dat niet doe. Een rationele beslissing neem ik alleen op grond van feiten en risico-inschatting. Ook als er feiten ontbreken probeer ik er het belang van in te schatten.

Eigenlijk wel een grappige constatering vind ik zelf.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

In het kader van nondualiteit brengen (moderne) goeroes het zo dat ons duale bestaan een illusie is. En dat klopt ook! Maar vervolgens wordt er een verkeerde conclusie aan verbonden: (geestelijk) lijden hoeft niet, want dit bestaan is toch maar een illusie.

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

En "wij" trappen er in. En omdat ons ego zich koest houden denken we ook nog dat we het juiste pad bewandelen. Maar ga jezelf eens na?: wat doet het ego als je hem zn zin niet geeft? Protesteren. Des te meer je je ego negeert des te harder hij begint te piepen en trucjes te bedenken om zijn zin te krijgen.

Wij (de mens) zijn ego-verslaafd. Als je een junk zijn shit niet meer geeft, gaat hij daar blij van worden? Nee, hij gaat de meest smerige trucjes bedenken om zijn shit te bemachtigen. Zo doet ons ego dat ook. Zie bovenstaande.

En als je je uit je verslaving wilt wegrukken is dat geen gemakkelijke weg. Je hele "zijn" gaat schreeuwen om de shit die ego heet. Je hongert ahw je ego uit en hij gaat protesteren. Als je dit ervaart is dat een teken. Maar altijd zal het ego in de buurt zijn om in de vorm van rationaliteit je wat anders te vertellen?.

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Niets, help me even aub, gaarne een ja of een nee (want dan is het voor mij duidelijk).

Bestaat er werkelijk duaal bestaan?

Of komt dat enkel omdat de mens vanuit zijn denken de werkelijkheid beziet?

Is er als mens een leven zonder geestelijk lijden mogelijk?

Is het ego werkelijk een illusie?

Is het ego enkel wat hersenschakelingen/bundeltje gedachtes die zichzelf in stand denken?

Is er een menselijk bestaan zonder verdriet mogelijk?

Kan de mens aan ego verslaafd zijn?

Is er niet enkel het ego wat zich zelf in stand wil houden (aan zichzelf verslaafd is).

Kan de mens zonder ego?

Bestaat er een mens zonder ego?

Gaat je 'zijn' schreeuwen?

Of schreeuwt het ego?

Is er verschil tussen 'je zijn' en het ego?

[Freerider]

Aart:
Niets, help me even aub, gaarne een ja of een nee (want dan is het voor mij duidelijk).

Bestaat er werkelijk duaal bestaan? JA

Of komt dat enkel omdat de mens vanuit zijn denken de werkelijkheid beziet? JA

Is er als mens een leven zonder geestelijk lijden mogelijk? JA

Is het ego werkelijk een illusie? JA

Is het ego enkel wat hersenschakelingen/bundeltje gedachtes die zichzelf in stand denken? NEE

Is er een menselijk bestaan zonder verdriet mogelijk? JA

Kan de mens aan ego verslaafd zijn? JAZEKER

Is er niet enkel het ego wat zich zelf in stand wil houden (aan zichzelf verslaafd is). JA

Kan de mens zonder ego? NEE

Bestaat er een mens zonder ego? NEE

Gaat je 'zijn' schreeuwen? NEE, die is "stil".

Of schreeuwt het ego? NEE

Is er verschil tussen 'je zijn' en het ego? JA

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik merk nu dus dat ik dat niet doe. Een rationele beslissing neem ik alleen op grond van feiten en risico-inschatting. Ook als er feiten ontbreken probeer ik er het belang van in te schatten.

Eigenlijk wel een grappige constatering vind ik zelf.

Het inschatten van belang is naar mijn idee iets waar je gevoel (op de achtergrond) bij betrokken is. Dat deze misschien niet heel bewust speelt, wil niet zeggen dat je gevoel geen enkele bijdrage levert in het proces.