Wolter Keers

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik weet helemaal niets van Jan van Delden en heb als mens geen enkele reden hem negatief te beeoordelen. Ik heb wel een mening (en laat die tamelijk ongefundeerd zijn) over de methode die hij aangeeft te gebruiken. De 'stoelendans' vind ik adva?stisch gezien een nutteloze bezigheid.

Een gepriegel in de marge en een advaitameester onwaardig.

Opnieuw, de term "advaita meester" is de term die jij op hem plakt, dat doet hij zelf niet. Wat een meester waardig/onwaardig is, is ook al subjectief. Wie bepaalt dat dan? De stoelendans is een mogelijke manier om mensen iets duidelijk te maken. Omdat het vrij beeldend is kan het een groep mensen aanspreken. Het is dus hooguit een nutteloze bezigheid voor jou, voor anderen kun je niet spreken. En als je er nooit was, vind ik de conclusie ook nogal ongefundeerd.

Een 'meester' die toestaat geliefd of aardig gevonden te worden is ten principale te wantrouwen. Al noemt hij zich (wijselijk) niet zo hij heeft wel een soort van aanhang, mensen die met hem dwepen, daardoor verwordt het tot instituut en daarbij is de methode onmiskenbaar een dwaalspoor.

Het zit weer vol met zekerheden en overtuigingen bij je he? "Ten principale te wantrouwen", toe maar. Er zijn vast mensen die met hem dwepen maar daarmee zijn het die mensen die iets tot instituut verheffen, die zijn het die dan mogelijk op een dwaalspoor zitten. Noch het tot instituut verheffen, noch het afkraken daarvan heeft in essentie enigerlei waarde.

Wolter Keers heeft zich meesterlijk uitgedrukt en heeft niemand nodig om hem daarin aan te vullen of te verduidelijken, zijn 'rechterhand' zijn is daarom ongefundeerd en misplaatst.

Rechterhand als in manusje-van-alles, dát is wat er op Jan's website staat. Koffie inschenken en tafels en stoelen klaarzetten. Zie ik niks ongefundeerds en misplaatst in.

Dat Jan van Delden door Wolter onder zijn hoede is genomen is geen reden hem ook zomaar de benodigde wijsheid toe te bedelen.

Nee, dat kun je alleen weten als je met hem in contact bent geweest. Ik ben er een week geweest, in Frankrijk, en ik dicht hem die wijsheid echt wel toe. Van sommige dingen wéét je bij het ervaren gewoon dat het absoluut waar is, en die ervaring had ik bij Jan.

Ik zeg niet dat je ook maar mijn mening moet overnemen, per slot van rekening kan dat niet eens als je Jan nooit ontmoet hebt, maar wil wel wat tegenwicht geven op de kritiek die je hier zo maar even spuit.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Toch geen homo?
Eerst die 'rechter hand van'?
Grapje hoor...

Lekker relax, dus.
Marijke voelt zich ook op haar gemak bij hem, begreep ik.

Ik ben bij een paar lezingen in Nederland geweest, ben ook een week bij hem in Frankrijk geweest, en heb daarna nog een tijd met hem gemaild. Hij is gewoon toegankelijk, reageert altijd op mails. Een gewone, vriendelijke man, er hangt geen heilig aureool omheen, er zitten ook geen aanbidders aan zijn voeten, en er is ook geen poeha. Hij is gewoon beschikbaar. En hij heeft heel veel humor. En wijsheid.

Lekker relaxed dus inderdaad....

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik weet helemaal niets van Jan van Delden en heb als mens geen enkele reden hem negatief te beoordelen. Ik heb wel een mening (en laat die tamelijk ongefundeerd zijn) over de methode die hij aangeeft te gebruiken. De 'stoelendans' vind ik advaïstisch gezien een nutteloze bezigheid.

Een gepriegel in de marge en een advaita-meester onwaardig. Een 'meester' die toestaat geliefd of aardig gevonden te worden is ten principale te wantrouwen. Al noemt hij zich (wijselijk) niet zo hij heeft wel een soort van aanhang, mensen die met hem dwepen, daardoor verwordt het tot instituut en daarbij is de methode onmiskenbaar een dwaalspoor.

Wolter Keers heeft zich meesterlijk uitgedrukt en heeft niemand nodig om hem daarin aan te vullen of te verduidelijken, zijn 'rechterhand' zijn is daarom ongefundeerd en misplaatst.

Dat Jan van Delden door Wolter onder zijn hoede is genomen is geen reden hem ook zomaar de benodigde wijsheid toe te bedelen.

Je bent weer lekker opdreef, zie ik zo hier, beste Renoir.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik ben bij een paar lezingen in Nederland geweest, ben ook een week bij hem in Frankrijk geweest, en heb daarna nog een tijd met hem gemaild. Hij is gewoon toegankelijk, reageert altijd op mails. Een gewone, vriendelijke man, er hangt geen heilig aureool omheen, er zitten ook geen aanbidders aan zijn voeten, en er is ook geen poeha. Hij is gewoon beschikbaar. En hij heeft heel veel humor. En wijsheid.

Lekker relaxed dus inderdaad....

Heeft ie ook iets in je weten aan te raken? Of was je al aangeraakt en zocht je hem daarom op?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Heeft ie ook iets in je weten aan te raken? Of was je al aangeraakt en zocht je hem daarom op?

Beide. Ik was er al "mee bezig" zoals dat heet, aangeraakt zo je wilt, en toen heeft iemand me op het spoor van Jan gezet. Ik ben begonnen met zijn teksten (op internet, en zijn Odysseus-boek) te lezen en snapte er in het begin geen jota van. Ik was hem na 3 regels al kwijt. Toch kwam ik er steeds bij terug en op een gegeven moment kon ik hem volgen in wat hij schreef en lukte me het zowaar de teksten uit te lezen. Toen heb ik redelijk impulsief besloten er een week heen te gaan. Daar verdiepte eea zich, of er viel wat weg, moeilijk te zeggen. Ik kwam in contact met de stilte, denk ik.

Heb jij Jan wel eens ontmoet?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Opnieuw, de term "advaita meester" is de term die jij op hem plakt, dat doet hij zelf niet. Wat een meester waardig/onwaardig is, is ook al subjectief. Wie bepaalt dat dan? De stoelendans is een mogelijke manier om mensen iets duidelijk te maken. Omdat het vrij beeldend is kan het een groep mensen aanspreken. Het is dus hooguit een nutteloze bezigheid voor jou, voor anderen kun je niet spreken. En als je er nooit was, vind ik de conclusie ook nogal ongefundeerd.

Het zit weer vol met zekerheden en overtuigingen bij je he? "Ten principale te wantrouwen", toe maar. Er zijn vast mensen die met hem dwepen maar daarmee zijn het die mensen die iets tot instituut verheffen, die zijn het die dan mogelijk op een dwaalspoor zitten. Noch het tot instituut verheffen, noch het afkraken daarvan heeft in essentie enigerlei waarde.

Rechterhand als in manusje-van-alles, dát is wat er op Jan's website staat. Koffie inschenken en tafels en stoelen klaarzetten. Zie ik niks ongefundeerds en misplaatst in.

Nee, dat kun je alleen weten als je met hem in contact bent geweest. Ik ben er een week geweest, in Frankrijk, en ik dicht hem die wijsheid echt wel toe. Van sommige dingen wéét je bij het ervaren gewoon dat het absoluut waar is, en die ervaring had ik bij Jan.

Ik zeg niet dat je ook maar mijn mening moet overnemen, per slot van rekening kan dat niet eens als je Jan nooit ontmoet hebt, maar wil wel wat tegenwicht geven op de kritiek die je hier zo maar even spuit.

Tja Maria als je beoogd een bezigheidstherapie te bieden met als doel een nog volwaardiger mens te worden is dat je goed recht maar noem jezelf dan geen rechterhand van een advaita kenner en leraar.
Voor mij blijft al het vervolmaken maar gewoon een beetje gepriegel in de marge.

Ik heb helemaal niks tegen al dat gepriegel maar niet voor zoekenden die de gedrevenheid bezitten om kost wat kost te willen weten wat ze zijn. Die verdoen daarmee kostbare tijd.

Uiteraard heeft weten (wat je bent) niets van doen met het aanspreken van een groep mensen. Zo zal een aardig iemand veel mensen raken, een zachtheid cultuur hebben, vertrouwen kunnen scheppen, een aangename intermenselijke actie bezigen, maar dit alles behoort alleen maar toe aan de wereld van de verschijnselen. Wil je weten wat je bent moet je het veranderlijke niet laten prevaleren boven het onveranderlijke. Wanneer je het ego laat interveniëren in wat je bereid bent tot je te nemen (en van wie) ben je alleen maar aan zeer veel wisselvalligheid overgeleverd. Laat je niet afleiden.

Inderdaad vriendelijke ontvankelijkheid is te wantrouwen omdat het je ego streelt.

Een conclusie neerzetten in kennelijke onwetendheid is (inderdaad) volkomen belachelijk en in dat kader is het een vereiste te weten van waaruit je spreekt. Zo is het stellen, dat het (ik beperk me hier) afbreken van het instituut in essentie geen waarde heeft, een uitspraak uit onwetendheid. Het afbreken van het instituut 'ik' is de very core van iedere daarop volgende afbraak. Leer er mee leven dat bijna niets waar is en vooral niet de hersenspinsels van de geobsedeerde mind. Dat zou de ware boodschap moeten zijn van een iemand die zich een ware vriend toont.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Leer er mee leven dat bijna niets waar is en vooral niet de hersenspinselen van de geobsedeerde mind. Dat zou de ware boodschap moeten zijn van een iemand die zich een ware vriend toont.

Precies Renoir, ook de hersenspinselen van jouw geobsedeerde mind zijn niet waar. En dat (bijna) niets waar is, laat dat nou net de boodschap van Jan zijn.

Kunnen we weer lekker verdergaan met wat we leuk vinden, het eten staat op en er ligt nog een retemoeilijke sudoku voor me klaar....

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Inderdaad vriendelijke ontvankelijkheid is te wantrouwen omdat het je ego streelt.

Onvriendelijke ontoegankelijkheid ook, omdat het je ego prikkelt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Onvriendelijke ontoegankelijkheid ook, omdat het je ego prikkelt.

Het heeft naast de belichtte zijde dat door streling de versterking door bevestiging op de loer ligt tevens nog een ander aspect. Streling lijkt niet alleen maar vriendelijk, het legt anders dan de neutrale benadering ook nog eens een claim op de toetreding van andere (vernieuwende) ideeën. Het strelende is daardoor feitelijk, al wordt dat doorgaans (vreemd genoeg) in het geheel niet zo beleefd, veel agressiever van aard dan, bijvoorbeeld, afwijzing. De illusie, te weten een de persoon erkennende attitude wordt als aangenaam ervaren en dus leven we overduidelijk veel liever met de leugen van onfeitelijkheid dan met de waarheid omtrent de werkelijkheid. Desondanks verdiend in het proces van de bevinding omtrent ons 'zijn' de neutraliteit de voorkeur, je niet meer lenen voor een expliciete erkenning van de persoon in ons, vriendelijk of onvriendelijk, totdat je weet.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Desondanks verdiend in het proces van de bevinding omtrent ons 'zijn' de neutraliteit de voorkeur, je niet meer lenen voor een expliciete erkenning van de persoon in ons, vriendelijk of onvriendelijk, totdat je weet.

Totdat je weet is / lijkt vorm belangrijk.