Het misverstand uit de nondualiteit.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

In het kader van nondualiteit brengen (moderne) goeroes het zo dat ons duale bestaan een illusie is. En dat klopt ook! Maar vervolgens wordt er een verkeerde conclusie aan verbonden: (geestelijk) lijden hoeft niet, want dit bestaan is toch maar een illusie.

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

En "wij" trappen er in. En omdat ons ego zich koest houden denken we ook nog dat we het juiste pad bewandelen. Maar ga jezelf eens na?: wat doet het ego als je hem zn zin niet geeft? Protesteren. Des te meer je je ego negeert des te harder hij begint te piepen en trucjes te bedenken om zijn zin te krijgen.

Wij (de mens) zijn ego-verslaafd. Als je een junk zijn shit niet meer geeft, gaat hij daar blij van worden? Nee, hij gaat de meest smerige trucjes bedenken om zijn shit te bemachtigen. Zo doet ons ego dat ook. Zie bovenstaande.

En als je je uit je verslaving wilt wegrukken is dat geen gemakkelijke weg. Je hele "zijn" gaat schreeuwen om de shit die ego heet. Je hongert ahw je ego uit en hij gaat protesteren. Als je dit ervaart is dat een teken. Maar altijd zal het ego in de buurt zijn om in de vorm van rationaliteit je wat anders te vertellen?.

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Niets, dient de mens niet eerst duidelijk te zien/ervaren wat ego is en wat niet.

Mijn inziens weet het gros der mensheid het verschil namelijk niet.

Intuitie lijkt betrouwbaar maar is het niet.

Het ego kan al lang signalen afgegeven hebben waardoor het lijkt dat de intuitie iets zuiver aangeeft maar het ego had al een vinger in de pap.

Wat duidelijk moet worden is wat het ego is en waarom het denkt er te moeten zijn, het ego denkt echt dat het nodig is om in het bestaan te kunnen leven/overleven.

Het is niet verslaafd aan zichzelf maar denkt dat het er moet zijn ter overleving vandaar die hardnekkigheid. Het is voor het gevoel van het ego; een erop of er onder oftewel leven of dood.

Ik snap wel dat de mens dat niet ziet maar zie hier de woorden/reacties van mensen/ego`s als woorden van anderen hun niet aanstaan, er wordt direct gereageerd van een aangevallen voelen en dat terwijl er in werkelijkheid enkel wat woorden op een scherm staan.

Ik bedoel; zie hoe het ego op scherp staat, wat het ziet als dreiging en dat terwijl het er absoluut niet is.

In mijn tijd had ik 1 'houvast' om te zien of ik de werkelijkheid ervaarde of niet; als er spanning bij me was en er was geen directe dreiging dan kijk ik door het ego.

Dat klopte altijd, alleen het punt was dat er vaak al 'door het ego gekeken werd' waardoor ik niet meer het onderscheid tussen werkelijkheid en de egowerkelijkheid maken kon.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Bestaat er werkelijk duaal bestaan? JA

Of komt dat enkel omdat de mens vanuit zijn denken de werkelijkheid beziet? JA

Is er als mens een leven zonder geestelijk lijden mogelijk? JA

Is het ego werkelijk een illusie? JA

Is het ego enkel wat hersenschakelingen/bundeltje gedachtes die zichzelf in stand denken? NEE

Is er een menselijk bestaan zonder verdriet mogelijk? JA

Kan de mens aan ego verslaafd zijn? JAZEKER

Is er niet enkel het ego wat zich zelf in stand wil houden (aan zichzelf verslaafd is). JA

Kan de mens zonder ego? NEE

Bestaat er een mens zonder ego? NEE

Gaat je 'zijn' schreeuwen? NEE, die is "stil".

Of schreeuwt het ego? NEE

Is er verschil tussen 'je zijn' en het ego? JA

Vrijwel alles waar het hier over gaat, is tengevolge van het denken.

Het is hier duidelijk te zien dat datgene waar tegenaan gekeken denken is.

Dus kan gesteld worden dat het besprokene een denkgebeuren, hypothese of fictie is.

We filosoferen maar wat over het een of ander en doen alsof we het echt over iets hebben.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Niets, dient de mens niet eerst duidelijk te zien/ervaren wat ego is en wat niet.

Mijn inziens weet het gros der mensheid het verschil namelijk niet.

Intuitie lijkt betrouwbaar maar is het niet.

Het ego kan al lang signalen afgegeven hebben waardoor het lijkt dat de intuitie iets zuiver aangeeft maar het ego had al een vinger in de pap.

Wat duidelijk moet worden is wat het ego is en waarom het denkt er te moeten zijn, het ego denkt echt dat het nodig is om in het bestaan te kunnen leven/overleven.

Het is niet verslaafd aan zichzelf maar denkt dat het er moet zijn ter overleving vandaar die hardnekkigheid. Het is voor het gevoel van het ego; een erop of er onder oftewel leven of dood.

Ik snap wel dat de mens dat niet ziet maar zie hier de woorden/reacties van mensen/ego`s als woorden van anderen hun niet aanstaan, er wordt direct gereageerd van een aangevallen voelen en dat terwijl er in werkelijkheid enkel wat woorden op een scherm staan.

Ik bedoel; zie hoe het ego op scherp staat, wat het ziet als dreiging en dat terwijl het er absoluut niet is.

In mijn tijd had ik 1 'houvast' om te zien of ik de werkelijkheid ervaarde of niet; als er spanning bij me was en er was geen directe dreiging dan kijk ik door het ego.

Dat klopte altijd, alleen het punt was dat er vaak al 'door het ego gekeken werd' waardoor ik niet meer het onderscheid tussen werkelijkheid en de egowerkelijkheid maken kon.

Om te ervaren wat ego is en wat niet, dient een mens het hele leven te ervaren, Aart. Als ik mijn verdriet niet ervaar, kan ik niet gaan weten dat verdriet voortkomt uit persoonlijke liefde. En persoonlijke liefde komt uit het duale bestaan voort.

Ik bedoel: het is leuk om naar een goeroe te luisteren of te lezen. Maar uiteindelijk gaat het om het ERVAREN. En welke ideeen we ook hebben over deze materie, we zullen uiteindelijk toch het duale leven moeten leiden (of lijden).

Mijn insteek is dat nu ik toch dit duale leven moet(?) leiden, ik er ook van wil leren. En ik merk dat leven met ego moeilijk is, maar met minder ego wordt het zeker niet gemakkelijker. Wel leerzamer.

Intuitie lijkt betrouwbaar maar is het niet.

Ik reken mijn intuitie af op "prestaties". Door de discussie hier ben ik gaan bemerken dat mijn intuitie scherper is afgescheiden van de ratio dan bij anderen. Vermoedelijk komt dat doordat ik tientallen jaren de intuitie rudimentair heb gelaten. Ik heb jarenlang beslissingen genomen op grond van de ratio en omdat dat (zakelijk gezien) succesvol was, meende ik ook dat dat het beste was. Echter in de materie waar we het hier over hebben ligt dat anders. De aanschaf van een wasmachine gaat nog steeds op grond van de ratio. Het besluit om verdriet aan te gaan is genomen vanuit intuitie. Mijn ratio protesteerde hiertegen. Mijn ratio weet dan ook eigenlijk geen bal af van dat soort zaken.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Vrijwel alles waar het hier over gaat, is tengevolge van het denken.

Het is hier duidelijk te zien dat datgene waar tegenaan gekeken denken is.

Dus kan gesteld worden dat het besprokene een denkgebeuren, hypothese of fictie is.

We filosoferen maar wat over het een of ander en doen alsof we het echt over iets hebben.

Het is allemaal hypothese wat we hier doen. Hindert dat? Mij hindert het niet.
Ik ben nieuwsgierig van aard en misschien is het allemaal zinloos geouwehoer wat we hier doen.

Misschien moet ik mijzelf dan wel in een positie moeten manouvreren dat ik stop met willen-weten en louter nog op de dood ga zitten wachten. Ondertussen mijn tijd verdoen met goede tijden, slechte tijden.

Echter, mijn ego wil alles maar weten. Ik ben dat ding nog altijd niet de baas. (als dat al zou moeten)

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Misschien is het zo, Ulla. Dat jij al lang al gewend ben om intuitie door de ratio te vermengen. Dan wordt zowel de ratio als de intuitie niet erg duidelijk. Het verschil wat wij dan ervaren komt door onze verschillende oorsprongsgeschiedenis. Met veel beslissingen reageer ik puur rationeel. Gewoon een aantal feiten vergelijken, makkelijk zat. Intuitie ben ik pas de laatste jaren bewust gaan gebruiken en staat daarom in mijn beleving haarscherp afgebakend van de ratio.

Ik weet het wel zeker, dat ik niet puur op ratio werk. En soms ook puur op gevoel dingen doe welke tegen elke ratio indruisen. Bij mij is het dan ook nog zo, ik probeer het gewoon uit, ik wil het zelf zien. Vooral als ik met anderen te maken heb. Omdat in de praktijk vaak blijkt dat het gewoon wel werkt/kan. En gemiddeld is het voor mij gewoon een combi tussen intuitie, kennis en ervaring. Zoals Esje ook al aangeeft. Als het goed werkt en goed voelt, is het goed voor mij.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Het is allemaal hypothese wat we hier doen. Hindert dat? Mij hindert het niet.
Ik ben nieuwsgierig van aard en misschien is het allemaal zinloos geouwehoer wat we hier doen.

Misschien moet ik mijzelf dan wel in een positie moeten manouvreren dat ik stop met willen-weten en louter nog op de dood ga zitten wachten. Ondertussen mijn tijd verdoen met goede tijden, slechte tijden.

Echter, mijn ego wil alles maar weten. Ik ben dat ding nog altijd niet de baas. (als dat al zou moeten)

Willen weten 'wat' je bent vind ik een van de belangrijkste zoektochten.
Maar dan moet het ook 'willen weten wat je bent' zijn en niet gaan over gepriegel in de marge en het eindeloos gehang bij en geouwehoer over al hetgeen je in de verste verte niet kunt zijn.

Dat je het denken niet bent is al snel een van de eerste resultaten van dat onderzoek.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Om te ervaren wat ego is en wat niet, dient een mens het hele leven te ervaren, Aart. Als ik mijn verdriet niet ervaar, kan ik niet gaan weten dat verdriet voortkomt uit persoonlijke liefde. En persoonlijke liefde komt uit het duale bestaan voort.

Ik bedoel: het is leuk om naar een goeroe te luisteren of te lezen. Maar uiteindelijk gaat het om het ERVAREN. En welke ideeen we ook hebben over deze materie, we zullen uiteindelijk toch het duale leven moeten leiden (of lijden).

Mijn insteek is dat nu ik toch dit duale leven moet(?) leiden, ik er ook van wil leren. En ik merk dat leven met ego moeilijk is, maar met minder ego wordt het zeker niet gemakkelijker. Wel leerzamer.



Ik reken mijn intuitie af op "prestaties". Door de discussie hier ben ik gaan bemerken dat mijn intuitie scherper is afgescheiden van de ratio dan bij anderen. Vermoedelijk komt dat doordat ik tientallen jaren de intuitie rudimentair heb gelaten. Ik heb jarenlang beslissingen genomen op grond van de ratio en omdat dat (zakelijk gezien) succesvol was, meende ik ook dat dat het beste was. Echter in de materie waar we het hier over hebben ligt dat anders. De aanschaf van een wasmachine gaat nog steeds op grond van de ratio. Het besluit om verdriet aan te gaan is genomen vanuit intuitie. Mijn ratio protesteerde hiertegen. Mijn ratio weet dan ook eigenlijk geen bal af van dat soort zaken.

Niets/in het algemeen, wat zie jij als 'ego'?

'In mijn tijd, liep ik vast', het leven schotelde me iemand voor die mij het verschil toonde tussen 'de werkelijkheid' en de werkelijkheid gezien/gecreerd vanuit het ego en klaar was Kees.

Dat het ego slijten moest en hardnekkig was, is een ander verhaal.

Het ego is een bepaalde vernauwing, een spanning, een ik-gevoel en dat kan in 1 klap gezien/herkent worden, die bewustwording kan in 1 milliseconde.

De rest daar heb ik het niet over, het gaat mij enkel om die herkenning.

Mijn basis is, dat er geen duaal leven, te leiden of lijden is.

Als wij zonder oude conditioneringen in het leven zouden staan dan is het leven erg simpel; beetje zuurstof, eten, drinken, juiste lichaamstemperatuur en de nodige slaap.

Als dat werkelijk zo gezien wordt dan is er een anders omgaan met die nog oude hardnekkige conditioneringen die zeggen; hou van me, ik ben het waard, ik kan niet zonder ......., ik voel me alleen, verdrietig, ik moet dit en dat nog ervaren, etc, etc. De insteek/blik is dan niet vanuit het ego/vernauwing maar vanuit die egoloosheid/niet-vernauwing.

Het punt is dat ERVAREN voor de meeste mensen een rondraaien in het ego is, ze kennen niets ander dan ego, dat filter waar ze doorheen kijken maar het nog niet als filter/oude conditioneringen zien.

Zo ga jij mogelijk uit van dualiteit en hou jij daar om een reden aan vast en kun je niets anders zien en dat ergens aan vasthouden laat je maar ERVAREN en ERVAREN.

Maar zo schijnt het leven te werken of niet en alles op zijn/haar tijd en zeker de eigen weg bewandelen en bewandelen en bewandelen en vooral dat eigen, eigen, eigen.

DUS, Niets, wat zie/ervaar/voel jij als zijnde ego?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Het is allemaal hypothese wat we hier doen. Hindert dat? Mij hindert het niet.
Ik ben nieuwsgierig van aard en misschien is het allemaal zinloos geouwehoer wat we hier doen.

Misschien moet ik mijzelf dan wel in een positie moeten manouvreren dat ik stop met willen-weten en louter nog op de dood ga zitten wachten. Ondertussen mijn tijd verdoen met goede tijden, slechte tijden.

Echter, mijn ego wil alles maar weten. Ik ben dat ding nog altijd niet de baas. (als dat al zou moeten)

Niets, ik slinger nog wat het universum in.

Het ego wil niets weten dat wil enkel aan het roer blijven om je door het leven te loodsen.

'De vrijheid die je van nature bent' die wil er weer zijn, die biedt mogelijkheden, situaties, veroorzaakt een zoeken, knagen zodat de mogelijkheid bestaat om te zien 'wat die vrijheid' in de weg staat en of er eigenlijk wel wat in de weg staat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Niets, ik slinger nog wat het universum in.

Het ego wil niets weten dat wil enkel aan het roer blijven om je door het leven te loodsen.

'De vrijheid die je van nature bent' die wil er weer zijn, die biedt mogelijkheden, situaties, veroorzaakt een zoeken, knagen zodat de mogelijkheid bestaat om te zien 'wat die vrijheid' in de weg staat en of er eigenlijk wel wat in de weg staat.

Voor het ego is kennis macht.

Je bent niet van nature vrij Aad, je bent gebonden aan een body/mind mechanisme. Alleen onderzoek kan uitwijzen of je meer bent dan dat.

Bij een onderzoek naar wat je vrijheid in de weg staat kun je nergens anders uitkomen dan op belemmeringen in datgene wat je voor jezelf wenst, dat zijn dus onbenullige verschijnselen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Niets/in het algemeen, wat zie jij als 'ego'?

'In mijn tijd, liep ik vast', het leven schotelde me iemand voor die mij het verschil toonde tussen 'de werkelijkheid' en de werkelijkheid gezien/gecreerd vanuit het ego en klaar was Kees.

Dat het ego slijten moest en hardnekkig was, is een ander verhaal.

Het ego is een bepaalde vernauwing, een spanning, een ik-gevoel en dat kan in 1 klap gezien/herkent worden, die bewustwording kan in 1 milliseconde.

Zo lang ego nog moet slijten is Kees niet klaar. Als er 'weten' is 'wat' je bent vallen de verschijnselen terug naar hun 'normale' proporties, te weten domweg verschijnselen. Verschijnselen zijn alsdan geen item meer.

Ego wordt dan gezien als verschijnsel en is dan geen item, ergo er hoeft niks te slijten.

Het is alleen weggelegd voor mensen die iets als last ervaren om ergens aan te gaan zitten knutselen. Dat last ervaren gebeurt door 'iets' dat die last ervaart en dat 'iets' is hetgeen wat het onderzoek moet betreffen, niet de last. Dus dan zit je met onderzoeken in de verschijnselen maar wat te priegelen in de marge.