Sluiten die hap.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het gaat je niet om het weten wie je bent, maar om te vergeten wie je bent!

Vind ik persoonlijk (ach ik moet wat) een mooie waarheid.

Mooier zelfs dan die van 'weten wat je bent'.

Zelfs veeeeellllllll mooier.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Vind ik persoonlijk (ach ik moet wat) een mooie waarheid.

Mooier zelfs dan die van 'weten wat je bent'.

Zelfs veeeeellllllll mooier.

Toegegeven het is een mooie waarheid, hij heeft ook wel mijn persoonlijke voorkeur.
Het spreekt tot de verbeelding, je kunt er mooie verhalen mee breien.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Toegegeven het is een mooie waarheid, hij heeft ook wel mijn persoonlijke voorkeur.
Het spreekt tot de verbeelding, je kunt er mooie verhalen mee breien.

Renoir, het mooie vind ik er van (en dat terwijl ik het helemaal niet mooi vind) dat je met VERGETEN WIE JE BENT juist niets kunt.

Met 'weten wie je bent' kan het ego alles naar eigen wens invullen.

VERGETEN WIE JE BENT is openheid, grenzeloos, vol met mogelijkheden, LEVEN.

[Vagebond]

Hoewel vergeten wie je bent mss in de buurt komt vind ik het nog niet je dat.

Ik hou het liever bij een oplossen van wie je bent binnen de context waarin eerdere schrijvens geschreven zijn geworden..

Maar goed dat ben ik die het niet zo op vergeten heeft omdat voor mij vergeten impliciet inhoud dat dat wat je vergeten bent er nog altijd wel is, het is enkel maar vergeten.....

Blabla ect.....

En de groetjes.....

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat onpersoonlijke en kille is alleen maar tijdelijk nodig om ongehinderd door verschijnselen en emoties het zelfonderzoek te doen naar 'wat' je bent. De liefde en de warmte is niet weg, dat lijkt maar zo, sterker nog de kilheid blijkt wanneer je uiteindelijk kunt doorzien de liefde zelf te zijn geweest.

Doch dat wat kil en koud IS (wat iets anders is dan "lijkt te zijn"), toch liefde/warmte noemen, is zelfverraad. Het is het verraad van het doodse (= ongevoelig GEWORDEN) egodeel aan het levendige ZIJN van het Zelf?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

VERGETEN WIE JE BENT is openheid, grenzeloos, vol met mogelijkheden, LEVEN.

Soms een enorme opening, een nieuwe invalshoek, het beste wat je in jaren is overkomen, een geweldige eye-opener, een kans van jewelste.

Het maakt het namelijk onmogelijk om hier nog in te loggen en te reageren.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het gaat je niet om het weten wie je bent, maar om te vergeten wie je bent

Of het gaat om geen van beide (of om beide, wat eigenlijk hetzelfde is).
Soms is weten wie/wat je bent aan de orde; soms is vergeten wie/wat je bent aan de orde. Hoe zou het één zonder het andere kunnen bestaan?

[Esradha]

Als je werkelijk vergeet wie je bent, kun je niet meer functioneren in onze maatschappij.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Soms een enorme opening, een nieuwe invalshoek, het beste wat je in jaren is overkomen, een geweldige eye-opener, een kans van jewelste.

Het maakt het namelijk onmogelijk om hier nog in te loggen en te reageren.

Rob, ik zie de link tussen 'vergeten wie je bent' en inloggen en reageren niet.

Ik typ gewoon een naam en wachtwoord in en zie wat er gebeurd.

Het hart pompt vanzelf, de cellen doen hun werk en dat allemaal zonder te weten wie ik ben.

Dat ik weet waar ik woon en mijn kont afveeg heeft niets met weten wie ik ben van doen toch?

Vertel eens; wie ben jij dan?

[glans]

Bij 'vergeten wie je bent' denk ik gelijk aan een aantal zwaar dementerende bewoners op de revalidatie afdeling van onze moeder.
Die zijn vergeten wie ze waren...het is soms ontwapend mooi om te zien...en soms niet.

Mihaela, wat bedoel jij met: 'vergeten wie je bent'?