Mahziri's verlichting - Pagina 2

Rennie · 25 July 2013, 14:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

En heb ik j???renlang gedacht: ?nou ik ben dan wel spiritueel bezig, maar die buurman irriteert me nog steeds, en dat is niet erg spiritueel?.
En chagrijnigheid moest gelijk gestopt worden.
In één zwieper ligt dat op de hoop ?onzin?. Gewoon sinds gisteren. Niet bedacht of zo, kwam opeens opzetten. Zonder uitleg. Ik vind ?m irritant en dat is oke. Ik was chagerijnig. Ja dus?

Er was gewoon helemaal niks daarna !!

Mahziri · 25 July 2013, 15:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Haha, ja echt he?!!

Mahziri · 25 July 2013, 15:42

Ik was ook - zie ik nu zo helder - helemaal niet spiritueel bezig. Ik was bezig met tools. Dingen die me konden helpen om me anders te voelen dan ik me voelde. Te helen, mijn gedachten onder controle te krijgen.
Me lekkerder te voelen, mijn verleden te helen.
Was een mooie tijd. Maar alles is er nog.

Dat voelde al een poosje niet meer dat dát het was, maar ja, geen idee wat dán! Ik zag dat ik steeds met hetzelfde verhaal bezig was, maar ja dat had ook wel wat.

Tot Anthony kwam.
En daar ben ik dankbaar voor.

Vorige week realiseerde ik me dat ik advaita toch gebruikte als tool en sinds ik dat doorzag ging er iets veranderen. Daalde het in of zo.

En toen ging die deur open, om er maar even een beeldspraak van te maken.

En nu is het zo.

Zo'n besef dat er vanaf nu niks meer hoeft te veranderen. Mag wel, maar hoeft niet. Poehh?, dat is een stuk makkelijker haha.

Freerider · 25 July 2013, 17:27

Citaat:

Tot Anthony kwam.

Wie is Anthony eigenlijk?

Mahziri · 25 July 2013, 18:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Wie is Anthony eigenlijk?

De leraar die ik 1,5 jaar geleden heb ontmoet en waar ik om de week heen ga voor individuele satsang.

Freerider · 25 July 2013, 18:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

De leraar die ik 1,5 jaar geleden heb ontmoet en waar ik om de week heen ga voor individuele satsang.

Oh. OK. En Anthony heeft je leven verandert begrijp ik.

Mahziri · 25 July 2013, 18:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Oh. OK. En Anthony heeft je leven verandert begrijp ik.

Door de gesprekken met Anthony realiseerde ik me dat ik mijn leven niet meer héefde te veranderen.

Freerider · 25 July 2013, 18:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Door de gesprekken met Anthony realiseerde ik me dat ik mijn leven niet meer hoefde te veranderen.

Je zou niet eens kunnen, ook al zou je willen. Het leven is als een stroom en de gebeurtenissen op de oever is wat je ziet, maar niet bent. Je kan worstelen met de stroom en tegen de stroom inzwemmen. Dat kan wel. Maar de stroom neemt je toch mee op zijn reis.

Mahziri · 25 July 2013, 20:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Je zou niet eens kunnen, ook al zou je willen. Het leven is als een stroom en de gebeurtenissen op de oever is wat je ziet, maar niet bent. Je kan worstelen met de stroom en tegen de stroom inzwemmen. Dat kan wel. Maar de stroom neemt je toch mee op zijn reis.

Nee ik wil het ook niet meer, al een poosje niet.

De stroom laat ik maar even, da's me alweer te ingewikkeld

Mahziri · 26 July 2013, 23:29

Ik kruip weer even terug in dit draadje. Voelt als een lekker plekkie.

De verhalen die er nog zitten worden steeds meer helder.
Door hier gewoon te zijn, op dit forum.
Door bij Anthony te zijn.
Door boeken te lezen van Alexander Smit en Jan Koehoorn (die kwam helemaal binnen vanmiddag). Ik luister ook graag naar interviews met Alexander Smit. Hij raakt me door wat hij tegen anderen zegt. Zijn Liefde komt overal doorheen, ook al zegt hij soms dingen waar ik rood van wordt, uit schrik of plaatsvervangende schrik dan.

Ik had hiervoor een heel verhaal getikt en had ik alles benoemd. Maar het gaat niet om die verhalen. Het gaat erom wat er geraakt wordt.

Da's veel.
Ik wil het liefst verstoppen of naar Anthony rennen.
Maar doe ik allebei niet.
Ik laat het maar gebeuren.

Vanmorgen liep ik buiten met mijn hondje. Toen kwam er in me op dat de stap in de spiritualiteit in de vorm van tools/healing enzo me enorm ver van de werkelijkheid heeft afgebracht. En ik dook er helemaal in, 13 jaar lang. Maar ja, er was ook zoveel pijn van mijn jeugd, mijn scheiding, mijn dit, mijn dat.
En tuurlijk het had niet anders gekund. Ook daar ging het leven doorheen.
Maar vóór die tijd was ik meer ..... tja, ik weet het woord niet. In ieder geval dichter bij mezelf.

En die emoties, die heb ik opgeborgen. Ik moest door voor de kids, door voor het werk. Moest moest moest. Blehhh.
De bezoeken aan Anthony waren in het begin voor het grootste gedeelte gevuld met tranen. Ik heb zoveel gehuild de afgelopen 1,5 jaar.
Heerlijk!

En ik hoefde niet te wroeten, mocht wel, maar hoefde niet. Ik hoefde niks te helen, geen tools. Alleen de realisatie dat het een verhaal is, dat er emoties zijn die met dat verhaal te maken hebben en dat het denken het allemaal voor realiteit aanziet.
Ik kwam er achter wie ik Ben. Tjesus, ben IK dat?!
Daar zit nog het stuk "niet goed genoeg zijn". Of, zoals ik bij de komst op dit forum voelde, mezelf klein maken. Dan daar door heen gaan en mezelf laten zien, en me welkom voelen. Dan nog denken: ik doe niks bijzonders en ik krijg al zulke leuke reacties. Hoe kan dat? Daar zit nog een dingetje. Ik zie je!

Maar ik pak mijn plek, laat al die gedachten op poppen. De emoties zijn sterk.
Ach en dan komt zo'n stukje "bevestiging willen" op en daar ga ik dan even helemaal in.

't Gaat steeds zo lekker stromen in mijn lichaam als ik zo wat schrijf.

Dat is het voor nu.

Tot later.

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Incarnatie en verlichting.	Hein	Wolter Keers	8	11 September 2010 10:54

25 July 2013, 15:42	#13
Mahziri Asprirant lid Geregistreerd: 4 July 2013 Berichten: 0	Ik was ook - zie ik nu zo helder - helemaal niet spiritueel bezig. Ik was bezig met tools. Dingen die me konden helpen om me anders te voelen dan ik me voelde. Te helen, mijn gedachten onder controle te krijgen. Me lekkerder te voelen, mijn verleden te helen. Was een mooie tijd. Maar alles is er nog. Dat voelde al een poosje niet meer dat dát het was, maar ja, geen idee wat dán! Ik zag dat ik steeds met hetzelfde verhaal bezig was, maar ja dat had ook wel wat. Tot Anthony kwam. En daar ben ik dankbaar voor. Vorige week realiseerde ik me dat ik advaita toch gebruikte als tool en sinds ik dat doorzag ging er iets veranderen. Daalde het in of zo. En toen ging die deur open, om er maar even een beeldspraak van te maken. En nu is het zo. Zo'n besef dat er vanaf nu niks meer hoeft te veranderen. Mag wel, maar hoeft niet. Poehh?, dat is een stuk makkelijker haha.

26 July 2013, 23:29	#20
Mahziri Asprirant lid Geregistreerd: 4 July 2013 Berichten: 0	Ik kruip weer even terug in dit draadje. Voelt als een lekker plekkie. De verhalen die er nog zitten worden steeds meer helder. Door hier gewoon te zijn, op dit forum. Door bij Anthony te zijn. Door boeken te lezen van Alexander Smit en Jan Koehoorn (die kwam helemaal binnen vanmiddag). Ik luister ook graag naar interviews met Alexander Smit. Hij raakt me door wat hij tegen anderen zegt. Zijn Liefde komt overal doorheen, ook al zegt hij soms dingen waar ik rood van wordt, uit schrik of plaatsvervangende schrik dan. Ik had hiervoor een heel verhaal getikt en had ik alles benoemd. Maar het gaat niet om die verhalen. Het gaat erom wat er geraakt wordt. Da's veel. Ik wil het liefst verstoppen of naar Anthony rennen. Maar doe ik allebei niet. Ik laat het maar gebeuren. Vanmorgen liep ik buiten met mijn hondje. Toen kwam er in me op dat de stap in de spiritualiteit in de vorm van tools/healing enzo me enorm ver van de werkelijkheid heeft afgebracht. En ik dook er helemaal in, 13 jaar lang. Maar ja, er was ook zoveel pijn van mijn jeugd, mijn scheiding, mijn dit, mijn dat. En tuurlijk het had niet anders gekund. Ook daar ging het leven doorheen. Maar vóór die tijd was ik meer ..... tja, ik weet het woord niet. In ieder geval dichter bij mezelf. En die emoties, die heb ik opgeborgen. Ik moest door voor de kids, door voor het werk. Moest moest moest. Blehhh. De bezoeken aan Anthony waren in het begin voor het grootste gedeelte gevuld met tranen. Ik heb zoveel gehuild de afgelopen 1,5 jaar. Heerlijk! En ik hoefde niet te wroeten, mocht wel, maar hoefde niet. Ik hoefde niks te helen, geen tools. Alleen de realisatie dat het een verhaal is, dat er emoties zijn die met dat verhaal te maken hebben en dat het denken het allemaal voor realiteit aanziet. Ik kwam er achter wie ik Ben. Tjesus, ben IK dat?! Daar zit nog het stuk "niet goed genoeg zijn". Of, zoals ik bij de komst op dit forum voelde, mezelf klein maken. Dan daar door heen gaan en mezelf laten zien, en me welkom voelen. Dan nog denken: ik doe niks bijzonders en ik krijg al zulke leuke reacties. Hoe kan dat? Daar zit nog een dingetje. Ik zie je! Maar ik pak mijn plek, laat al die gedachten op poppen. De emoties zijn sterk. Ach en dan komt zo'n stukje "bevestiging willen" op en daar ga ik dan even helemaal in. 't Gaat steeds zo lekker stromen in mijn lichaam als ik zo wat schrijf. Dat is het voor nu. Tot later.