Alles is Bewustzijn

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

En dat schijnt steeds het misverstand te zijn, de scheiding tussen zelfbewustzijn, het gewone dagelijkse bewustzijn en iets "daarbuiten", Bewustzijn. Het is allemaal hetzelfde, één pot nat met dien verstande dat Bewustzijn zich heeft beperkt tot een "ik", een persoonlijk zelf, zichzelf zoekt en tracht te vinden.
Er is geen sprake van de "je" te laten verdwijnen of dat er een methode voor zou zijn. Aangezien er simpelweg geen "je" is kan de "je" deze immers ook niet laten verdwijnen..
Het gereedschap van Bewustzijn: denken en voelen wordt gebruikt (door Bewustzijn) om zichzelf te ont-hullen. Alhoewel het ook lang gebruikt kan worden om het te om-hullen...
En dan kan plotsklaps Inzicht tevoorschijn komen (van en door Bewustzijn) dat het nooit "weg" is geweest.
Ook de wereld is een uitdrukking van Bewustzijn en idd het leven kan dan in alle vrede gevierd worden.
De onrust voorbij...

Diane dit is niet voor jou bedoeld maar voor andersdenkenden.

Dit is dus die kardinale denkfout die ik steeds uit de wereld probeer te krijgen maar dankzij een Diane als een boemerang telkens weer terug komt. Gepreoccupeerd met de wetenschap hoe dingen er 'behoren' uit ze zien maakt haar blind voor de realiteit.

Alles doet zich voor in Bewustzijn en is ook dat Bewustzijn. Binnen dat Bewustzijn is er sub ordening (omdat er dualiteit is). Volgens Diane's 'redenering' kan niets zich van Bewustzijn afscheiden. Dat dit een afscheiding zou zijn is dan ook niet zo. Het is een 'veronderstelling' dat wanneer je iets apart neemt dat je dat dan op tegennatuurlijke wijze afscheid van iets wat onafscheidelijk is. De werkelijkheid voor haar is dezelfde als die van mij en haar bewering moet zich keren tegen haar ervaringswereld en doet dat ook.

De bewering 'er kan niks gedaan worden' past bijvoorbeeld alleen in theorie in haar ervaringswereld want ze gaat boodschappen doen wanneer ze honger heeft. Realisatie is geen ontkenning van je ervaringswereld, realisatie is ontdekken wat je bent nadat je aannames omtrent al hetgeen je denkt te zijn is verdwenen.

Dat is een begaanbare weg, die decennia lang beproefd is. En al is onmiddellijk zien mogelijk de meesten moeten het doen met de alternatieve langdurige weg die daar heen leidt.

Maar deze weg kent zij niet omdat ze niet past in de hypothese van de schriftgeleerden in de spiritualiteit. Ze redeneren maar en hebben iets uitgedacht om dat ins blaue hinein te blijven verkondigen.

Ik heb in die wereld jarenlang rondgezworven, ik heb vrienden daar die nog steeds hetzelfde beweren en daar druk mee aan de weg timmeren. Het idee blijft zich maar voeden en de enige manier om daar werkelijk achter te komen is onderzoek bij en in je zelf.

Ga hier niet zitten discussiëren over wat er al dan niet waar is, onderzoek.

Wanneer je Bewustzijn bent zal het zich aan je openbaren en zolang je daar niet bent bestaat dat alles uit hetzelfde als datgene waaruit 'jij' opgebouwd bent, namelijk fictie en hypothese.

Het terrein dat je ervaringsgewijs kent en zich voordoet, daar kan wat gedaan worden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Precies.
De mens is de enige die het gereedschap heeft (denken en voelen) om zichzelf in en als Bewustzijn te "herkennen".

Ik dacht juist aan de mens, die zichzelf er juist niet in herkent, in ieder geval lang niet altijd bewust. Zolang wij nog overmatig hechten om al die onbenullige dingen en daar zelfs ons leven voor wagen? Dieren staan voor mijn gevoel veel dichter bij hun Bewustzijn dan wij mensen, omdat ze niet gehinderd worden door allerlei onnodige denkbeelden. Misschien ook wel in verschillende gradaties. Paarden bv. kunnen heel erg onhandelbaar ( of juist handelbaar) zijn, niet omdat het aan hen ligt, maar omdat de mens niet voldoende in Bewustzijn verbonden is in de omgang met zijn/haar paarden. En er bv. heel onwetend mee omgaat. En zich af laten leiden door allerlei andere dingen. Paarden vinden dat niet fijn en merken dat meteen, dan vraag ik mij af wie is hier bewuster, de mens of het paard.

En ik heb mij ( voor zover ik weet) zelf nog nooit kunnen verplaatsen in een boom of plant of zelfs een steen. Maar als ik zie hoe de natuur zonder problemen en ziek worden groeien ( zolang er geen menselijke invloeden zijn) daar kunnen wij qua bewustzijn nog veel van afkijken.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik dacht juist aan de mens, die het niet is, ja wel is, maar het zich zelf niet bewust. Dieren staan voor mijn gevoel veel dichter bij hun Bewustzijn dan wij mensen, omdat ze niet gehinderd worden door allerlei onnodige denkbeelden.
Misschien ook wel in verschillende gradaties. Paarden bv. kunnen heel erg onhandelbaar ( of juist handelbaar) zijn, niet omdat het aan hen ligt, maar omdat de mens niet voldoende verbonden is in de omgang met paarden. En er bv. heel onwetend mee omgaat.

En ik heb mij ( voor zover ik weet) zelf nog nooit kunnen verplaatsen in een boom of plant of zelfs een steen. Maar als ik zie hoe de natuur zonder problemen en ziek worden groeien ( zolang er geen menselijke invloeden zijn) daar kunnen wij qua bewustzijn nog veel van afkijken.

Zoals zij het zegt kan dat ook niet, in Bewustzijn moet je zijn om het te herkennen. Zolang je dat niet bent moet je het doen met de afspiegeling ervan, het kleinmenselijk bewustzijn, dat inderdaad zoals je zegt maar matig bewust is en de ene stommiteit na de andere uithaalt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zoals zij het zegt kan dat ook niet, in Bewustzijn moet je zijn om het te herkennen. Zolang je dat niet bent moet je het doen met de afspiegeling ervan, het kleinmenselijk bewustzijn, dat inderdaad zoals je zegt maar matig bewust is en de ene stommiteit na de andere uithaalt.

Wat niet kan daarmee bedoel je het verplaatsen in een boom of steen? Volgens mij begrijp ik die zin niet goed. Het lijkt mij juist een hele fijn "oefening" om op op die manier alles te laten varen, en al doende blijkt dat best een soort serene rust te geven.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

... in Bewustzijn moet je zijn om het te herkennen. Zolang je dat niet bent moet je het doen met de afspiegeling ervan, het kleinmenselijk bewustzijn, dat inderdaad zoals je zegt maar matig bewust is en de ene stommiteit na de andere uithaalt.

Ik vraag me af of het mogelijk is, of dat er hier iemand is, die niet eerst een stuk pad 'kleinmenselijk bewustzijn' heeft (moeten) lopen.. alvorens in contact te geraken met (gedachten over) Bewustzijn... ?

[hypothese]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zoals zij het zegt kan dat ook niet, in Bewustzijn moet je zijn om het te herkennen. Zolang je dat niet bent moet je het doen met de afspiegeling ervan, het kleinmenselijk bewustzijn, dat inderdaad zoals je zegt maar matig bewust is en de ene stommiteit na de andere uithaalt.

Een vraagje Renoir. Waarom noem je het eigenlijk Bewustzijn ?

Heeft het zich dan geïdentificeerd als : "Hallo, ik ben Bewustzijn".

[hypothese]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

En dat schijnt steeds het misverstand te zijn, de scheiding tussen zelfbewustzijn, het gewone dagelijkse bewustzijn en iets "daarbuiten", Bewustzijn. Het is allemaal hetzelfde, één pot nat met dien verstande dat Bewustzijn zich heeft beperkt tot een "ik", een persoonlijk zelf, zichzelf zoekt en tracht te vinden.
Er is geen sprake van de "je" te laten verdwijnen of dat er een methode voor zou zijn. Aangezien er simpelweg geen "je" is kan de "je" deze immers ook niet laten verdwijnen..
Het gereedschap van Bewustzijn: denken en voelen wordt gebruikt (door Bewustzijn) om zichzelf te ont-hullen. Alhoewel het ook lang gebruikt kan worden om het te om-hullen...
En dan kan plotsklaps Inzicht tevoorschijn komen (van en door Bewustzijn) dat het nooit "weg" is geweest.
Ook de wereld is een uitdrukking van Bewustzijn en idd het leven kan dan in alle vrede gevierd worden.
De onrust voorbij...

ik zie niet onmiddellijk een tegenspraak in met datgene dat ik schreef. Hoe jij het beschrijft is het zelfs poëtischer.

"het gereedschap van Bewustzijn : denken en voelen wordt gebruikt ... om zich te ont-hullen."

Met je toestemming zal ik de zin soms gebruiken.

Ps.
Hoe precies we het ook in woorden proberen te vatten en er labels zoals "Bewustzijn" aan geven. Maar toch blijft er iets aan ontbreken aan elk woord. Je kunt het Bewustzijn noemen, maar net zo goed "Mysterie" of "Het grote vraagteken" of " " .

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door hypothese

Beide toestanden van het hart zijn heerlijk.
Wanneer het hart in de heerlijkheid van de eigenliefde zit, is het hart vol van zichzelf en tegelijkertijd een aanvoelen van permanente onrust.
Wanneer het hart in de heerlijkheid "van het verdwijnen" zit, is het alsof een engel over je hart loopt. De permanente onrust is er niet meer. Je hart zit dan vol met vertrouwen (voor de wereld.)

Beste Hypothese,

Even een vraagje ter verduidelijking.
Hetgeen je (stellig?) schrijft in bovenstaande quote, is dit jouw waarneming, ervaring, een hypothese?
Of geheel iets anders?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Ik vraag me af of het mogelijk is, of dat er hier iemand is, die niet eerst een stuk pad 'kleinmenselijk bewustzijn' heeft (moeten) lopen.. alvorens in contact te geraken met (gedachten over) Bewustzijn... ?

Als je om je heen kijkt, de een kijkt verder dan zijn neus lang is de ander (nog) niet. Ergens is het er wel, al is het maar om het vorm te kunnen geven en te overleven. Dat kleinmenselijk Bewustzijn is er gewoon totdat je er doorheen breekt en herkent dat het er wel maar ook niet toedoet. Zonder wiel geen auto, zonder auto geen wiel.

Zolang je je maar niet focust op het wiel en het als functioneel onderdeel ziet, vat je het geheel.

[Danique]

Ja.. maar dat is geen antwoord op mijn vraag.