Is er wel of niets te doen?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dus komt er erop aan of er nog niemand is die iets (als) belerend(s) ziet.

Het 'wat' je bent is niet blind, het kan nog steeds zien en onderscheiden.

Ken je het gezegde voor realisatie water halen na realisatie water halen, er veranderd, behalve te weten 'wat' je bent NIETS.

Je zit niet ineens op een rozarode wolk gelukkig te wezen.

[Ogenblik-sem]

En wat 'ziet,' biedt dat weerstand?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

En wat 'ziet,' biedt dat weerstand?

Nee dat is ego.

Maar je kunt goed aan een manier van doen of toestand een hekel hebben h??r.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Dat ogenblik' kun je niet grijpen,

Nu we het toch over de krant hebben. Bij het overlijdensbericht van Ivo Michiels citeert de Bezige Bij uit 'Het boek Alfa' van de betreurde auteur:

Oorspronkelijk geplaatst door in De Standaard van 9 oktober 2012

Dit ene ogenblik,
dit ene ondeelbare lange ogenblik kromp de wereld,
de niet-wereld, de niet-meer-wereld
samen binnen het smalle vierkant van zijn gezichtsveld'

uit - Het boek Alfa

Zien is het grijpen van dit smalle vierkant van het gezichtsveld.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Nu we het toch over de krant hebben. Bij het overlijdensbericht van Ivo Michiels citeert de Bezige Bij uit 'Het boek Alfa' van de betreurde auteur:

Zien is het grijpen van dit smalle vierkant van het gezichtsveld.

Oke', ik ga een stukkie met je mee....
Dat vierkant openbaard (niet als vorm) de onzichtbare grond aan Synchroniteit van al wat is'...Dit' moment.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Dat potje is er al, daar hoef je niet naar te zoeken, en de lucht (Dit' moment) is er ook al, jawel'..maar je moet er alleen geen dekseltje op doen.

Alles was er al. Wat je ook doet, er veranderd niets aan de aanwezigheid van alles. Het voorkomen kan veranderen, maar de aanwezigheid van ik en de wereld blijft er zolang ik leef. Zolang ik leef blijft de illusie van wie ik ben aanwezig.

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Ooit zei eens iemand 'bouw deze tempel op, groots ,hoog en alomvattend, in slechts één moment' laat ik hem verdwijnen.

'Hoe' doet hij 'alles dat er was' verdwijnen? Hij DOET iets, namelijk ZIEN. In het ene moment is alles daar nog; in het andere ogenblik is het verdwenen.
Hoe doet hij ik en de wereld verdwijnen?

Hij doet iets met het gezichtsveld waardoor ik en de wereld verdwijnen en 'wat' is, ondeelbaar aanwezig stelt. In die ondeelbare aanwezigheid is het ik en de wereld verdwenen.
Zeggen dat alles illusie is, dat er niets of niemand is, is geen zien. Dat zijn even zovele dekseltjes die op het potje passen.
Ik en de wereld zijn een illusie omdat ze kunnen verdwijnen in de ondeelbare aanwezigheid van die ene ogenblik.
Zoals wij elke dag een ik en de wereld maken; zo kunnen wij een zelf (een tweede aandacht) maken die dit ene ogenblik doet bestaan.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Hij doet iets met het gezichtsveld

Kijk eens waar de kikker hier bovenaan deze pagina, trekkebekkend naar verwijst. Ja, de etalage, het raamwerk op zichzelf, het gezichtsveld. Wat er allemaal in de etalage gelegd wordt, dat kennen we al. Maar weten we ook hoe de aandacht voor het raamwerk en wat erin verschijnt verdwijnt?

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Zoals wij elke dag een ik en de wereld maken; zo kunnen wij een zelf (een tweede aandacht) maken die dit ene ogenblik doet bestaan.

Het belang' om een tweede aandacht te maken is de gedrevenheid van het Verhaal !, met geen andere intentie dan zichzelf' gaande' (doen) te houden.
Het Ogenblik (Dit' moment) kan niet' gemaakt worden !, en lijkt' gevangen in al wat is'.
Het Ogenblik is nooit gaande' noch niet gaande'......

Bij het sterfen bv, is een laatste moment van diepe ver-ademing....waar het natuurlijke behoud' geen grip op heeft.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Oke', ik ga een stukkie met je mee....
Dat vierkant openbaard (niet als vorm) de onzichtbare grond aan Synchroniteit van al wat is'...Dit' moment.

Je kan niet met mij meegaan. En je weet dit ook. Dit is geen doen voor beginnelingen.
Probeer het vierkant, je gezichtsveld op te merken zonder invulling ervan. Het is een vorm, want ik kan het grijpen en wat ik grijp is mijn menselijkheid.
In die menselijkheid zit mijn aandacht gevangen en is ervan aangedaan.
Hoe kan ik mijn aandacht daarvan bevrijden zonder dat ik en mijn wereld te pletter slaat in een hallucinante leegte?
Dat leert het onderzoek naar wie ik ben.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Het belang' om een tweede aandacht te maken is de gedrevenheid van het Verhaal !, met geen andere intentie dan zichzelf' gaande' (doen) te houden.
Het Ogenblik (Dit' moment) kan niet' gemaakt worden !, en lijkt' gevangen in al wat is'.
Het Ogenblik is nooit gaande' noch niet gaande'......

Het enige belang dat voor mij telt, van waarde is in het zelf onderzoek, is de geschiktheid van de menselijke vorm om zien na te streven. Het gaat mij niet om mijzelf gaande te houden of een verhaal van wie ik ben; het gaat mij niet om dit ogenblik of om eeuwigheid. Het gaat mij om wat ik ben te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Dynamo

Bij het sterfen bv, is een laatste moment van diepe ver-ademing....waar het natuurlijke behoud' geen grip op heeft.

Wanneer ik ?wie ik ben? onderzoek (zelf onderzoek) dan vind ik op mijn pad de illusie van het bestaan. Voor mij komt deze illusie voor als een ?regel van vier? die ik met al mijn kracht moet zien op te heffen.
Misschien komt dit doen over als een reden van bestaan. Maar dat is niet zo. Er is geen enkel reden om het bestaan uit te dagen en op te heffen.
En toch is het eerste dilemma om in het onderzoek door te breken, de uiterst persoonlijke vraag welke de reden is om wie ik ben te onderzoeken.
De enige reden die in het onderzoek kan inbreken, is mijn persoon. De inzet van mijn onderzoek is mijn persoon.

Mijn persoon is verankerd in wat ik noem vier bundels van bestaan. Het is die bundeling die mij tot persoon maakt vanaf mijn geboorte tot mijn dood. Deze vier bundels bestaan als een regel en hebben een naam: angst, inzicht, waarheid en ouderdom.

Het onderzoek is voor mij niets anders dan het opheffen van deze regel door het ankerpunt waarin mijn persoon past, te verschuiven naar zien.
Elke persoon bezit in zijn menselijke vorm in zekere mate energie om zijn of haar persoon te laten verdwijnen en te verschuiven naar zien.
Dit verschuiven voltrekt de totale onmogelijkheid waarvoor de persoon zich geplaatst ziet, en toch is dat voltrekken de enige kans om te ?zien? wat is.