Mahziri's verlichting

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Bedankt voor je reactie en sterkte bij dat wat nu op je pad komt.

Daar sluit ik me graag bij aan.

[Mahziri]

Ik zou graag willen horen hoe jullie dit zien:

Vanuit de afgelopen jaren heb ik een groep mensen om me heen gekregen.
Deze mensen zijn bijna allemaal bezig met hetgeen ik mee bezig was: elkaar healen, hoger zelf, complottheorieen, healing naar de aarde sturen, zich afschermen, vertellen dat ze emoties van anderen oppakken etc. etc.
En nu weet ik niets meer met ze te praten.
"vroeger" hadden we het over al die dingen, maar ik snap ze niet meer. Ik zie nu dat het vooral allemaal trucjes zijn, die afleiden.

En zij snappen mij eigenlijk niet hoewel ik niet veel woorden weet en gebruik, meestal luister ik naar hun verhaal. En dat is prima, ik houd van ze. Ze houden vast aan hun geloof. En dat snap ik helemaal want ik deed dat ook.

Wie herkent dit en wat wil je er over zeggen.

[Mars]

Mijn moeder kwam uiteindelijk in een verzorgingstehuis terecht.

Eén of ander flatgebouw met een sfeertje dat het midden hield tussen een gevangenis, een ziekenhuis, en een verjaarspartijtje met mensen die je niet zo veel zeggen.

Ze was soms erg verward, haalde droom en dagelijks leven door elkaar,
had pijn en herkende mij niet meer.
Ik was niet de meest ideale zoon voor haar geweest.
Ik kon dat niet meer goedmaken.

Soms kon ik alleen maar een beetje begripvol bij haar aanwezig zijn, en hield af en toe haar hand vast. Op de één of andere manier deed dat haar goed.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Ik zou graag willen horen hoe jullie dit zien:

Vanuit de afgelopen jaren heb ik een groep mensen om me heen gekregen.
Deze mensen zijn bijna allemaal bezig met hetgeen ik mee bezig was: elkaar healen, hoger zelf, complottheorieen, healing naar de aarde sturen, zich afschermen, vertellen dat ze emoties van anderen oppakken etc. etc.
En nu weet ik niets meer met ze te praten.
"vroeger" hadden we het over al die dingen, maar ik snap ze niet meer. Ik zie nu dat het vooral allemaal trucjes zijn, die afleiden.

En zij snappen mij eigenlijk niet hoewel ik niet veel woorden weet en gebruik, meestal luister ik naar hun verhaal. En dat is prima, ik houd van ze. Ze houden vast aan hun geloof. En dat snap ik helemaal want ik deed dat ook.

Wie herkent dit en wat wil je er over zeggen.

Ik herken het wel, ik kom uit het "Reiki en energiewerk wereldje" maar heb mij nooit bezig gehouden met al die geloofsdingen erom heen. Van begin af aan snapte ik niet waarom het zo en zo moest. En niet anders ook mocht. Gaandeweg ontdekte ik dus wederom de dogma's. Ook door eigen ondervinding. Door al deze regels niet te geloven en te onderzoeken. En deze te doorbreken en mijn bevindingen te integreren in mijn eigen cursussen en activiteiten. En wat met opluchting werd ontvangen maar door sommigen ook door ongeloof en wantrouwen. Vooral door de gevestigde Reiki orde. Het was en is gedeeltelijk nog een heilig huisje.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Mijn moeder kwam uiteindelijk in een verzorgingstehuis terecht.

Eén of ander flatgebouw met een sfeertje dat het midden hield tussen een gevangenis, een ziekenhuis, en een verjaarspartijtje met mensen die je niet zo veel zeggen.

Ze was soms erg verward, haalde droom en dagelijks leven door elkaar,
had pijn en herkende mij niet meer.
Ik was niet de meest ideale zoon voor haar geweest.
Ik kon dat niet meer goedmaken.

Soms kon ik alleen maar een beetje begripvol bij haar aanwezig zijn, en hield af en toe haar hand vast. Op de één of andere manier deed dat haar goed.

Soms betekenen de meeste simpele dingen heel veel.Zoals je je kunt warmen in de eerste zonnestralen voelde ze zich blijkbaar prettig in het (fysieke) contact met jou. Ik vraag mij weleens af of mensen zich op die manier niet onbewust terugtrekken van onze drukke gedachten chaos wereld. Omdat het welletjes is geweest en men er genoeg van heeft.
En dan is een hand die je warmte geeft in de pijn die je voelt voldoende. Dan speelde het ook geen rol meer dat je geen ideale zoon bent geweest en kon je alsnog doen waarvoor het niet te laat was. Voor haar zijn.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Ik zou graag willen horen hoe jullie dit zien:

Vanuit de afgelopen jaren heb ik een groep mensen om me heen gekregen.
Deze mensen zijn bijna allemaal bezig met hetgeen ik mee bezig was: elkaar healen, hoger zelf, complottheorieen, healing naar de aarde sturen, zich afschermen, vertellen dat ze emoties van anderen oppakken etc. etc.
En nu weet ik niets meer met ze te praten.
"vroeger" hadden we het over al die dingen, maar ik snap ze niet meer. Ik zie nu dat het vooral allemaal trucjes zijn, die afleiden.

En zij snappen mij eigenlijk niet hoewel ik niet veel woorden weet en gebruik, meestal luister ik naar hun verhaal. En dat is prima, ik houd van ze. Ze houden vast aan hun geloof. En dat snap ik helemaal want ik deed dat ook.

Wie herkent dit en wat wil je er over zeggen.

Het klinkt me volkomen logisch in de oren. Zo gaat dat met mensen die elkaar ooit gevonden hebben op basis van een gezamenlijk gedeelde interesse. Het maakt niet uit wat die interesse is (kerk, geloof, sport, hobby); die interesse is het gene wat je samenbind. En als iemand die er deel van heeft uitgemaakt de interesse verliest, dan word je (of voel je je) al snel een buitenstaander.

Het zal ook lastig zijn om een ander onderwerp aan de orde te brengen. Hoe krijg je mensen die vol overgave geboeid binnen aan tafel zitten om hun postzegelverzameling te bestuderen en vergelijken zo ver dat ze met je mee naar buiten gaan waar de zon schijn, de wind waait, de bloemen bloeien en de vogel fluiten?

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het klinkt me volkomen logisch in de oren. Zo gaat dat met mensen die elkaar ooit gevonden hebben op basis van een gezamenlijk gedeelde interesse. Het maakt niet uit wat die interesse is (kerk, geloof, sport, hobby); die interesse is het gene wat je samenbind. En als iemand die er deel van heeft uitgemaakt de interesse verliest, dan word je (of voel je je) al snel een buitenstaander.

Het zal ook lastig zijn om een ander onderwerp aan de orde te brengen. Hoe krijg je mensen die vol overgave geboeid binnen aan tafel zitten om hun postzegelverzameling te bestuderen en vergelijken zo ver dat ze met je mee naar buiten gaan waar de zon schijn, de wind waait, de bloemen bloeien en de vogel fluiten?

Mmmm, ik had er voor mezelf een probleem van gemaakt geloof ik . Als je het zo zegt is het inderdaad volkomen logisch. Het probleem is dan de angst om mensen kwijt te raken. Ze hebben allemaal een prachtige postzegelverzameling zeg maar. En ik wil naar buiten, maar als ik naar buiten ga ben ik bang om alleen te zijn.
Alleen de bomen, de wind, de vogels en de zon zullen me begrijpen.

En ik zal wellicht best nog eens naar een postzegel kijken, maar zonder de verzameling is het leven zooo simpel.

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik herken het wel, ik kom uit het "Reiki en energiewerk wereldje" maar heb mij nooit bezig gehouden met al die geloofsdingen erom heen. Van begin af aan snapte ik niet waarom het zo en zo moest. En niet anders ook mocht. Gaandeweg ontdekte ik dus wederom de dogma's. Ook door eigen ondervinding. Door al deze regels niet te geloven en te onderzoeken. En deze te doorbreken en mijn bevindingen te integreren in mijn eigen cursussen en activiteiten. En wat met opluchting werd ontvangen maar door sommigen ook door ongeloof en wantrouwen. Vooral door de gevestigde Reiki orde. Het was en is gedeeltelijk nog een heilig huisje.

Bedankt voor je reactie Ulla!

Ik was in dat wereldje al vrij snel eigen-wijs. Deed gewoon alles door elkaar en maakte mijn eigen soepje. Maar toch was ik er mee bezig. En dat was prima voor toen. Nu zie ik dat het trucjes en tools zijn en snap ik er weinig meer van. Ik heb de 80 boeken die ik had weggedaan. Er staat nog een berg inzichtkaartjes, die gaan binnenkort ook.
Wat eens het belangrijkste in mijn leven was heeft zijn waarde verloren.

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Mijn moeder kwam uiteindelijk in een verzorgingstehuis terecht.

Eén of ander flatgebouw met een sfeertje dat het midden hield tussen een gevangenis, een ziekenhuis, en een verjaarspartijtje met mensen die je niet zo veel zeggen.

Ze was soms erg verward, haalde droom en dagelijks leven door elkaar,
had pijn en herkende mij niet meer.
Ik was niet de meest ideale zoon voor haar geweest.
Ik kon dat niet meer goedmaken.

Soms kon ik alleen maar een beetje begripvol bij haar aanwezig zijn, en hield af en toe haar hand vast. Op de één of andere manier deed dat haar goed.

Dat klinkt triest en ook weer heel mooi.

Wil je nog wat uitleggen hoe je dit bedoelt ten opzichte van mijn vraag?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Bedankt voor je reactie Ulla!

Ik was in dat wereldje al vrij snel eigen-wijs. Deed gewoon alles door elkaar en maakte mijn eigen soepje. Maar toch was ik er mee bezig. En dat was prima voor toen. Nu zie ik dat het trucjes en tools zijn en snap ik er weinig meer van. Ik heb de 80 boeken die ik had weggedaan. Er staat nog een berg inzichtkaartjes, die gaan binnenkort ook.
Wat eens het belangrijkste in mijn leven was heeft zijn waarde verloren.

Graag gedaan.
Heb het zelf altijd ook meer als natuurlijk ervaren.
Op een gegeven moment is het gebeuren weer onderdeel/ondergedompeld van wat is. En gaat het vanzelf. Wij zijn energie, niet wij doen aan energie. En dan vallen alle grenzen weg. Had dat besef als kind eigenlijk al.