Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je maakt het veel te gecompliceerd en het is feitelijk ook onjuist. Over de aard van Bewustzijn (iedereen is dat) kan bijzonder weinig gezegd worden omdat bedekt blijft wat het is.

Niet iedereen is bewustzijn (al dan niet met een hoofdletter), Bassie valt daar buiten.
Ik ben gewaarzijn. In dat gewaarzijn ben ik deelachtig aan bewustzijn.

(Hetgeen logisch is, iedereen is deelachtig aan bewustzijn)

Dat jij nog altijd dergelijke nonsens schrijft is een teken dat jij nooit daadwerkelijk de startpositie hebt verlaten. Je probeert de materie intellectueel eigen te maken. Dat is een doodlopende weg.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als je bedoelt dat het onderzoek naar het zelf nog gestart moet worden dan heb je gelijk. Onderzoek naar het zelf, waar er miljarden van zijn, heeft niet mijn interesse. Het is geen kwestie van mogelijk zijn, er is maar één zelf, maar omdat er miljarden (imaginaire want ze bestaan niet als zodanig) zelfjes zich hebben weten te ontwikkelen is er de noodzaak ontstaan het onderscheid te gaan maken tussen wat als een persoonlijk aangenomen zelf wordt beschouwd en het Zelf dat je bent.

Het is mij helder dat je nog nooit onderzoek hebt gedaan naar het zelf.
Het heeft je interesse niet eens zoals je zelf schrijft.

En dat terwijl het zelf t.o.v. 'de wereld' zo ongeveer de startpositie is van ieder onderzoek. Het onderscheid tussen 'ik' en de wereld.

Zelfs de kwalificatie 'gepriegel in de marge' verdiend het nog niet eens wat je aan het doen bent geweest. Het ware beter geweest als je nooit iets (vermeend) had onderzocht. Nu heb je een illusie (over een of ander afgerond onderzoek) binnen de illusie geschapen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Niet iedereen is bewustzijn (al dan niet met een hoofdletter), Bassie valt daar buiten.
Ik ben gewaarzijn. In dat gewaarzijn ben ik deelachtig aan bewustzijn.

(Hetgeen logisch is, iedereen is deelachtig aan bewustzijn)

Dat jij nog altijd dergelijke nonsens schrijft is een teken dat jij nooit daadwerkelijk de startpositie hebt verlaten. Je probeert de materie intellectueel eigen te maken. Dat is een doodlopende weg.

Nochtans wijst gedegen zelfonderzoek uit dat alles (dus ook iedereen) Bewustzijn is.
Er is geen werkelijk bestaan van iets anders dan Bewustzijn. Bassie valt om redenen van geloof in een zelfontwikkelde entiteit, te weten het 'ik' met het kenmerkend verdedigingsmechanisme 'ego', buiten de invloedsfeer van Bewustzijn, teveel begaan als hij is met dat 'ik'.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het is mij helder dat je nog nooit onderzoek hebt gedaan naar het zelf.
Het heeft je interesse niet eens zoals je zelf schrijft.

Meer valt daar niet over te zeggen.

En dat terwijl het zelf t.o.v. 'de wereld' zo ongeveer de startpositie is van ieder onderzoek. Het onderscheid tussen 'ik' en de wereld.

De wereld is een verschijnsel en verschijnselen worden niet langer onderzocht omdat ze geen relevante informatie verschaffen over 'wat' je bent.

Zelfs de kwalificatie 'gepriegel in de marge' verdiend het nog niet eens wat je aan het doen bent geweest. Het ware beter geweest als je nooit iets (vermeend) had onderzocht. Nu heb je een illusie (over een of ander afgerond onderzoek) binnen de illusie geschapen.

In jouw ogen zal dat zo zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ruimte en tijd verschijnen in de leegte. Jij als persoon verschijnt in 'dat' wat leeg is van zichzelf. Hierdoor kun je onderscheid maken tussen twee verschillende mensen en zeggen dat hij deugt en hij niet.

Ik zou meer zeggen, met het ontstaan van ruimte en tijd is het vergankelijke gekomen of ruimte en tijd zijn synoniem met leegte...
Zonder ruimte en tijd geen leegte...

Klopt. Niets in deze wereld is blijvend, alles is vergankelijk (wordend).


Ook hier: het is ruimte tijd wat de leegte vult. Of concreter: het zijn de vormen die de leegte vullen. Bv een gevulde portemonnee is zo'n vorm waar een mens zich aan kan hechten. De betekenis van leegte kan alleen begrepen worden vanuit een onthechting aan alles wat vorm heeft. Macht, geld, seks, het heeft allemaal vorm en is allemaal begerenswaardig.

Het is het begeren zelf wat de illusie in stand houdt. Een illusie welke alleen in de tijd kan plaats hebben. Ieder object van begeerte bevindt zich in een onvervulde toekomst. Het idee dat er in een toekomst een toekomst is weggelegd voor jou is de illusie.

Afstand doen van ieder begeren in de toekomst (of genoegdoening voor een onverwerkt verleden) is tegenwoordigheid van geest vinden.

Inderdaad, zonder begeren, geen ruimte en tijd...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik weet niet wat een afkooksel is. Ik weet alleen dat alles wat ik waarneem dat ik zelf dat niet ben. Dat is leven in 'het moment'. Als ik emotioneel geroerd raak door iets wat ik aanschouw, dan gebeurd dat in het moment. In het volgende moment is die geroerdheid er niet meer. Ik blijf in geen enkel moment hangen en daardoor blijf ik juist in het moment.

Gewaarzijn ziet en beleeft de tijd maar is zelf niet bij de tijd.
De wereld afdoen als 'vermeend' is er dus niet bij, dan zou ik immers ook niet geroerd kunnen raken door een aanschouwing. Ik word aangeraakt door een aanschouwing, maar niet aangedaan (ik blijf er niet in hangen).

Alles wat naar binding riekt is verdwenen en juist daarom ben ik veel beter in staat om mij te binden. (Paradox ja) Mijn gemoed wordt niet langer bewogen door de binding met de tijdruimte, het is de leegte welke mijn gemoed beweegt.

God (het onderwerp in dit topic) werkt in de breedte. Door zelf (gewaarzijn) leeg te zijn kan God 'werken'. (Niet opvatten zoals een mens arbeidt, God (het Ene) kan alleen in zichzelf werken.)

Met afkooksel wil ik zeggen, dat wat wij zien, dat wat wij waarnemen, gewaarworden zit in de dimensie tijd en ruimte...
Maar dat 'zijn' is er ook buiten de ruimte-tijd dimensie...... Wat de mensen betreft zouden we misschien over de ziel kunnen spreken en die ziel is onvergankelijk...

Als wij dat onvergankelijke kunnen 'gewaarworden' raken wij aan het goddelijke...

Of zoals jij hier ergens gezegd hebben, hebben we een ogenblik de sluier van God opgelicht...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als je gemoed bewogen wordt door tijdruimte dan kom je uit bij zaken als frustratie (Let je op Dorje?), jaloezie, ergernis, woede of soms zelfs haat!

Het is dan ook het gemoed wat aandacht behoeft in het zelfonderzoek.
Als iemand frustratie bij mij ziet, dan wil dat zeggen dat hij (Let je op, Dorje?) zijn eigen frustratie projecteert.

Het gemoed kan ook gewoon tot object van waarneming genomen worden.
Dan is de jaloezie, ergernis, frustratie er nog wel, maar het is niet langer van 'mij'.

Verdwijnt het gemoed? Nee, natuurlijk niet. Dat zou onmenselijk zijn.
Het verdiept zich juist....



(Rumi)


Soms zegt een gedicht meer dan mijn gezanik....

Mooi gedicht...
En dus weerom, schrijf het dagdagelijkse niet maar gewoon af; zij vormen, zij kunnen de weg naar inzicht betekenen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik weet wat ik ben, dus ben ook mijn ego niet, maar beweren doe ik niks.

Nog niet door dat zelfs in jouw ego de kiem van het goddelijke kan liggen???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zoals gezegd is er zelfkennis en Zelfkennis, dat onderscheid moet je eerst maken. Vanuit zelfkennis kom je tot de door je gedane bevindingen. Vanuit Zelfkennis krijg je ander uitslagen. Het is zinloos over de uitslagen uit deze verschillende geledingen een strijdperk te betreden.

En weer de dualiteit verkiezen boven in te zien dat alles één is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het was lichtelijk anders, Jezus deed zijn beklag bij God, althans de mens (het 'ik') in hem, waarom hem deze beproevingen niet bespaard waren gebleven. Oftewel hij vertoonde opstandigheid ten opzichte van het Zijn (datgene wat zich nou eenmaal voordoet) en de verlossing daarvan is de overgave. Verwoord in het hieraan voorafgaande 'niet mijn maar uw wil geschiedde'. De laatste woorden 'in uw hand beveel ik mijn geest' geven de vertrouwensband aan met God/Waarheid/Bewustzijn of de Voorzienigheid over een wederopstanding uit de dood (van het 'ik).

Voor jou heel belangrijk omdat het jou aan dat vertrouwen ontbreekt.

Met 'In uw handen beveel ik mijn geest' gaf Jezus zijn 'ik' op en werd zo één met God... Tuurlijk dat dat alleen maar kan als je vol vertrouwen bent...

Nee hij gaf zich over. De mens ('ik') doet dat alleen bij iemand die hij/zij vertrouwd.
Overgave is jouw 'ik' (en met je 'ik' jouw bestaan) in handen van een ander leggen. Feitelijk is het jezelf ontdoen van het in jou aanwezige 'ik' met al zijn plannen en toekomstverwachtingen.

Hier zeg je hetzelfde als ik juist hierboven...

Je hanteert het verkeerde uitgangspunt.
Je gelooft in het bestaan van een 'ik' en dan kunnen vele middelen gehanteerd worden om je van dat geloof af te brengen. Afgezien daarvan of onthouding daartoe in staat kan worden geacht.

Ik geloof in het bestaan van de God, het goddelijke, in mij..., die mij geopenbaard wordt via mijn 'ik'...
Want ik geloof in de éénheid van alles...