Advaita in de praktijk, deel 2

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zie in de reactie van Mihaela dat het je woorden loochenstraft als zou het anders kunnen dan met geweld. Ego is per definitie geweld, is gewelddadig.

Het is met geweld, veel pijn en moeite gevormd tot zijn huidige hoedanigheid en het kan niet anders dan anderen geweld aandoen en kan ook niet zonder geweld, veel pijn en moeite weer ongedaan worden gemaakt. Je hoeft me niet te geloven, probeer het zelf maar uit.

Renoir, ik heb het uitgeprobeerd, jaren lang zelfs, en zie egoprobleem + oplossing in breder perspectief dan jij. Mijn ervaring is dat ego ook kan oplossen zonder geweld. Simpelweg door het vanuit bewustzijn ?n ziel rustig te observeren.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ego is per definitie geweld, is gewelddadig.

Wat een onzin. Trauma bijvoorbeeld is ook ego. Maar trauma is niet gewelddadig.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door DatWatIkBen

Maar trauma is niet gewelddadig.

Hoezo vind jij een trauma niet gewelddadig?
Wat versta jij in dit geval onder gewelddadig?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ego is per definitie geweld, is gewelddadig.

Het is met geweld, veel pijn en moeite gevormd tot zijn huidige hoedanigheid en het kan niet anders dan anderen geweld aandoen en kan ook niet zonder geweld, veel pijn en moeite weer ongedaan worden gemaakt. Je hoeft me niet te geloven, probeer het zelf maar uit.

Wel nee joh!

Ego is een uit de hand gelopen beschermingsmechanisme, een overbezorgde bemoeizuchtige moeder die je met 50 jaar nog wilt beschermen.
Ego gebruikt wel geweld om het in stand te houden, omdat het overtuigd is van zijn nut.
En pijn en moeite kan door het starre van het ego komen, maar als je het goed doet vanuit de bron die ego getriggerd heeft.

Dat is verhelderende pijn,.....

Ego(Hans) is een goedzak die het alleen niet altijd zo helder ziet en begrijpt.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Ik heb er geen bezwaar tegen om ego als soort duiveltje te zien, waartegen moet worden opgetreden. Maar ego veroorzaakt ook lijden. Wanneer ik naar oorlog Syri? kijk, zie ik uit ego zowel strijd als lijden voortkomen. Ziekte, verval, armoede, gevangenschap, verlies worden door ego begrepen als lijden.
Uiteraard heeft lijden ook een nuttige functie, daar het mensen uit het duister leidt. Wanneer men aan zelfonderzoek doet (op welke wijze dan ook) wordt men met lijden geconfronteerd. Men worstelt zich door de stof, en worstelt met ego. Ik vind dit uitermate dapper. Dit aspect vraagt m.i. dan ook om heling, mededogen, begrip en liefde, niet om harde aanpak. Door te shockeren, te schelden, te beledigen strooi je extra zout in de wond, en in mijn optiek riekt dit naar wreedheid.
Tot slot even dit. Voorzover iemand meent dat ik zwelg in zieligheid en medelijden; ik bekijk zoiets als lijden geheel neutraal.

Ik begrijp hier iets niet van. Een harde aanpak kan vanuit mededogen, begrip en liefde voortkomen. Op het moment dat een harde aanpak ervaren wordt kan het zo zijn dat degene die het overkomt daar geen mededogen, begrip, liefde in kan zien, terwijl achteraf, nadat men het ego verloren is, gezien wordt welk doel de aanpak diende.

Het maakt m.i. voor degene die hardhandig werd benaderd door zichzelf in andere vorm niet uit of degene die hardhandig was ten opzichte van zichzelf in een andere vorm zich daar nu wel of niet bewust van is.

Ik kan dan ook geen wreedheid er in zien, maar een kans om je ergens van bewust te worden. En dat bewust worden kan heel moeizaam zijn vooral wanneer er alleen, zoals jij het noemt, 'wreedheid' om je heen is waar je op wat voor'n manier vanuit het instinct aan wilt ontsnappen. Je brein activeren en/of actief houden en dus nadenken in dergelijke situaties is een hachelijke zaak die nogal wat zelfbeheersing vraagt.

Velen gaan talloze keren ten onder en dien ten gevolge kan ik me je reaktie wel voorstellen. Het zou mooi zijn wanneer wij als mensheid in zijn geheel ergens in de tijd een omslagpunt zouden bereiken waarin we zouden zien dat gewelddadigheid ten opzichte van onszelf en de natuur contra-productief is. Maar voor het zover is zal er nog wel het e.e.a. aan water naar de zee vloeien ben ik bang......

Ondertussen is het natuurlijk wel zo dat sommigen onder ons de mazzel hebben te maken te krijgen met zuiver bewusten die op een andere wijze vanuit bewustzijn, soms ook niet al te zachtzinnig mbt de confrontatie met jezelf, mensen naar bewustwording helpen.

Dank voor je schrijven...

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Mijn ervaring is dat ego ook kan oplossen zonder geweld. Simpelweg door het vanuit bewustzijn ?n ziel rustig te observeren.

Door begrip, compassie, liefde, geduld,...een beetje zoals een goede ouder er voor zijn kind zou zijn.
Maar ook door doortastend te zijn, en onderzoeken waarom je iets als geweld betiteld.
Ook in het zien van het "geweld" kan je begrip/compassie/liefde en geduld op toepassen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Hoezo vind jij een trauma niet gewelddadig?
Wat versta jij in dit geval onder gewelddadig?

Iemand die getraumatiseerd is gaat om die reden niet perse geweld uitoefenen.
Trauma is een 'staat van zijn' die een persoon ondergaat en welke veroorzaakt wordt vanuit het idee dat er iemand is die getraumatiseerd kan zijn.

Pas op het moment dat de persoon onmachtig is om er mee om te gaan, gaan de borden door de kamer. En dan pas ontstaat er geweld.

Zolang de getraumatiseerde persoon doende is met het trauma is er geen geweld ook. Want dan weet hij dat hij dat hij 'in zichzelf' moet zoeken.

Ondertussen blijft al die tijd het trauma een 'ego-toestand'.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik begrijp hier iets niet van. Een harde aanpak kan vanuit mededogen, begrip en liefde voortkomen. Op het moment dat een harde aanpak ervaren wordt kan het zo zijn dat degene die het overkomt daar geen mededogen, begrip, liefde in kan zien, terwijl achteraf, nadat men het ego verloren is, gezien wordt welk doel de aanpak diende.

Het maakt m.i. voor degene die hardhandig werd benaderd door zichzelf in andere vorm niet uit of degene die hardhandig was ten opzichte van zichzelf in een andere vorm zich daar nu wel of niet bewust van is.

Ik kan dan ook geen wreedheid er in zien, maar een kans om je ergens van bewust te worden. En dat bewust worden kan heel moeizaam zijn vooral wanneer er alleen, zoals jij het noemt, 'wreedheid' om je heen is waar je op wat voor'n manier vanuit het instinct aan wilt ontsnappen. Je brein activeren en/of actief houden en dus nadenken in dergelijke situaties is een hachelijke zaak die nogal wat zelfbeheersing vraagt.

Velen gaan talloze keren ten onder en dien ten gevolge kan ik me je reaktie wel voorstellen. Het zou mooi zijn wanneer wij als mensheid in zijn geheel ergens in de tijd een omslagpunt zouden bereiken waarin we zouden zien dat gewelddadigheid ten opzichte van onszelf en de natuur contra-productief is. Maar voor het zover is zal er nog wel het e.e.a. aan water naar de zee vloeien ben ik bang......

Dank voor je schrijven...

Zoals jij het omschrijft kan de harde hand een opbouwende methode zijn. Mijn twijfel erover richt zich vooral op de vraag: Helpt harde hand of bezorgt het juist bij die bewust persoon schade, laat je hem soms een stukje verder in de modder en chaos zakken? Je zult het effect van te voren moeten inschatten, lijkt mij. Aangezien wij dit niet altijd kunnen overzien, en een eigen verantwoordelijkheid dragen over ons handelen, ben ik geen voorstander harde aanpak. Denk trouwens, hoe hoger je eigen niveau hoe meer verantwoordelijkheid je in dit opzicht draagt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Renoir, ik heb het uitgeprobeerd, jaren lang zelfs, en zie egoprobleem + oplossing in breder perspectief dan jij. Mijn ervaring is dat ego ook kan oplossen zonder geweld. Simpelweg door het vanuit bewustzijn ?n ziel rustig te observeren.

Wat jij volgens mij niet begrijpt, is dat een ieder vanuit zijn persoonlijkheid en vanuit zijn levenspakket met zo een proces bezig is.
Ik zie jou proberen de ander op jouw manier te willen doen de weg bewandelen, wat op mij als controledrang overkomt.
Begrijpelijk dat jij je in een gesprek aangetrokken voelt tot Renoir, om hem te willen begrijpen denk jij, maar in de kern hebben jullie dezelfde manier. En dat is : jouw wil opleggen op de ander.
Jij doet het met neutrale woorden, het lijkt ook alsof je aanpak zachtaardig is, en het lijkt ook alsof je bereid bent om de ander te zien, maar ik zie je gelijkenis met Renoir overduidelijk hier.
Jouw wil is Wet!..

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat jij volgens mij niet begrijpt, is dat een ieder vanuit zijn persoonlijkheid en vanuit zijn levenspakket met zo een proces bezig is.
Ik zie jou proberen de ander op jouw manier te willen doen de weg bewandelen, wat op mij als controledrang overkomt.
Begrijpelijk dat jij je in een gesprek aangetrokken voelt tot Renoir, om hem te willen begrijpen denk jij, maar in de kern hebben jullie dezelfde manier. En dat is : jouw wil opleggen op de ander.
Jij doet het met neutrale woorden, het lijkt ook alsof je aanpak zachtaardig is, en het lijkt ook alsof je bereid bent om de ander te zien, maar ik zie je gelijkenis met Renoir overduidelijk hier.
Jouw wil is Wet!..

Wat jij allemaal aan vreselijks in mij ziet, is toch jouw eigen zaak? Je zegt zelf: het lijkt alsof, het lijkt alsof, het lijkt alsof...
Ik kijk er heel anders tegenaan.