Vagebond

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

, ik zit thuis met een mentaal gebroken been, inactief.
...

Zolang als het alleen mentaal is, is er nog hoop

[Vagebond]

Ik probeerde een handtekening te plaatsen maar dat kan niet omdat het te veel tekens zijn, dus, ja het is wat omslachtig, ga ik het denk ik zo doen, handmatig maar onder elke tekst die ik schrijft aanbrengen.

Mijn handtekening, die ik dus niet vast kan zetten, is

bij deze: Hiep, hiep, hoera, tromgeroffel en 🎉🎈🎉🎈🎉

Bewustzijn speelt met bewustzijn = verhaal.

Nou, ik weet het niet hoor Vaag, is toch een beetje armoedig zo...

Misschien moet je erbij zetten dat het een disclaimer is?

Oké

Disclaimer:
Bewustzijn speelt met bewustzijn is verhaal/psychodrama?

Ja beter...

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Zo is dat, en gaat dus niet gebeuren die ander, niet als het aan mij ligt, en dat ligt aan mij...

Het paradoxale in mijn geval is wel, ik weet niet hoe iets dergelijks voor anderen is, even doorbordurend op wat je hier zegt , dat ik net als ieder kind ouders verlangde maar dat ik ook zo boos was dat ik ze niet wilde ik wilde in elk geval zo snel mogelijk van ze af. En daarmee zet je jezelf dan in positie waar bijna niet uit te komen valt. Want je groeit op neemt dit alles mee in je rugzak, je wordt bewuster, ziet het patroon, wilt je eigen ouder zijn, maar dat lukt niet omdat je nooit geleerd hebt hoe je een ouder moet zijn omdat alleen maar een verrot voorbeeld hebt gehad en daarom zo snel mogelijk van ze af wilde.

Dit zag op er op het plaatje als een heel logisch verhaal uit, maar dit op geschreven hebben lijkt er iets te ontbreken. Ik laat het voor nu even liggen...

Het is de liefde, de liefde ontbreekt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

En ja, ik hoor al weer stemmen opgaan die zeggen:" maar heb je daar nu perse ene W. voor nodig?

Vaak is het zo dat men precies die ene W nodig heeft, omdat mogelijk in deze situatie, die ene W dezelfde patroon heeft, of een patroon dat feilloos bij jouw patroon op dat moment past..
Misschien is zijn talent on mensen te gebruiken, en afhankelijk te maken, en daar haalt hij zijn genoegen uit. Je was precies dat wat hij nodig had op dat moment.. Het had voor allebei een ander kunnen zijn, maar niet een ander patroon (problematiek).
Wij treffen wat wij zijn op dat moment, op de ontwikkelings-schaal.
Het klopt, het gaat niet om W, maar wel over jou na W.
Ik denk dat jij ook gerust eerst boos op hem mag zijn. Niet dat dit de oplossing is, maar soms is er een noodzakelijke volgerde. Maar misschien heb je dat al gedaan, want je bent echt verder dan de vorige keer dat je over hem had.


Sommigen mensen worden woest op de ander, na zo een soortgelijke situatie, en geven totaal de schuld aan de ander, of ze vinden de ander nog steeds volmaakt, en geven op zichzelf af.
De ander idealiseren, of volkomen de schuld bij de ander leggen, zijn volgens mij allebei uitingen van niet volledig zien wat het werkelijk speelt.

Fantastisch als je zegt: "los van hem, pak ik mijn eigen verantwoordelijkheid, of geef ik toe dat ik me dat wens, maar nog niet kan."

Ik denk zomaar mee.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is de liefde, de liefde ontbreekt.

Dat is heel mooi wat je daar zegt Laurie, want dat is maar al te waar.

Ik moet na aanleiding van wat hier zegt ook weer denken aan wat Marianne zei tijdens voorlaatste behandeling die vooral draaide rond hoofdthema mijn van mijn eetproblemen die al vanaf mijn geboorte bestaan, afin ik heb er over geschreven in dit topic.

Kort samengevat zei ze:" en toch hebben je ouders wel van je gehouden." En dat klopt. Alleen hun emotionele pijn overschaduwde elke vorm van liefde voor me. Ik heb dat nooit bewust gevoelt.

Nu denkend. of liever schoot me te binnen, n.a.v. van wat jij hier zegt in samenhang met dat wat Marianne zei denk ik dat het wel in mijn onderbewustzijn gezeten heeft altijd maar dat dat ik dat nooit als van mijn ouders heb gezien. Het waren papa en mama God bij wie ik, als ik s'avonds naar bed ging, weg kroop, mijn getormenteerde hoofd ten ruste legde...

Wow, dat is wel ff een eye-opener. Thanks Laurie.

Na aanleiding hiervan, nu verder in mijn eigen bubbel:
Eigenlijk heeft mijn moeder haar liefde ook wel laten zien, of ik zag het mogelijk voor het eerst, toen ik vertelde waarom ik me altijd aan het gezinsleven onttrok. Ze vond het oprecht heel erg dat ze dat niet had gezien. En mogelijk lag de mening van vader, die een soort van emotionele bokito was, daar aan ten grondslag. Ik hoor hem zo zeggen:" Marietje, laten we vaagje maar respecteren in haar wens alleen te zijn, dat komt van zelf wel goed," zoiets. Man ik wordt hier zo boos van eigenlijk, want hij wist het, hij wist wat er aan de hand was. Echt die man liet ons gewoon kapot gaan, stuk voor stuk, al zijn kinderen, of in elk geval 2 van hen.

En eigenlijk...begin ik nu ook te snappen waarom ik altijd het gevoel had dat mijn vader me misbruikt had. Hij heeft mij/ons gewoon gebruikt zal zijn emotionele boksbal om zijn eigen pijn op af te reageren, onbewust dat wel, mijnheer de Bokito, en mijn moeder moest hem verlossen, dit kindvrouwtje dat bewuster was dan hij haar credit voor wilde geven en/of ruimte aan kon geven. Overload, dood...

Ik hoop echt dat er nog een dag komt waarop ik deze man kan zien zoals hij is. Iemand met pijn die dat voor een ander niet wil weten. Ik hoop dat er een dag komt dat ik hem kan zien als het emotionele en gekwetste kind dat hij eigenlijk is en dat ik hem ook zo kan benaderen, als hij dat al zou toestaan want dat is ook maar zeer te vraag. Hij is een MAN tenslotte, tenminste dat denkt hij zelf....

Disclaimer:
Bewustzijn speelt met bewustzijn is verhaal/psychodrama?

[Vagebond]

Nou @Laurie omdat jij het bent een KiSs voor de prachtige handtekening, ruim over de 20 tekens, die je er voor me hebt in gezet



Disclaimer:
Bewustzijn speelt met bewustzijn is verhaal/psychodrama?

[Vagebond]

Er toch voor gekozen het verhaal dat hier stond nog even in de schaduw te laten staan....Te spannend

Disclaimer:
Bewustzijn speelt met bewustzijn is verhaal/psychodrama?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

.

En eigenlijk...begin ik nu ook te snappen waarom ik altijd het gevoel had dat mijn vader me misbruikt had. Hij heeft mij/ons gewoon gebruikt zal zijn emotionele boksbal om zijn eigen pijn op af te reageren, onbewust dat wel, mijnheer de Bokito,

Opvallend de gelijkenis met de ene W., waar je meent van gehouden te hebben. Misschien de onbewuste liefde voor je vader, die je weer tekort doet in hoedanigheid van W, maar op hem kan je niet boos zijn.
De boosheid die je naar je vader voelt, sta je je niet toe naar W, kan dat zo zijn? Omdat W alleen maar een weerklank van je vader is? Wel Des te bozer op je vader worden, als je leven je steeds dezelfde gedoe aandient?

Tekort gedaan voelen. Ik ken dat uit mijn verleden.
Het is zo een triiggie-punt.. wij als persoon worden werkelijk tekort gedaan, als wezen zijn wij heel en volmaakt, en niets en niemand kan er wat aan veranderen.

[Vagebond]

Over psychologie van de koude grond gesproken...Tja wat zullen we er van zeggen. Niks maar...


Disclaimer:
Bewustzijn speelt met bewustzijn is verhaal/psychodrama?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Over psychologie van de koude grond gesproken...Tja wat zullen we er van zeggen

SHIT, shit, hoera, tromgeroffel en 🎉🎈🎉🎈🎉


Ik dacht gewoon mee..
Je kan ook eerlijk zeggen dat je daar niets aan hebt, maar nee hoor, interessant doen is verleidelijker dan openheid en eerlijkheid.