Waarheidsvinding

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik vind meervoud of enkelvoud in waarheid van minder belang. Ik ga uit van de startpositie en die is dat men erkent "in het bezit" te zijn van een zelf en dat men er alles aan zal doen om tót waarheid te komen.

Het was me te doen om het onderscheid aan te geven in de naamgeving van dit forum. Waarheidvinding is de zoektocht naar de enige echte eeuwig aanwezige waarheid. Waarheid maakt iedere discussie onmogelijk vanwege dat onkreukbare karakter. Waarheidsvinding daarentegen werkt met verworven inzichten en is altijd afhankelijk van de positie van waaruit wordt gezien.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Natuur is de loop der dingen, de maangestalten behoren tot de natuur maar niet de maan zelf. Zo ook behoort de mens tot de natuur maar is die niet zelf. Vanaf hier begint onze denkkaders al uiteen te lopen. Natuur is een vooralsnog onmeetbare en onverklaarbare energie die in de verschijnselen voorkomt of gaande is, zoals ook de zwaartekracht dat is.

Wanneer ik je goed begrijp dan zijn de natuurwetten de natuur maar de verschijnselen die daaruit voortkomen zijn geen natuur maar waarin de natuurwetten zich voordoen?
Opdat de energie van het verschijnsel levend zou zijn is er een schepper.

Zo begrijp ik je reactie.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Naar wat de schepper voor ogen stond kunnen wij slechts gissen. God schijnt almachtig te zijn en wellicht ontbrak het hem aan de mogelijkheid zichzelf te kunnen ervaren zodat hij de mens schiep, naar zijn beeld en gelijkenis. Dat is een mogelijke en acceptabele verklaring. We weten het niet en dat is ook niet van belang. Wanneer wij ons eigen kleine bestuurseenheid hebben afgelegd wordt pas duidelijk wat God met ons voor heeft.

Ik respecteer dat dit je overtuiging is en het is niet mijn bedoeling dat in twijfel te trekken. Wat ik schets, waar het in waarheidsvinding om gaat, zijn verschillende overtuigingen die mogelijke en acceptabele verklaringen zijn.
Dat we niet weten wat de oorzaak is van het begin terwijl de vraag zich stelt wie of wat wij zijn, kan het belang niet ontkend worden om de verschillende verklaringen die geboden worden te begrijpen in hun consequenties voor het denken over wat waarheid is.
Om de natuurwetten en de verschijnselen te verklaren kan je naast het beroep doen op een schepper of een transcendent principe, de natuur en de verschijnselen verklaren uit hun concrete ondeelbaar voorkomen en verschijnen.

Ik bedoel als je zegt 'doe gedegen zelfonderzoek' dan is dat een oproep en aanwijzing om zelfstandig tot een verklaring en overtuiging te komen omtrent de grond van de eigen natuur. Wie ben ik en wat ben ik zijn twee grensvragen die door gedegen zelfonderzoek overtuigend kunnen verklaard worden.
Is die verklaring daarom wet, algemeen geldend? Neen, een verklaring is geen algemeen geldende wet. Het is een overtuiging die uit zelfstandig onderzoek is verworven.
Elke overtuiging is een stimulans tot onderzoek maar houdt in, een uitsluiten van wat zich niet kan laten gelden als waarheid in het onderzoek.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Wanneer ik je goed begrijp dan zijn de natuurwetten de natuur maar de verschijnselen die daaruit voortkomen zijn geen natuur maar waarin de natuurwetten zich voordoen?
Opdat de energie van het verschijnsel levend zou zijn is er een schepper.

Waarom vindt je het nodig mijn tekst te vertalen naar wat je begrijpt? Ik heb niet gesproken over natuurwetten, heb niet aangegeven dat de energie van het verschijnsel levend zou zijn, noch heb ik daarmee gezegd dat er een schepper is.

Ik heb mijn woorden zorgvuldig gekozen en dit is wat ik had geschreven.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Natuur is de loop der dingen, de maangestalten behoren tot de natuur maar niet de maan zelf. Zo ook behoort de mens tot de natuur maar is die niet zelf. Vanaf hier begint onze denkkaders al uiteen te lopen. Natuur is een vooralsnog onmeetbare en onverklaarbare energie die in de verschijnselen voorkomt of gaande is, zoals ook de zwaartekracht dat is.

Wat noopt hier tot een vertaalslag? En waarom verkracht die vertaalslag mijn woorden?

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Naar wat de schepper voor ogen stond kunnen wij slechts gissen. God schijnt almachtig te zijn en wellicht ontbrak het hem aan de mogelijkheid zichzelf te kunnen ervaren zodat hij de mens schiep, naar zijn beeld en gelijkenis. Dat is een mogelijke en acceptabele verklaring. We weten het niet en dat is ook niet van belang. Wanneer wij ons eigen kleine bestuurseenheid hebben afgelegd wordt pas duidelijk wat God met ons voor heeft.

Hier staat dat ik bereid ben van een schepper uit te gaan maar naar wat de schepper daarbij voor ogen heeft gestaan kunnen wij slechts gissen, niettemin gaf ik toch een mogelijke reden die mij wel plausibel leek. De conclusie was 'we weten het niet en dat is ook niet van belang'. Kortom deze woorden duiden allerminst op een overtuiging en ga vooral je gang deze suggestie in twijfel te trekken. Nogmaals, het is van geen enkel belang.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik respecteer dat dit je overtuiging is en het is niet mijn bedoeling dat in twijfel te trekken. Wat ik schets, waar het in waarheidsvinding om gaat, zijn verschillende overtuigingen die mogelijke en acceptabele verklaringen zijn.
Dat we niet weten wat de oorzaak is van het begin terwijl de vraag zich stelt wie of wat wij zijn, kan het belang niet ontkend worden om de verschillende verklaringen die geboden worden te begrijpen in hun consequenties voor het denken over wat waarheid is.
Om de natuurwetten en de verschijnselen te verklaren kan je naast het beroep doen op een schepper of een transcendent principe, de natuur en de verschijnselen verklaren uit hun concrete ondeelbaar voorkomen en verschijnen.

Nu het geen overtuiging is is er dan ook geen reden te vervolgen als zou het om verschillende overtuigingen die al dan niet acceptabel zouden zijn gaan. Ik wil hier helemaal niet verder op een voor mij voor waarheidvinding doodlopende weg die ik in het begin dan ook waarheidsvinding (met een s) heb genoemd. Het gaat mij niet om 'denken' over wat waarheid is het gaat mij om of er waarheid is te vinden in het denken. Natuurlijk kun je trachten te verklaren en doorgronden maar het is geen werkzaamheid in het kader van gedegen zelfonderzoek.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik bedoel als je zegt 'doe gedegen zelfonderzoek' dan is dat een oproep en aanwijzing om zelfstandig tot een verklaring en overtuiging te komen omtrent de grond van de eigen natuur. Wie ben ik en wat ben ik zijn twee grensvragen die door gedegen zelfonderzoek overtuigend kunnen verklaard worden.
Is die verklaring daarom wet, algemeen geldend? Neen, een verklaring is geen algemeen geldende wet. Het is een overtuiging die uit zelfstandig onderzoek is verworven.
Elke overtuiging is een stimulans tot onderzoek maar houdt in, een uitsluiten van wat zich niet kan laten gelden als waarheid in het onderzoek.

Nee dat is niet de opzet van gedegen zelfonderzoek, in gedegen zelfonderzoek gaat het om de overtuiging zelf aan een waarheidsonderzoek te onderwerpen. Het gedegen zelfonderzoek heeft helemaal geen raakvlak met de grond van de eigen natuur. Het 'wie ik ben' is geen onderwerp van gedegen zelfonderzoek. Het gedegen zelfonderzoek heeft ook niet als doel te verklaren, heeft niet als doel iets algemeen geldend te maken of tot wet te verheffen.

Ik ben bang dat je van al hetgeen ik in de loop van de tijd heb geschreven over gedegen zelfonderzoek een geheel eigen voor jou geldende interpretatie hebt gemaakt.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik ben bang dat je van al hetgeen ik in de loop van de tijd heb geschreven over gedegen zelfonderzoek een geheel eigen voor jou geldende interpretatie hebt gemaakt.

Je stelt je geen vragen, waarvan akte ? Dan doe ik het gedegen zelfonderzoek maar hé?

[Bassie]

Kenmerkend voor de persoon zijn: doordenken, menen dat het om inzicht gaat, vervolmaking van zichzelf als persoon. Met dit toejuichen geef je ook een signaal over jezelf af, Marie. Nowee heeft het slechts over de vormende potentialiteit. Dat is niet het onderwerp in waarheidvinding. Waarheidvinding gaat niet over het worden wat nooit zal zijn!

Waarheidvinding gaat over het zijnde wat nooit zal worden!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Kenmerkend voor de persoon zijn: doordenken, menen dat het om inzicht gaat, vervolmaking van zichzelf als persoon. Met dit toejuichen geef je ook een signaal over jezelf af, Marie. Nowee heeft het slechts over de vormende potentialiteit. Dat is niet het onderwerp in waarheidvinding. Waarheidvinding gaat niet over het worden wat nooit zal zijn!

Waarheidvinding gaat over het zijnde wat nooit zal worden!

Vervolmaking van mijzelf (als persoon) ; hoe zou dat moeten want 'ik ben'
Hoe wil je vervolmaken wat volmaakt is???
Het ZIJN is, volmaakt in het ZIJN...

'Het zijnde wat nooit zal worden' is niet en zal nooit zijn...
Daar toch naar zoeken en daar aan vasthouden is inderdaad als het zoeken naar de vervolmaking van de eigen artificiele persoon...
Het is gewoon een heel verstandige constructie opgebouwd uit verstandige eigenwaan...
Nogmaals, het verstand weet niets en kan niets weten; het kan enkel waarnemen en als het werkt zoals het moet dan kan het het Zijn waarnemen...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vervolmaking van mijzelf (als persoon) ; hoe zou dat moeten want 'ik ben'
Hoe wil je vervolmaken wat volmaakt is???
Het ZIJN is, volmaakt in het ZIJN...

'Het zijnde wat nooit zal worden' is niet en zal nooit zijn...
Daar toch naar zoeken en daar aan vasthouden is inderdaad als het zoeken naar de vervolmaking van de eigen artificiele persoon...
Het is gewoon een heel verstandige constructie opgebouwd uit verstandige eigenwaan...
Nogmaals, het verstand weet niets en kan niets weten; het kan enkel waarnemen en als het werkt zoals het moet dan kan het het Zijn waarnemen...

Waarom juich je Nowee's doordenken dan toe? Het is wat Laurens schrijft, in de loop der tijden heeft hij een geheel eigen interpretatie van het zelfonderzoek eigen gemaakt. In Nowee is niets te vinden wat verwijst naar het 'zijnde' wat in zichzelf is. Nowee heeft het wordende vervolmaakt en is meer verloren dan een mens wat nog geen minuut met zelfkennis is bezig geweest.

Ik pik één zin uit zijn warrige betogen:

Wat ik schets, waar het in waarheidsvinding om gaat, zijn verschillende overtuigingen die mogelijke en acceptabele verklaringen zijn.

Deze user is volledig vastgelopen in zijn 'doordenken'. Het vinden van Waarheid is slechts voor één uitleg vatbaar. En dat is geen overtuiging maar het 'vinden' van dat wat volledig in zichzelf is gekeerd. Het is zichzelf in zichzelf, zonder ook maar iets in een vorm of een aanname of een overtuiging.

Het heeft er alle schijn van -ik kan het dus mis hebben, anders was het geen schijn- dat men op dit forum uit alle macht alle intellectuele registers uit de kast trekt.

[Bassie]

Ik herhaal nog maar eens het mantra in het deugdelijk onderzoek. We richten ons op het schouwen. Alle meningen, overtuigingen of geloof omtrent de waargenomen wereld mag er zijn, maar is van geen enkel belang in het deugdelijk zelfonderzoek.

Gezien dat we zelf als persoon onderdeel zijn van de waargenomen wereld is iedere geloof, overtuiging of mening over ons zelf als persoon niet ter zake doende. Ja, we existeren (ZIJN!) als persoon in de waargenomen wereld, maar dat is het soort 'ZIJN' waar we ons niet mee bezig houden.

Kretologie als "ZIJN is volmaakt" is dan ook een niets-zeggende kreet.
Immers: dan zouden we 7 miljard ZIJNDE, volmaakte personen hebben.

In het deugdelijk onderzoek zoeken we de werkelijkheid achter de waargenomen wereld.

[Bassie]

Waarom staat de deugd op zichzelf? Omdat het niets of niemand heeft om zich aan te spiegelen. In de waargenomen wereld van de personen staat het goede tegenover het kwade. De deugd deugt omdat zij geheel in zichzelf is: ongespiegeld.

Daarom keren we ons af van de persoon met zijn meningen, overtuigingen en doordenkingen. Iedere mening staat tegenover een andere mening, voor ieder doordenken is er wel weer een beter doordenkertje.

Daarom schouwen we de persoon welke we zelf zijn. Niet om hem of haar te (ver)oordelen. Een oordeel zou immers maar weer leiden tot nieuwe meningen, overtuigingen enz. Dan blijven we maar dwalen in de illusie welke de gedachten opwekken.

Neen, we schouwen om onszelf het spiegelen af te leren. Omdat iedere gedachte er één is over de waargenomen wereld. Schouwen is eenrichtingsverkeer, onthou dat!

In het ontspiegelen maken we ons de deugd eigen. Deugd welke volledig is ontdaan van ieder persoonlijk belang. Noch het belang om goed te doen noch het belang om kwaad te doen.

Daarom is advaita ook geen twee, er spiegelt niets meer. In de spiegeling is er wel twee. Je bent dus zelf oorzakelijk aan het feit dat je maar niet tot waarheid komt.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarheidvinding gaat over het zijnde wat nooit zal worden!

Is het thema van dit draadje veranderd? Neen toch... het gaat toch over waarheidsvinding? Dit draadje is begonnen voor wie het rationele, het denken van betekenis is voor het zelfonderzoek.
Wat is de reden dat je in dit draadje over een ander thema gaat posten? Waarom start je geen draadje met als titel 'waarheidvinding'?