Een vraag ...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het is precies andersom. De wereld verschijnt in bewustzijn.

Hocus pocus verschijnt er een wereld...
De wereld wordt persoonlijk en gekleurd in bewustzijn; maar de realiteit is. Misschien niet op dezelfde manier ervaren door iedereen; maar het is niet omdat ik de geluiden die een hond wel kan horen en ik niet, dat die geluiden er niet zouden zijn...

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus die kennendheid gaat volgens jou niet noodzakelijk vooraf aan alles wat dierlijk of plantaardig is?

Waar zeg ik dat?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik dacht dat men met kennendheid op de oorsprong van het al doelde?

Het al kan er alleen zijn omdat er ,Kennen' is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Waar zeg ik dat?

In # 126 zeg je:
Wat ons menselijk is/maakt is hoe je het ook wend of keert altijd afhankelijk van de een of andere voorwaarden. Setting, milieu, achtergrond, situatie, omstandigheid, cultuur, en de zintuiglijke ondervinding, kortom ervaren/beleven is/maakt ons menselijk, i.p.v dierlijk of plantaardig.
En 'kennen' gaat vooraf aan alles wat ons menselijk maakt.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Het al kan er alleen zijn omdat er ,Kennen' is.

Dus als ik denk dat het 'al' er is, onafhankelijk van onze menselijke toestand, bewustzijn of niet, dan heb ik het volgens jou niet begrepen en/of dan spreken we misschien niet over hetzelfde?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus als ik denk dat het 'al' er is, onafhankelijk van onze menselijke toestand, bewustzijn of niet, dan heb ik het volgens jou niet begrepen en/of dan spreken we misschien niet over hetzelfde?

Het "al" is een gedachte.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

In # 126 zeg je:
Wat ons menselijk is/maakt is hoe je het ook wend of keert altijd afhankelijk van de een of andere voorwaarden. Setting, milieu, achtergrond, situatie, omstandigheid, cultuur, en de zintuiglijke ondervinding, kortom ervaren/beleven is/maakt ons menselijk, i.p.v dierlijk of plantaardig.
En 'kennen' gaat vooraf aan alles wat ons menselijk maakt.

,Kennen' is als een beschikbaarheid zonder voorwaarden noch eigenschappen/kenmerken.
,Kennen' is vooraf aan alle verschijnselen/fenomenen, dus ook wat als beleving/ervaring voor de mens dierlijk of plantaardig is.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus als ik denk dat het 'al' er is, onafhankelijk van onze menselijke toestand, bewustzijn of niet, dan heb ik het volgens jou niet begrepen en/of dan spreken we misschien niet over hetzelfde?

Als jij denkt dat het al er is, onafhankelijk van 'onze' menselijke toestand, bewustzijn of niet, dan is dat hoe jij daar over denkt', prima. Waar de duiding van het forum toe wil uitnodigen m.i is niet het spreken over allerlei superlatieven van de gedachten wereld, maar het onmiddellijk zien' dat begrijpen nooit het ,Kennen' kan zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

,Kennen' is als een beschikbaarheid zonder voorwaarden noch eigenschappen/kenmerken.
,Kennen' is vooraf aan alle verschijnselen/fenomenen, dus ook wat als beleving/ervaring voor de mens dierlijk of plantaardig is.






Als jij denkt dat het al er is, onafhankelijk van 'onze' menselijke toestand, bewustzijn of niet, dan is dat hoe jij daar over denkt', prima. Waar de duiding van het forum toe wil uitnodigen m.i is niet het spreken over allerlei superlatieven van de gedachten wereld, maar het onmiddellijk zien' dat begrijpen nooit het ,Kennen' kan zijn.

Ik moet het afleren om 'ik denk' te zeggen. Voor mij is de definitie van het 'al' het begin en het einde van alles; dat wat voor alles er was, er nu is en altijd zal blijven.
'Kennen' zou ik dan omschrijven als het direct weten, liefst zonder nadenken, zonder ervaring, zonder... zoals een Vogel zijn weg km ver volgt zonder dat hij zijn verstand daarvoor nodig blijkt te hebben..., een moederdier via zijn instinct zonder de minste aarzeling weet wat hij moet doen vanaf dat het jong geboren is...; dus het 'instinct' is een directe afgeleide van het kennen.
Of 'het kennen' aan alles vooraf gaat of 'het kennen' een gevolg is van opgedane ervaring en dus met de evolutie meegroeit, daar kan over gediscuteerd worden...
Ik heb er niets tegen waar je zegt dat begrijpen nooit het 'kennen' kan zijn, want begrijpen komt steeds na (in)gezien, ontdekt te hebben...
Wat ik mis in de veronderstelling dat 'kennen' aan alles vooraf zou moeten gaan is een actief beginsel dat alles in werking zou moeten zetten; of je moet 'het kennen' zelfs als de aanleiding tot actie zien...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Het "al" is een gedachte.

Het 'al' is een gedachte, de 'evolutie' is een gedachte, elk woord is een gedachte.

Voor mij gaat 'kennen' aan alles vooraf, maar daarna heb ik mijn verstand nodig om erover te communiceren...

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het 'al' is een gedachte, de 'evolutie' is een gedachte, elk woord is een gedachte.

Voor mij gaat 'kennen' aan alles vooraf, maar daarna heb ik mijn verstand nodig om erover te communiceren...

Als je werkelijk zou zien dat kennen de voor-waarde is, zou je niet schrijven wat je schrijft. Je pikt makkelijk op wat andere schrijven en herhaalt het dan, zonder het zelf echt onderzocht te hebben. Moet je zelf weten, maar dan stokt je onderzoek.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Als je werkelijk zou zien dat kennen de voor-waarde is, zou je niet schrijven wat je schrijft. Je pikt makkelijk op wat andere schrijven en herhaalt het dan, zonder het zelf echt onderzocht te hebben. Moet je zelf weten, maar dan stokt je onderzoek.

Onderzoeken is een zuiver verstandelijke bezigheid... maar het resultaat gaat aan datzelfde verstand voorbij...?
Het spijt mij maar mijn verstand laat zich niet meer zo vastpinnen; het is iets anders dat mij leidt en dat mij vele dingen, waar ik enorm lang achter gezocht heb, nu klaar en duidelijk laat inzien...
Als het mijn verstand niet is (wordt enkel nog als controle gebruikt), wat is het dan?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Onderzoeken is een zuiver verstandelijke bezigheid... maar het resultaat gaat aan datzelfde verstand voorbij...?
Het spijt mij maar mijn verstand laat zich niet meer zo vastpinnen; het is iets anders dat mij leidt en dat mij vele dingen, waar ik enorm lang achter gezocht heb, nu klaar en duidelijk laat inzien...
Als het mijn verstand niet is (wordt enkel nog als controle gebruikt), wat is het dan?

En dat wil je volgens mij niet opgeven, de dingen waar je enorm lang naar gezocht hebt. Want dan zouden je inspanningen voor niks zijn geweest en dat is moeilijk te verteren. Het is veel simpeler dan je denkt. Onderzoek jezelf, niet je gedachten.