Het Thomas Evangelie

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Dat zou kunnen. Het is ook (ont)roerend. Gek he, dat "ont" voor "roerend" want eigenlijk betekent ontroerend juist roerend. Maar dit terzijde.

Leuk te lezen dat het je zo aansprak. Wat ik ook mooi vond in het filmpje, is wat hij zei "de moed hebben om met lege handen bij iemand die lijdt te zijn". En "je zingeving van vandaag is je gevangenis van morgen". Ik vind zo mooi dat hij niemand met nondualistische theorie om de oren slaat, maar heel erg vanuit "zichzelf" praat.

Over het Aramese onze vader hebben we het hier dacht ik al eens in een ander topic gehad (met Glans, weet alleen niet meer waar het staat, weet niet eens of het wel hier was). Maar dat is inderdaad stukken mooier dan het Latijnse Onze Vader. De woorden komen bij mij echt binnen, op zo'n manier dat ik er stil van word.

Hij schrijft ook verhalen en één van de mooiste verhalen vind ik dat van "de roodborstjes en het mysterie van het everzwijn" . Het past precies bij wat hij hier zegt, bij lijden past barmhartigheid (http://www.brammoerland.com/verhalen/roodborstjes.html)

Als je het leuk vindt om meer van hem te lezen, een van zijn boeken "schatgraven in thomas" staat ook voor een heel groot deel online
http://www.brammoerland.com/thomasev...elichting.html
Alle logions van het Thomas Evangelie staan erin, met Bram zijn uitleg.

De waarheid van vandaag is de spirituele gevangenis van morgen. Bram heeft al eens gezegd: ik doe niet aan waarheid. Waarheid legt vast, sluit af. Ik maak keuzes die gegrond zijn in mijn zelfervaring en neem daar zelf de verantwoording voor. Meer niet. Daar streef ik althans naar. En verder laat ik alles open
Wij gnostici streven niet naar ?de waarheid? want ieder mens IS zijn eigen waarheid.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Hoi Maria, nee, ik heb eigenlijk ook geen ideaal, maar ik wordt er bijvoorbeeld niet echt blij van dat ik een illusie ben. Ook ik ben oké als mens en als persoonlijkheid. Ook hierin is m.i. geen dualiteit. En als ik mezelf oké vindt, vloeit daaruit voort dat Jij (de ander) dat ook is, want jij bent mij in een andere vorm. Als ikzelf een illusie ben en de ander hieruit voortvloeiende ook, of wanneer ik wacht totdat ik ooit verlicht ben, dan denk ik dat mijn handelen anders is.

Ik heb er geen moeite mee een illusie te zijn, ik word er niet warm of koud, niet blij of verdrietig van. Ik denk ook niet dat er waarheid zit in het wel illusie zijn of geen illusie zijn. Words.....

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Als je het juiste pad wilt gaan
verwerp dan niet de wereld van de zintuigen en ideeën.
Werkelijk, deze ten volle accepteren staat gelijk aan verlichting.
Dualiteit ontstaat door foute gevolgtrekkingen.
Die zijn als een droom over bloemen die zweven in de lucht,
het zou dwaas zijn ze proberen te pakken.
Als het denken geen onderscheid maakt,
dan zal alles zijn zoals het is; één enkele essentie
Als je mysterie van deze ene essentie begrijpt,
zul je verlost worden van alle verwarring.
Wanneer alle dingen als gelijk gezien worden is de tijdloze essentie van het Zelf bereikt.
In deze staat zonder oorzaak en gevolg
zijn geen vergelijkingen of overeenkomsten mogelijk.

uit 'Oorspronkelijke Geest'

Mooie tekst. Al geloof ik niet in "verlichting" als iets waarvan een ander kan defini?ren hoe die eruit zou moeten zien. Dat is een kwestie van definitie. Maar daaraan voorbij raakt het voor mij wel aan een gevoel van "essentie".

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

De waarheid van vandaag is de spirituele gevangenis van morgen. Bram heeft al eens gezegd: ik doe niet aan waarheid. Waarheid legt vast, sluit af. Ik maak keuzes die gegrond zijn in mijn zelfervaring en neem daar zelf de verantwoording voor. Meer niet. Daar streef ik althans naar. En verder laat ik alles open
Wij gnostici streven niet naar ?de waarheid? want ieder mens IS zijn eigen waarheid.

Waar houdt de quote van Bram om en gaat het verder als Von? Dat "verder laat ik alles open" spreekt me heel erg aan. Van het "wij gnostici" krijg ik dan weer een beetje de kriebels.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Adyashanti wordt b.v. door Tony Parsons 'n dualistisch leraar genoemd en dat zie ik ook.
Ik kan het dualistische duidelijk zien in Adyashanti en toch zie ik in Adyashanti Tony's boodschap terug. (en b.v. ook nog Steven Norquist)

Ra, ra hoe kan dat?

note: alle verlichten verklaren elkaar als fake.

Nee, ik heb Ramakrishna nog nooit iets dergelijks over wie dan ook horen zeggen. Hij kon niet lezen of schrijven.
Hij aanbad niet het heiligdom in de tempel. Hij aanbad de onderste trede van de trap er naartoe.
Hij sprak zijn leven lang over De Moeder, die Hij - op aanwijzing van een voorbijganger - op het einde van z'n leven onthoofde waarna De Waarheid zich aan Hem openbaarde.

Het ene blikje is het andere niet.

habbuthabnot

[Ogenblik-sem]

Yes! euh..Nope!

Huh?

Juist! en erover praten is volstrekt zinloos want dan is er weer iemand die gelijk wil hebben. KiSs

KALLUUUUUM!!!! dus maar.

Huh?

Of nou juist weer niet?

L??F JE UIT!!!
Tot de dood erop volgt!

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik heb er geen moeite mee een illusie te zijn, ik word er niet warm of koud, niet blij of verdrietig van. Ik denk ook niet dat er waarheid zit in het wel illusie zijn of geen illusie zijn. Words.....

Maria, m.i zijn het allemaal "aannames" of je nu de gnostiek hebt of een andere stroming. Voor mij gaat het erom dat ik ergens mee bezig wil zijn waar ik plezier aan beleef. Ik zie vanuit de gnostiek heel veel overeenkomsten met "hier", echter het menselijke aspect mis ik een beetje. Ik ben als mens helemaal oké zoals ik ben, zelfs met ego. Om je ego op te heffen is een strijd nodig. De gnostiek zegt; staak de strijd, heb vrede met jezelf, en daaruit voortvloeiende met anderen. Vrede in de wereld, begint in jezelf. Micro is macro. Het verloochenen van het subjectieve in mij, doet mij denken aan het traditionele Christendom. Mea culpa, mea culpa. Evenals het Boeddisme.

In de Gnostiek is het beeld dat iemand van zichzelf vormt zijn ego, als deel van een denkbeeldige werkelijkheid, die door een collectiviteit gedragen wordt. Dat beeld maakt blind voor je eigen unieke zelf, maar ook voor het zelf van de ander. Om die blindheid op te heffen is nodig dat je dat zelfbeeld durft loslaten, dat je dus egoloos wordt. Een hele beeldenstorm dus. In de afwezigheid van het ego zal het zelf zich 'vanzelf' aandienen. Om egoloos te kunnen worden is nodig dat je een innerlijke 'plaats van rust' schept, een veilige plek in je bewustzijn, waar je samenvalt met je innerlijke toeschouwer. Vandaaruit kun je je eigen egoconstructen leren zien. Het zien is de verlossing.

Ook het ego is een manifestatie van het zelf. Er is dus niets verkeerd met welk ego dan ook. De enig mogelijke vergissing is dat het ego kan denken dat het op zichzelf bestaat, zoals de Demiurg in de gnostiek denkt dat hij op zichzelf bestaat. Het zelf is oneindig dynamisch en manifesteert zich voortdurend in een oneindige verscheidenheid van vormen, bijvoorbeeld in de vorm van ego's. De strenge egoloosheid als spirituele eis is niet mijn ding. Mij gaat het om de creatieve verbinding met het zelf. Omdat we als mens een manifestatie zijn van het zelf, kunnen ook wij ons ook in vele vormen manifesteren. Bij een ego hoort een ik-bewustzijn. Ook dat is een manifestatie van het zelf. Wat kan daar fout aan zijn? Nogmaals, de enig mogelijke vergissing is wat mij betreft de illusie van afgescheidenheid. De fout zit niet in het hebben van een ego. Maar zelfs de illusie van afgescheidenheid is een manifestatie van het zelf( Als ik over 'het zelf' spreek', bedoel ik persoonlijk de term 'de Bron'. Maar: 'What's in a name?'

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik heb er geen moeite mee een illusie te zijn, ik word er niet warm of koud, niet blij of verdrietig van. Ik denk ook niet dat er waarheid zit in het wel illusie zijn of geen illusie zijn. Words.....

Ik denk wel dat er een groot verschil zit in de beleving van wel of niet een illusie zijn. Als mens ben ik blij om mens te mogen zijn en de werkelijkheid subjectief te beleven. Ik heb behoeftes en voorkeuren en dat is m.i. ok?.
Dat vind ik nu juist zo mooi aan de gnostiek, dat ik gezien wordt als mens, en vandaaruit ook een onmoeting kan hebben van mens tot mens. Het leven mag gevierd worden! En ik hoef niet eerst mijn ego af te leggen.

Ik denk hierbij aan logion 2 van het Thomas Evangelie, laat hij die zoekt voortgaan met zoeken totdat hij vindt, en wanneer hij vindt zal hij onthutst zijn,
en onthutst zijnde zal hij zich verwonderen en zal hij koning zijn over het al. En als een koning zal hij zijn rust hervinden.

Ik ben misschien wel geschokt en verwonderd omdat er m.i. niets te vinden is.
M.i. is het: zoekt en gij zult niet vinden, omdat degene die zoekt nu juist degene is die in de weg staat, waardoor je de stilte nooit zult ervaren.

Hiermee wil ik niet zeggen dat het niet zinvol is om te zoeken. Dat is misschien nodig geweest om tot dit besef te komen.
Ik las ooit ergens een verhaal over een vlindertje die opgesloten zat in een klok en maar rond bleef vliegen omdat de uitgang kwijt was.
Op een gegeven moment was de vlinder zo moe, dat ze zich ontspannende en naar beneden viel, zo maar naar het Licht en de vrijheid ontdekte.

Verwondering is voor mij ieder moment waarneembaar, in de stilte, waar niets meer te verklaren of te begrijpen is.

Het lijkt wel of het zoeken gericht was op het beheersbaar maken van mijn leven, maar het leven IS m.i. onbeheersbaar.
En dat heeft niets met Mij te maken. Wat er zich ook voordoet in mijn ruimte, het zal de ruimte een worst wezen.
Het is niet zo dat niets mij meer verontrust, maar ik kan mijn aandacht altijd weer richten op de stilte.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Mooie tekst. Al geloof ik niet in "verlichting" als iets waarvan een ander kan defini?ren hoe die eruit zou moeten zien. Dat is een kwestie van definitie. Maar daaraan voorbij raakt het voor mij wel aan een gevoel van "essentie".

Lama Mipham zegt het zo:

Indien je vergaat van de dorst
brengt de gedachte aan water geen verlichting
Alleen als je drinkt wordt de dorst gelest
dat is ervaring in plaats van woorden

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Waar houdt de quote van Bram om en gaat het verder als Von? Dat "verder laat ik alles open" spreekt me heel erg aan. Van het "wij gnostici" krijg ik dan weer een beetje de kriebels.

Ik ben ook iemand van de ervaring, Maria. En ik denk ook dat ik mag zijn wie ik ben. Juist in het kunnen omarmen van al mijn menselijke onvolkomenheden, het aanvaarden van dat wat is. Voor mij is dat het in balans brengen, het afstemmen van mijn persoonlijke natuur op mijn ware essentie. Wat voor mij een proces is zoals in logion 50 verwoordt. Het is een beweging en een rust. Dit nooit eindigend scheppingsproces van de werkelijkheid lijkt een soort dans te zijn waarin ik voortdurend meebewegend probeer mijn balans te houden om zo in afstemming al doende te zijn wie ik ben. Al raak ik de tel nog weleens kwijt