Het Thomas Evangelie

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Het is een beweging en een rust. Dit nooit eindigend scheppingsproces van de werkelijkheid lijkt een soort dans te zijn waarin ik voortdurend meebewegend probeer mijn balans te houden om zo in afstemming al doende te zijn wie ik ben. Al raak ik de tel nog weleens kwijt

Ik haal dit er even uit. Mooi gezegd KiSs
Dat geldt wat mij betreft voor de rest ook. Zelf ben ik geloof ik een beetje opgehouden erover na te denken, dus ik heb er verder geen reactie op. Ik lees het, "en het is goed"

[glans]

Mooie berichten Von!
Dankjewel

[Rennie]

Von ik vind de gnostiek een aansprekelijke en bijzonder mooie filosofie als beschouwing op wat realisatie nou feitelijk betekend. Ik lees er graag over. Ook jouw bijdragen ervaar ik als een aanwinst voor het Zelf kennis gebeuren, al blijf ik, zoals bijna altijd overigens, wel kritische noten houden. Hetgeen dan weer een schitterende aanleiding is m'n statement te doen

De gnostiek gaat (ook) uit van non-dualiteit, het verschil met de gnostiek is m.i. dat de gnostiek er niet van uitgaat dat het ego een illusie is en moet verdwijnen.

Slechts aan de details kun je merken dat het er net niet helemaal over gaat.

Afgezien wat nondualiteit en gnostiek ervan zegt is de aanwezigheid van een ego op zichzelf niet zo'n ramp want daarin zit de geaardheid en de intrinsieke opdracht verscholen maar er zit ook onnoemelijk veel wat er helemaal niet hoort. Wat er tegen wil en dank is ingegoten en kan conflicteren met wat je wezenlijk verondersteld wordt te zijn, c.q. te doen.

Ego is onderwerp van zelfonderzoek op weg naar de ware aard der dingen en dan is het jammer dat advaita of de gnostiek het buiten beschouwing laat, ik voor mij vind dat in ieder geval niet aanbevelenswaardig.

Ik ben er van overtuigd dat zelfrealisatie kan samengaan met dienstbaarheid aan het geheel, en ook dat alleen die combinatie je gelukkig kan maken.

Hier is, in mijn optiek, geen sprake van kunnen, het gaat samen alleen is er bij het doorzien van ego nauwelijks sprake van een ik beleving, dus die 'je' is met een grote korrel zout te nemen.

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ja, muziek............

"De muziek der sferen wordt gespeeld door eenlingen in harmonie met zichzelf" - Bram Moerland

Ja...inderdaad Muziek.
Eerlijk gezegd dacht ik helemaal niet aan muziek van eenlingen binnen zichzelf, in harmonie met zichzelf...maar aan samen muziek maken.
In de quote van Bram Moerland (ver)wijst hij misschien naar dit samenspel met de woorden: ?de muziek der sferen?.
De plaats waar alle klanken/tonen/noten (al dan niet kritisch:) samenkomen.

Ooit (ook lang geleden) heb ik verschillende muziekinstrumenten bespeeld.
Het leukste/mooiste vond ik altijd toch om met elkaar te musiceren.
Dat wat alleen geoefend was?op laten gaan in elkaars muziek.
Inspelen op anderen...afstemmen op elkaar/de ander ...improviseren op elkaars ingebrachte thema's...enz. enz. enz.
Het (oog)contact houden/hebben via de muziek...wow...ik kan er opnieuw enthousiast van worden.
Uitdrukken via muziek lijkt soms bijna makkelijker dan met woorden.

Kahlil Gibran zei het zo
Het geheim van het lied is de vibratie in de stem van de zanger
en de trilling in het hart van de luisteraar.

Het gaat volgens mij om een wederkerige uitwisseling...dat wat er gebeurt in de (lege)ruimte tussen mensen, niet enkel en alleen in de individuele mensen zelf(!!!!!)...
Het gebeuren wordt omgeven/omvat door stilte's (tussenruimtes) vooraf, in en aan het einde van een muziekstuk of gesproken woorden.
Zoals je een sfeer kunt proeven/voelen als je een ruimte binnenkomt waar mensen bij elkaar zijn, zonder te weten wat er zich tussen hen afspeelt of afgespeeld heeft.
Gaandeweg (door tijd en ruimte) kan je erachter komen of de eerste ingeving/indruk ook juist is/was?

Ik ging zojust even kijken op zo'n "forum uit een ver verleden" om bovenstaande quote even te checken, las het topic, en ik kreeg ineens een aanval van "heimwee", de sfeer daar, de kleuren, het bracht me direct terug.

KiSs

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Ja...inderdaad Muziek.
Eerlijk gezegd dacht ik helemaal niet aan muziek van eenlingen binnen zichzelf, in harmonie met zichzelf...maar aan samen muziek maken.
In de quote van Bram Moerland (ver)wijst hij misschien naar dit samenspel met de woorden: ?de muziek der sferen?.
De plaats waar alle klanken/tonen/noten (al dan niet kritisch:) samenkomen.

Ooit (ook lang geleden) heb ik verschillende muziekinstrumenten bespeeld.
Het leukste/mooiste vond ik altijd toch om met elkaar te musiceren.
Dat wat alleen geoefend was?op laten gaan in elkaars muziek.
Inspelen op anderen...afstemmen op elkaar/de ander ...improviseren op elkaars ingebrachte thema's...enz. enz. enz.
Het (oog)contact houden/hebben via de muziek...wow...ik kan er opnieuw enthousiast van worden.
Uitdrukken via muziek lijkt soms bijna makkelijker dan met woorden.

Kahlil Gibran zei het zo
Het geheim van het lied is de vibratie in de stem van de zanger
en de trilling in het hart van de luisteraar.

Het gaat volgens mij om een wederkerige uitwisseling...dat wat er gebeurt in de (lege)ruimte tussen mensen, niet enkel en alleen in de individuele mensen zelf(!!!!!)...
Het gebeuren wordt omgeven/omvat door stilte's (tussenruimtes) vooraf, in en aan het einde van een muziekstuk of gesproken woorden.
Zoals je een sfeer kunt proeven/voelen als je een ruimte binnenkomt waar mensen bij elkaar zijn, zonder te weten wat er zich tussen hen afspeelt of afgespeeld heeft.
Gaandeweg (door tijd en ruimte) kan je erachter komen of de eerste ingeving/indruk ook juist is/was?




KiSs

Glans, misschien is communicatie wel het overbrengen van stilte. Zoals in Zen wordt gezegd; het is de stilte tussen de noten die de muziek maakt of het is de ruimte tussen de spijlen die de tijger in bedwang houdt. Verder maakt het mij eigenlijk ook niet zo heel veel uit of Von het allemaal wel goed begrepen heeft, voor mij is de stilte heel erg belangrijk. De ruimte tussen mijn gedachten, daarin ervaar ik m.i. mijn ware natuur.

Dit doet me denken aan logion 97: Jezus zei:
Het koninkrijk van de vader is als een zekere vrouw, die op haar rug een kruik droeg, vol met meel.
En zo, haar weg gaande, nog ver van huis, brak een oor van de kruik af, en het meel stroomde achter haar op de weg.
Ze merkte het niet en was zich van geen kwaad bewust. Thuisgekomen zette ze de kruik neer en vond deze leeg.

Dit vind ik het mooiste logion van Thomas. Het meel dat de vrouw draagt, in een kruik die normaal op het hoofd wordt gedragen,
verwijst volgens mij naar ons denken. Ze gaat ver van huis, dus weg van haar bindingen.
En juist dan breekt het oor van de kruik. Wie oren heeft, laat hem horen. Vanaf nu hoort ze.
Wat ik heel mooi vindt is dat het meel zich vanzelf ledigde, de gedachten vloeien weg zonder wilshandeling.
Ze is zich er niet eens van bewust en zou het voorval wellicht nog als een ongeluk bestempelen.
En dan komt ze thuis en ontdekt daar dat ze dezelfde niet meer is.
Het hele verleden dat ze meetorste in haar hoofd is verdwenen. Ze is thuis en vrij.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Mooie berichten Von!
Dankjewel

Dank je wel Glans! Graag gedaan.

[Von]

[QUOTE=Renoir;12665]Von ik vind de gnostiek een aansprekelijke en bijzonder mooie filosofie als beschouwing op wat realisatie nou feitelijk betekend. Ik lees er graag over. Ook jouw bijdragen ervaar ik als een aanwinst voor het Zelf kennis gebeuren, al blijf ik, zoals bijna altijd overigens, wel kritische noten houden. Hetgeen dan weer een schitterende aanleiding is m'n statement te doen

Dank je Renoir, en het is ook prima om jouw licht erop te laten schijnen.



Slechts aan de details kun je merken dat het er net niet helemaal over gaat.

Afgezien wat nondualiteit en gnostiek ervan zegt is de aanwezigheid van een ego op zichzelf niet zo'n ramp want daarin zit de geaardheid en de intrinsieke opdracht verscholen maar er zit ook onnoemelijk veel wat er helemaal niet hoort. Wat er tegen wil en dank is ingegoten en kan conflicteren met wat je wezenlijk verondersteld wordt te zijn, c.q. te doen.

In de Gnostiek gaat er dus, zoals ik voorheen vertelde wel om om het ego te doorzien, maar niet dat het moet "verdwijnen".
als je werkelijk doorziet wat het ego is, dan is dat m.i. het hele werk.
Inzicht is alles.
En niet dat het ego zonodig moet verdwijnen, m.i. is dat ook een illusie, echt iets voor het ego om te denken dat het kan verdwijnen.
Het next best is doen alsof het ego er niet meer is. Erg grappig, want m.i. is dit een daad van het ego om te doen alsof het er niet meer is.
Ego-loos zijn is m.i. een daad van het ego vermomt alsof het geen ego is.
Het ego is m.i. nodig om te kunnen functioneren in het dagelijkse leven, tenzij je kluizenaar wordt.
Maar ik denk dat je het ego steeds meer kunt passeren door te beseffen dat je dat niet (alleen) bent.
Door de aandacht steeds naar de kennende (waarnemer) kant te verplaatsen.
Verder dan waanemer zijn, kun je m.i. niet komen. Of beter gezegd: er is enkel waarnemer, anders komt meteen het relatieve weer tevoorschijn.
Waarnemen gebeurt slechts vanuit eenheid, de waarnemer is gebonden aan de persoon en is dus beperkt.

Ik denk dat de meeste mensen zichzelf ervaren als 2 eenheid, maar dat wij oorspronkelijk de heilig drie-eenheid zijn, lichaam, ego en ziel (waarnemer)
Dan pas kun je zeggen dat de heilige drie-eenheid vlees is geworden.

Ego is onderwerp van zelfonderzoek op weg naar de ware aard der dingen en dan is het jammer dat advaita of de gnostiek het buiten beschouwing laat, ik voor mij vind dat in ieder geval niet aanbevelenswaardig.


Hier is, in mijn optiek, geen sprake van kunnen, het gaat samen alleen is er bij het doorzien van ego nauwelijks sprake van een ik beleving, dus die 'je' is met een grote korrel zout te nemen.

I.d.d. op die momenten dat je je ware natuur ervaart, is het denken, het ego stil. Maar waarom mag het ego niet intakt blijven om je opdracht hier te vervullen?

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik ben het er niet mee eens dat alles wat er gezien wordt altijd iets zegt over degene in wiens geest dit verschijnt. Het strookt niet met m'n ondervinding en het ontbreekt me aan lust daarvoor het bewijs aan te voeren.

Je hoeft niets te bewijzen Renoir. Dat zou trouwens niet mogelijk zijn. Even een doordenkertje.

Ik kan begrijpen dat het er uit ziet als scheiding want dat is hetgeen wat dualiteit doet voor het kunnen ervaren, maar daar is doorheen te zien.

Daar is idd doorheen te zien.

Ervaar je jezelf als verlicht omdat je zo met recht lijkt te spreken over iets waar je vanuit mijn optiek geen zicht hebt ?

Nee ik ervaar mezelf niet als verlicht. Een contradictio in terminis tenslotte.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Alles wat je daarover zou kunnen zeggen dat zij misschien een treedje hoger op trillingsladder staan dan bv jijzelf of een ander en dus mogelijk beter in de gaten hebben waar het al dan niet over gaat

Ach Madelief, misschien heb je wel gelijk.
Ik voel een stukje waarheid, maar hoe en wat een "echte" gerealiseerde is, als ik hier en daar wat auteurs c.q. gerealiseerden lees hebben ze eigenlijk allemaal wel iets wat me aanspreekt of herkend wordt.
En ook hebben ze als menselijk wezen allemaal hun eigenaardigheden.
Is er eigenlijk wel ooit een gerealiseerde geweest?
Of dromen "we" dit maar?WiNk
Valt er wel iets te "realiseren" behalve degene die dánkt dat er iets gerealiseerd zou moeten worden?
Het spel vindt plaats met of zonder "ons".

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Ik ken er zowiezo al 4.
Waarvan er minstens 2 elkaar naar het rijk der fabelen vewijzen.
Ze spreken elkaar tegen en begrijpen de essentie niet van wat de ander zegt.
Het kunnen ook grote ego's zijn, Farizee?n en Schriftgeleerden die gewoon gelijk willen hebben, who knows?

Dus; idd het beste maar totaal op je zelf vertrouwen.

Als ik afga op wat mensen zoals beweerd hebben en nog doen moet er op elke straat hoek wel een wonen.
Ze gooien met modder naar elkaar, de verwijten zijn niet van de lucht, ze snappen idd niets van elkaar..WiNk
En ze hebben natuurlijk altijd gelijk.
Ik betrap mezelf op de neiging om het steeds komischer te gaan vinden..