Je vraagt erom

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

In hoeverre vraag je erom, om geraakt te worden, gekwetst, genegeerd, uitgescholden,....
Nog even niet te zware voorbeelden,...die komen vast vanzelf!

Van elders (Het 2e misverstand uit de nondualiteit) geknipt en geplakt.

Wat betreft kwetsen ligt het helemaal niet zo eenvoudig.
Ik begeleid momenteel iemand die in relatie is met iemand die onbewust kampt met een gevoel van onwaardigheid en daarom ook onbewust oproept tot aktes van afkeuring.

Degene die ik begeleid is een bewust en sensitief mens die datgene wat die relatie op een dieper niveau nodig heeft (ergo afkeuring) geeft en daarmee gelijktijdig werkt aan de ondergang van die relatie.

Wat er mee gezegd wil zijn is dat dingen niet zomaar voor de hand liggen dat daar een vaste modus operandi op losgelaten kan worden.

[Mihaela]

Hey Miha,

Ik heb de negeerlijst net gevonden, dus ik ga je maar een tijdje negeren.
Beetje plagen en uitdagen vind ik altijd wel leuk, maar jij zit werkelijk zo vast in je zien en overtuigingen dat er niet fatsoenlijk iets is te zeggen tegen je.
Conflict zoeken vind ik prima, maar continu dat doen bij iedereen, dat gaat het doel van mijn bezoek hier voorbij.

Dus voorlopig veel plezier zonder mijn reacties op jou hier,...is ook wel wat je wilde.

Groetjes,

Hans.

Ik heb net dit bericht van Hans ontvangen. Ik vraag me af of iedereen hier mij ook zo ervaart.

Ik heb dit hier geplaatst want ik vind niet netjes om zo privé een bericht te krijgen. Ik heb zijn bericht van privé vervolgens direct verwijderd, want ik vind zo een forum veel transparanter als het openbaar gehouden wordt, en niet achter gesloten deuren zulke reacties geven.
Voelt alsof iemand een schop onder tafel geeft. Had voor mij eerlijker gevoeld als hij me dit niet had geschreven, hij mag me gerust op negeer zetten uiteraard, maar waarom zoiets naar mij schrijven? Het voelt als een daad van geweld voor mij iig.
Ieder zijn manier uiteraard, maar het voelt voor mij echt achterbaks, vooral van iemand zoals Hans die echt allen gesprekken aangaat, en precies dat doet waar hij mij van beschuldigd.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Van elders (Het 2e misverstand uit de nondualiteit) geknipt en geplakt

Ik begrijp niet goed wat je wil zeggen Renoir, kan je het anders uitleggen?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik ben niet iemand die over anderen heen loopt en kan niet goed verkennen wat er dan gebeurt. Ik kan wel zeggen, voor mij voelt de omschrijving 'ego vs werkelijke zelf' in deze afstandelijk. Het gaat erom te voelen hoeveel ruimte je inneemt en waarom. Hoe je omgaat met je eigen ruimte en met de ruimten van andere mensen. En hoe je andere mensen laat omgaan met jouw ruimte. Daarin kan je je pijn tegenkomen, ontdekken dat je deze niet bent en waar jouw ruimte wel ligt. Door te ervaren, op te merken wat je voelt, doet, zegt en denkt.

Dat is niet hetzelfde als ruimte die naar mijn ego gaat. Op het moment dat ik uit verdriet mijn cirkeltje heel klein maak en mezelf nauwelijks ruimte geef, geef ik wel veel ruimte aan mijn ego (wanneer je het verdriet in deze gelijk schaalt aan het ego). Ik bedoel met ruimte de ruimte die 'ik' inneem. Met alles wat ik ben en bij me draag. De ruimte die ik mezelf geef om aanwezig te zijn. Alles wat ik aan mezelf geef (en niet van anderen verlang). En ja, daarin ontmoet je ego. Maar het woord ego is voor mij in deze theorie en schept afstand van wat er werkelijk gebeurt.

Hier kun je niet over discussiëren, je kunt het alleen ervaren en zelf onderzoeken.

Ik bedoelde met ego uit te leggen dat het soms lijkt of iemand juist heel veel ruimte inneemt, en dat het dus niet met weinig ruimte voor jezelf te maken heeft.
Dat die ruimte niet door "ik" word ingenomen, maar door ego of angst, hoe je het ook wilt noemen.

Het zijn in mijn ogen niet alleen degene die overlopen worden die te weinig "ruimte" voor hun "ik" opeisen,.....

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik begrijp niet goed wat je wil zeggen Renoir, kan je het anders uitleggen?

Dat er op een dieper, vaak onbewust niveau, iets gevraagd wordt waaraan je als sensitief mens, soms ook onbewust, voldoet.

Bijvoorbeeld, zo maar een willekeurig voorbeeld (het is allesbehalve gezegd dat het zo is)...

Een Mihaela die op een onbewust dieper niveau middels strijd zichzelf pas ervaart, het gevoel te bestaan (of optimaal te bestaan) pas heeft, of zichzelf door middel van strijd pas bestaansrecht geeft, en dat fijne gevoel optimaal te bestaan geef jij haar door strijd met haar te leveren.

Ze krijgt waarom ze vraagt maar gelijktijdig hoort strijd leveren met elkaar niet dus krijg je de wind van voren terwijl je onbewust aan haar verlangen hebt voldaan.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

In hoeverre vraag je erom, om geraakt te worden, gekwetst, genegeerd, uitgescholden,....
Nog even niet te zware voorbeelden,...die komen vast vanzelf!

Bij mijzelf ben ik erachter gekomen dat mijn zelfbeeld ook(LEES OOK!!!, niet alleen) invloed heeft hoe er met mij omgegaan word.
De ene leraar word wel gepest en dezelfde klas is als een lammetje bij een andere leraar die daar schijnbaar weinig moeite voor doet,...

Natuurlijk overwicht? of misschien wel onnatuurlijke disbalans?
Dit is alleen mogelijk te zien als je ook je zelfbeeld duidelijk hebt, met alle minnen daaraan, niet weg gestopt, maar de naakte waarheid.
Want heb je een laag zelfbeeld, maar nog niet voldoende onderkend dan zal je dit verhaal snel als aangevallen aanvoelen, en vragen als "stellingen" aannemen.

Als je het kan zien als "gevolg" van je lage zelfbeeld, en niet als "schuld" dan kan je er echt mee aan de slag.
Je kan je verzonnen waarheid van jezelf beetje voor beetje ontmaskeren en tegelijkertijd merken dat alles lichter word.
Omdat je het niet meer of minder aantrekt, of je het niet meer zo opvat,....maakt niet uit.

Een volwassene met een gezond gegroeid zelfvertrouwen zal niet zo gauw gepest worden. Tot deze moet je dan wel op kunnen groeien. Ook vergeet je in je verhaal diegene die pest. En ook de situatie waardoor pesten ?überhaupt ontstaat. Dat begint dus vaak bij kinderen die zich nog moeten ontwikkelen en gewoon ook een bepaalde mate aan veiligheid nodig hebben voordat ze zo ver zijn dat ze voldoende ontwikkeld zijn om pesters het hoofd te kunnen bieden. En ondertussen geschiedt dat leed wel. Want een kind ontwikkelt zich gestaag en heeft tijd nodig om zich veilig te gaan voelen en steeds meer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Wat vandaag nog een probleem is over een paar jaar geen item meer. Maar daarvoor is wel een bepaald veilig klimaat nodig. Daarom heeft men niet voldoende aan deze wijsheden. Daarvoor is de situatie meestal te acuut en te langdurig. Want je komt je pester elke dag tegen, je krijgt geen rust en moet naar school.

En juist de pesters zouden zelf ook geholpen en gestopt moeten worden. Zij hebben zelf een of ander beeld van zichzelf waardoor ze het blijkbaar nodig hebben om te pesten. En natuurlijk zoeken ze niet diegene uit, waar ze zelf huivering voor zijn. Dus wordt het iemand die gevoelig is en zelf niet meteen van zich afbijt. Het gebeurt ook dat er kinderen (en volwassenen) gepest worden waar men eigenlijk tegen opziet. Jaloers op is of bangig maar dan op een andere manier. Er wordt ( bv hier op Ameland) ook gepest omdat je anders bent, gevoeliger, of je op de een of andere manier onderscheidt.

Zeker als je de verkeerde treft en bewust of onbewust de strijd aangaat omdat je (nog) niet sterk genoeg in je schoenen staat. Het is een wisselwerking. Het is daarom teveel verwacht van opgroeiende kinderen daar altijd de juiste houding in te kunnen nemen. Het kan niet zo zijn dat je alsmaar moet blaken van zelfvertrouwen en angstig zijn not done is. Elk mens is anders en onze maatschappij is dusdanig ingewikkeld en veeleisend geworden dat het niet meer vanzelfsprekend is dat iedereen daar altijd maar gemakkelijk zijn weg in vind. Het lijkt mij daarom meer een gezamenlijk probleem van alle betrokkenen.

Dus lijkt het mij beter dat pesten op alle fronten wordt aangepakt. Want het gaat op beide kanten fout. Ga het ook eens na bij jezelf, waarom zou je behoefte moeten hebben aan iemand pesten?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat er op een dieper, vaak onbewust niveau, iets gevraagd wordt waaraan je als sensitief mens, soms ook onbewust, voldoet.

Bijvoorbeeld, zo maar een willekeurig voorbeeld (het is allesbehalve gezegd dat het zo is)...

Een Mihaela die op een onbewust dieper niveau middels strijd zichzelf pas ervaart, het gevoel te bestaan (of optimaal te bestaan) pas heeft, of zichzelf door middel van strijd pas bestaansrecht geeft, en dat fijne gevoel optimaal te bestaan geef jij haar door strijd met haar te leveren.

Ze krijgt waarom ze vraagt maar gelijktijdig hoort strijd leveren met elkaar niet dus krijg je de wind van voren terwijl je onbewust aan haar verlangen hebt voldaan.

Ik denk wel dat ik het snap nu, net of ik zo onbewust was in het voldaan van haar verlangen weet ik nog zo net niet, en misschien was het mijn eigen verlangen wel, en waarin Mihaela voor mij weer in voldeed.

Maar goed, het was maar een voorbeeld.WiNk

Maar je lijkt dus ook te zeggen, als is het onbewust, dat er een soort "vragen om" is?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk wel dat ik het snap nu, net of ik zo onbewust was in het voldaan van haar verlangen weet ik nog zo net niet, en misschien was het mijn eigen verlangen wel, en waarin Mihaela voor mij weer in voldeed.

Maar goed, het was maar een voorbeeld.WiNk

Maar je lijkt dus ook te zeggen, als is het onbewust, dat er een soort "vragen om" is?

Laat ik het zo zeggen, wanneer je vaak abnormale reacties krijgt zonder de aanleiding te weten zou je eens naar een 'onbewuste vraag' moeten zoeken.

Het is heel logisch en in de rede om vanuit een normale perceptie geoordeeld aan een vrouw die steeds terug keert naar een man (c.q. vrouw) die haar (hem) slaat (omgekeerd gebeurd dat ook) te zeggen voor zichzelf op te komen en deze man (vrouw) te verlaten.

Je vergeet zo makkelijk de mogelijkheid dat er zo'n onbewust werking van onwaardigheid werkzaam kan zijn die zo'n situatie waarin dat uitgeleefd kan worden schept.

Het is allemaal liefde mensen voldoen zo volgaarne aan elkaars behoeften.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb net dit bericht van Hans ontvangen. Ik vraag me af of iedereen hier mij ook zo ervaart.

Ik heb dit hier geplaatst want ik vind niet netjes om zo privé een bericht te krijgen. Ik heb zijn bericht van privé vervolgens direct verwijderd, want ik vind zo een forum veel transparanter als het openbaar gehouden wordt, en niet achter gesloten deuren zulke reacties geven.
Voelt alsof iemand een schop onder tafel geeft. Had voor mij eerlijker gevoeld als hij me dit niet had geschreven, hij mag me gerust op negeer zetten uiteraard, maar waarom zoiets naar mij schrijven? Het voelt als een daad van geweld voor mij iig.
Ieder zijn manier uiteraard, maar het voelt voor mij echt achterbaks, vooral van iemand zoals Hans die echt allen gesprekken aangaat, en precies dat doet waar hij mij van beschuldigd.

Hoe ik je ervaar is ook een spiegeling van mezelf. En in welke stemming ik zelf verkeer. Dus daar heb je niks aan lijkt mij. Verder ervaar ik je als wisselend, soms zeker van je zaak en soms niet. Soms geef je meer ruimte, soms geen.
Er zit voor mijn gevoel wel openheid. Wat je nu in mij oproept is vooral willen beschermen. Maar heb jij daar wat aan? Wat doet het met jezelf als iemand je zo openlijk wil negeren?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hoe ik je ervaar is ook een spiegeling van mezelf. En in welke stemming ik zelf verkeer. Dus daar heb je niks aan lijkt mij. Verder ervaar ik je als wisselend, soms zeker van je zaak en soms niet. Soms geef je meer ruimte, soms geen.
Er zit voor mijn gevoel wel openheid. Wat je nu in mij oproept is vooral willen beschermen. Maar heb jij daar wat aan? Wat doet het met jezelf als iemand je zo openlijk wil negeren?

Zoals ik zei, dat hij mij zou negeren zal ik eerlijk gezegd niet eens erg vinden, want vaak voelde ik me overspoeld door Hans. Maar dat hij mij privé zo een mail stuurt hoeveel wij elkaar nooit privé gesproken hebben, in plaats van hier openlijk nee te zetten, of gewoon negeren zonder iets te zeggen komt op mij over als een soort schop onder de tafel. Ervaar ik als oneerlijk.
Tegelijkertijd, omdat alles op het forum zo open is, vind ik belangrijk dat zijn tekst ook open op het forum te lezen is, daarom hier gezet.
Het was nu niet het gevoel van gekwetst, maar eerder verbaasd dat hij zo reageerde, nadat hij degene was die op ieder tekst reageert, en altijd plagend en spiegelend doet.
Verbaasd is eerder het woord, ja..
Ook vroeg ik me af, als iedereen mij zo ervaart, of het nog zin heeft voor mij om hier te komen.