De frustratie van verlicht zijn

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Jahoor, je bent er al, enkel dán, zonder het te WETEN.

(Maak je niet drukWiNk je mag alles vergeten.)

Je kan er, noch in noch uit.

Maar het blijft triggeren...

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bij wat ik van Advaita ken, maar ik blijk een slechte lezer te zijn kan het waargenomene niet de waarnemer zijn en zolang men niet de zuivere waarnemer is en dus niet tegelijker tijd het waargenomene, is men er nog niet...

Sorry, Marie maar hier kom ik niet uit!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

Sorry, Marie maar hier kom ik niet uit!

Ok?, ik heb beloofd niet meer over Advaita te praten omdat ik het volgens kenners altijd verkeerd interpreteerde; maar dan zal ik hier toch mijn zienswijze, of zoals ik het begrepen heb, uitleggen.

Het doel is voorbij het ego, voorbij de ons omringende werkelijkheid te kijken en te zoeken naar 'wat' ik in wezen ben er vanuit gaande dat het ego en de ons omringende wereld zich beperken tot 'wie' ik ben...

Die 'wie' die ik ben is veranderlijk en zit gevangen in mijn 'ego', mijn verstand, welke die werkelijkheid niet ziet zoals hij is maar hem interpreteert met het doel om het bestaansrecht en de belangrijkheid van zichzelf in de schijnwerpers te zetten, te bevestigen en te vergroten... zodat we nu in een schijnwereld terecht zijn gekomen.
Het doel van advaita is dus te zoeken naar de echte waarheid achter, onder, boven,.. die schijnwereld en om dat te kunnen doen moeten we zoeken naar datgene wat aan die 'wie' vooraf gaat.
Alles wat we zien, wat ons omringd, wat we waarnemen is gekleurd door onze vooroordelen, onze aannamens, ons geloof, ons verstand en is veranderlijk met hen en nu moeten wij dus zoeken naar datgene wat aan onze waarneming voorafgaat. Zolang Marie zich beperkt tot het waarnemingsobject dat het is, ben ik nog niet bij de waarnemer aangekomen en weet ik, volgens advaita dus nog steeds niet 'wat' ik, de grondslag van alles... ben.

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, ik heb beloofd niet meer over Advaita te praten omdat ik het volgens kenners altijd verkeerd interpreteerde; maar dan zal ik hier toch mijn zienswijze, of zoals ik het begrepen heb, uitleggen.

Het doel is voorbij het ego, voorbij de ons omringende werkelijkheid te kijken en te zoeken naar 'wat' ik in wezen ben er vanuit gaande dat het ego en de ons omringende wereld zich beperken tot 'wie' ik ben...

Die 'wie' die ik ben is veranderlijk en zit gevangen in mijn 'ego', mijn verstand, welke die werkelijkheid niet ziet zoals hij is maar hem interpreteert met het doel om het bestaansrecht en de belangrijkheid van zichzelf in de schijnwerpers te zetten, te bevestigen en te vergroten... zodat we nu in een schijnwereld terecht zijn gekomen.
Het doel van advaita is dus te zoeken naar de echte waarheid achter, onder, boven,.. die schijnwereld en om dat te kunnen doen moeten we zoeken naar datgene wat aan die 'wie' vooraf gaat.
Alles wat we zien, wat ons omringd, wat we waarnemen is gekleurd door onze vooroordelen, onze aannamens, ons geloof, ons verstand en is veranderlijk met hen en nu moeten wij dus zoeken naar datgene wat aan onze waarneming voorafgaat. Zolang Marie zich beperkt tot het waarnemingsobject dat het is, ben ik nog niet bij de waarnemer aangekomen en weet ik, volgens advaita dus nog steeds niet 'wat' ik, de grondslag van alles... ben.

Bedankt, ik begrijp nu het eerdere stukje wat ik eerst dus niet begreep.
Het gaat bij advaita volgens jou om de zuivere waarnemer. Niet te verwarren met dat wat wordt waargenomen.
Maar dan zeg ik: maar we nemen wel waar, zoals verdriet en onze kinderen. Gun je (algemeen gesproken) deze niet juist al je aandacht?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

Bedankt, ik begrijp nu het eerdere stukje wat ik eerst dus niet begreep.
Het gaat bij advaita volgens jou om de zuivere waarnemer. Niet te verwarren met dat wat wordt waargenomen.
Maar dan zeg ik: maar we nemen wel waar, zoals verdriet en onze kinderen. Gun je (algemeen gesproken) deze niet juist al je aandacht?

Zoals ik advaita versta: er is niets tegen waarnemen, maar al wat waargenomen wordt is vergankelijk en leidt ons af van 'De Waarheid' die onvergankelijk en onveranderlijk is. Het is het ego dat er alles aan doet om in het centrum van ons bestaan te blijven staan en dat ons met honderd en één nodeloze vragen afleidt van die waarheid. Het ego schept een namaakwereld rondom ons en belet ons om direct te zien, te zijn en die schijnwereld moeten wij doorzien en waar mogelijk achter ons laten...

Maar ik volg advaita niet tot het einde. Ik ben het met haar eens dat het ego veel nodeloos tamtam maakt en dat we moeten trachten ons te ontdoen van alle nodeloze ballast die ons belet de werkelijkheid te zien maar voor mij is de kern van het 'zijn' niet onveranderlijk, in tegendeel, wat onveranderlijk is, is voor mij de dood en dan spreek ik niet over onze fysieke dood, die voor mij slechts een overgang is.
Advaita schrijft waarneming en alles wat waarneembaar is, het geloof en onze aannamens en conventies af als niet ter zake doende terwijl in mijn opinie juist alles moet doorleefd worden om tot de kern van het bestaan door te dringen...

[Tine]

Ik voelde me 'geroepen' en dus 'verschijn' ik hier nog maar eens voor een flits-bezoekje...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zoals ik advaita versta: er is niets tegen waarnemen, maar al wat waargenomen wordt is vergankelijk en leidt ons af van 'De Waarheid' die onvergankelijk en onveranderlijk is.

Wanneer ik het het aspect redelijkheid toepas op het bovenstaande, kom ik op het volgende uit :

Als men stelt dat ?de Waarheid? onvergankelijk en onveranderlijk is, ?n er tegelijk vanuit gaat dat ALLES wat op de één of andere manier kan waargenomen worden (zowel in de uiterlijke als de innerlijke, de zichtbare en de onzichtbare werkelijkheid) vergankelijk en veranderlijk is, volgt daaruit automatisch dat ?de Waarheid? niet kán waargenomen worden. En iets wat niet kan waar-genomen (= voor waar aanzien) worden, kan men dus evenmin als dusdanig (h)erkennen of zien. Dit houdt automatisch ook in dat men er noch kan van ?afgeleid? worden, noch er naartoe geleid worden?

Wanneer men (al dan niet in het eigen bewustzijn) de waarnemer of de Waarheid meent waar te nemen, deze als dusdanig meent te (her)kennen, en men past het door jou aangehaalde advaita-concept hier op toe, dan gaat het sowieso om iets vergankelijk en veranderlijk en hoeft men er dus niet al te veel ?waarde? aan toe te kennen (al doen sommigen dat dus blijkbaar juist wél WiNk).

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik voelde me 'geroepen' en dus 'verschijn' ik hier nog maar eens voor een flits-bezoekje...

Leuk ?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik voelde me 'geroepen' en dus 'verschijn' ik hier nog maar eens voor een flits-bezoekje...



Wanneer ik het het aspect redelijkheid toepas op het bovenstaande, kom ik op het volgende uit :

Als men stelt dat ?de Waarheid? onvergankelijk en onveranderlijk is, ?n er tegelijk vanuit gaat dat ALLES wat op de één of andere manier kan waargenomen worden (zowel in de uiterlijke als de innerlijke, de zichtbare en de onzichtbare werkelijkheid) vergankelijk en veranderlijk is, volgt daaruit automatisch dat ?de Waarheid? niet kán waargenomen worden. En iets wat niet kan waar-genomen (= voor waar aanzien) worden, kan men dus evenmin als dusdanig (h)erkennen of zien. Dit houdt automatisch ook in dat men er noch kan van ?afgeleid? worden, noch er naartoe geleid worden?

Wanneer men (al dan niet in het eigen bewustzijn) de waarnemer of de Waarheid meent waar te nemen, deze als dusdanig meent te (her)kennen, en men past het door jou aangehaalde advaita-concept hier op toe, dan gaat het sowieso om iets vergankelijk en veranderlijk en hoeft men er dus niet al te veel ?waarde? aan toe te kennen (al doen sommigen dat dus blijkbaar juist wél WiNk).

Het zal wellicht daarom zijn dat ik er niet uitkom.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het zal wellicht daarom zijn dat ik er niet uitkom.

Analyse door het gezonde verstand wil nog wel eens uitkomst bieden wanneer een al dan niet voor waar aangenomen (veronder)stelling niet lijkt te 'kloppen'. Dat is volgens mij trouwens ook de functie van het meegekregen verstand : het kan wat intuïtief aangevoeld ('gezien') wordt, onderbouwen met redelijkheid. Jaja, het kan blijkbaar een nuttig gebruiksinstrument zijn h?, dat verstand, zelfs al maakt het deel uit van het ego...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Analyse door het gezonde verstand wil nog wel eens uitkomst bieden wanneer een al dan niet voor waar aangenomen (veronder)stelling niet lijkt te 'kloppen'. Dat is volgens mij trouwens ook de functie van het meegekregen verstand : het kan wat intuïtief aangevoeld ('gezien') wordt, onderbouwen met redelijkheid. Jaja, het kan blijkbaar een nuttig gebruiksinstrument zijn h?, dat verstand, zelfs al maakt het deel uit van het ego...

het kan wat intuïtief aangevoeld ('gezien') wordt, onderbouwen met redelijkheid.

En dat is nu juist voor mij het belang van het verstand, het kan ons doen inzien, doen bewust-worden wat wij instinctief (een slip van de tong, het moet intuitief zijn, maar instinctief is voor mij niet minder waar, in tegendeel) weten...
Ok? het verstand stond en staat nog in zijn kinderschoenen en heeft ons enorm misleid. Wie heeft ons misleid? Het verstand, een bijkomend instrument bekomen door de evolutie of de mensen, die het in hun onwetendheid, in hun hebzucht, in hun hoogheidswaan, verkeerd gebruikt hebben?
Maar ja, ontleed het dierenrijk en de werking van de dieren in het algemeen; behoud en doen floreren van zichzelf, behoud van de soort; in het algemeen uit hun omgeving trekken, gebruiken, wat zijzelf nodig hebben voor hun Eigen voortbestaan...
Als je vanuit dat standpunt vertrekt is het hoogst normaal dat de mensen hun verstand in den beginne totaal verkeerd zouden gebruiken. Maar ook hier weer heeft de evolutie afschermingsmaatregelen tegen een al te groot misbruik ingecalculeerd, want hoe meer de mensen hun verstand gingen misbruiken, hoe minder hun verstand waard is en was... Het enige gevolg was het opbouwen van een schijnwerkelijkheid met strijdende 'ego's' die mekaar het licht in de ogen niet gunden...
En nu zoveel duizenden eeuwen verder, zonder de afbraak van die schijnwerkelijkheid, zonder de afbraak van die opgeklopte 'ego's' zal de mens nog lang mogen fluiten naar de werkelijke waarde van het verstand en zijn revolutionaire werking...

Waar ik dus advaita wel volg is daar waar het de schijnwereld door ons verstand opgebouwd en onze uitvergrote 'ego's' terug wil schroeven naar hun werkelijk 'zijnswaarde'; maar volgens mij kan dat alleen maar door onze verbeelde werkelijkheid te leven en zijn op niets gebaseerde illusies te doorzien zodat we ze, als niet bestaande en onnodig van ons af kunnen zetten om zo in staat te zijn om de diepere wereld, de echte wereld, die ze verbergen te ontdekken.