Gedachten

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat wat het 'zijn' is kent geen plaats. Het maakt ook geen deel uit van dat wat je het 'al' kunt noemen (alle dingen). Je kunt het 'zijn' ook niet voorstellen, het is de persoon die zich dingen kan voorstellen.

De vraag naar het 'zijn' moet innerlijk verstaan worden. Wat natuurlijk geen letterlijk verstaan kan zijn.

Wat begrepen kan worden is dat er in dualiteit het éne tegen over het andere staat. Je kunt dus wel over non-dualiteit spreken, maar dan op ontkennende wijze. Omdat het kennen altijd het kennen van iets anders is dan je 'zelf'.

En daar kom je ook bij het denken uit. Gedachten hoeven niet onderzocht te worden omdat gedachten nooit de 'denker' zelf kunnen zijn. Net zoals het waargenomene (de verschijnselen) nooit de waarnemer kan zijn.

Gedachten onderzoeken is net zo belachelijk als een koe in de wei die je waarneemt onderzoeken. Met simpele logica kun je er al achter komen dat je de gedachten die je denkt niet bent. Met diezelfde logica kom je er ook achter dat je alles wat je waarneemt niet bent. Hetgeen feitelijk slechts de startpositie is van zelfkennis.

Dit alles blijft als een pijl boven water staan als je alleen van je denkwereld blijft uitgaan... En via het denken kunnen wij inderdaad al verkeerde beelden de wereld uithelpen want het denken wijst op onze begrenzing via het denken...
Maar nogmaals... Inderdaad ik kan het Al niet voorstellen want mijn verstand, mijn mogelijkheden zijn veel te beperkt; ik ben enkel als een mier in een mierenhoop waar elke mier zijn vaste en nuttige werking heeft maar waar elke mier beperkt blijft tot zijn eigen mier zijn...
Maar nogmaals zoals de dualiteit een feit is, is de beleving ervan heel verschillend wat de verschillende individuen betreft, van extreem en uiterst gevaarlijk, tot zacht en niet ter zake doende, en zijn er zelfs individuen die die dualiteit volkomen weten te ontstijgen...
Zo ook wat het ZIJN betreft... met ons verstand alleen komen we er niet bij en met het verstand alleen zullen we het wellicht nooit kunnen beschrijven, omschrijven... Maar wij kunnen het wel, wellicht vooral intuitief, Leven, vermoeden, voelen en misschien zelfs ZIJN en daarna, bewust geworden, verstandelijk wat richtlijnen geven...
En dan is mijn richtlijn, in mijn beperkte ogen, het enige op dit ogenblik, nl. 'ik ben'...
En het is daar, na die uitleg, dat het duidelijk moet zijn geworden waarom ik hier zo blijf doorhameren over het belang van het 'ik'... Het is namelijk volgens mij de enige weg... en dus gooi het kind niet met het badwater weg...
Oké zo lang jullie er niet in slagen om dat 'ik' als éénmakingsfactor te zien in plaats van de nu zo opgehemelde verdelingsfactor...
In dat 'ik ben' ben ik één met het ZIJN en dus met alle mij omringende mensen, met mijn gehele omgeving...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Klopt. En ik (degene die ik zegt) verschijnt als persoon. De persoon is dus datgene wat nooit kan 'zijn'. Van top tot teen is er niks 'zijn' (ik ben) aan de persoon. Alles wat je waar kunt nemen (dus ook jezelf als persoon) is wordend in de tijd (en ruimte).

Dat heft de interesse in je eigen sterfdatum op. In daadwerkelijke zelfkennis ben je de persoon toch al niet. Je bent de persoon slechts tijdelijk.

Het is het beperkend 'ik', door het verstand vervormd 'ik', dat in de persoon blijft steken... 'Ik ben' trekt zich niets aan van sterfdatum, van mijn klein aards bestaan... In 'ik ben' ken ik mijn hele familie, mijn buren, mijn vrienden, de hele mensheid want wij zijn allemaal 'ik'...
Ons ADN is voor meer dan 99,999% hetzelfde; het is enkel onze leefsomstandigheden die door de eeuwen heen ons uit elkaar heeft doen groeien... Maar met wat wil, onszelf kennende; kunnen wij de hele wereld kennen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Fijn, eindelijk hebben we een filosofie gevonden waarbij we ons niet druk hoeven te maken over het feit dat mensen massaal en op beestachtige wijze van het leven beroofd worden.

"Oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker!"

Ken jezelf en je voelt al voordat het zich voordoet waar de angels zijn... maar ja, dat mag heel dikwijls niet uitgebracht, zelfs gezegd worden...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als persoon ben jij veel meer dan alleen maar de persoon die denkt...
Als persoon ben jij veel meer dan alleen maar de persoon die eet, ademt, lacht, zingt, loopt, vuurtje weet te maken...
Het denken is de persoon niet; in tegendeel, de persoon heeft vele gereedschappen tot zijn beschikking en één van die gereedschappen, evolutionnair gezien een enorme vooruitgang, is het denken...
Wat zei Einstein??? Het denken is een enorm goed hulpmiddel, ondergeschikte, maar wij hebben er (een enorme slechte) meester van gemaakt...
Gewoon al, zie de wereld, dat je via het denken het éne en zijn tegengestelde als de zogezegde énige en unieke waarheid kan uitroepen zegt toch al genoeg...
Wij zitten inderdaad volledig vast in dat denkweb en wij zullen, willen we vooruit geraken, absoluut eruit moeten geraken...

Wat de persoon ook allemaal voor betekenis moge hebben, de persoon is nooit 'dat wat is'. De persoon is degene die verschijnt.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

In dat 'ik ben' ben ik één met het ZIJN en dus met alle mij omringende mensen, met mijn gehele omgeving...

Helder. In het 'ik ben' is er alleen maar leegte. Dus is er ook geen één zijn met het ZIJN. En ook al geen één zijn met alle mij omringende mensen.

Het 'ik ben' is bij mij louter niets en daarmee louter 'zijn'.
Volkomen onbewogen en alleen tot zichzelf verhoudend.

Precies diametraal aan jouw ZIJN.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is het beperkend 'ik', door het verstand vervormd 'ik', dat in de persoon blijft steken... 'Ik ben' trekt zich niets aan van sterfdatum, van mijn klein aards bestaan... In 'ik ben' ken ik mijn hele familie, mijn buren, mijn vrienden, de hele mensheid want wij zijn allemaal 'ik'...
Ons ADN is voor meer dan 99,999% hetzelfde; het is enkel onze leefsomstandigheden die door de eeuwen heen ons uit elkaar heeft doen groeien... Maar met wat wil, onszelf kennende; kunnen wij de hele wereld kennen...

Ook hier is het bij mij precies andersom. In dat 'ik ben' is helemaal niemand aanwezig. Het 'ik ben' is bij mij volledig ontdaan van alles wat vorm heeft, dus niks familie, buren of vrienden.

Dat lege 'ik ben' gaat wel moeiteloos in vereniging met het 'ik ben' van andere mensen. Maar dat zijn meestal juist 'vreemden'.....

Het 'ik ben' zoals het zich bij mij voordoet is identiek aan de gerealiseerde staat zoals zich dat bij ieder mens kan voor doen. Het kan zich moeiteloos miljarden keren dupliceren, want 1 miljard x leegte blijft leegte......

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wat de persoon ook allemaal voor betekenis moge hebben, de persoon is nooit 'dat wat is'. De persoon is degene die verschijnt.

Oké noem jij de persoon degene die verschijnt; geen enkel probleem mee; maar voor mij is het 'ik', voor ons mensen, wel de enige weg die mij het ZIJN kan doen ervaren, ZIJN...
Als ik spreek over 'ik ben' dan ligt ik niet te bazelen over wat dat uiterlijke 'ik', de persoon die verschijnt zoals jij zou zeggen, wel of niet zou kunnen zijn...
Het gaat mij over de 'ik ben' ervaring van ZIJN.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dan moet je het subtieler aan pakken, in het verleden was je daar goed in.
Bewust teksten verdraaien is nu juist een kenmerk van onwetenden.....

Ja klopt, ik begin altijd subtiel. In de hoop dat dat voldoende is om iets in gang te zetten. Als dat niet werkt dan heb ik er geen punt mee om het iets grover aan te pakken. Het is allemaal voor het goede doel.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het gaat mij over de 'ik ben' ervaring van ZIJN.

Die is er niet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Helder. In het 'ik ben' is er alleen maar leegte. Dus is er ook geen één zijn met het ZIJN. En ook al geen één zijn met alle mij omringende mensen.

Het 'ik ben' is bij mij louter niets en daarmee louter 'zijn'.
Volkomen onbewogen en alleen tot zichzelf verhoudend.

Precies diametraal aan jouw ZIJN.

Louter niets en louter 'zijn' wat de aardse verschijningsvormen; wat de schepping betreft;
Maar louter 'niets' en 'alles' op het niveau van het AL...