Ben je een slachtoffer of schepper.

[Mara]

Mevrouw Blikje, ik ben niet meer in jou geïnteresseerd dan in een toevallige voorbijganger.
Want dat ben je: een toevallige voorbijganger op dit forum die zich verbergt achter een hoop woorden, die daarenboven nog niet eens van haarzelf zijn.

Door te schrijven op dit forum steek je je nek uit en kun je een wederwoord verwachten.
Daar moet je tegen bestand zijn, anders schrijf je beter niet.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Mevrouw Blikje, ik ben niet meer in jou geïnteresseerd dan in een toevallige voorbijganger.

Nou Mara, ik geloof best dat jij jezelf bovenstaande graag wijs maakt, maar lijkt mij toch ietwat bezijden de manifeste waarheid te liggen. Ik denk eerder dat jij voor jezelf wenst dat Mw. Blikje, of liever dat waar zij voor staat/in gelooft en vol verve en overtuiging uitdraagt, niets anders voor je zou zijn dan een toevallige voorbijganger.

Ik denk dat je dus eerst voor jezelf moeten erkennen dat Blikje, of dat waar zij voor staat enz., op de een of andere manier meer voor je is dan dan je beweerd wanneer je voortdurend jezelf erop betrapt dat je alweer aan het reageren bent en dus om de een of andere reden haar heerlijke gezelschap zoekt.

Ik gun je overigens van harte dat je wens snel mag uitkomenWiNk.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Onderstaande link deed mij wel wat afvragen.

http://www.spiritueelmagazine.nl/ben...elijkheid.html

De vraag was, ben je slachtoffer of schepper.
Mijn antwoord: geen van beide.
Beide 'posities' zouden mijn rol in dat wat IS schromelijk overdrijven.

Over mindfucks gesproken ...
... de vraag op zich is al aan de mind ontsproten.

Net zo min als ik het verleden gemaakt heb, maak ik de toekomst.
Ik ben onderdeel van dat wat gebeurt
en dat wat gebeurt, gebeurt niet zonder mij.
Fixatie op welke rol dan ook is onzinnig
en een zoeken naar houvast die er niet is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

De vraag was, ben je slachtoffer of schepper.
Mijn antwoord: geen van beide.
Beide 'posities' zouden mijn rol in dat wat IS schromelijk overdrijven.

Over mindfucks gesproken ...
... de vraag op zich is al aan de mind ontsproten.

Net zo min als ik het verleden gemaakt heb, maak ik de toekomst.
Ik ben onderdeel van dat wat gebeurt
en dat wat gebeurt, gebeurt niet zonder mij.
Fixatie op welke rol dan ook is onzinnig
en een zoeken naar houvast die er niet is.

Het gaat Bewustzijn dan kennelijk ook over een keuze die er (overigens alleen maar) lijkt te zijn.

Binnen de hersenen wordt voorafgaande aan gedachten daarover al buiten de persoon om keuzen gemaakt op grond van voor en afkeuren uit het verleden.

Je slachtoffer wanen/ervaren is een resultante uit het verleden, dat te weten is voldoende.

Het zonder invloed zijn komt overeen met je 'wat IS' en de rol die je daarin 'meent' te spelen, die is er zoals je correct opmerkt niet. De factoren die de aanleiding zijn geweest heb je niet zelf geschapen.

Je zit alleen maar in de stroom van allerhand gebeurtenissen en bent er de waarnemer van.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Net zo min als ik het verleden gemaakt heb, maak ik de toekomst.
Ik ben onderdeel van dat wat gebeurt
en dat wat gebeurt, gebeurt niet zonder mij.
Fixatie op welke rol dan ook is onzinnig
en een zoeken naar houvast die er niet is.

Er zijn wel fixaties die je geblokkeerd houden en daardoor je vrijheid beperken.
Zelf heb ik vele jaren gevangen gezeten in een narcistische fixatie als gevolg van mijn angst voor de 'boze' wereld en mijn gevoel daar niet goed in te kunnen functioneren.
Ik heb geprobeerd mij terug te trekken in afstandelijk, onaangedaan schouwen zoals ik dat interprteerde vanuit mijn studie van de oosterse mystiek.
Pas in de psychotherapie is mij duidelijk geworden dat dat gevoel van er buiten te staan er al eerder was, en waarschijnlijk het gevols van traumatische ervaringen uit de vroege kindertijd. Daarom dat ik zo aangetrokken werd tot deze doctrines.

Als nu de fixatie doorzien, verwerkt en opgelost wordt - of zoals een forumlid het graffiti-achtig uitdrukt: je gedealed hebt met je mindfuck (go and fuck your own mind, dude!) - raak je als het ware gedeblokkeerd, heb je meer keuze-vrijheid, levensvreugde en cre?er je een andere toekomst voor jezelf.
Je slachtoffer-zijn is dan voorbij!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Er zijn wel fixaties die je geblokkeerd houden en daardoor je vrijheid beperken.
Zelf heb ik vele jaren gevangen gezeten in een narcistische fixatie als gevolg van mijn angst voor de 'boze' wereld en mijn gevoel daar niet goed in te kunnen functioneren.
Ik heb geprobeerd mij terug te trekken in afstandelijk, onaangedaan schouwen zoals ik dat interprteerde vanuit mijn studie van de oosterse mystiek.
Pas in de psychotherapie is mij duidelijk geworden dat dat gevoel van er buiten te staan er al eerder was, en waarschijnlijk het gevols van traumatische ervaringen uit de vroege kindertijd. Daarom dat ik zo aangetrokken werd tot deze doctrines.

Als nu de fixatie doorzien, verwerkt en opgelost wordt - of zoals een forumlid het graffiti-achtig uitdrukt: je gedealed hebt met je mindfuck (go and fuck your own mind, dude!) - raak je als het ware gedeblokkeerd, heb je meer keuze-vrijheid, levensvreugde en cre?er je een andere toekomst voor jezelf.
Je slachtoffer-zijn is dan voorbij!

Ik ben het niet met je oneens en godzijdank zijn er vormen van psychotherapie die aanslaan en daarmee hun nut hebben.

Maar met je verhaal bevestig je toch dat fixatie een vorm is van zoeken naar houvast die er niet is (en die ook nog eens weinig functioneel is)?

De vraag ging er om of je slachtoffer bent (dus dat het je allemaal overkomen is) of dat je de schepper bent (en dus het zelf allemaal in scene hebt gezet / gecreeerd hebt).
Hoezo is je slachtoffer-zijn nu voorbij?
Beweer je daarmee dat het je allemaal overkomen is?

Volgens mij is het pas echt voorbij als je niet meer denkt
in termen van slachtoffer-zijn of schepper-zijn.

[Mara]

Nogal wiedes dat het je overkomen is!
Als je vader je als klein kind misbruikt of je zonder reden bont en blauw slaat, overkomt je dat.
Je kan natuurlijk allerlei verklaringen gaan bedenken zoals "karma".
En dat gebeurd ook.
Je hebt dan zogezegd in je vorig leven een moord gepleegd of zelf mensen mishandeld of misbruikt enz. ...
"Het leven overkomt me", is het gevoel dat de meeste mensen - denk ik - hebben.
Maar het leven kan zulk een afzichtelijk lijden veroorzaken dat gevoelige mensen daar allerlei verklaringen gaan voor bedenken.
Voor Schopenhauer was de levenswil een blinde kracht die paradoxaal ook de gevoeligheden geschapen heeft die ons zo doen lijden.
Het leven doet dus zichzelf lijden!

Verder wil ik opmerken dat als bepaalde, zeer pijnlijke trauma's je bespaard gebleven zijn, je niet in een positie bent om te oordelen over mensen die dit wel overkomen is.
Dat is namelijk de arrogantie van de onwetendheid!

Daarom dat ik zeg dat wie het lijden niet kent het leven niet kent.

Door het lijden, waar jezelf doorgegaan bent en dat je kunnen plaatsen hebt, kun je ook begrip hebben voor het lijden van anderen.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

De vraag was, ben je slachtoffer of schepper.
Mijn antwoord: geen van beide.
Beide 'posities' zouden mijn rol in dat wat IS schromelijk overdrijven.

Over mindfucks gesproken ...
... de vraag op zich is al aan de mind ontsproten.

Net zo min als ik het verleden gemaakt heb, maak ik de toekomst.
Ik ben onderdeel van dat wat gebeurt
en dat wat gebeurt, gebeurt niet zonder mij.
Fixatie op welke rol dan ook is onzinnig
en een zoeken naar houvast die er niet is.

Dat hangt allemaal maar net af van uit welke positie e.e.a. benaderd. Jij lijkt mij e.e.a. vooral te benaderen vanuit de positie van de jas, daar bedoel ik mee het maaksel ipv uit de positie van de kleermaker, de schepper van de jas.

De schepper van de jas is geen slachtoffer, kan dat m.i. ook niet zijn, van zijn/haar eigen scheppels, zo lijkt mij.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Dat hangt allemaal maar net af van uit welke positie e.e.a. benaderd. Jij lijkt mij e.e.a. vooral te benaderen vanuit de positie van de jas, daar bedoel ik mee het maaksel ipv uit de positie van de kleermaker, de schepper van de jas.

De schepper van de jas is geen slachtoffer, kan dat m.i. ook niet zijn, van zijn/haar eigen scheppels, zo lijkt mij.

Interessante vergelijking.
Ik begrijp dat je je zelf graag als schepper ziet?

Maar de kleermaker is toch niet autonoom in zijn scheppen?
Hij is afhankelijk van de beschikbare stof, draad en naald, schaar en naaimachine.

Er zijn mogelijkheden en beperkingen,
daarbinnen speelt de dynamiek van het leven zich af.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Interessante vergelijking.
Ik begrijp dat je je zelf graag als schepper ziet?

Maar de kleermaker is toch niet autonoom in zijn scheppen?
Hij is afhankelijk van de beschikbare stof, draad en naald, schaar en naaimachine.

Er zijn mogelijkheden en beperkingen,
daarbinnen speelt de dynamiek van het leven zich af.

Rob ik zie mezelf niet als schepper, het is geen aangenomen rol, ik ervaar mezelf als schepper een ingeboren en natuurlijk gegeven een klein en subtiel verschilletje m.i.

Dat gehad hebbende, jij geeft er kennelijk voorkeur aan eerst uit te gaan van beperking en dan uit van mogelijkheden binnen die beperking. Mijn blik gaat iets ruimer dan dat. Ik ga niet uit van beperking, ik ga uit van een oneindig aantal mogelijkheden met de nadruk op oneindigheid waarin alles kan gebeuren, ervaren wordt/kan worden ect.

Daar uit voortvloeiende is beperking iets wat de schepper zelf schept of geschapen heeft. M.i. is slachtofferschap zo'n zelfbeperkend gegeven.

Wanneer ik er vanuit ga dat het materiaal waar ik mee werk de omstandigheden zijn waar ik mezelf in gebracht hebt ( ik ga dan uit van bewustzijn waarbij de kleermaker zelf zijn materiaal uitgezocht heeft en niet dat het materiaal hem/haar zomaar overkomt wat op zich ook geen bezwaar is). Dan kan het gebeuren dat deze materialen mij om de een of andere reden kunnen frusteren. Ik zou mezelf nu natuurlijk best slachtoffer kunnen gaan voelen van het feit dat ik materiaal aangeschaft heb dat mij frustreert en kan ook zijn dat ik het als een uitdaging zie om met die materialen te werken.

Het punt waar het om draait is dat de schepper slachtofferschap kan scheppen maar hij/zij zou evengoed een andere keuze kan maken bv een uitdaging , mbt bewustwording, kunnen zien in de omstandigheden

Om nu even terug te komen op wat je eerder schreef:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

De vraag was, ben je slachtoffer of schepper.
Mijn antwoord: geen van beide.
Beide 'posities' zouden mijn rol in dat wat IS schromelijk overdrijven.

Over mindfucks gesproken ...
... de vraag op zich is al aan de mind ontsproten.

Net zo min als ik het verleden gemaakt heb, maak ik de toekomst.
Ik ben onderdeel van dat wat gebeurt
en dat wat gebeurt, gebeurt niet zonder mij.
Fixatie op welke rol dan ook is onzinnig
en een zoeken naar houvast die er niet is.

Ik vind dat jij je eigen rol als (bewust) wezen schromelijk onderschat. Je zegt feitelijk met je schrijven dat jij als mens geen enkele invloed uitoefend of zou kunnen uitoefenen op jezelf middels je handelen/denkwijze, iets wat mij volstrekte flauwekul lijkt te zijn binnen dat wat is wat het ook is aangezien je daden/denkwijze invloed hebben/heeft wat die daden/denkwijze ook zijn/is of hoe die uiteindelijk uitwerken.