Afgerond?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Nou, ik dacht ook nadat ik reageerde, dat jij mogelijk niet eens zo bedoelde.
Mijn impulsen volgen is ook niet alles...

Prettig te lezen, zo'n staaltje zelfreflectie. Er is dus nog hoop......

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

. Er is dus nog hoop......

Dat ook weer niet..

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Subjectieve Bling' Bling'.

Moeder Natuur is prachtig in al haar glorie. Maar in dit aardse bestaan is er niks mis mee met de natuur af en toe een handje helpen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Het werk moet gedaan worden op het vlak van de vasana's, de oorsprong van handeling die neiging wordt genoemd.
Een eerste stap kan zijn om terug te gaan naar het gebied waar een gedachte nog niet z'n definitieve vorm heeft aangenomen maar als een potentie wacht om tot bloei te komen. Dit gebied is met enige oefening wel degelijk te betreden en geeft een helder en transparant beeld van hetgeen een gedachte nu werkelijk is. Je kunt de aard en substantie ervan onmiddellijk waarnemen hetgeen onmogelijk is in z'n gemanifesteerde vorm.

Ik vind dit wel interessant. Want wat zeg je hier in feite nu mee? We kunnen de oorsprong van onze handelingen herleiden tot neigingen? En neigingen hebben de potentie zich tot gedachten te ontwikkelen? Ik heb me vaak afgevraagd waar gedachten vandaan komen. Hoe ze (zijn) ontstaan. In het (zoeken naar een) antwoord is de vraag voor mij opgelost. Wat is voor jou de waarde van weten/zien hoe de gedachte tot stand komt, wat zijn aard en substantie is? M.b.t. het zelfonderzoek? Welke plaats heeft het daarin voor jou? Zou je daarover iets kunnen vertellen?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het verdriet is dan ook niet om iets wat verloren gaat of bedreigd wordt, datgene wat bedreigd kan worden is niet meer. Habbuthabnot stelt het tamelijk juist dat er alsdan geen verbintenis is tussen jou en de gebeurtenis. Meer nog to the point zou zijn dat er niet een 'ik' is dat iets ondergaat.

Toch kan bij mij plots een identificatie met 'ik' ontstaan vanwege een geluid als gevolg van een traumatisch vroegere gebeurtenis. Een mechanisme dat ook werkzaam kan worden, die zich voordoen als emoties en/of empathie, bij verdrietige familieomstandigheden.

Ik reed vanmiddag, sinds lange tijd, weer de weg naar de plaats waar ik jaren gewerkt heb en die ik dus gedurende langere tijd vrijwel dagelijks aflegde. Dat roept automatisch herinneringen op. Gaat vanzelf. Is dat erg? Of is dat simpelweg wat (er) is?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Reageer maar gewoon. Ik probeer iets voor mezelf helder te krijgen en alle reacties die naar mijn idee daar geen bijdrage aan hebben ervaar ik als afleiding of storend. Maar dat is mijn ding. Iedereen is natuurlijk vrij om te schrijven wat hij of zij wil.

May the force be with you.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat ook weer niet..

Nee, er moet er 1 zijn die alle hoop altijd gelijk met 1 slag de bodem inboort. En bedankt.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het heeft een reden waarom ik zeg het gedegen zelfonderzoek afgerond te hebben. Voor mij zelf hoef ik dat niet te zeggen want daar is het van geen enkel belang. Het heeft alles te maken met ego dat een proeve van bekwaamheid eist en wanneer het die heeft zich naar de kroon gestoken voelt. Ik hou er van als ego spartelt want dan is het aanwijsbaar. Ego aantoonbaar maken komt nooit te vroeg want ego is de eerste en grootste belemmering tot het doen van gedegen zelfonderzoek.

Zeggen dat je het zelfonderzoek hebt afgerond is voor niemand van belang, behalve dan voor jou, want jij gevoelt klaarblijkelijk de behoefte het te benoemen, nietwaar? De behoefte doet zich voor aan/bij jou. Wat heb ik er immers aan te weten dat jij je zelfonderzoek hebt afgerond? Voor mij gaat het om mijn (eigen) zelfonderzoek. En daarbij ben ik zelf mijn enige autoriteit. Jij zegt zelf al, je houdt van spartelende ego's. Dat is een sadistisch trekje. Je zou compassie moeten hebben met spartelende ego's. En dan bedoel ik niet pamperen. Als je werkelijk je zelfonderzoek hebt afgerond zoals je beweert, dan weet je dat er geen belemmeringen zijn. Dan weet je dat alles open ligt/is. Dan is je aandacht daar. Die weg is beduidend minder pijnlijk en net zo effectief. Jij geniet blijkbaar van pijn. So be it. Maar het is niet nodig. Het is geen wet van Meden en Perzen.

Gel

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Gelukkig is het schertsend want een persoonlijke ontmoeting is allesbehalve een test of het onderzoek 'klaar' is. Ook daar vermag ego de constatering niet te kunnen doen. En degene die klaar is zoekt zo'n gelegenheid niet. Een gerealiseerde kan zich ten opzichte van dat wat ego is zich evengoed als een asshole gedragen hetgeen dus absoluut helemaal niks zegt. Dat wat een gerealiseerde is dat manifesteert zich als onpersoonlijk maar dat is voor ego moeilijk of niet te zien en verder heeft ook een gerealiseerde een karakter dat zich manifesteert en dat hoeft helemaal niet fijnbesnaard te zijn.

In eerste instantie denk ik, mooi gesproken Rennie. Maar bij nadere beschouwing, denk ik er klopt geen reet van. Maar dat is voor ego moeilijk te zien, ik heb het vet gedrukt, dat klopt voor geen kanten. Het is niet van belang of dat gezien wordt. Het gaat erom of het gevoeld wordt. Of het ergens resoneert. Als dat niet het geval is, is dat niet per definitie een gevalletje ego dat niet kan zien. Zoals jij dat stelt. Dat vind ik veel te kort door de bocht.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zeggen dat je het zelfonderzoek hebt afgerond is voor niemand van belang, behalve dan voor jou, want jij gevoelt klaarblijkelijk de behoefte het te benoemen, nietwaar? De behoefte doet zich voor aan/bij jou. Wat heb ik er immers aan te weten dat jij je zelfonderzoek hebt afgerond? Voor mij gaat het om mijn (eigen) zelfonderzoek. En daarbij ben ik zelf mijn enige autoriteit. Jij zegt zelf al, je houdt van spartelende ego's. Dat is een sadistisch trekje. Je zou compassie moeten hebben met spartelende ego's. En dan bedoel ik niet pamperen. Als je werkelijk je zelfonderzoek hebt afgerond zoals je beweert, dan weet je dat er geen belemmeringen zijn. Dan weet je dat alles open ligt/is. Dan is je aandacht daar. Die weg is beduidend minder pijnlijk en net zo effectief. Jij geniet blijkbaar van pijn. So be it. Maar het is niet nodig. Het is geen wet van Meden en Perzen.

Gel
In eerste instantie denk ik, mooi gesproken Rennie. Maar bij nadere beschouwing, denk ik er klopt geen reet van. Maar dat is voor ego moeilijk te zien, ik heb het vet gedrukt, dat klopt voor geen kanten. Het is niet van belang of dat gezien wordt. Het gaat erom of het gevoeld wordt. Of het ergens resoneert. Als dat niet het geval is, is dat niet per definitie een gevalletje ego dat niet kan zien. Zoals jij dat stelt. Dat vind ik veel te kort door de bocht.

Zoals Ben al opmerkte, dit is leuk voor zelfonderzoek al ben je drukker dat alles voor mij in te vullen en naar je egomaatstaf te verklaren, met gedegen zelfonderzoek heeft het niets te maken.

Ik heb me voor het verkrijgen van jouw en anderen hun inzicht vaker verlaagd naar dat ego niveau en het komt toch niet aan, dus ik kan er net zo goed het zwijgen toe doen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zoals Ben al opmerkte, dit is leuk voor zelfonderzoek al ben je drukker dat alles voor mij in te vullen en naar je egomaatstaf te verklaren, met gedegen zelfonderzoek heeft het niets te maken.

Wie boeit dat wat?