Identificatie

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hoe veelzeggender wil je het hebben?

Je hoeft op mij niet meer te reageren, Laurens. Jij hangt aan de lijn te drogen, weet je nog? Je ego is te groot om een gesprek mee te hebben, zoals Dorje aantoonde.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En in die wereld van het all-een; de wereld van het ik zelf zonder iets anders...
gelden daar andere 'praktijken', 'wetten', 'gewoontens'... die zich geen snars aantrekken van onze dagdagelijkse wereld??? Die, anders gezegd, vermorzeld worden door onze dagdagelijkse gewoonten en waar wij ons dan ook alleen maar bewust van worden wanneer we 'vasten' aan deze wereld???

Daar geldt maar één gewoonte: ontvankelijkheid. Dan wordt de mens in deze wereld bewogen door diezelfde leegte van het all-een.

Het gekrioel in 'de wereld' ziet men aan zonder er door bewogen te worden. Dat kan ook niet anders, in tegenwoordigheid houdt men zich immers niet bezig met het toekomstige.

Iets anders is als een ander mens het 'gelaat van Waarheid' draagt, dat is een vreugdevolle ontmoeting.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Daar geldt maar één gewoonte: ontvankelijkheid. Dan wordt de mens in deze wereld bewogen door diezelfde leegte van het all-een.

Het gekrioel in 'de wereld' ziet men aan zonder er door bewogen te worden. Dat kan ook niet anders, in tegenwoordigheid houdt men zich immers niet bezig met het toekomstige.

Iets anders is als een ander mens het 'gelaat van Waarheid' draagt, dat is een vreugdevolle ontmoeting.

Vergeet niet dat Jezus ook weende over het leed dat hij rondom zich zag...
Het is wat veel gezegd dat men het gekrioel in de wereld onbewogen aanziet... Ook als men zichzelf buiten dat gekrioel zou geplaatst hebben...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vergeet niet dat Jezus ook weende over het leed dat hij rondom zich zag...
Het is wat veel gezegd dat men het gekrioel in de wereld onbewogen aanziet... Ook als men zichzelf buiten dat gekrioel zou geplaatst hebben...

Mijn bewering is niet dat ik onbewogen ben door wat ik waarneem. Mijn bewering is dat ik word bewogen door leegte. Je moet je niet laten afleiden door dingen die je kunnen betoveren of hypnotiseren. Indien nodig ween ik om het leed wat ik zie, bewogen door leegte. Ik laat echter mijn ego met zijn gemoedstoestanden niet meer bepalen wanneer ik ween.

Het zelf leeft in twee dimensies. Het ego leeft in de horizontale dimensie waar alles chronologisch en oorzakelijk gebeurd. Maar het daadwerkelijke zelf leeft in een andere dimensie, waar het licht schijnt en alleen tegenwoordigheid is.

De dimensie van het ego is de droomwereld, het daadwerkelijke zelf ziet die droomwereld en is daarmee ontwaakt. Het ego projecteert in zijn voorstellingsvermogen alsmaar het verleden en zo vernieuwt 'de droom' zich voortdurend.

Niet dat er bij mij geen 'droom' meer is, maar ik ben me bewust van de droom: ik zíe de droom. Ik ben uit de droom gestapt, maar speel evengoed nog mijn rol in de droom. Dat kan niet anders.

Het is zo simpel als wat: stop met jezelf te definiëren en je ware zelf opent zich.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Mijn bewering is niet dat ik onbewogen ben door wat ik waarneem. Mijn bewering is dat ik word bewogen door leegte. Je moet je niet laten afleiden door dingen die je kunnen betoveren of hypnotiseren. Indien nodig ween ik om het leed wat ik zie, bewogen door leegte. Ik laat echter mijn ego met zijn gemoedstoestanden niet meer bepalen wanneer ik ween.

Het zelf leeft in twee dimensies. Het ego leeft in de horizontale dimensie waar alles chronologisch en oorzakelijk gebeurd. Maar het daadwerkelijke zelf leeft in een andere dimensie, waar het licht schijnt en alleen tegenwoordigheid is.

De dimensie van het ego is de droomwereld, het daadwerkelijke zelf ziet die droomwereld en is daarmee ontwaakt. Het ego projecteert in zijn voorstellingsvermogen alsmaar het verleden en zo vernieuwt 'de droom' zich voortdurend.

Niet dat er bij mij geen 'droom' meer is, maar ik ben me bewust van de droom: ik zíe de droom. Ik ben uit de droom gestapt, maar speel evengoed nog mijn rol in de droom. Dat kan niet anders.

Het is zo simpel als wat: stop met jezelf te definiëren en je ware zelf opent zich.

Ik definieer mijzelf niet; ik zie wat er om mij heen gebeurt, goed wetende dat ik daar ergens zelfs geen deel meer aan heb...
Maar ik blijf observeren...
En soms ben ik inderdaad bang dat ik te ver afdwaal in de leegte en de weg naar de gewone wereld niet meer zou terugvinden...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je hoeft op mij niet meer te reageren, Laurens. Jij hangt aan de lijn te drogen, weet je nog? Je ego is te groot om een gesprek mee te hebben, zoals Dorje aantoonde.

Ik toon niets aan, ik strooi alleen maar wat kruimels rond. Die wat er mee aan de haal gaan tonen zich-zelf. Wie gaat er hier met een kruimel aan de haal?

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik definieer mijzelf niet; ik zie wat er om mij heen gebeurt, goed wetende dat ik daar ergens zelfs geen deel meer aan heb...
Maar ik blijf observeren...
En soms ben ik inderdaad bang dat ik te ver afdwaal in de leegte en de weg naar de gewone wereld niet meer zou terugvinden...

Je kunt niet afdwalen in de leegte, er is niks daar. Alleen jij bent er. Wat jij de 'gewone wereld' noemt raak je sowieso kwijt met alzheimer. Mocht je daadwerkelijk de leegte gevonden hebben, dan ben je zelf-gestorven, dan ben je 'thuis' in de leegte. Meer thuis dan als ego in de gewone wereld.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik toon niets aan, ik strooi alleen maar wat kruimels rond. Die wat er mee aan de haal gaan tonen zich-zelf. Wie gaat er hier met een kruimel aan de haal?

Kruimels van verwarring dan zeker. Enfin, Laurens is van geen enkel belang nu hij hangt te drogen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik toon niets aan, ik strooi alleen maar wat kruimels rond. Die wat er mee aan de haal gaan tonen zich-zelf. Wie gaat er hier met een kruimel aan de haal?

Op zijn beurt zijn de woorden van Bassie eveneens kruimels waar jij dan vervolgens weer op reageert. Dit kruimels strooien Dorje gaat het evenmin worden. Het is een slap aftreksel van ego prikkelen zodat het de kop op steekt en je het door krijgt waardoor die geactiveerd wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik laat echter mijn ego met zijn gemoedstoestanden niet meer bepalen wanneer ik ween.

Dat bepaalt ego zelf wel, je kunt je wel een kunstje aanleren je niet meer te laten prikkelen maar dat is niet blijvend.

Het zelf leeft in twee dimensies. Het ego leeft in de horizontale dimensie waar alles chronologisch en oorzakelijk gebeurd. Maar het daadwerkelijke zelf leeft in een andere dimensie, waar het licht schijnt en alleen tegenwoordigheid is.

Totaal oninteressant op welke wijze en in welke dimensie zich dat voordoet. Zulke verhalen lees je overal en de prangende vraag gaat zich dan voordoen hoe kom ik waar het licht schijnt. Uiteraard ingegeven door ego want die wil iets wat begerenswaardig is hebben. Daar staat eenieder altijd met de mond vol tanden. Jij komt met vasten aan de wereld waarmee je jezelf beperkingen oplegt, dat is een probeersel uit het oude India waar het niks heeft uitgehaald. Oude wijn in nieuwe zakken.
Gedegen zelfonderzoek daarentegen is zelfs in India nooit praktisch beoefend.

De dimensie van het ego is de droomwereld, het daadwerkelijke zelf ziet die droomwereld en is daarmee ontwaakt. Het ego projecteert in zijn voorstellingsvermogen alsmaar het verleden en zo vernieuwt 'de droom' zich voortdurend.

Nogmaals ik zie het nut van zo'n vaststelling niet.

Niet dat er bij mij geen 'droom' meer is, maar ik ben me bewust van de droom: ik zíe de droom. Ik ben uit de droom gestapt, maar speel evengoed nog mijn rol in de droom. Dat kan niet anders.

Aangeleerde kunstjes werken altijd een tijdje maar zijn nooit blijvend.

Het is zo simpel als wat: stop met jezelf te definiëren en je ware zelf opent zich.

Dat is zo makkelijk gezegd maar nog lang niet gedaan, het ego is een tegenstander van formaat als het aankomt aan zichzelf te verliezen. Dat omzeil je niet door dat 'stoppen met jezelf definiëren' te noemen. Daarbij veronachtzaam je datgene wat je je al eigen had gemaakt.