sat-chit-ananda (tot hier gecorrigeerd)

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wanneer je zegt 'wij zijn allemaal levende waarheid', geeft je aan Bewustzijn te zijn. Op zich is dat correct maar uit de woorden valt te duiden dat je afgescheidenheid leeft. Dat is zoiets als beweren priester te zijn terwijl je ondertussen in de kerk staat te vloeken. Het is gebruikelijk dat je met de manifestatie in plaats van Bewustzijn te doen krijgt maar het gaat even om de mate van het daarin vertegenwoordigd zijn dat maatgevend is. Voel je je nu, bijvoorbeeld, in je idee van gerealiseerde, of goed mens of whatsoever, bezoedeld c.q. aangetast, dan is dat die vertegenwoordiging.

Een antwoord als 'Zoals je ziet ben ik prima in staat..' geeft aan je aangetast te voelen in je idee. Dat is hetgeen waar ik het steeds over heb, daar waar het raakt daar moet je zijn. Wat is er waar van het idee omtrent jouzelf ? Dat wat geraakt kan worden, datgene wat verdediging behoeft. Als mens hebben we het een en ander afgesproken waaronder het 'in je waarde laten' en ik voldoe niet aan deze gedragscode want ik wil jou er graag iets mee aantonen. We hoeven niets te ontzien zelfs de liefde niet, alles is immers Liefde.

Voortbordurende, want het is niet mijn verlangen, om het éne verlangen het 'jouwe' om onvervalst jezelf te zijn, betekend miljarden onvervalste 'jezelf'en' die door hun massale vertegenwoordiging de wereld op z'n kop zetten. Mijn onvervalste zelf is niet in overeenstemming met jouw onvervalste zelf, dat geeft frictie, spanningen, vijandschap en een staat van oorlog. Er is een ander verlangen, namelijk een zijn zonder zelf, zonder egocentrische tendenzen, waar je kunt zijn wat je bent omdat dat geen inhoud heeft, waar helemaal niks te eisen of te verdedigen valt.

Geen onderscheid meer maken is het afzien van dat nog langer te willen blijven doen. Het is een overweging een besluit vanuit een bestaande en zichzelf beschermende entiteit. Het is gebaseerd om daar je voordeel mee te doen, je bent er beter mee af. Het is niet weg, het is teruggedrongen omdat het een voordeel betekend voor de entiteit. Veel terugdringing van iets dat zich wil manifesteren maakt het mechanisme ziek. Een alternatief is weten te komen wat je bent waarna het onderscheid als van nature wegvalt. Het houdt op te bestaan. Vertrouwen hebben is anderzijds een aanmeten van iets wat niet in essentie aanwezig is, het heeft niks met Bewustzijn te maken.

Grappig, deze reactie dateert van enkele maanden terug, ik lees 'm nu en denk, daar is geen speld tussen te krijgen. M.a.w. ik ben het volledig eens met wat je, in reactie op mij, schrijft. Ik zou het zelf als reactie op mijn eigen schrijven hebben kunnen schrijven. Maar de vraag die zich dan aandient is: zag ik het toen niet helder? Of heb ik met mijn schrijven iets anders bedoelt dan het (destijds) door jou geïnterpreteerd werd? Als ik mijn eigen reactie lees, dan weet ik haarfijn hoe en wat ik ermee bedoeld heb, als ik jou reactie daarop lees, weet ik ook haarfijn hoe jij het bedoeld hebt. En snap ik de reactie ook. Grappig genoeg denk ik eigenlijk dat we simpelweg hetzelfde bedoelen/bedoelden, maar ik geef toe dat mijn woordkeus (meer) ruimte liet/laat voor interpretatie, daar waar dat voor de jouwe niet geldt. Nou ja....zomaar wat gedachtes die hier naar boven kwamen dwarrelen, nu Jan deze posting weer voor het voetlicht heeft gebracht.......

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Geluk is onze natuur maar we zitten gewoon vast, in ons menszijn.

Mooie zin en ook heel waar. Maar in het verlengde van mijn vorige posting, zou ik mbt zorgvuldige woordkeuze, willen opteren voor : vrede is onze natuur, ipv : geluk is onze natuur. Vrede dekt voor mij toch net iets meer de lading.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Grappig, deze reactie dateert van enkele maanden terug, ik lees 'm nu en denk, daar is geen speld tussen te krijgen. M.a.w. ik ben het volledig eens met wat je, in reactie op mij, schrijft. Ik zou het zelf als reactie op mijn eigen schrijven hebben kunnen schrijven. Maar de vraag die zich dan aandient is: zag ik het toen niet helder? Of heb ik met mijn schrijven iets anders bedoelt dan het (destijds) door jou geïnterpreteerd werd? Als ik mijn eigen reactie lees, dan weet ik haarfijn hoe en wat ik ermee bedoeld heb, als ik jou reactie daarop lees, weet ik ook haarfijn hoe jij het bedoeld hebt. En snap ik de reactie ook. Grappig genoeg denk ik eigenlijk dat we simpelweg hetzelfde bedoelen/bedoelden, maar ik geef toe dat mijn woordkeus (meer) ruimte liet/laat voor interpretatie, daar waar dat voor de jouwe niet geldt. Nou ja....zomaar wat gedachtes die hier naar boven kwamen dwarrelen, nu Jan deze posting weer voor het voetlicht heeft gebracht.......

Ik geef vaak op hetzelfde thema (ter adstruktie) een ander invalshoek.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je bent alleen maar de levende Waarheid wanneer je weet wat je bent, je bent in Waarheid onmogelijk tot de dingen in staat zoals jij laat zien Waarheid te beleven, zien, doen of ervaren. Zoiets is mij niet toegestaan te zeggen zonder voor arrogant en superieur te worden versleten, maar iemand die Waarheid is weet dat het niet een 'ik' is die hier spreekt.

Nog even reageren op bovenstaande, omdat dat er voor mij uitsprong. Om met je laatste zin te beginnen. Ik denk te begrijpen wat je ermee bedoelt, namelijk dat jij er persoonlijk geen belang aan hecht (of bij hebt) om een ander iets te verduidelijken. Noch is er sprake van enig belang of die ander, er al of niet, iets in herkent of mee doet. Zo zie ik ook mijn eigen reactie aan het adres van Henk elders op dit forum. Om maar iets te noemen. Ik zie dat ook niet als arrogant of superieur, maar ik zou nou ook niet direct willen zeggen dat het geen "ik" is, die hier spreekt.
Ondanks dat een dergelijke reactie (ogenschijnlijk) is ontdaan van een, laat ik het direct persoonlijk belang, noemen, kan het m.i. niet anders dan toch juist dat zijn. Ik ben geneigd te zeggen dat Bewustzijn/Waarheid namelijk geen enkel belang kent, zelfs niet om te spreken. "Spreken is zilver, zwijgen is goud". Maar wellicht mis ik ergens iets. Enlighten me please.....

Dan nog even over de eerste zin. Zoals ik het zie/ervaar ben je altijd de levende Waarheid (om even bij jouw terminologie te blijven), sterker nog....kun je zelfs niet(s) anders zijn. Mogelijk ben je je daar niet van bewust, dat zou kunnen, maar dan nog.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Nog even reageren op bovenstaande, omdat dat er voor mij uitsprong. Om met je laatste zin te beginnen. Ik denk te begrijpen wat je ermee bedoelt, namelijk dat jij er persoonlijk geen belang aan hecht (of bij hebt) om een ander iets te verduidelijken. Noch is er sprake van enig belang of die ander, er al of niet, iets in herkent of mee doet. Zo zie ik ook mijn eigen reactie aan het adres van Henk elders op dit forum. Om maar iets te noemen. Ik zie dat ook niet als arrogant of superieur, maar ik zou nou ook niet direct willen zeggen dat het geen "ik" is, die hier spreekt.
Ondanks dat een dergelijke reactie (ogenschijnlijk) is ontdaan van een, laat ik het direct persoonlijk belang, noemen, kan het m.i. niet anders dan toch juist dat zijn. Ik ben geneigd te zeggen dat Bewustzijn/Waarheid namelijk geen enkel belang kent, zelfs niet om te spreken. "Spreken is zilver, zwijgen is goud". Maar wellicht mis ik ergens iets. Enlighten me please.....

Dan nog even over de eerste zin. Zoals ik het zie/ervaar ben je altijd de levende Waarheid (om even bij jouw terminologie te blijven), sterker nog....kun je zelfs niet(s) anders zijn. Mogelijk ben je je daar niet van bewust, dat zou kunnen, maar dan nog.

Nu ik het weer lees wilde ik kennelijk nogal overdreven benadrukken dat het hele gebeuren niet 'persoonlijk' is, dat het dus ook nergens raakt, dat je niet op je hoede hoeft te zijn. Objectief onbetrokken waargenomen, waar niets kan steken, alsof het volkomen aan je voorbijgaat. Dit is natuurlijk bedacht maar het is feitelijk ook een anticiperend op wat je werkelijke staat is.

De 'ik' loopt natuurlijk altijd mee anders is er geen respons, je zou kunnen zeggen dat de 'ik' de persoon is achter de kruiwagen Bewustzijn, waarbij het om de kruiwagen blijft gaan en niet om dat wat het ding voortduwd.

Op het laatste gequote kan ik eigenlijk alleen maar weer verwijzen naar het herhaaldelijk eerder uitgesprokene dat je `bewustzijn' bent maar dat je daar bovenop de 'persoon' geplaatst hebt die nu het directe zicht op wat je bent (Bewustzijn - Waarheid) wegneemt. Wanneer nu de belangen van de persoon er afgepeld zijn komt Waarheid weer boven.

Ik heb niet zozeer de neiging om het ' levende' Waarheid te noemen (dit is dus niet mijn terminologie) om het veranderlijke aspect van het levende er uit te filteren. Waarheid is onveranderlijk.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De 'ik' loopt natuurlijk altijd mee anders is er geen respons, je zou kunnen zeggen dat de 'ik' de persoon is achter de kruiwagen Bewustzijn, waarbij het om de kruiwagen blijft gaan en niet om dat wat het ding voortduwd.

Ik snap wat je zegt en ik ben het er (tot op zekere hoogte) ook wel mee eens, dat het er, in eerste instantie, om gaat, om tot de essentie te komen. Ik zeg eerste instantie, omdat wanneer je eenmaal bent doorgedrongen tot die essentie(of tot besef gekomen bent van dat wat je in essentie bent), het verhaal daarmee, m.i. althans, niet klaar is. Voor mij begint het daarmee pas. (En dat is ook wat ik mis in het advaitaverhaal). Als de kruiwagen eenmaal gezien is, doet degene die de kruiwagen voortduwd er totaal niet meer toe. Terwijl m.i. juist de kracht (en het doel van) de kruiwagen niet los gezien kan worden van degeen die hem voortduwd. Daarvoor is de kruiwagen bestemd. Om geduwd te worden. Om voortbewogen te worden. Niet om stil te staan.

In tweede instantie gaat het dus wel degelijk om dat (of degeen) wat de kruiwagen voortduwd. Zonder duwer verliest de kruiwagen namelijk iedere betekenis. Dus is de persoon(lijkheid) , het mens zijn, wel degelijk van belang, des temeer nadat de essentie duidelijk is geworden. Het is m.i. een en/en verhaal, niet een of/ofverhaal. De persoon van ondergeschikt belang maken, die zo kenmerkend is door de zogenaamde "niemandverhalen", waarvan de hele advaitatraditie bol staat, slaan wat mij betreft de plank volledig mis, daar wij als mens(elijke vorm), niet voor niets geschapen zijn, namelijk (om even met Toon te spreken) met de bedoeling om te getuigen van dat wat is. Het mens(elijk) zijn afdoen als een illusie en derhalve niet ter zake doende, vind ik een gemiste kans en getuigen van een gebrek aan (over)zicht omtrent de totaliteit van het bestaan.

[jan]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Vroeger dacht men dat de aarde het middenpunt van het heelal was maar het bleek toch echt de zon te zijn.
De zon gaat nooit onder, dat ondergaan is een illusie die je op aarde kan beleven, wanneer je op een bepaalde plek blijft. Eigenlijk kan je altijd het licht van de zon ervaren.

Geluk is onze natuur maar we zitten gewoon vast, in ons menszijn.

Als jij vast zit in je menszijn kun jij geen idee hebben over wat je natuur is. (Of het moet een idee uit een of ander boekje zijn dat je aanneemt voor waar))

[jan]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Mooie zin en ook heel waar. Maar in het verlengde van mijn vorige posting, zou ik mbt zorgvuldige woordkeuze, willen opteren voor : vrede is onze natuur, ipv : geluk is onze natuur. Vrede dekt voor mij toch net iets meer de lading.

Vrede, gelukzaligheid, welbevinden, God, verrukking, you name it.Tja wanneer mensen niet meer het verschil tussen geluk en vrede kunnen zien ...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ik snap wat je zegt en ik ben het er (tot op zekere hoogte) ook wel mee eens, dat het er, in eerste instantie, om gaat, om tot de essentie te komen. Ik zeg eerste instantie, omdat wanneer je eenmaal bent doorgedrongen tot die essentie(of tot besef gekomen bent van dat wat je in essentie bent), het verhaal daarmee, m.i. althans, niet klaar is. Voor mij begint het daarmee pas. (En dat is ook wat ik mis in het advaitaverhaal). Als de kruiwagen eenmaal gezien is, doet degene die de kruiwagen voortduwd er totaal niet meer toe. Terwijl m.i. juist de kracht (en het doel van) de kruiwagen niet los gezien kan worden van degeen die hem voortduwd. Daarvoor is de kruiwagen bestemd. Om geduwd te worden. Om voortbewogen te worden. Niet om stil te staan.

In tweede instantie gaat het dus wel degelijk om dat (of degeen) wat de kruiwagen voortduwd. Zonder duwer verliest de kruiwagen namelijk iedere betekenis. Dus is de persoon(lijkheid) , het mens zijn, wel degelijk van belang, des temeer nadat de essentie duidelijk is geworden. Het is m.i. een en/en verhaal, niet een of/ofverhaal. De persoon van ondergeschikt belang maken, die zo kenmerkend is door de zogenaamde "niemandverhalen", waarvan de hele advaitatraditie bol staat, slaan wat mij betreft de plank volledig mis, daar wij als mens(elijke vorm), niet voor niets geschapen zijn, namelijk (om even met Toon te spreken) met de bedoeling om te getuigen van dat wat is. Het mens(elijk) zijn afdoen als een illusie en derhalve niet ter zake doende, vind ik een gemiste kans en getuigen van een gebrek aan (over)zicht omtrent de totaliteit van het bestaan.

Dit is voor mij zo' n gruwelijke persoonlijke discussie maar zoals te zien is trekt bewustzijn zich daar geen lor van aan. In de kerk werd dat uitgesproken als de mens wikt en god beschikt.

Het verhaal is al lang klaar, de geschiedenis is al geschreven. Op het alternatieve vlak van de persoon wordt gedacht dat het een rol speelt en zo is dat ook bedoeld, maar het is klaar er valt helemaal niets te doen. Ook hier trekt bewustzijn zich niets van aan, het doet wat het kennelijk moet doen.

Dus de duwer van de kruiwagen heeft geen enkele betekenis tenzij je de illusie wilt leven dat dat wel het geval is. Maar zo ver als dit hoef je niet te gaan, je kunt je rol op het vlak zoals het je toebedeeld is gewoon blijven spelen zoals je gewend was te doen. Maar het verhaal dat het niet af zou zijn, dat er een begin is, kan je beter meteen maar loslaten want de energie die je er insteekt is zo loos al geloven.

Alles is 'ongedeeld' Bewustzijn en mind is a mythe.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Mooie zin en ook heel waar. Maar in het verlengde van mijn vorige posting, zou ik mbt zorgvuldige woordkeuze, willen opteren voor : vrede is onze natuur, ipv : geluk is onze natuur. Vrede dekt voor mij toch net iets meer de lading.

Kan geluk zonder vrede? Kan geluk zonder liefde?
Innerlijk vallen zij allen samen.