The beat goes on... and on.... and on..

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Omdat de Oerang Utan veel op mij lijkt en bejaagd wordt.

Dan zou ik ook thuis blijven.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dan zou ik ook thuis blijven.

Hij wil juist graag, ik zou z'n vrouw om praten...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Zucht..
Paradoxaal is juist het verhaal Dorje.
Schijnbaar tegengestelden, en niet twee is hypothetisch verhaal, en geen onmiddellijk feit, de hypothese wend voor het feit te zijn.

Maar je hebt niet door dat de paradox juist het zout op de wonde legt, Guido: jouw weerstand tegen het gezegde "het doet er wel toe". Je kronkelt er steeds negerend om heen. Dat is toch niet zo moeilijk om te zien?

Het feit dat je steeds re-ageert met "dat is droom, dat is droom, dat is droom", dat is waar het zout komt op te liggen Guido, alleen projecteer je het afwijk gedrag buiten jezelf door steeds dat zelf als verdwenen te declameren.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Uiteindelijk (en dat is geen kwestie van volhouden, juist integendeel)... als er echt uit elke droom voor werkelijk te houden is ontwaakt, dan is er ook geen droom meer die droom ziet.

Je zit hier maar steeds te beweren dat de woorden gewoon woorden voor je zijn, maar je re-ageert steeds op een beleving ervan.

Hypothese (theorie) is juist als wat je beweert en wat zich maar voort blijft doen niet met elkaar in overeenstemming zijn. Praktijk is dat deze in overeenstemming zijn.

Ik beweer nergens dat dit hier altijd prima met elkaar in overeenstemming is, dat doe ik juist niet. Ik sta er voor open te zien of het in overeenstemming is of niet. Dat is praktijk, als jij er theorie van maakt, dan leg ik dat gewoon naast mij neer als geen waarheid te hebben. En dit zint jou gewoon niet. Zie je?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat was mij al een tijdje duidelijk. Net zoals Laurens heb je je een idee eigen gemaakt van 'zijn'. Vind ik prima allemaal, zo kunnen we eeuwig blijven doorbabbelen.

Met wat zou je ZIJN een beetje kunnen vergelijken...
Neem het principe van de zwaartekracht; een kracht waar wij allemaal aan onderhevig zijn en inderdaad die is stekeblind en trekt aan en stoot af, punt... Daar is niets persoonlijks aan en die verandert niet door de tijd heen...
Maar val van vb. de kerktoren en ik denk dat men je beneden bij elkaar kan vegen; jij zult het niet navertellen... en de zwaartekracht zelf zal er volkomen onverschillig bij blijven...
Zo zie ik het ZIJN als een enorme kracht die alle leven doordringt... Van mij mag je die kracht blind, constant, onveranderlijk, onpersoonlijk en wat nog meer noemen; maar zeggen dat ze zonder energie, zoutloos is???
Alles wat bestaat heeft ze voortgebracht; en als je wil, blindelings en waarschijnlijk zelfs omdat ze niet anders kan dan Leven voortbrengen...
Maar zoals wij die zwaartekracht in meer of mindere maten kunnen beheersen; zo zullen wij ook moeten leren om positief en/of negatief met die ZIJNSkracht om te springen...
Wij zullen die ZIJNSkracht niet veranderen, maar wij zullen ons er wel aan kunnen, moeten aanpassen en dat zullen, kunnen wij waarschijnlijk alleen maar indien wij niet in onze verhaaltjes, die wel degelijk bestaan, blijven hangen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Omdat de Oerang Utan veel op mij lijkt en bejaagd wordt.

Ben jij misschien ook een "pas-moike"???

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Maar je hebt niet door dat de paradox juist het zout op de wonde legt, Guido: jouw weerstand tegen het gezegde "het doet er wel toe". Je kronkelt er steeds negerend om heen. Dat is toch niet zo moeilijk om te zien?

Het feit dat je steeds re-ageert met "dat is droom, dat is droom, dat is droom", dat is waar het zout komt op te liggen Guido, alleen projecteer je het afwijk gedrag buiten jezelf door steeds dat zelf als verdwenen te declameren.



Je zit hier maar steeds te beweren dat de woorden gewoon woorden voor je zijn, maar je re-ageert steeds op een beleving ervan.

Hypothese (theorie) is juist als wat je beweert en wat zich maar voort blijft doen niet met elkaar in overeenstemming zijn. Praktijk is dat deze in overeenstemming zijn.

Ik beweer nergens dat dit hier altijd prima met elkaar in overeenstemming is, dat doe ik juist niet. Ik sta er voor open te zien of het in overeenstemming is of niet. Dat is praktijk, als jij er theorie van maakt, dan leg ik dat gewoon naast mij neer als geen waarheid te hebben. En dit zint jou gewoon niet. Zie je?

Zucht en gaapt.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het is dan ook of het een of het ander, daar kan geen haar tussen, wat er tussen sluipt (En) is verhaal, you see?

Tot zover maar even..

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hij wil juist graag, ik zou z'n vrouw om praten...

Ja, maar dat komt omdat jij iedereen probeert om te praten..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Met wat zou je ZIJN een beetje kunnen vergelijken...
Neem het principe van de zwaartekracht; een kracht waar wij allemaal aan onderhevig zijn en inderdaad die is stekeblind en trekt aan en stoot af, punt... Daar is niets persoonlijks aan en die verandert niet door de tijd heen...
Maar val van vb. de kerktoren en ik denk dat men je beneden bij elkaar kan vegen; jij zult het niet navertellen... en de zwaartekracht zelf zal er volkomen onverschillig bij blijven...
Zo zie ik het ZIJN als een enorme kracht die alle leven doordringt... Van mij mag je die kracht blind, constant, onveranderlijk, onpersoonlijk en wat nog meer noemen; maar zeggen dat ze zonder energie, zoutloos is???
Alles wat bestaat heeft ze voortgebracht; en als je wil, blindelings en waarschijnlijk zelfs omdat ze niet anders kan dan Leven voortbrengen...
Maar zoals wij die zwaartekracht in meer of mindere maten kunnen beheersen; zo zullen wij ook moeten leren om positief en/of negatief met die ZIJNSkracht om te springen...
Wij zullen die ZIJNSkracht niet veranderen, maar wij zullen ons er wel aan kunnen, moeten aanpassen en dat zullen, kunnen wij waarschijnlijk alleen maar indien wij niet in onze verhaaltjes, die wel degelijk bestaan, blijven hangen...

Het 'zijn' is volstrekt krachteloos.

Je hebt iets gevonden en wil dat met alle geweld 'zijn' noemen. Doch 'zijn' kan alleen 'zijn' zijn als het universeel is. En ik zie dat je dagelijks dweept met 'leven', doch alles wat leeft is nu juist 'wordend'. Zo moeilijk is dat toch niet? Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren. Ik zal blij zijn als dat krakende karkas waar ik in woon tot stof kan wederkeren. Als het een auto was dan had ik hem al lang al naar de sloop gebracht.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hij wil juist graag, ik zou z'n vrouw om praten...

Jij wilt goedkoop van me af komen. Ik naar Borneo en wordt daar voor een orang utan aangezien en dan kan ik de rest van mijn leven in een louche dierentuin doorbrengen. Nee, dan blijf ik liever bij mijn vrouw.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Met wat zou je ZIJN een beetje kunnen vergelijken...
Neem het principe van de zwaartekracht; een kracht waar wij allemaal aan onderhevig zijn en inderdaad die is stekeblind en trekt aan en stoot af, punt... Daar is niets persoonlijks aan en die verandert niet door de tijd heen...
Maar val van vb. de kerktoren en ik denk dat men je beneden bij elkaar kan vegen; jij zult het niet navertellen... en de zwaartekracht zelf zal er volkomen onverschillig bij blijven...
Zo zie ik het ZIJN als een enorme kracht die alle leven doordringt... Van mij mag je die kracht blind, constant, onveranderlijk, onpersoonlijk en wat nog meer noemen; maar zeggen dat ze zonder energie, zoutloos is???
Alles wat bestaat heeft ze voortgebracht; en als je wil, blindelings en waarschijnlijk zelfs omdat ze niet anders kan dan Leven voortbrengen...
Maar zoals wij die zwaartekracht in meer of mindere maten kunnen beheersen; zo zullen wij ook moeten leren om positief en/of negatief met die ZIJNSkracht om te springen...
Wij zullen die ZIJNSkracht niet veranderen, maar wij zullen ons er wel aan kunnen, moeten aanpassen en dat zullen, kunnen wij waarschijnlijk alleen maar indien wij niet in onze verhaaltjes, die wel degelijk bestaan, blijven hangen...

En nu ik toch op mijn preekstoel zit. Trek je niet zo veel aan van al dat blablablabla wat men hier rond strooit. De één wil hier nog egolozer zijn dan de ander, de één wil nog 'zijniger' zijn dan de ander. Het lijkt wel een wedstrijdje 'zijn' tussen de users. Terwijl ik er een lekker kratje Belgisch bier om wil verwedden dat de meeste users geen notie hebben van 'zijn'.

Terwijl het zo kinderlijk eenvoudig is. Het ego is immer wordend in de tijd. Inclusief je lichaam uiteraard. Het wordende (de droom) ontkennen is gewoon onwetenheid. De droom is er gewoon en in de droom spelen we allemaal onze rol, want anders ben je dood. Ontkennen en tateren dat je egoloos bent is zinloos, want niemand is dat. Allemaal verschijnen we als een ego/ik in de tijd/droom.

Het 'zijn' is er al en wat doet het 'zijn'? Schouwen! (Laurens zal wel boos worden dat ik er weer over begin, maar dat risico dat neem ik). En wát schouwt het 'zijn'? Marie! Zodra er een ontologische omkering in je zelf begint te komen ga je het vanzelf zien. (Letterlijk) En wat keert er om? De wordende Marie in 'zijn', zijn wat núl inhoud heeft. Een 'zijnde Marie' is er helemaal niet! Dat is de grote grap van dit leven.

De wordende Marie, de wordende Bassie, de wordende Laurens, de wordende Guido en de wordende Dorje zijn er wel, want dat zijn de acteurs in de droom. Iemand die zijn ego ontkent zoals Laurens die ontkent dat hij acteert in de droom. En dat kletst hij uit zijn nek, want ik zie hem alleen al op dit forum dagelijks acteren.