Shankara

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Alles bestaat bij de gratie van het geloof er in.
Gedegen zelfonderzoek wijst uit dat het 'ik' als zodanig niet bestaat. Waar het 'ik' ego vertoont komt het geloof in het bestaan van 'ik' weer terug tot leven. Vandaar de noodzaak van het 'ik' zich uit te drukken en daarmee het geloof in stand te houden.
Eerder is al gezegd dat 'alles' vermeend is, dus het benoemen van een auto als vermeend is onzin. De weg waarop die rijdt is eveneens vermeend evenals de man die achter het stuur zit.

Je verkoopt lariekoek. In jouw dwaalleer is alles wat vorm heeft dan 'vermeend'.
Dus dat die auto daar rijdt komt omdat ik geloof dat die daar rijdt?
Nee beste vriend , die auto rijdt daar en ik ben me bewust van die auto.
Er komt nul geloof aan te pas. Je goedkope filosofietje loopt spaak.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je verkoopt lariekoek. In jouw dwaalleer is alles wat vorm heeft dan 'vermeend'.
Dus dat die auto daar rijdt komt omdat ik geloof dat die daar rijdt?
Nee beste vriend , die auto rijdt daar en ik ben me bewust van die auto.
Er komt nul geloof aan te pas. Je goedkope filosofietje loopt spaak.

Dat is alleen maar een bewijs dat je onderzoek niet toereikend genoeg is.
Met gedegen zelfonderzoek kom je achter je ware identiteit.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oké, alles is vermeend... Ga dan tot het uiterste van je gedachten en zelfs de waarheid, het zijn en het al is vermeend...
Dus niets is...
Verdomme toch hoe goed het verstand zijn eigen leegte, zijn eigen onkunde en zijn eigen vermeendheid heeft in kaart gezet...
En onze verstandige denkers snappen het nog altijd niet...

Je hoeft de vermeendheid niet in stand te houden, je kunt gewoon weer uitgaan van de door je beleefde werkelijkheid (daarin geloven). Het is al voldoende te 'weten' dat je niet bestaat om over te gaan tot de orde van de dag. Maar dat 'weten' is geen kennis, het is een intrinsieke zekerheid. Dus daarover lezen, filosoferen, discussiëren en dat gedachtegoed (zomaar) aannemen doet de trick niet, er is gedegen zelfonderzoek vereist. Al je aannames dienen te worden onderzocht op waarheid.

Het heeft helemaal, nulkommaniks, met verstand van doen, met het verstand kom je daar niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dat is al heel lang het geval, ik heb geen vaststaand beeld van 'wie ik ben.
Ik reageer op wat geadresseerd is aan zoiets als 'mij.

Het gaat er alleen maar om om tot de ontdekking te komen dat er een geloof is in een 'ik' en dat dat geloof er is (zoals te zien in kerkomgevingen met dogma's) om de illusie ervan in stand te houden. Dat beeld van het bestaan van een 'ik' moet in stand gehouden worden en behoeft bescherming.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Hierin is geen sprake van keuze wel of niet reageren, er is reageren of niet, dat dat dan weer zou gebeuren vanuit een keuzeloze achtergrond, of keuzeloos gewaarzijn is ook niet zo. Dat een bevinding vertaald wordt als keuzeloos, is alreeds een keuze concept, en dat 'maakt' dat je in een zodanige toestand kunt.. vertoeven.

Of die keuze er wel of niet is, is maar van secundair belang of eigenlijk van geen belang.
De grote vraag is of er wel een 'ik' is.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Verhaal mist altijd de boot, en loopt letterlijk en figuurlijk altijd voorbij aan.. wat 'is.
Dus in verhaal, is niks te vinden wat Werkelijk is. Dat is de doodsteek van bv zoiets als ego.
Dus, wat ik te zeggen heb, of anderen zeggen m.b.t. wat dan ook, het heeft allemaal niks van doen met de Werkelijkheid die verhaalloos 'is.

Het is al lang bewezen dat het bedachte verhaal niets te maken heeft met de gebeurtenis, neem twee getuigen van een zonsondergang en laat ze hun ervaring omschrijven. Ik zou wel kunnen geloven dat er geen gedachte is bij de gebeurtenis maar van belang is dat niet voor mij. De zin 'Alle 'gebeurtenissen' zijn feilbaar, gebeuren is onfeilbaar.' valt onder de noemer dat alles wat veranderlijk is onwaar is en dat wat overblijft en dat niet is, Waarheid is.
Dat wat ik 'vermeend' noem heeft geen realiteitswaarde in zoiets als het absolute. Ik kan het niet toepasbaar maken in het relatieve. Ook de laatste zin acht ik compleet overbodig in de wetenschap dat er niet (werkelijk) iemand is. Het voorgestelde speelt zich alleen maar af in het relatieve.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is alleen maar een bewijs dat je onderzoek niet toereikend genoeg is.
Met gedegen zelfonderzoek kom je achter je ware identiteit.

Gewaarzijn heeft geen identiteit....

(Waarom antwoord ik hier eigenlijk nog op?)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hoeft de vermeendheid niet in stand te houden, je kunt gewoon weer uitgaan van de door je beleefde werkelijkheid (daarin geloven). Het is al voldoende te 'weten' dat je niet bestaat om over te gaan tot de orde van de dag. Maar dat 'weten' is geen kennis, het is een intrinsieke zekerheid. Dus daarover lezen, filosoferen, discussiëren en dat gedachtegoed (zomaar) aannemen doet de trick niet, er is gedegen zelfonderzoek vereist. Al je aannames dienen te worden onderzocht op waarheid.

Het heeft helemaal, nulkommaniks, met verstand van doen, met het verstand kom je daar niet.

Laurens, en dat gedegen zelfonderzoek dat toch o zo goed wordt uitgelegd door advaita en dat de enige weg zou zijn... Over geloven gesproken...

Ik heb geen regeltjes nodig om te zeggen wat wel of niet is..., wat wel of niet schijn is, wat wel of niet absoluut moet onderzocht worden...
Leef Laurens, in plaats van te denken te Leven en de Wereld opent zich voor jou...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het gaat er alleen maar om om tot de ontdekking te komen dat er een geloof is in een 'ik' en dat dat geloof er is (zoals te zien in kerkomgevingen met dogma's) om de illusie ervan in stand te houden. Dat beeld van het bestaan van een 'ik' moet in stand gehouden worden en behoeft bescherming.

Wat een larie, een wolf heeft absoluut niet nodig om te geloven in het bestaan van zijn 'ik'... Doe hem eens kwaad en je zal weten of hij zijn 'ik' kent of niet...

Of die keuze er wel of niet is, is maar van secundair belang of eigenlijk van geen belang.
De grote vraag is of er wel een 'ik' is.

Zo lang jij een levend wezen bent is er een 'ik'... Jezelf iets anders wijsmaken dat is pas leugen...
Je kunt je wel afvragen of die 'ik' al dan niet de doener is, maar bestaan doet hij wel degelijk...

Het is al lang bewezen dat het bedachte verhaal niets te maken heeft met de gebeurtenis, neem twee getuigen van een zonsondergang en laat ze hun ervaring omschrijven. Ik zou wel kunnen geloven dat er geen gedachte is bij de gebeurtenis maar van belang is dat niet voor mij. De zin 'Alle 'gebeurtenissen' zijn feilbaar, gebeuren is onfeilbaar.' valt onder de noemer dat alles wat veranderlijk is onwaar is en dat wat overblijft en dat niet is, Waarheid is.
Dat wat ik 'vermeend' noem heeft geen realiteitswaarde in zoiets als het absolute. Ik kan het niet toepasbaar maken in het relatieve. Ook de laatste zin acht ik compleet overbodig in de wetenschap dat er niet (werkelijk) iemand is. Het voorgestelde speelt zich alleen maar af in het relatieve.

Neem een stuk vlees en wat denk je dat een strontvlieg ziet???
In ieder geval niet een stuk vlees zoals de mens het ziet...
Ieder ziet wat hij ziet, maar daarom is dat wat daar is nog niet in het niets verzwunden...
Weeral verstandelijke uitleg dat nergens maar dan ook nergens op slaat en aan de oppervlakte blijft hangen en nooit naar de diepere innerlijke werkelijkheid gaat; juist omdat het verstand op dat niveau totaal vreemd is en er niets over weet... Hoe gemakkelijke om dan maar te komen vertellen dat die innerlijke werkelijkheid niet bestaat of zelfs niet bereikbaar zou zijn voor de mens, want ons arm verstand kan er niet bij komen...

Neem toch eens en voor altijd aan dat jij veel en veel meer bent dan enkel je verstand... en dat je er met je dwaas verstand alleen inderdaad niet kunt komen... Hou op met dwaas zijn zogezegde waarheden te geloven...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gewaarzijn heeft geen identiteit....

(Waarom antwoord ik hier eigenlijk nog op?)

Bewustzijn is je ware identiteit. Je moet identiteit dan ook niet opvatten als een voorgestelde hoedanigheid. Het bewijst zichzelf.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Bewustzijn is je ware identiteit. Je moet identiteit dan ook niet opvatten als een voorgestelde hoedanigheid. Het bewijst zichzelf.

Je kletst maar wat, bewustzijn is het geheel van waarnemer en waargenome.
Deze twee kunnen niet zonder elkaar. Bewustzijn kan niet bestaan zonder waarnemer (niks wat waarneemt). En bewustzijn kan niet zonder object van waarneming (het waargenomene).

Ik verzoek je vriendelijk doch dringend om wat meer serieuze reacties te schrijven. Het is hier geen libelle forum.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Jij hebt, volgens je eigen zeggen, je 'ik' onderzocht met je verstand en bent zo gezegd tot op het bot gegaan... In ieder geval tot op het bot gegaan met je verstand...

Neen, zo werkt het niet, je kan je "ik" niet onderzoeken met je verstand: Het is een heel verkeerd uitgangspunt dat het onderzoek verstandelijk zou moeten gebeuren.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als de wezenlijkheid van dat 'ik' niet onderzocht wordt, niet verstandelijk, maar doordringend wezenlijk, dan blijf die 'ik' en de onbereikbaarheid van het zijn maar bekrachtigd, en blijft het 'ik' t.o.v. jullie in stand, tot in de eeuwigheid.

Wat is wezenlijk onderzoeken? dat is zien, vaststellen, direct, niet met het verstand, zonder omweg van het verstand, zelfs zonder omweg van de (subjectieve) ervaring. Als je dit niet kan vatten (het is ook niet te vatten en niet uit te drukken), zou je eerder kunnen zeggen dat je op zoek gaat naar de wezenlijkheid van dit "ik". Als het "ik" op zoek gaat naar zich zelf en het niet blijft hangen in de verstandelijke conclusies die het opwerpt over zichzelf, en zelfs niet in de subjectieve ervaring van zichzelf (hoe eng of hoe breed, allesomvattend ook)... dan blijft er over wat in geen woorden uitgedrukt kan worden en in geen ervaring te vatten is... Elk woord erover is een leugen. Niets is dan nog waarheid, zelfs het woord 'Waarheid' met een hoofdletter is dan een leugen. Dat zijn allemaal maar concepten, beschrijvingen, duidingen, van geen enkele waarde meer.

Ik kom dan ook niet met beschrijvingen aanwaaien, laat staan met waarheden, ook de waarheid dat een ik niet bestaat is zelfs een leugen, dit vastellen is eerder buiten categorie van bestaan en niet-bestaan, maar ook dat is al teveel gezegd. Daarom gaat het niet om de beschrijvingen maar op de aansporing het "ik", alsook het verstand waarin en waarmee dit "ik" geschapen wordt, te onderzoeken, niet verstandelijk, maar op de wezenlijkheid ervan...

Je doet dit niet... Waarom niet?
Waarom ga je liever julliën? Bekvechten? Invullen?
Wat gaat er nog vooraf aan dit julliën, dit bekvechten, dit invullen?
Geen vraag naar een antwoord, want dat is altijd verstandelijk, maar naar de wezenlijkheid van dit 'ik' dat maar blijft julliën, en bekvechten, en invullen... Uit wat verschijnt het, uit wat komt het op? Geen verstandelijk antwoord, zelfs geen gevoeld antwoord, nog daar aan vooraf... De vraag niet antwoorden maar volgen tot waar het uit onstaan is.

Als er vastellen oveblijft van de onwezenlijkheid hiervan, dan kan alles verschijnen, zelfs woorden, zelfs verstandelijke redeneringen, zonder ze nog te hoeven geloven, zonder ze nog voor Waarheid te houden. Het blijft opkomen hoor, een forum kan niet bestaan zonder woorden die verschijnen, maar geen één hoeft nog waarheid te zijn, het enige nut dat ze hebben is te verwijzen naar het wezenlijk (niet verstandelijk) onderzoek, waardoor al dat gejullie, gebekvecht en ingevul kan wegvallen... of toch niet meer geloofd wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zoals ik het Zijn nodig heb om te zijn; heeft eveneens het Zijn de 'ikken' nodig om te Zijn... Zonder 'ikken' geen Zijn...

Onderzoek de wezenlijkheid van dit "ik" gewoon. Het is geen waarheid op zich, enkel een verwijzing om verder te zien dan een idee dat zijn iets nodig heeft: "Het zijn heeft echt geen ik nodig om te zijn", neem dit niet aan, onderzoek de wezenlijheid van dit "ik" en het wordt vanzelf helder waar zulke woorden naar verwijzen. Het is geen waarheid, het is geen nieuwe idee, het is een verwijzing verder dan het idee waar een "ik" zich aan vasthoudt om zijn bestaan te bekrachtigen. Ontkracht het en onderzoek gewoon of het idee wel waar is, vervang het niet door mijn idee dat het niet waar is, ook mijn idee is niet waar... stel gewoon vast dat geen enkel idee waar is. Ga verder...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Om dat te weten moet je eerst en vooral je eigen verhaaltjes doorzien en nemen voor wat ze zijn, nl. verhaaltjes in plaats van ze te nemen voor de grote waarheid...

Precies!
Alles wat ik zeg is ook maar een verhaaltje.
Op een forum kunnen we niet om verhaaltjes heen.
Het ene verhaaltje bekrachtigd de verhalenverteller, het ander brengt de verhalenverteller aan het wankelen, zodat het onderzocht kan worden. Daar gaat het om, niet om een nieuw verhaaltje aan te nemen. Mijn verhalen zijn even onwaar als de jouwe ("Zoals ik het Zijn nodig heb om te zijn; heeft eveneens het Zijn de 'ikken' nodig om te Zijn... Zonder 'ikken' geen Zijn...").

Het idee dat er geen ik is, is ook nog steeds een idee. Het gaat niet om het idee, het gaat om wat het in vraag stelt, mag het?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

waarom zijn ze voor jou de grote waarheid???

Niets is nog grote waarheid voor mij, niets. Helemaal niets.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Omdat je verdomme zoveel moeite hebt moeten doen om er te geraken??? Omdat je zoveel moeite hebt moeten doen om de lessen van advaita of iets anders onder de knie te krijgen???

Dat is invullen... onderzoek gewoon de wezenlijkheid van de invuller, en leidt er niets steeds van af door in het vullen dat iets waarheid zou zijn voor mij.

Of ga lekker door...
Onderzoek je ik, of leef je ik t.o.v. de jullie uit.