Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik heb het gedegen zelfonderzoek afgerond er zijn aangaande Laurens geen onbekende stukken.

Ik zou ook niet van onbekende stukken spreken; het is namelijk één onbekend stuk...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik heb geen enkel probleem, er hoeft bij mij niks meer langs een beperkende perceptie. Ik deel niks op, ik zie en daarvan doe ik mededeling, vanuit een perceptie- en 'ik'-loze achtergrond. Niks wat ik daarbij zeg te zien is van mij of behoort mij toe. Doe er je voordeel mee.

Het is dwaasheid te geloven dat je iets kunt bezitten..., Zijn is wel iets anders...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

De illusie doet waar het voor geprogrammeerd is te doen, het is een hulpmiddel om het lichaam te laten overleven, daar is niets mis mee en dat gaat helemaal vanzelf. Als het zichzelf voortdurend in the picture gaat beginnen zetten en zijn kennis over dat zelf gaat verdiepen en verdedigen als waar het allemaal om zou draaien, dan is er er teveel opgegaan in wat louter een illusie is en dat, zoals ik eerder schreef, is lang zo natuurlijk niet meer.

De zelf-illusie is niet louter de programmering. Dat is wel een populaire gedachte op dit forum, maar zo eenvoudig ligt dat niet.

De zelf-illusie bestaat er meer uit dat ik als illusie zijnde over een unieke 'waargenomen beeld' beschik. Het beeld zoals ik dat als verhaal zijnde waarneem heeft niemand ter wereld. Alleen ik, dat maakt mij uniek.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dit was daarop mijn antwoord.
Lezen Marie niet je gedachten achterna hollen en anderen daarmee lastig vallen voordat je ook het antwoord daarop hebt gelezen.

Ik heb Kate begrepen en zoals ik hier lees jij duidelijk niet...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat is, is... Is dat een zingeving op het niveau van wat is???

In het 'zijn' is er per definitie geen zin. In de illusie is er wel zin te ver'zinnen.
Er is dan ook niks mis met zingeving binnen de illusie, net zoals er met de illusie niks mis is.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat kan best dat die bereidheid er soms is. Ik ga je dan niet tegen houden of tegen werken als die er is. Er is hier echter geen enkele nood aan zulk een bereidheid en voor mij is dat helemaal geen issue. Dus als het toch een issue is, dan moet je je afvragen voor wie?

Dat hoef ik me niet af te vragen. Dat het een issue is komt met de regelmaat van de klok terug. Het ontbeert alleen nog maar een (mee)kijken door jou van wat er gezien is.

Oh, je vertaalt mijn terug geven van jouw waarheden als wantrouwen? Het heeft niets met vertrouwen of niet te maken. Als je Waarheid ziet dan sta ik daar helemaal voor open, als je jouw waarheid ziet, dan leg ik het bij je terug. Het issue dat jij eerder lijkt te hebben met mij is dat ik je eigen waarheden terug bij jou leg en niet aanneem voor Waarheid. Ik verdraag het wel, maar als het je eigen projectie is, krijg je het gewoon vriendelijk terug. Geen issue voor mij.

Daar moet ik voor teruglezen en heb daar geen zin in. Er is niet zoiets als 'iemands' Waarheid. Die schrijf ik daarom met een hoofdletter. Aan persoonlijke waarheden doe ik niet dat geeft maar gesteggel. Wat betreft Waarheid, die kun je leren kennen en dan is de tussenkomst van personen overbodig. Die hoef je dan niet (indien dat het geval is) te wantrouwen of als je daar moeite mee hebt als autoriteit te erkennen. Hiervoor bij Marie heb ik al uitgelegd hoe het in zijn werk gaat. Dat zien in persoon daar ben ik uit dus van projectie is er dan ook geen sprake.

Waarheid zien is voor mij ook al geen issue en bovendien stoort het mij nooit als ik anderen Waarheid voorzet dat ze dat verwerpen. Dat zou nogal eens een issue van jewelste zijn moest mij dat storen. Als zoiets je stoort, dan heb je helemaal geen Waarheid gezien.

De manier waarop je er over schrijft geeft al aan dat je geen idee hebt wat Waarheid is. Je hebt het over iemand zijn persoonlijke waarheid, ik niet.

Dat maak je er zelf van. Ik gooi gewoon broodkruimels, de muizen zijn het die er op afvliegen of niet.

Geen idee waar je het over hebt, ik ga het niet opzoeken.

Er moet trouwens niemand gered worden. Als er in stand houding van iets is, is het maar normaal dat dit aangewezen wordt, net als het maar normaal is dat als ik scheerschuim zie hangen op je wang nog van je vorige scheerbeurt, ik je daar op wijs, zodat je het weg kan vegen.

Hoe haal je het in je kop als zou het gaan om iemand te redden. Je zit hier op een zelfkennisforum en dan ga je er van uit dat er bereidheid is naar jezelf te kijken. Dat is niks teveel gevraagd. Bevat het geziene waarheid voor je is de kwestie.

Ja, precies: alles wat ingewisseld wordt voor iets anders is geen wezenlijk dagen. Het diepere dagen stopt juist het éne inwisselen voor het andere.

Vagelijk herinner ik mij dat het niet gaat om de ene gedachte voor de andere in te wisselen maar om het zelfstandig 'ont'dekken middels zelfonderzoek, liefst gedegen, dat blijft 'hangen'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Niet alleen dus..
Een'zaam in de leegte zijn er twee.

Nee, dat kan niet. In de leegte ben je per definitie een'zaam en daar mee al'een.
Je moet ergens in de weg hebben afgerekend met de gebrokenheid en daarmee met het gemoed. Ik ben die weg gegaan en ken het 'afrekenen'.

Wie die pijn niet geleden heeft bedoeld met leegte wat anders dan ik. De boeddhisten hebben het ook over leegte (sunyata) maar daarmee wordt niet de leegte bedoeld waar je bewust in aanwezig bent. (presentie)

In de leegte ben ik helemaal bewust alleen. (Met de nadruk op ik). Anders zou ik er niet van kunnen getuigen. Dan zou ik er geen 'weet' van hebben.

Egoloosheid wil dan ook niks anders zeggen dan dat het éne ik (niet-twee) zijn zelf-zijn heeft gevonden. Dat ene ik reflecteert niet meer op de andere ikken. Zij zijn er wel die andere ikken, maar de reflectie en daarmee de gebrokenheid is ten einde gekomen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En jij zit muurvast in jouw idee dat als je het woord 'ik' ziet er een muur om dat 'ik' moet zitten en dus gooit jij in al je dwaasheid het kind met het badwater weg omdat jij, niet ik, alleen het verkrachte 'ik' dat het verstand, het ego, de denkende mens ervan gemaakt heeft kent...
Wat is het 'ik' in mijn ogen... Het 'ik' is het zijn waarmee 'ik' mag deelnemen aan de schepping... Wat, verkeerdelijk gedacht niet wil zeggen dat ik de schepping ben, dat ik de doener ben, dat ik een actief element in de schepping ben... In tegendeel, ik heb het geschenk, het wonder, de genade ontvangen om deel te zijn van het geheel...
En jullie willen dat 'ik', dat wonder, die genade, die wijsheid zou weggooien???

Ik ga daar geen woorden meer aan vuil maken, ik heb daarover uitputtend uitgewisseld.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat een eigen bedrog... zonder 'ik' heb 'ik' het recht om te zeggen dat 'ik' God ben...
Alsof God bij het woordje wel of niet 'ik' blijft hangen...

'Ik' in tegendeel zeg je, dat dank zij 'ik', 'ik' kan deelnemen, 'ik' deelneem, ten minste als ik mij weet te bevrijden van de verbasterde 'ik'-vorm die speudo-geleerden ervan gemaakt hebben, aan de Godservaring...

Het gaat niet over 'recht hebben' iets te mogen zeggen. Er staat dat je in essentie al God bent maar je hebt van je 'ikje' een god gemaakt en er is voor de echte God dus geen plaats meer.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik lees hier bij Dorje dat het lichaam er niet werkelijk is. Heeft er wel eens iemand op je tenen gestampt Dorje?

Die vraag wordt vaker gesteld, maar ook pijn is vermeend en (vermeend) gevoeld. Maar het blijft moeilijk dat te kunnen bevatten als je zo verweven bent met het lichaam.