Shankara

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Neen, zo werkt het niet, je kan je "ik" niet onderzoeken met je verstand: Het is een heel verkeerd uitgangspunt dat het onderzoek verstandelijk zou moeten gebeuren.

Wat is wezenlijk onderzoeken? dat is zien, vaststellen, direct, niet met het verstand, zonder omweg van het verstand, zelfs zonder omweg van de (subjectieve) ervaring. Als je dit niet kan vatten (het is ook niet te vatten en niet uit te drukken), zou je eerder kunnen zeggen dat je op zoek gaat naar de wezenlijkheid van dit "ik". Als het "ik" op zoek gaat naar zich zelf en het niet blijft hangen in de verstandelijke conclusies die het opwerpt over zichzelf, en zelfs niet in de subjectieve ervaring van zichzelf (hoe eng of hoe breed, allesomvattend ook)... dan blijft er over wat in geen woorden uitgedrukt kan worden en in geen ervaring te vatten is... Elk woord erover is een leugen. Niets is dan nog waarheid, zelfs het woord 'Waarheid' met een hoofdletter is dan een leugen. Dat zijn allemaal maar concepten, beschrijvingen, duidingen, van geen enkele waarde meer.

Ik kom dan ook niet met beschrijvingen aanwaaien, laat staan met waarheden, ook de waarheid dat een ik niet bestaat is zelfs een leugen, dit vastellen is eerder buiten categorie van bestaan en niet-bestaan, maar ook dat is al teveel gezegd. Daarom gaat het niet om de beschrijvingen maar op de aansporing het "ik", alsook het verstand waarin en waarmee dit "ik" geschapen wordt, te onderzoeken, niet verstandelijk, maar op de wezenlijkheid ervan...

Je doet dit niet... Waarom niet?
Waarom ga je liever julliën? Bekvechten? Invullen?
Wat gaat er nog vooraf aan dit julliën, dit bekvechten, dit invullen?
Geen vraag naar een antwoord, want dat is altijd verstandelijk, maar naar de wezenlijkheid van dit 'ik' dat maar blijft julliën, en bekvechten, en invullen... Uit wat verschijnt het, uit wat komt het op? Geen verstandelijk antwoord, zelfs geen gevoeld antwoord, nog daar aan vooraf... De vraag niet antwoorden maar volgen tot waar het uit onstaan is.

Als er vastellen oveblijft van de onwezenlijkheid hiervan, dan kan alles verschijnen, zelfs woorden, zelfs verstandelijke redeneringen, zonder ze nog te hoeven geloven, zonder ze nog voor Waarheid te houden. Het blijft opkomen hoor, een forum kan niet bestaan zonder woorden die verschijnen, maar geen één hoeft nog waarheid te zijn, het enige nut dat ze hebben is te verwijzen naar het wezenlijk (niet verstandelijk) onderzoek, waardoor al dat gejullie, gebekvecht en ingevul kan wegvallen... of toch niet meer geloofd wordt.

Onderzoek de wezenlijkheid van dit "ik" gewoon. Het is geen waarheid op zich, enkel een verwijzing om verder te zien dan een idee dat zijn iets nodig heeft: "Het zijn heeft echt geen ik nodig om te zijn", neem dit niet aan, onderzoek de wezenlijheid van dit "ik" en het wordt vanzelf helder waar zulke woorden naar verwijzen. Het is geen waarheid, het is geen nieuwe idee, het is een verwijzing verder dan het idee waar een "ik" zich aan vasthoudt om zijn bestaan te bekrachtigen. Ontkracht het en onderzoek gewoon of het idee wel waar is, vervang het niet door mijn idee dat het niet waar is, ook mijn idee is niet waar... stel gewoon vast dat geen enkel idee waar is. Ga verder...

Precies!
Alles wat ik zeg is ook maar een verhaaltje.
Op een forum kunnen we niet om verhaaltjes heen.
Het ene verhaaltje bekrachtigd de verhalenverteller, het ander brengt de verhalenverteller aan het wankelen, zodat het onderzocht kan worden. Daar gaat het om, niet om een nieuw verhaaltje aan te nemen. Mijn verhalen zijn even onwaar als de jouwe ("Zoals ik het Zijn nodig heb om te zijn; heeft eveneens het Zijn de 'ikken' nodig om te Zijn... Zonder 'ikken' geen Zijn...").

Het idee dat er geen ik is, is ook nog steeds een idee. Het gaat niet om het idee, het gaat om wat het in vraag stelt, mag het?

Niets is nog grote waarheid voor mij, niets. Helemaal niets.

Dat is invullen... onderzoek gewoon de wezenlijkheid van de invuller, en leidt er niets steeds van af door in het vullen dat iets waarheid zou zijn voor mij.

Of ga lekker door...
Onderzoek je ik, of leef je ik t.o.v. de jullie uit.

Oke met het merendeel van wat je hier zegt over onderzoeken kan ik het eens zijn; heb ik voor een groot stuk zelf al meermaals gezegd...

En dat steeds maar weer afkomen van al zou ik mijn 'ik' tegenover 'jullie' zetten, zie ik eerder als een slag onder de gordel... Als ik over jullie spreek dan is het omdat ik niet weet wie wat gezegd heeft en dat ik algemeen aanhaal waar ik het niet mee eens ben...

Waar ik het niet mee eens ben is dat je, wat het wezenlijke betreft niets kunt weten want ik ervaar elke dag meer en meer dat door direct te leven je je wel degelijk in verbinding stelt met het ZIJN en dat je het meer en meer leeft, bent...

Oké, ik kom niet af dat ik de grote geheimen, als die er al zouden zijn van de wereld en het Al hebt ontdekt; maar ik weet wel dat ik er meer en meer deel van uitmaak...
En sory, hoe je het draait en/of keert, gebeurt dat via mijn 'ik'; 'ik' kan het niet in de plaats van iemand anders doen... En iemand anders kan het niet in de plaats van mij doen... Wat niet wil zeggen dat ik de doener zou zijn...
En na dat gebeuren, die innerlijke verrijking, dan hier afkomen dat mijn 'ik' enkel een verbeelding is en geen wezenlijk bestaan zou hebben...
Dat zou hetzelfde zijn dan om te zeggen dat om te kunnen lezen je geen alfabet moet kennen... En dat laatste is inderdaad maar in een idee uitgedrukt...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waar ik het niet mee eens ben is dat je, wat het wezenlijke betreft niets kunt weten want ik ervaar elke dag meer en meer dat door direct te leven je je wel degelijk in verbinding stelt met het ZIJN en dat je het meer en meer leeft, bent...

Direct leven, direct ervaren is al heel wat. Ik zal het hier op houden. Er is gewoon nog vooraf aan dit ervaren. Er valt nog meer te ont-dekken. Dat doet helemaal niets af aan het leven of zijn directheid integendeel... Maar het plooit niet meer terug op een ervaring, noch van iemand te zijn, noch van iets te zijn, noch van het Al/ZIJN te zijn. Het neemt de ervaring niet weg, maar neemt de angel van zelf-gerichtheid er uit (zelf in enge en in brede, allesomvattende zin). De ik via wie 'het' gebeurt is dan gewoon vastgesteld als een tijdelijk, discontinu, en vergangkelijk gegeven, niet meer waar alles om draait. Er hoeft dan niets meer verrijkt te worden. Alles is dan vastgesteld als altijd rijk geweest, dus niet nodig om nog te verrijken.

Pas als de wezenlijkheid van dat ik diep genoeg wordt onderzocht, kan zulk een vaststellen in zicht komen. Vandaar de goedgemeende aansporing nergens voorbarig in of aan te blijven hangen. Niet om te bekvechten, echt niet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Direct leven, direct ervaren is al heel wat. Ik zal het hier op houden. Er is gewoon nog vooraf aan dit ervaren. Er valt nog meer te ont-dekken. Dat doet helemaal niets af aan het leven of zijn directheid integendeel... Maar het plooit niet meer terug op een ervaring, noch van iemand te zijn, noch van iets te zijn, noch van het Al/ZIJN te zijn. Het neemt de ervaring niet weg, maar neemt de angel van zelf-gerichtheid er uit (zelf in enge en in brede, allesomvattende zin). De ik via wie 'het' gebeurt is dan gewoon vastgesteld als een tijdelijk, discontinu, en vergangkelijk gegeven, niet meer waar alles om draait. Er hoeft dan niets meer verrijkt te worden. Alles is dan vastgesteld als altijd rijk geweest, dus niet nodig om nog te verrijken.

Pas als de wezenlijkheid van dat ik diep genoeg wordt onderzocht, kan zulk een vaststellen in zicht komen. Vandaar de goedgemeende aansporing nergens voorbarig in of aan te blijven hangen. Niet om te bekvechten, echt niet.

Het gaat mij ook niet om bekvechten, in tegendeel ik verkies iemand die mij wijst op ongerijmdheden, tekortkomingen... in wat ik zeg, dan iemand die mij braaf naar de mond praat...
Tegenspraak verplicht mij (voor mijzelf) om dieper op de tegenstellingen in te gaan en mijzelf verder uit te pluizen en zo klaarder te zien, ook en vooral in mijzelf.

Weet dat ik mijzelf nooit op de voorgrond geplaatst heb om dieper te zoeken naar innerlijke of uiterlijke waarheid... Ik weet dat ik verdomme slechts een klein, nietig radertje ben in het geheel...
Maar ik vraag mij af of wij niet een andere visie hebben over wat wij zoeken...,
Wat ik zoek is een dieper, hechter leven in en om mij, in het licht van een weg af te leggen in het Al... Laat mij het anders zeggen; neem dat ik een mier ben, ingemierd in een mierenhoop dan zoek ik mijn zicht te verspreiden ook buiten die mierenhoop... Maar ik weet verdomme goed dat als ik daar in slaag dat ik dan nog een enorme weg af te leggen heb, maar ik weet ook dat het voor een mier (in ons geval een mens) niet te doen is...

Ik zoek niet naar de uiteindelijke waarheid, daar kunnen wij met ons klein menselijk verstand en mogelijkheden toch nooit bijkomen...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar ik vraag mij af of wij niet een andere visie hebben over wat wij zoeken...,

Verkeerde vraagstelling. Het veronderstelt dat er twee zijn die zoeken. Het zoeken komt echter ten einde in het vaststellen dat er wezenlijk geen zoeker is. Het zoeken is die terugplooing op jezelf, op iets/iemand die iets wil vinden. Het lijkt wel alsof die als de dood is voor het vinden dat er niets is te vinden. De zoeker wil geen kortsluiting en uitvallen en zo blijft het zoeken in stand. Nochtans is de ont-dekking, het ont-doen van de zoeker het waarachtigste wat er is. Daarin valt de puzzel in elkaar. Het terug keren van nooit weggeweest te zijn. De rijkdom die nooit verloren is dus niet meer teruggevonden of verrijkt moet worden. Alleen is dit niet voor te stellen voor een zoeker, en dus beangstigend, iets waar de zoeker zich met klem tegen zal verweren. Het ergste wat een zoeker kan overkomen is het wegvallen van het zoeken, want dan is het ook gedaan met de zoeker. Dit drijft de zoeker, zelfs al vind die het directe, het ZIJN (dat eigenlijk geen zoeken nodig heeft, dar niet te verbeteren, noch te verrijken is) steeds verder te blijven zoeken. Het is als zoeken naar waar je spiegelbeeld zit. Je zal het nooit vinden.

Het leven leeft zichzelf, de ervaring van het leven gaat gewoon door, het draait alleen niet meer rond de ervaarder en wat die wil vinden. De ervaarder is vastgesteld als iets veranderlijk, discontinu, vergangkelijk. Akelig voor een zoeker, wat is voor het wat is. Niet heerlijk, noch vreselijk, wat is. Dat wat is 'wat je bent', maar zonder die 'je': het ZIJN zelf, nooit verloren, nooit weggeweest, alleen de verwarring, verdwazing werkelijk iets anders te Zijn dan het Zijn die weg komt te vallen, maar eveneens het wegvallen van dit Zijn te zijn. Er is niet iets/iemand die dit ZIJN is, er is geen subject en toch is er ook niet iets anders dan dit zijn (er is geen object). Er is gewoon Zijn, en daar doet zich nu en dan de ervaring in voor het Zijn te zijn, 'niet-zelf' te zijn, Bewustzijn te zijn, iets te zijn, iemand te zijn, Dorje/Marie/ik te zijn. En dat mag er ook gewoon zijn, hoeft niet weg, het wordt gewoon niet meer geloofd iets wezenlijk, continu, van zo'n belang te zijn dat het zich moet bekrachtigen. Het zijn gewoon ervaringen, komend en gaand. Hoe breder de ervaring, hoe heerlijker, maar als het iets/iemand dat/die die heerlijkheid zoekt ook ontkracht is, is een vreselijke ervaring niet meer iets dat minder gewenst wordt dan een heerlijke. De angel van een ervaring na te jagen is er dan uit. Wat overblijft is leven dat vanzelf gaat en niets meer vermijdt, noch nastreeft, vrijer dan dat kan leven nooit zijn. En de ervaring ervan in heel zijn spectrum blijft ook gewoon doorgaan, maar zonder die krampachtige gerichtheid op de ervaarder.

Maar het is logisch, verstandelijk en ervaringsgericht heel erg normaal dat dit niet de visie is wat je wil zoeken of nastreven. Het is geen bevrijding voor jou, het is het ZIJN die bevrijdt wordt van de verdwazing 'jou te zijn'.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik zoek niet naar de uiteindelijke waarheid, daar kunnen wij met ons klein menselijk verstand en mogelijkheden toch nooit bijkomen...

Neen, een mens kan daar nooit bijkomen. Vandaar de aanzet tot wezenlijk onderzoek of je die mens wel bent. Een onderzoek dat begint in de mens, in een ik, en dus niet moet weggecijferd, genegeerd, weggeredeneerd moet worden, maar wat er niet in eindigd.

Zolang je de wezenlijkheid van die ik nog niet diep genoeg onderzocht hebt, heb je dat ik nodig om het te onderzoeken, het onderzoek hoeft echter niet te blijven vasthangen aan het onderwerp van onderzoek. En de onderzoeker hoeft ook nergens bang voor te zijn. Het niet vinden van de onderzoeker is het meest bevrijdende dat zich kan voordoen, alleen de gerichtheid op wat er uit te halen valt voor de onderzoeker zit het diepgaand onderzoek in de weg. Maar als men door gaat, tot op het bot, maar ook pas dan, valt dit in de weg zitten vanzelf weg, en ook de gerichtheid en ook de angst.

Maar niemand is verplicht zo diep te gaan, eens je zo diep gaat wordt het enkel een spontane plicht er tenminste naar te verwijzen voor moest het maar eens zijn dat er iemand is die even diep wil gaan. Iedereen heeft het recht om terug te komen van nooit weg te zijn geweest (te Zien dat het ZIJN al is waar het is).

Genoeg gezegd nu. Als je er niets mee bent, gewoon de prullemand in. Als je er iets mee bent, dan is het pas heel mis. Maar als de 'je' die er iets mee denkt te moeten zijn of niet zijn aan het wankelen gaat, dan komt het ooit wel goed.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gewaarzijn staat los van de lichamelijkheid. Dus het klopt dat het lichaam het gewaarzijn niet kent. Daarom dienen we ook het denken te overstijgen omdat het denken wel het lichaam kan denken (als ego-idee), maar het denken kan nooit gewaarzijn denken.

Het denken 'poogt, daarvoor wordt dan het woord (Verzinsel) gewaarzijn gebruikt. Door het woord (Gedachte) gewaarzijn krijgt het op zich lege subject een abstracte betekenis, en met die abstractie kan het denken alle kanten op, onder het mom gewaarzijn te duiden. Maar wat er feitelijk gebeurt, is dat het denken alleen een creativiteit laat zien m.b.t. de abstractie gewaarzijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Daarom moeten we ook het ware karakter van het 'ego-idee' zien. Zien naar je zelf als lichamelijk ego-idee met alles wat er op en er aan hoort. Emoties, alles, de hele rataplan. Dat zogenaamde elimineren werkt niet, dan zit je nog op verstandelijk niveau.

Dat elimineren is een ondoenlijke zaak, wanneer het verstandelijk gebeurt.
Binnen het subject (De beleving en/of voorstelling van 'iets) kun je in en uit zoomen, 'iets groot of klein maken, veraf of dichtbij laten zijn, dan elimineer je 'iets niet direct, maar dan relativeer je 'iets direct. Door die relativering geschied het elimineren bijna vanzelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Volledig zien en daarmee het begrijpen van het ego-idee werkt omdat het zien zelf een scheiding is tussen ziener en 'dat' wat gezien wordt. (of de scheiding tussen waarnemer en waargenomene, dat is hetzelfde)

In dit geval is het onderscheid het 'zien, wat zichzelf opdeelt in waarnemer en waargenomene, een scheiding die er feitelijk niet is. Zonder 'iets om te zien kan er ook geen waarnemer zijn, en zonder waarnemer is er eenvoudig niets.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als je in staat bent om 'jezelf' als ego-idee te zien dan zul je zien dat de gehele persoon welke je bent een soort van schaduw is welke direct het gewaarzijn overschaduwd. Met de term 'vermeend' kan ik mij niet akkoord verklaren omdat vermeend wil zeggen dat het een waan is, dat het er feitelijk niet is. Iets wat er niet is (de persoon, het lichaam) kun je ook niet zien.

In deze duiding is gewaarzijn een subjectief 'vervuld zijn van 'iets.. ('Jezelf' als ego-idee) De ogen als zintuigelijk gegeven zien geen betekenis in wat het registreert, de betekenis van wat de ogen registreren wordt gegeven door de gedachten die we van indrukken aan de lopende band 'maken' Die gedachten op hun beurt zijn zeer vluchtige fantomen zonder werkelijkheid van bestaan. Dus gewaarzijn kan heel makkelijk 'vervuld zijn van 'waan'.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Schud die Laurens-termen van je af. Dat komt voort uit het foutieve idee dat ego niet bestaat. Naar de letter klopt dat, bestaan verwijst immers naar 'zijn', maar dat wat 'is' , is nu juist alles wat beeld, vorm heeft aan het zien. Als jij bijvoorbeeld een auto ziet, dan zeg je toch niet dat die auto vermeend is?

De zelfkennis waar we hier een beetje op aan sturen heeft weinig tot niks te maken met de feitelijkheden van concrete ondervindingen, daarvan kun je gewoon alles onderschrijven als 'dat dat gewoon zo is', alles is AUW bv.
Om het kort te houden.. iemand die blind en doof geboren is, voor zo iemand is het misschien wel makkelijker te realiseren wat de Werkelijkheid is, dan dat dat voor ons zou zijn, waar die zintuigen wel functioneren.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zonder aan de éne kant de ziener en aan de andere kant het geziene (de auto in mijn voorbeeld) kan bewustzijn helemaal niet 'werken'. (Het werkt uiteraard niet). Bewustzijn is altijd het bewust zijn van iets anders dan 'dat' wat zich er bewust van is.

In deze duiding zijn gedachten gewoon stukjes willekeurige materie, die clusteren onder invloed van gewaarzijn, en daar ontstaan dan weer ideeën uit.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In de praktijk vertaald zich dat als: ik zie met 'mijn' bewustzijn jouw beeld, lichaam, vorm. En vice versa ook. Omdat we ons in die situatie elkaar als een ander zien, ontstaat de illusie dat er 2 zijn. In werkelijkheid worden wij beiden ieder voor zich ons bewust van de 'ander' en daarmee ook bewust van 'ons zelf'. Echter, dat 'ons zelf' in 'ons twee' is identiek ten diepste.

Leuke voorstelling, maar zo werkt het niet.
De gedachten (meten) er 2 of meer, , maar er is altijd alleen sprake van 1.. gewaarzijn dus.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat wat identiek is in ieder mens is gewaarzijn. Het oorspronkelijke 'ik' waarvan er maar één op aarde is. Dat kan geweten worden. Dan zie je ook hoe het spel van de talloze verschijningen werkt, terwijl er maar één gewaarzijn in het spel is wat bij iedereen hetzelfde is.

De hoedanigheid van het subject an sich is bij ieder mens hetzelfde.. leeg. De eigenschappen van het subject zijn bij ieder mens verschillend en uniek.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat is ook waarom Waarheid en bewustzijn niet hetzelfde is. Men dient eerst Waarheid bloot te leggen om 'hetzelfde' te begrijpen. Van daar uit keert men in naar 'gewaarzijn': de enige geestelijke werkelijkheid: Gij zijt dat! Vanuit gewaarzijn op zijn beurt verliest de persoon/ego al haar macht, alleen in gewaarzijn is te bemerken dat er geen geestelijke werkelijkheid is voor de persoon/ego. Dat ego is er wel nog steeds, dat neem je mee tot aan het graf. Gewaarzijn kan niet dood, dat is ook een vaststelling welke je zelf doet. Daarom heeft het ego ook geen macht meer, laat die maar lekker dood gaan als zijn tijd er is.

Het ego/ik is nooit levend geweest, en het gehele bestaan feitelijk zo dood als een pier. Maar omdat de gegevens die ego/ik maken, altijd bewegelijk/veranderlijk/vluchtig zijn 'lijkt' het een levendigheid te hebben, wat dus de begoocheling/illusie is. Die vermeende werkelijkheid van ego/ik kun je dóórzien, en daarmee 'wakker worden aan wat gewaarzijn is.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik (Bassie) heb er weet van wat dat universele zelf is door dat universele zelf (gewaarzijn) te zijn. Ik speel alle rollen als ego die er zijn (ook die van hen die beweren egoloos te zijn) , maar heb mij gevestigd in de persoon van Bassie.

Wanneer gaan we jou bewonderen in .. Goede tijden slechte tijden?

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het verschil tussen het bewuste ik (bewust van zichzelf=gewaarzijn) en de bedachte ik (ego). Maar je kunt niet zeggen dat het bedachte ik vermeend is want dan ben je je eigen denken aan het ontkennen.

Het is geen kwestie van ontkennen maar van opmerken.. wiens ik, wiens denken?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat een larie, een wolf heeft absoluut niet nodig om te geloven in het bestaan van zijn 'ik'... Doe hem eens kwaad en je zal weten of hij zijn 'ik' kent of niet...

Een Wolf is geen mens.
De mens heeft net als de wolf een karakter maar geen zelfbeeld en geen opgeblazen 'ik'.

Zo lang jij een levend wezen bent is er een 'ik'... Jezelf iets anders wijsmaken dat is pas leugen...
Je kunt je wel afvragen of die 'ik' al dan niet de doener is, maar bestaan doet hij wel degelijk...

Gedegen zelfonderzoek wijst dat uit dat de 'ik' als zodanig niet bestaat. Dus doe je geen onderzoek dan kom daar niet achter. Hier dan het tegendeel blijven beweren is een onzinnig gebeuren.

Neem een stuk vlees en wat denk je dat een strontvlieg ziet???
In ieder geval niet een stuk vlees zoals de mens het ziet...
Ieder ziet wat hij ziet, maar daarom is dat wat daar is nog niet in het niets verzwunden...
Weeral verstandelijke uitleg dat nergens maar dan ook nergens op slaat en aan de oppervlakte blijft hangen en nooit naar de diepere innerlijke werkelijkheid gaat; juist omdat het verstand op dat niveau totaal vreemd is en er niets over weet... Hoe gemakkelijke om dan maar te komen vertellen dat die innerlijke werkelijkheid niet bestaat of zelfs niet bereikbaar zou zijn voor de mens, want ons arm verstand kan er niet bij komen...

Zoeken naar verklaringen lost deze omstandigheid dus ook niet op en is dus zinloos.

Neem toch eens en voor altijd aan dat jij veel en veel meer bent dan enkel je verstand... en dat je er met je dwaas verstand alleen inderdaad niet kunt komen... Hou op met dwaas zijn zogezegde waarheden te geloven...

Aannames omarmen komt niet voor in de constellatie van de gedegen zelfonderzoeker.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je kletst maar wat, bewustzijn is het geheel van waarnemer en waargenome.

Dat komt er van als je het onderscheid tussen bewustzijn en Bewustzijn niet wenst te maken. Je hebt het hier over het kleinmenselijk bewustzijn, niet over Bewustzijn.

Deze twee kunnen niet zonder elkaar. Bewustzijn kan niet bestaan zonder waarnemer (niks wat waarneemt). En bewustzijn kan niet zonder object van waarneming (het waargenomene).

Bewustzijn (die met de hoofdletter) heeft niets van dat alles van node.

Ik verzoek je vriendelijk doch dringend om wat meer serieuze reacties te schrijven. Het is hier geen libelle forum.

Voor het niveau waarop jij je beweegt zal ik me toch echt moeten verlagen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik kom dan ook niet met beschrijvingen aanwaaien, laat staan met waarheden, ook de waarheid dat een ik niet bestaat is zelfs een leugen, dit vastellen is eerder buiten categorie van bestaan en niet-bestaan, maar ook dat is al teveel gezegd.

Dat doe je dus wel en daar ontkom je ook niet aan.
Je kunt elkaar nou eenmaal niet in datgene wat je bent zonder uitdrukkingsvaardigheid ontmoeten.

Daarnaast wissel je veelvuldig tussen het absolute en het relatieve wat je verhaal uitermate verwarrend maakt en veel stof tot reageren geeft. Eindeloze discussies zijn dan het gevolg. Je komt Marie beter niet in het relatieve tegemoet door het absolute even buiten de deur te houden.

Marie zou aan gedegen zelfonderzoek moeten doen en het 'ik' zelfstandig (zonder inmenging van buitenaf) gaan onderzoeken. Daarover maar blijven discussiëren is zinloos.

Daarom gaat het niet om de beschrijvingen maar op de aansporing het "ik", alsook het verstand waarin en waarmee dit "ik" geschapen wordt, te onderzoeken, niet verstandelijk, maar op de wezenlijkheid ervan...

Dat volstaat.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Alles wat ik zeg is ook maar een verhaaltje.

Je ontkracht daarmee je eigen waarheid.

Op een forum kunnen we niet om verhaaltjes heen.

Dat kunnen we wel degelijk, verhaaltjes zijn gedachtenspinselen. Ik neem aan dat je geen gedachtenspinselen beoogt te delen.
Je verkondigt zoals iedereen jouw waarheid, verhaaltjes vertellen is volstrekt zinloos.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat komt er van als je het onderscheid tussen bewustzijn en Bewustzijn niet wenst te maken.

Er is geen onderscheid tussen bewustzijn, dat bestaat alleen maar in jouw hoofd.
Bewustzijn is de (eeuwige) relatie tussen waarnemer en waargenomene.

Ik las hier zelfs van grapjas Rob dat bewustzijn in Bewustzijn verschijnt (of zoiets). Man man man, wat een klets toch allemaal op een forum.