Gedachten

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Nee, lees de quote van Guido nog eens goed. Vóór mij is alleen maar ruimte-tijd.
Dat wat 'aandacht' heet, heeft aandacht voor alles wat zich in ruimte-tijd bevindt.
Nu besteden ik bv aandacht aan jouw comment. Jouw comment bevindt zich in ruimte-tijd (dit forum).

Aandacht voor de aandacht zelf kan niet. Aandacht gewaar worden kan wel.

Gewaarworden = bemerken, subtieler dan gadeslaan. Gade slaan (waarnemen) is gemakkelijk , dat doet ieder mens de gehele dag. Maar dat wat 'gade slaat' opmerken (de aandacht) is de kern van zelfkennis.

Het probleem, hoe je het ook wilt draaien en/of keren, blijft het denken.
De persoon heeft zichzelf vereenzelvigd met zijn denken en hij kan zichzelf niet voorstellen zonder zijn verstand...
Weet dat het niet alleen het verstand is dat 'denkt'; in tegendeel, heel je wezen analyseert, stelt vast, legt verbanden, ziet, weet... Dat is een natuurlijk proces dat wij in onze kinderdlijke overmoed veel en veel te veel vervangen hebben door ons verstand in plaats van het aangevuld te hebben met ons verstand...
Vandaar ook de vervreemding van onszelf waardoor we eerder denken te zijn in plaats van gewoon te zijn...
Als je dat inziet; als je eindelijk opnieuw naar je innerlijk zijn luistert ga je automatisch direct handelen in plaats van te denken dat je handelt...
Je gaat je eigen 'ik' terug tegenkomen en zijn plaats in het al kennen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je zult altijd als het 'wordende' dienen te verschijnen, daar is geen ontkomen aan. Als jij weet wat 'ik ben' is, dan weet je ook dat dat niet kan verschijnen.

Dat verschijnt inderdaad niet; dat is.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus dan is het probleem de persoon die niet boven het denken weet uit te stijgen; niet 'ik ben'...

De persoon kan niet boven het denken uitstijgen, want het is de persoon die denkt. Als persoon kun je nooit weten wat 'ik ben' is.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het probleem, hoe je het ook wilt draaien en/of keren, blijft het denken.
De persoon heeft zichzelf vereenzelvigd met zijn denken en hij kan zichzelf niet voorstellen zonder zijn verstand...
Weet dat het niet alleen het verstand is dat 'denkt'; in tegendeel, heel je wezen analyseert, stelt vast, legt verbanden, ziet, weet... Dat is een natuurlijk proces dat wij in onze kinderdlijke overmoed veel en veel te veel vervangen hebben door ons verstand in plaats van het aangevuld te hebben met ons verstand...
Vandaar ook de vervreemding van onszelf waardoor we eerder denken te zijn in plaats van gewoon te zijn...
Als je dat inziet; als je eindelijk opnieuw naar je innerlijk zijn luistert ga je automatisch direct handelen in plaats van te denken dat je handelt...
Je gaat je eigen 'ik' terug tegenkomen en zijn plaats in het al kennen...

Dat wat het 'zijn' is kent geen plaats. Het maakt ook geen deel uit van dat wat je het 'al' kunt noemen (alle dingen). Je kunt het 'zijn' ook niet voorstellen, het is de persoon die zich dingen kan voorstellen.

De vraag naar het 'zijn' moet innerlijk verstaan worden. Wat natuurlijk geen letterlijk verstaan kan zijn.

Wat begrepen kan worden is dat er in dualiteit het éne tegen over het andere staat. Je kunt dus wel over non-dualiteit spreken, maar dan op ontkennende wijze. Omdat het kennen altijd het kennen van iets anders is dan je 'zelf'.

En daar kom je ook bij het denken uit. Gedachten hoeven niet onderzocht te worden omdat gedachten nooit de 'denker' zelf kunnen zijn. Net zoals het waargenomene (de verschijnselen) nooit de waarnemer kan zijn.

Gedachten onderzoeken is net zo belachelijk als een koe in de wei die je waarneemt onderzoeken. Met simpele logica kun je er al achter komen dat je de gedachten die je denkt niet bent. Met diezelfde logica kom je er ook achter dat je alles wat je waarneemt niet bent. Hetgeen feitelijk slechts de startpositie is van zelfkennis.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat verschijnt inderdaad niet; dat is.

Klopt. En ik (degene die ik zegt) verschijnt als persoon. De persoon is dus datgene wat nooit kan 'zijn'. Van top tot teen is er niks 'zijn' (ik ben) aan de persoon. Alles wat je waar kunt nemen (dus ook jezelf als persoon) is wordend in de tijd (en ruimte).

Dat heft de interesse in je eigen sterfdatum op. In daadwerkelijke zelfkennis ben je de persoon toch al niet. Je bent de persoon slechts tijdelijk.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

wat ik beoog is aan te sporen om nu eindelijk eens het waarheidgehalte omtrent dat ik te onderzoeken

''Gedegen zelfonderzoek, Waarheidvinding, betreft deze realisatie.. een subjectieve 'bevrijding', een blanco realisatie..''

Er daagt de realisatie niet langer 'gebonden te zijn aan 'iets.. identiteit, entiteit, ego, ik. Kortom de kermis van ervaarbare voorstelbaarheden.
En dat ondanks de vertrouwdheid met die gebonden 'werkelijkheid' van bestaan.
Er wordt feitelijk niet uitgegaan van een bevrijding, waarom zou je bevrijd willen zijn van iets wat zo vertrouwd is?
Het ont-dekken van geen focus ontbind aan iedere voorstelling, het binding 'zoeken, verliest de bekoring.. wat zich tot 'iets bind/gebonden weet, dat ben je eenvoudig niet. Dat duidelijk en onomstotelijk realiseren noem ik 'subjectieve bevrijding.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat heft de interesse in je eigen sterfdatum op. In daadwerkelijke zelfkennis ben je de persoon toch al niet. Je bent de persoon slechts tijdelijk.

Fijn, eindelijk hebben we een filosofie gevonden waarbij we ons niet druk hoeven te maken over het feit dat mensen massaal en op beestachtige wijze van het leven beroofd worden.

"Oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker!"

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Fijn, eindelijk hebben we een filosofie gevonden waarbij we ons niet druk hoeven te maken over het feit dat mensen massaal en op beestachtige wijze van het leven beroofd worden.

"Oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker!"

Er staat toch overduidelijk "in je eigen sterfdatum"? Als je echt, maar dan ook echt, ten diepste weet wat je bent, Rob, niet als het maar een filosofietje is in je hoofd, dan maakt zelfs de beestachtigheid waarmee je om het leven zou gebracht worden niet meer uit. Echt niet hoor.

Gezien 99,999% van de mensen niet weten wat ze zijn of dit enkel een filosofietje is in hun hoofd, maakt het dus voor hen wel uit en mag je je er gerust druk om maken.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Er staat toch overduidelijk "in je eigen sterfdatum"? Als je echt, maar dan ook echt, ten diepste weet wat je bent, Rob, niet als het maar een filosofietje is in je hoofd, dan maakt zelfs de beestachtigheid waarmee je om het leven zou gebracht worden niet meer uit. Echt niet hoor.

Gezien 99,999% van de mensen niet weten wat ze zijn of dit enkel een filosofietje is in hun hoofd, maakt het dus voor hen wel uit en mag je je er gerust druk om maken.

Onzin Dorje. Dit is dus de misbruik die van spiritualiteit wordt gemaakt door mensen die op zoek zijn naar een manier om zich goed, comfortabel te voelen. Dan heb je zo een filosofie gevonden waarin je er van overtuigd kunt raken dat het niet meer uitmaakt hoe je zelf (en anderen, wat is het verschil?) om het leven komen.

Dit is dus de reden waarom ik er (soms) de nadruk op leg dat het in de kern om gaat om te ontdekken wat je in essentie bent, namelijk Dat wat Onveranderlijk is (kort samengevat). En daar op aansluitend ben je ook het veranderlijke. Er is namelijk niets wat je niet bent! Dat verandert pas echt de blik en voorkomt dat er een soort nihilistische levensvisie te voorschijn komt als gevolg van het onderzoek.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Fijn, eindelijk hebben we een filosofie gevonden waarbij we ons niet druk hoeven te maken over het feit dat mensen massaal en op beestachtige wijze van het leven beroofd worden.

"Oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker!"

Oftewel: ik leg andermans teksten bewust anders uit dan bedoeld.
Wat de vraag opwerpt waarom jij dat doe?