Mihaela's arena

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gelukkig dat er mensen zijn, zoals Mihaela, die niet met de kudde mee gaan...
Aangenaam en vooral bevrijdend om buiten de kudde te zijn in deze situatie.

Als je geheel Nederland zou enqu?teren zou je ontdekken dat je tot de kudde behoort (degenen die er net zo over denken als jij). Hier waar gedegen zelfonderzoek wordt gedaan vindt je andere waarden.

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Mihaela is de boosdoener, de onruststoker, en zij moet naar zichzelf kijken. Terwijl het andersom is.

Je kan je zelf aanwijzen en kijken naar het centrum, dat wat is.
Dat aanwijzen van je zelf is anders dan naar zichzelf kijken.
Er is geen andersom dan wat je jezelf wijsmaakt en als afgescheiden zijn beleeft.
Door naar wat-is te wijzen, is er dialoog met wat je bent. Dialoog reikt tot over het eindeloze en tijdeloze zijn.

Het omvat alle zijn.

You never enjoy the world aright
"Till the sea itself floweth
In your vein and you are clothed
With the heavens and crowned with the stars"

Mike Heron

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

@Katerie: Als het je niet kon schelen, had jij het geen zeiken genoemd.
Je hebt duidelijk een oordeel over mijn manier van reageren.

Je bent een mengeling van Jean d'Arc en moeder Theresa en daarom een archetype van een hysterische zeikerd.
Ik vind je reageren hilarisch en dus lach verwekkend.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Mihaela is de boosdoener, de onruststoker, en zij moet naar zichzelf kijken.

Mihaela moet helemaal niks van mij.
Blijf vooral wild, hysterisch, prekend en moraliserend om je heen slaan om wat niet recht(matig, vaardig) is volgens jou op dit forum en in de wereld.
Daarin liggen je levenslessen verscholen.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Voor de kudde:

Het is voor jullie confronterend?

oei, ja zeg, wat een confrontatie!
Ik word totaal door elkaar geschud? van het lachen.
Al heeft het ook wel iets triest van hoe je in je projecties blijft steken.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik deed het niet om de wereld te veranderen.

Dat zeggen alle zeikerds als Jean d ?Arc en Moeder Theresa?s.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

?het verbaasd me steeds dat er mensen zijn die met een mond vol ' bewustwording' niet door hebben hoe destructief, en onbewust handelen, hier op het forum..

En in de wereld dan maar ineens erbij gezegd?
Dit forum, de wereld, is een projectie van jouw geest.
?Wat, ik projecteren? Helemaal niet, jullie doen dat!? Roept Miha dan?

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gelukkig dat er mensen zijn, zoals Mihaela, die niet met de kudde mee gaan...
Aangenaam en vooral bevrijdend om buiten de kudde te zijn in deze situatie.

Een mens kan zich veel verbeelden.
Jouw onophoudelijk zeiken en (aan)klagen op dit forum over hoe destructief, en onbewust hier gehandeld wordt verteld mij iets anders.
Het verteld mij dat jij vastzit in een vicieuze cirkel, ook wel een arena te noemen.
De arena van projectie... Mihaela's arena.

Projectie is de ultieme bedekker van de werkelijkheid, het meest versluierende mechanisme van samsara, de vicieuze cirkel van lijden en ons verzet daartegen.

Het is de motor achter oneindig vaak herhaalde klachten van alle mensen: mijn moeder moet mij respecteren, mijn geliefde moet bij me blijven, mijn kind mag niet ongelukkig zijn, mijn auto zou niet kapot mogen gaan, mijn collega mag mij niet miskennen. Mijn huis moet groter zijn, mijn auto nieuwer, mijn werk interessanter, mijn lichaam mooier, ik zou gezond moeten zijn, de mensen moeten bewuster zijn, er zou geen oorlog moeten zijn, de wereld zou niet naar de knoppen mogen gaan. Onze meest individuele klachten zijn allemaal al ontelbare malen gerecycled. Het zijn telkens dezelfde projecties van telkens dezelfde zelfafwijzing.

?Ja maar,? wil je misschien tegenwerpen, ?soms doen mensen elkaar toch echt pijn, dat is toch geen projectie? Sommige dingen zijn toch echt verkeerd? En dan is het toch logisch dat je je ongelukkig voelt?? Jawel, het is logisch dat je je dan ongelukkig voelt vanuit de versluierde staat van zijn waar we doorgaans in leven.

Uittreksel van: Jan Geurtz. 'Verslaafd aan liefde'. Hoofdstuk 8, De creatie van het lijden.

'Het zijn telkens dezelfde projecties van telkens dezelfde zelfafwijzing'.

Al is bij stil gestaan Miha? 'Zelfafwijzing'.
You should, you shouldn't... De wereld zou moeten, de wereld zou niet mogen...
Zo praat je ook tegen jezelf. Dat is jouw innerlijke constante dialoog met je gedachten.
De enige relatie die je hebt is de relatie met je gedachten. En dat is nogal een arena zeg.

[katerie]

Bericht aan alle Jean d'Arc's en konsoorten als Mihaela:

"Voor diegenen die voor vrijheid hebben gestreden, nu is het jouw beurt om vrij te zijn".

?Ik ben 52 jaar en ik ben niet iemand die probeert zijn relaties met mensen van een ander ras uit te werken of die onderzoekt waarom een partner mij ontrouw was. Ik ben een gehandicapte veteraan; al 30 jaar krijg ik de diagnose ?paranoïde schizofrenie?.

Een paar weken geleden kwam mijn vriend Fred langs. Hij had een boek bij zich, genaamd Vier vragen die je leven veranderen. ?Laten we dit eens proberen? zei hij. Ik doorliep het proces van de vier vragen en Fred begeleidde me. ?Wie zou je zijn zonder die gedachte?? Ik zonk diep in het gevoel hoe het zou zijn zonder die gedachte, iemand die simpelweg van zijn relaties met anderen geniet, die ideeën uitwisselt, de tijd rustig doorbrengt. Het voelde... vrij.
Binnen twintig minuten vielen jaren vol opvliegendheid, woede en verwarring weg.

Ik zat in Rapgroepen toen de veteranencentra net werden geopend en daar zag ik veteranen worstelen met de verschrikkingen die hun levens zo dramatisch hadden veranderd. Nu zou ik willen dat er toen iemand was geweest zoals mijn maat Fred, met Vier vragen die je leven veranderen en een stuk papier met vier vragen erop gekrabbeld. Wie had het allemaal kunnen helpen? Ik kan het me nu alleen maar afvragen. Dertig jaar later weet ik hoe het mij geholpen heeft.

Ik heb maar één ding te zeggen aan andere veteranen: Voor diegenen die voor vrijheid hebben gestreden, nu is het jouw beurt om vrij te zijn. Doe The Work.?

http://thework.com/sites/thework/dow...k/Dutch_LB.pdf

Maar als je er niet aan toe bent, gewoon blijven doorgaan met drammen, zeiken, klagen, moraliseren, preken, strijden voor vrijheid, rechtvaardigheid of wat dat ook, tot je erbij neervalt.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Maar als je er niet aan toe bent, gewoon blijven doorgaan met drammen, zeiken, klagen, moraliseren, preken, strijden voor vrijheid, rechtvaardigheid of wat dat ook, tot je erbij neervalt.

Je zit zelf ook nog volop in de strijd, katerie ? WiNk

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Je bent een mengeling van Jean d'Arc en moeder Theresa ...
Blijf vooral wild, hysterisch, prekend en moraliserend om je heen slaan om wat niet recht(matig, vaardig) is volgens jou op dit forum en in de wereld.
Daarin liggen je levenslessen verscholen.
oei, ja zeg, wat een confrontatie!
Dit forum, de wereld, is een projectie van jouw geest. Een mens kan zich veel verbeelden.
'Zelfafwijzing'.
You should, you shouldn't... De wereld zou moeten, de wereld zou niet mogen...
Zo praat je ook tegen jezelf. Dat is jouw innerlijke constante dialoog met je gedachten.
De enige relatie die je hebt is de relatie met je gedachten. En dat is nogal een arena zeg.

Gedachten en projecties zijn maar één van de ontelbare invalshoeken om 'Ik-Ben-Dat' te verwerken. Gedegen zelfonderzoek staat open voor alles wat is als 'doorpakken' naar Ik-Ben-Dat.

Alle aandacht waaraan wij 'ego' besteden is ons ding zijn, ons lichaam zijn (samen met het ding zijn als geest zijn, als bewust zijn).
Het lichaam, de menselijke verschijning is echter de verschijning waaraan wij zodanig hechten omdat bij verlies ervan al het andere verloren is. Ja, verloren en niet zomaar verdwenen.

Om dat verlies is de oproep van Mihaela een schreeuw.
En terecht. Als menselijke wezens zitten wij vast aan de wereld en niets van wat wij doen en denken kan daar iets aan veranderen. Nochtans is onze menselijke verschijning als begin een geschenk van zijn.
Iedereen loopt op een gegeven moment vast in zijn. Wij hebben reeds lang door dat wij verloren zijn en niets ons zal komen redden.

Gedegen zelfonderzoek verandert daaraan 'niets'. Het is een onderzoek, een experiment naar 'mijn' menselijke verschijning en hoe deze verschijning vastgelopen is en verloren is in deze kosmologie van relativiteit, van afgescheidenheid en confrontatie.

Het gedegen zelfonderzoek brengt een aanwijzing van 'doorpakken' met al wat is tot aan het verwerken van 'Ik-Ben-Dat'. Deze aanwijzing is belangrijk omdat zij 'mijn' menselijke verschijning laat afronden in het voorbij gaan aan de wereld, de kosmos, Dat-Alles.

Zolang er iets kan aangewezen worden wat kleur heeft en volume, zolang ben je nog niet klaar met de wereld en met je zelf. Wanneer alles wat stroomt en verschijnt doorheen jouw stroomt en verschijnt, dan pas ben je thuis gekomen en heb je de menselijke verschijning afgerond.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Gedachten en projecties zijn maar één van de ontelbare invalshoeken om 'Ik-Ben-Dat' te verwerken. Gedegen zelfonderzoek staat open voor alles wat is als 'doorpakken' naar Ik-Ben-Dat.

Alle aandacht waaraan wij 'ego' besteden is ons ding zijn, ons lichaam zijn (samen met het ding zijn als geest zijn, als bewust zijn).
Het lichaam, de menselijke verschijning is echter de verschijning waaraan wij zodanig hechten omdat bij verlies ervan al het andere verloren is. Ja, verloren en niet zomaar verdwenen.

Om dat verlies is de oproep van Mihaela een schreeuw.
En terecht. Als menselijke wezens zitten wij vast aan de wereld en niets van wat wij doen en denken kan daar iets aan veranderen. Nochtans is onze menselijke verschijning als begin een geschenk van zijn.
Iedereen loopt op een gegeven moment vast in zijn. Wij hebben reeds lang door dat wij verloren zijn en niets ons zal komen redden.

Gedegen zelfonderzoek verandert daaraan 'niets'. Het is een onderzoek, een experiment naar 'mijn' menselijke verschijning en hoe deze verschijning vastgelopen is en verloren is in deze kosmologie van relativiteit, van afgescheidenheid en confrontatie.

Het gedegen zelfonderzoek brengt een aanwijzing van 'doorpakken' met al wat is tot aan het verwerken van 'Ik-Ben-Dat'. Deze aanwijzing is belangrijk omdat zij 'mijn' menselijke verschijning laat afronden in het voorbij gaan aan de wereld, de kosmos, Dat-Alles.

Zolang er iets kan aangewezen worden wat kleur heeft en volume, zolang ben je nog niet klaar met de wereld en met je zelf. Wanneer alles wat stroomt en verschijnt doorheen jouw stroomt en verschijnt, dan pas ben je thuis gekomen en heb je de menselijke verschijning afgerond.

Wanneer alles wat stroomt en verschijnt doorheen jouw stroomt en verschijnt, dan pas ben je thuis gekomen en heb je de menselijke verschijning afgerond.
En dan verwordt het leven opnieuw tot
een geschenk van zijn.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wanneer alles wat stroomt en verschijnt doorheen jouw stroomt en verschijnt, dan pas ben je thuis gekomen en heb je de menselijke verschijning afgerond.
En dan verwordt het leven opnieuw tot
een geschenk van zijn.

Zet hem nog een keer op, met hoofdletters, en daarna met grotere letters.
Goed bezig! Blijf het herhalen tot dat het tot je doordringt.

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wanneer alles wat stroomt en verschijnt doorheen jouw stroomt en verschijnt, dan pas ben je thuis gekomen en heb je de menselijke verschijning afgerond.
En dan verwordt het leven opnieuw tot
een geschenk van zijn.

Bij Dan ... ... ik geef er de voorkeur aan om het niet langer te bepalen tot 'iets' omdat ander begin niets heeft wat bepaald.

Het geschenk is de menselijke verschijning met de noodlottige uitwerking van sterven in afgescheidenheid, een compleet verlies van 'mijn zijn'.
Het geschenk zit in de 1-heid, de individualiteit van dat verschijnen als 'mijn zijn'. Ondanks dat ik elke dag leef en dus aan het sterven ben, ben ik een eenheid, ben ik het ene wat ik kan zijn als mens, als mij zelf.

Thuiskomen is de ontdekking dat het nooit anders is geweest dan vanuit een ander begin. In die zin zal je je opmerking wel bedoeld hebben Marie?
Ik zie dit begin van thuiskomen niet als een begin dat is begonnen met 'mijn verschijnen' maar als van ander begin is. Het is onverklaarbaar de diepste werkelijkheid van 'Ik-Ben-Dat', onbepaald en anoniem.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Al heeft het ook wel iets triest van hoe je in je projecties blijft steken.

Ik heb constant dit gedrag vertoont op het forum, niets nieuw of anders...
Het is dus jouw gevoel Katerie.
Als ik gedrag vertoon dat jou bevalt wordt je erdoor geamuseerd, en dan als het niet strookt met jouw beeld van leuk/amusant, vind jij het iets triest hebben.
Wie zijn verhaal is het nu?