Hanen gevecht

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik vermoed een trol die er een voorkeur heeft om te zweven in een bosachtige omgeving.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik begrijp, dat je je terugtrekt. Ik kan je niet beloven niet meer op je berichten te reageren. Doorgaans geef ik feedback op de inhoud maar reflecteer dat wel op mij terug.

Ik merk het wel op, dat er een reuze muur staat, waar niet door heen te dringen valt. En het eng is als iemand daar toch te dicht bij komt. Maar toch is niet mijn bedoeling om tegen jou zin in daar doorheen te willen dringen en al helemaal niet je ergens van te willen overtuigen.

Het gaat hier uiteindelijk om eigen onderzoek en als ik of wie dan ook
niet bij behulpzaam bij kan/mag zijn, maar ik mij zelf nog steeds wel is dat allemaal goed. Het is voor mij altijd nog leven en laten leven.

Daar ligt uiteindelijk de wortel van harmonie geluk en vrede.

Ik heb zelf dat niet zo, leven en laten leven.
Ik ben zelf heel erg gegrepen door dat wat in mij leeft.
Ik voel me heel erg betrokken bij dat wat in me leeft, dat wat ik uit, en wat mij beweegt.
Daarnaast het besef dat gewelddadigheid in mij even diep geworteld ligt, zoals bij ieder ander mens, en daarin ieder gewelddadig daad wat ooit plaats gevonden heeft op aarde, is voor mij herkenbaar in mezelf.
Het raakt me heel diep.
Ik kan uiteraard niet verwachten dat een ieder dezelfde herkenning daarin heeft, naar de menselijke aard, naar de gewelddadigheid die in ons leeft, en buiten ons leeft, en in de wereld leeft.
Ik zie geen verschil tussen jou en mij, tussen geen enkel ander mens op aarde en mij, ongeacht wat voor daad de ander verricht heeft.
Daarnaast, dat wat me staand houdt, is de herkenning die ik ook ervaar in degene die zich volledig voor het goddelijke opent.
Ik bedoel niet dat ik me van jou afsluit, maar het is voor mij niet mogelijk om duidelijker dan dit te maken merk ik.

Ik heb vandaag een film gezien, en ik voel me nu overweldigd en overspoeld door het besef van de menselijke aard, daarin, in mezelf dus, de gewelddadigheid die erin schuilt, en daarnaast voel ik even sterk dat juist dat ook een poort naar het goddelijk is.

Ik vind het fijn dat jij blijft reageren, en vragen stelt. Mijn vermogen om me schriftelijk duidelijk te maken is beperkt, merk ik. Dus daarom dat ik ermee op houd met uitleggen.

[Esradha]

Voor mij voelt het opzoeken van egostrijd en gewelddadigheid niet als een opening naar inzicht, maar eerder als een versterking van ego, strijdlust en gewelddadigheid. Het sluit de poorten naar openheid. Geweldddadigheid is voor mij niet de menselijke aard, maar een uiting van gemis in veel mensen. Door de focus op die gewelddadigheid blijft de werkelijke pijn voor mijn gevoel verborgen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

:-) Nee.

Gelukkig. Wat raakt jou wel Moi?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Heerlijk verfrissend zo een foto tussen de gesprekken over geweld..

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gelukkig. Wat raakt jou wel Moi?

Dat mijn kleindochter van 2 opeens out of the bleu tegen me zegt:

Ik hou jang jou.

Mijn kleinzoon van 2 inmense pijnen doorstaat in zijn onmenswaardig bestaan zo vecht , wij met zijn allen incl. zijn ouders hem met liefde/loslaten, terug te geven aan het grote geheel om hem te bevrijden van zijn strijd.
Maar zolang dat niet zo is, met/voor hem vechten in zijn strijd.
Een glimlach laat zien.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Voor mij voelt het opzoeken van egostrijd en gewelddadigheid niet als een opening naar inzicht, maar eerder als een versterking van ego, strijdlust en gewelddadigheid. Het sluit de poorten naar openheid. Geweldddadigheid is voor mij niet de menselijke aard, maar een uiting van gemis in veel mensen. Door de focus op die gewelddadigheid blijft de werkelijke pijn voor mijn gevoel verborgen.

Ja dat herken ik wel. Je slaat om je heen terwijl je eigenlijk verdrietig en bang bent. En/of je aangetast voelt ergens in. Een een liefdevolle omhelzing sla je dan af want dan komt iemand wel heel erg dicht bij je in de buurt. Mijn lief spreek husband heeft mij jaren geleden al daarin helpen openen, wij elkaar eigenlijk. Maar het kan altijd beter en transparanter. Dat heb ik leren zien in de ervaring die wij ( jij en ik) met elkaar hebben gehad.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Dat mijn kleindochter van 2 opeens out of the bleu tegen me zegt:

Ik hou jang jou.

Mijn kleinzoon van 2 inmense pijnen doorstaat in zijn onmenswaardig bestaan zo vecht , wij met zijn allen incl. zijn ouders hem met liefde/loslaten, terug te geven aan het grote geheel om hem te bevrijden van zijn strijd.
Maar zolang dat niet zo is, met/voor hem vechten in zijn strijd.
Een glimlach laat zien.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Dat mijn kleindochter van 2 opeens out of the bleu tegen me zegt:

Ik hou jang jou.

Mijn kleinzoon van 2 inmense pijnen doorstaat in zijn onmenswaardig bestaan zo vecht , wij met zijn allen incl. zijn ouders hem met liefde/loslaten, terug te geven aan het grote geheel om hem te bevrijden van zijn strijd.
Maar zolang dat niet zo is, met/voor hem vechten in zijn strijd.
Een glimlach laat zien.

mooie ingrijpende ervaringen Mooi.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb zelf dat niet zo, leven en laten leven.
Ik ben zelf heel erg gegrepen door dat wat in mij leeft.
Ik voel me heel erg betrokken bij dat wat in me leeft, dat wat ik uit, en wat mij beweegt.
Daarnaast het besef dat gewelddadigheid in mij even diep geworteld ligt, zoals bij ieder ander mens, en daarin ieder gewelddadig daad wat ooit plaats gevonden heeft op aarde, is voor mij herkenbaar in mezelf.
Het raakt me heel diep.
Ik kan uiteraard niet verwachten dat een ieder dezelfde herkenning daarin heeft, naar de menselijke aard, naar de gewelddadigheid die in ons leeft, en buiten ons leeft, en in de wereld leeft.
Ik zie geen verschil tussen jou en mij, tussen geen enkel ander mens op aarde en mij, ongeacht wat voor daad de ander verricht heeft.
Daarnaast, dat wat me staand houdt, is de herkenning die ik ook ervaar in degene die zich volledig voor het goddelijke opent.
Ik bedoel niet dat ik me van jou afsluit, maar het is voor mij niet mogelijk om duidelijker dan dit te maken merk ik.

Ik heb vandaag een film gezien, en ik voel me nu overweldigd en overspoeld door het besef van de menselijke aard, daarin, in mezelf dus, de gewelddadigheid die erin schuilt, en daarnaast voel ik even sterk dat juist dat ook een poort naar het goddelijk is.

Ik vind het fijn dat jij blijft reageren, en vragen stelt. Mijn vermogen om me schriftelijk duidelijk te maken is beperkt, merk ik. Dus daarom dat ik ermee op houd met uitleggen.

Op het moment dat je een liefdevolle omhelzing van iemand krijgt en te dicht bij je waarheid komt ga je je in allerlei bochten wringen om dat maar niet te hoeven voelen. Voor mij is dat een en al herkenning en ik vind het nu nog niet altijd even makkelijk. Maar ik heb het wel altijd door als het weer eens gebeurt.

Het is een stuk makkelijker om je heen te slaan en/of een slim verhaal op te hangen dan echt te gaan voelen, wat iets met je doet.

Vanuit mijn hele hart kan ik je alleen maar toewensen die opening voor jezelf te vinden.