Overtuigingen

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Voordat het zo ver is zijn ze al weer doorgegeven, als doorgeefluik kan je kind er mee behept zijn zelfs. Hele volksstammen kunnen als ze maar lang genoeg onderdrukt zijn, een trauma dragen. Wanneer zigeuners lang genoeg behandeld worden als uitschot gaat de hele tribe dat geloven, in de bijbel was er het uitverkoren volk waar het altijd goed mee zou gaan. Geloof kan je diep raken.
In India noemen ze dat Karma.

Daarom zei ik eerder ook dat het onontkoombaar is.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dit is maar mijn idee !

Wanneer ze traumatisch zijn zeker.
Ze zetten zich niet ergens centraal vast maar in de onderscheidene cellen in je lichaam en zijn dientengevolge erg moeilijk radicaal te verwijderen. Je hebt altijd met residuen van doen al kunnen die eveneens slijten wanneer ze niet langer gevoed worden.

Inderdaad, alles is energie en 'onverwerkte energie' zet zich vast in de cellen.

Er valt aan lichamelijke klachten/ongemakken al af te lezen welke 'onverwerkte energie' er nog zit.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik zou willen dat ik zo bewust was geweest als jij op jouw leeftijd (neen ik weet je leeftijd niet, ik wilde enkel aangeven dat ik het mooi vind te zien wie je bent en wat je doet).

Bewustzijn heeft vaak een prijs, het kan je veel leed berokkenen.

Het is weer een andere zienswijze op pijn maar je kunt het zien als een voorrecht een deel van alle pijn in de wereld te mogen dragen. Al moet het wel weer dragelijk zijn natuurlijk.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Volgens mij zijn ze na zeven jaar volledig vernieuwd.

Ik hoorde pas iemand zeggen die er verstand van schijnt te hebben dat dat een fabeltje is.

Lijkt me ook een fabeltje want anders zouden we ons bv niets van 8 jaar terug kunnen herinneren.

Shit, zou het dan toch geen fabeltje zijn.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik heb niet de overtuiging dat je ervaringen altijd met je mee draagt.

Het is de nog aanwezige energie van onverwerkte/ongeuite emoties die mogelijk die overtuiging 'koesteren'.

Een ervaring is maar een ervaring en zegt niets over wat je NU bent.

Ik schrijf dit enkel omdat vele mensen het heerlijk vinden om hun ervaringen te koesteren om zo hun zelfbeeld/eigen waarde/de emoties in stand te houden.

Esradha, ik zeg met dit schrijven dus niet dat jij dat doet.

Ik zou willen dat ik zo bewust was geweest als jij op jouw leeftijd (neen ik weet je leeftijd niet, ik wilde enkel aangeven dat ik het mooi vind te zien wie je bent en wat je doet).

Ik bedoel dat de ervaringen niet verdwijnen in de zin dat je ze niet hebt meegemaakt. Juist het koesteren en de emoties in stand houden is inderdaad de last van mijn stenen.
Ik ben nog een jonkie van 33, op mijn 24e aan dit proces begonnen toen ik vooral nog een lamme blinde was. Mijn zicht is verbeterd en ik leer met vallen en opstaan ook om te lopen :-).

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik hoorde pas iemand zeggen die er verstand van schijnt te hebben dat dat een fabeltje is.

Zou maar zo kunnen Aart. Ik heb er geen verstand van. Ik moet bekennen dat ik ook een steeds ouder wordende kop zie als ik mezelf in de spiegel zie. Maar ja, wie boeit dat, nietwaar?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is weer een andere zienswijze op pijn maar je kunt het zien als een voorrecht een deel van alle pijn in de wereld te mogen dragen. Al moet het wel weer dragelijk zijn natuurlijk.

Nou ja, een voorrecht, dat vind ik nou wel weer iets te ver gaan. De pijn doet zich voor. En daar hebben we het maar mee te doen. En dat zien en niet ontkennen, maakt dat de pijn (iedere pijn) draaglijk is. Tot het ondraaglijk wordt, en dan houdt het leven op.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Hoe haal je de angel uit de macht van ideeën?

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De ervaringen draag je altijd met je mee, maar de emoties ervan hoeven je niet blijven te bepalen. Het zijn meer die emoties die vast zaten en de last bepaalden.

Het zijn de gedachtes om de emotie heen,
de gedachtes die naar een oplossing zoeken.
Die gedachtes zoeken oplossingen voor -mijn leven-,
en dat lukt ze niet, want dat leven is niet van -mij-.
Dat enorme leven kan niet door die gedachtes getild worden.
En zo krijg je een emotionele verrekking.
Emoties en gedachtes voeden elkaar als in een onoplosbare draaikolk.
Maar als je dan begrijpt dat die gedachtes, hoe goed bedoelt dan ook,
je niet kunnen helpen, dan kun je die gedachtes los laten.
En als je ziet dat je -bent- en dat het ervaren van die gedachtes en emoties
dat -zijn- niet kunnen aantasten,
die gedachtes en emoties danken immers hun bestaansrecht aan jouw -zijn-,
dan kun je vervolgens die emotie, die energie,
opzoeken in het desbetreffende lichaamsdeel.
Of lichaamsdelen.
En je kunt eens kijken wat het nu echt is.
Misschien een trilling, of een druk, of........ wat is het nu ?
En dan kun je kijken wat deze energie vervolgens doet, tenslotte is het energie,
en wat deze energie wellicht openbaart.
En dan mag die energie weer thuis komen, weer opgaan in dat -zijn-.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nou ja, een voorrecht, dat vind ik nou wel weer iets te ver gaan. De pijn doet zich voor. En daar hebben we het maar mee te doen. En dat zien en niet ontkennen, maakt dat de pijn (iedere pijn) draaglijk is. Tot het ondraaglijk wordt, en dan houdt het leven op.

Dat is toch met reden dat je pijn niet wilt, maar je kunt de pijn ook verwelkomen en omarmen. Het overkomt je dan niet meer, je nodigd de pijn uit om je te bezoeken en vandaar uit kun je weer een stapje verder om uiteindelijk de aard van pijn te doorzien.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat is toch met reden dat je pijn niet wilt, maar je kunt de pijn ook verwelkomen en omarmen. Het overkomt je dan niet meer, je nodigd de pijn uit om je te bezoeken en vandaar uit kun je weer een stapje verder om uiteindelijk de aard van pijn te doorzien.

Ja. Mooi omschreven.