Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Die stilte ( de punt) het weten is er altijd al.
Die ben je zelf en is de basis van al het leven, natuur en materie.
Inzichten komen juist vanuit die stilte naar boven drijven.
Wat er over heen schreeuwt is het brein/ego van de mens.
Meer inzicht/besef heb je niet nodig om stil te worden.

Blijkbaar voor mij wel.
Oke, kunt u zeggen, dat ik die stilte dan nog niet volledig berijkt heb en er enkel nog maar een afkooksel van ontwaard heb.
Wie ben ik om te zeggen dat dat niet zo zou zijn?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, neem dat jij weet 'wat' je bent; maar ik, vrijwillige zoeker (ik spreek niet over die mensen die gewoonweg niet willen, wat hun goed recht is) weet het daarom toch nog niet en, uitgaande van het feit dat in wezen alles één is; klopt er dus ergens iets nog niet.
Ik wil niet alleen opstijgen naar de hemel zolang de anderen (zoekers) daardoor niet automatisch volgen.
Ik wil wel, met mijn beperkte middelen en inzichten, trachten mee te werken aan een systeem dat de gehele mensheid de hoogte in trekt.

Marie voor mij ben je een van de weinigen die op uitzonderlijke wijze getuigenis aflegt van hetgeen ik voorsta te doen, namelijk gedegen zelfonderzoek. Ik zou het zelf niet zo kunnen verwoorden als jij maar ik zit wel bij vrijwel alles instemmend te knikken. Zou je dat 'wat' je niet bent, zoals je zegt nog niet 'weten' dan ben je in ieder geval op de goede weg, maar wat belangrijker is dat je tot het uiterste gemotiveerd bent om dat wat ik 'weten' noem te bereiken. Het zoeken is niet continuerend, het neemt namelijk een eind.

Een systeem om de gehele mensheid op een hoger plan te brengen werkt niet. Wat je kunt doen is meehelpen aan bewustwording zodat gedachten of denken nalaat de gebruikelijke streken uit te halen. Beter dan dat is het doen van gedegen onderzoek naar 'wat' je bent. Het gaat (veel) verder dan bewustwording en bant uiteindelijk iedere egostreek uit omdat je 'weet' dat je het Zelf bent dat het zichzelf aandoet. Maar beiden zijn individuele processen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voor de Westers wereld is het Eigen persoontje het begin en het einde van het bestaan en wij, Westerse mensen zijn daar volledig in ondergedompeld en kunnen onszelf alleen nog maar zien als het 'ik', afgescheiden deel van de rest. In vele andere kulturen is dat 'ik' niet een zo afgescheiden, alleenstaand deel van het geheel; maar het 'ik' is gewoon een minder belangrijk onderdeel van een geheel en het is het geheel, ook voor het 'ik' dat bestaat als éénheid. Hebben ander kulturen meer of minder gelijk dan wij?

Gewoon al kunnen inzien dat het 'ik' gewoon als onderdeel van een groter geheel functioneert en bestaat is al verruiming van de zienswijze en verlegt al de grenzen van leven en dood.

Wie of wat ben ik. Zoveel te dieper ik mij met mijzelf wil vereenzelvigen zoveel te meer kom ik tot de vaststelling dat die 'ik' er in feiten niet is. Nooit was ik meer verenigd met mijzelf en nooit bevond ik mij meer in de grote leegte, die het al is, het diepste zijn dat 'niet-is'?

Weten dat er niets rijker is dan het 'niets'? Is dat niet een hele andere wereld die zich voor u opent?

Wat het verstand betreft; vervangt het het instinct van de lagere levenniveaus? Maar is in feiten dat instinct van die lagere levens niet veel groter, machtiger, wijzer, juister.... dan ons pover verstand?
Hebben wij niet enorm veel verloren door dwaas ons verstand te volgen en nog verder te gaan door ons volledig te vereenzelvigen met dat verstand?

Is dat juist niet de dwaling van de mens waardoor hij zichzelf uit het aards paradijs gesloten heeft?

Het verstand is inderdaad de werking van ons brein, maar volgens mij is er veel meer wijsheid in het heelal dan dat ons verstand op Eigen houtje ooit zal kunnen ontdekken en het is bovendien dwaas om alleen de weg van het verstand te volgen want de wijsheid is en wij moeten ons er alleen maar bewust van worden, wij moeten terug de weg vinden die naar die wijsheden, die inzichten leiden.

In de hoofdlijnen vind ik terug hier, wat ik bedoelde in mijn antwoorden op de berichten aan mij. In het onderstreepte herken ik de stilte waar ik over sprak. Waarin alle antwoorden liggen besloten en de inzichten opkomen. En waarin er de persoonlijke wereld vervaagt oftwel geintegreerd in het geheel. En ook waarvan je zegt dat je die eerst moet gaan vergaren voordat je kunt komen tot deze stilte.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik wil niet alleen opstijgen naar de hemel zolang de anderen (zoekers) daardoor niet automatisch volgen.

Ik heb hier enkele bedenkingen bij.
1st) jij hebt niet kiezen of je wel of niet 'opstijgt' Feit dat je dit zo uitdrukt in 'ik wil niet...' en denkt daarin te kunnen kiezen weet je nog niet precies wat opstijgen naar de hemel betekend.

2de) Gebruik je dus een metafoor die vaag voor jou iets betekend, maar waar je nog verward over bent en dus zelfs de idee hebt dat het jouw wil is of niet om die 'stijgende' weg te bewandelen.

'Bewustzijn' laat zich niet manipuleren. Stel dat jij door de deur van bewustzijn bent gegaan, dan kan je niet meer terug en heeft wachten op anderen ook totaal geen zin. Want niemand weet wanneer die anderen KUNNEN volgen. Ze kunnen het zelfs wel willen maar daarom kunnen ze het nog niet.

Er willen veel mensen opstijgen naar de hemel. Tot de kat op de koord komt, wat inhoud dat ze eerst moeten sterven. Dan blijft er nog maar één in de rij staan die niet beter weet...
Al de rest bedankt daarvoor, want niemand wil sterven.

3de) Dat jij denkt te kunnen of zelfs moeten wachten lijkt me eerder te wijzen op een emotionele en zelfs financi?lle afhankelijkheid van een ander mens. Met andere woorden: je bent niet vrij.
Niets mis met niet vrij te zijn.
Maar: of je hebt je losgemaakt van andere mensen waardoor je er ten volle kan bij zijn, of je hangt er nog aan vast wat maakt dat je denkt te kunnen of moeten wachten tot zij ook dat 'opwaartse pad' gaan.

Er is trouwens niet zoiets als een opwaarts pad naar de hemel. Maar ok, we gebruiken het als metafoor.
De enige weg die er is ontstaat tijdens het gaan, en die weg kan jij niet voor anderen bepalen of inschatten wanneer zij 'jouw pad' mee bewandelen. Dat is wishful thinking en dus is wachten of niet een fata morgana. Wie of wat wacht er trouwens indien het mogelijk was...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik wil wel, met mijn beperkte middelen en inzichten, trachten mee te werken aan een systeem dat de gehele mensheid de hoogte in trekt.

Je doet wat jou juist lijkt vanuit het bewustzijn dat je nu hebt en dus nogmaals, denken te kunnen kiezen of niet van die stijgende weg te gaan tenzij anderen automatisch volgen is een misverstand.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Blijkbaar voor mij wel.
Oke, kunt u zeggen, dat ik die stilte dan nog niet volledig berijkt heb en er enkel nog maar een afkooksel van ontwaard heb.
Wie ben ik om te zeggen dat dat niet zo zou zijn?

Sorry, ik had dit antwoord over het hoofd gezien. Op het moment dat ik de behoefte zou voelen jou te vertellen hoe het hoort speelt gewoon mijn ego weer op. Hier ben ik mij zeer van bewust, dus waarom zou ik dat doen. Wat ik wel probeer is te versificeren en te herkennen. Zoals je kunt lezen heb ik die dingen ook gemarkeerd in een vorig stukje.

Alleen met die inzichten vond ik dat het paard achter de wagen spannen is. Inzichten vergaren terwijl je brein nog volop onrustig is dat heb ik ondervonden, dat werkt tot een bepaald mentale hoogte maar drong nog niet werkelijk door. Vandaar dat ik er mijn vraagtekens bij zet. Wat bedoel je nu precies mee?

Een worden met stilte ondervond ik door meditatieve en energieke bewuste verbinding. Maar ik kwam ook telkens weer terug in die illusie van fysieke wereld. Ik en mijn wereld stierf een tijdje geleden en bijna meteen was daar die stilte die mij in genade en heling opnam. Met al mijn pijn en angsten maar ook in verbinding met wat alomtegenwoordig is. En is vreugde op een diep genadig niveau. Het ik zijn voelt nu ook losser en anders. Niet meer van deze wereld zijn zoals iemand het laatst zei. De betrokkenheid voelt dieper en anders. Veel beter kan ik het niet omschrijven.

Heb je trouwens liever dat ik ook u tegen je zeg?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voor de Westers wereld is het Eigen persoontje het begin en het einde van het bestaan en wij, ...

Vind je ook niet dat met het zo voorstellen van de westerse leefwijze je een vooroordeel uitspreekt die niet het echte beeld is van deze samenleving? En dan ga je dat vooroordeel afwegen tegenover andere culturen om een of ander gelijk aan te tonen.
Voor mij is de mens één met zijn wereld, waar hij of zij ook leeft of bestaat. Noch de een noch de ander is afgescheiden van het recht om in deze wereld te leven en te bestaan.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Gewoon al kunnen inzien dat het 'ik' gewoon als onderdeel van een groter geheel functioneert en bestaat is al verruiming van de zienswijze en verlegt al de grenzen van leven en dood.
Neem gewoon mijn Eigen lichaam; elke dag sterven er duizenden cellen in mijn lichaam af, is het voor elk van die cellen het einde? Hoeveel cellen moeten er ineens afsterven opdat ikzelf dood zou gaan of niet meer verder zou kunnen leven. Vanaf wanneer spreek ik, wat mijn lichaam betreft van ik, welke amputaties mag ik allemaal ondergaan en het blijft nog ik?

Wanneer ik zeg dat de mens één is met de wereld, dan is het lichaam ook deze eenheid. Het lichaam is een onvervreemdbaar recht van elkeen in de wereld.
Waar jij naar verwijst is de fysieke gestalte die in een eindeloze cyclus van verandering zichtbaar wordt. Het geheel waarin ik besta is de wereld. Met dat geheel ben ik één.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... Wie of wat ben ik. Zoveel te dieper ik mij met mijzelf wil vereenzelvigen zoveel te meer kom ik tot de vaststelling dat die 'ik' er in feite niet is. Nooit was ik meer verenigd met mijzelf en nooit bevond ik mij meer in de grote leegte, die het al is, het diepste zijn dat 'niet-is'?
Weten dat er niets rijker is dan het 'niets'? Is dat niet een hele andere wereld die zich voor u opent?

Er is maar één wereld en dat is deze wereld. Het niets en de leegte behoren tot de grenzen van het ik. En het ik is zoals je zegt een vaststelling die niet beantwoord aan de feiten.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat het verstand betreft; vervangt het het instinct van de lagere levenniveaus?
Maar is in feiten dat instinct van die lagere levens niet veel groter, machtiger, wijzer, juister.... dan ons pover verstand?
Hebben wij niet enorm veel verloren door dwaas ons verstand te volgen en nog verder te gaan door ons volledig te vereenzelvigen met dat verstand?

Wanneer je stelt dat het verstand de instincten vervangt, ga je denk ik uit van een vooroordeel. De ordening van het hogere en lagere komt niet voort uit het verstand of uit de instincten maar uit het wezen zelf dat wij zijn. Omwille van die ordening gaan wij zoeken om ons 'zelf' te verwerkelijken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Is dat juist niet de dwaling van de mens waardoor hij zichzelf uit het aards paradijs gesloten heeft?
Het verstand is inderdaad de werking van ons brein, maar volgens mij is er veel meer wijsheid in het heelal dan dat ons verstand op Eigen houtje ooit zal kunnen ontdekken en het is bovendien dwaas om alleen de weg van het verstand te volgen want de wijsheid is en wij moeten ons er alleen maar bewust van worden, wij moeten terug de weg vinden die naar die wijsheden, die inzichten leiden.

Hier plaats je het verstand tegenover wijsheid met de verwachting dat wijsheid tot bewustwording en inzicht leidt. Waarom niet gewoon de beide toelaten en tot ontwikkeling brengen?

De mens is één met de wereld. In die eenheid ligt een ordening om het gewone (het aards paradijs dat jij noemt) te herstellen door de volheid van deze unieke relatie te verwerkelijken.
Looro

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Vind je ook niet dat met het zo voorstellen van de westerse leefwijze je een vooroordeel uitspreekt die niet het echte beeld is van deze samenleving? En dan ga je dat vooroordeel afwegen tegenover andere culturen om een of ander gelijk aan te tonen.

Ik wil het niet opnemen voor marie maar haar ontlasten van het ingaan op een toenemend aantal reageerders, maar ze brengt slechts ter kennis dat het niet in alle culturen zo is dat we onszelf alleen nog maar zien als 'ik' afgescheiden deel van de rest. Dat bepaalt ook in welke richting de ontwikkeling is. Ontwikkelingen vergelijken is nogal inzichtgevend zo komt het mij voor, dus om dat nou 'vooroordeel' en 'gelijk aan te tonen' te noemen is niet terecht. Het zet haar met dat egobelang van gelijk krijgen en vooroordelen op de kaart van dat wat ze niet is, een 'ik'. Dat 'ik bestaat niet vandaar de noodzaak dat alsmaar te bevestigen.

Voor mij is de mens één met zijn wereld, waar hij of zij ook leeft of bestaat. Noch de een noch de ander is afgescheiden van het recht om in deze wereld te leven en te bestaan.

Noch met zulke afgescheidenheid noch met het recht hebben heeft het dan ook iets te maken. Feitelijk zou je er goed aan doen, niet van gevestigde ideeën (recht hebben) uit te gaan, maar alles op losse schroeven te zetten en te revalueren.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Er is maar één wereld en dat is deze wereld. Het niets en de leegte behoren tot de grenzen van het ik. En het ik is zoals je zegt een vaststelling die niet beantwoord aan de feiten.

Ze zegt meer, ze zegt kom ik tot de vaststelling dat die 'ik' er in feite niet is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wanneer je stelt dat het verstand de instincten vervangt, ga je denk ik uit van een vooroordeel. De ordening van het hogere en lagere komt niet voort uit het verstand of uit de instincten maar uit het wezen zelf dat wij zijn. Omwille van die ordening gaan wij zoeken om ons 'zelf' te verwerkelijken.

Het verstand heeft meer en meer de plaats ingenomen van het instinct is wat er het geval is. Het geeft aan dat we de kunde van het verstand prevaleren boven het prematuur 'wijze' van het instinct. Niet zelden wijzen we instinct ook radicaal af. Niettemin is het zo dat we nu dwaas ons verstand volgen en ons inderdaad vereenzelvigen met dat verstand.

Waar is het vooroordeel?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Maar ik kwam ook telkens weer terug in die illusie van fysieke wereld. Ik en mijn wereld stierf een tijdje geleden en bijna meteen was daar die stilte die mij in genade en heling opnam. Met al mijn pijn en angsten maar ook in verbinding met wat alomtegenwoordig is. En is vreugde op een diep genadig niveau. Het ik zijn voelt nu ook losser en anders. Niet meer van deze wereld zijn zoals iemand het laatst zei. De betrokkenheid voelt dieper en anders. Veel beter kan ik het niet omschrijven.

Mooi omschreven.