Soefisme

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

mooie woorden staan (voor mij) in bericht 2.
ze ontlokten vanmorgen na goede vrijdag en stille zaterdag een vervolg.
geen wedstrijd ;)
wel (innerlijke) strijd hier...
hoe dicht verdriet en vreugde bij elkaar kunnen liggen en elkaar dwarsbomen om te winnen van elkaar.
kweetNiet(s)

(ik ga maar weer verder met waar ik gebleven ben...stofzuigen van de werkkamer.)

Het leek mij wel een passend gedicht zo met de paas. Jezus deed sterven voor de mensheid. Je hoeft niet christelijk te zijn om de symboliek te begrijpen die in de lijdensweg verborgen zit.

[glans]

ok

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

tsja, een uurtje korter slapen hakt er bij sommige ouwe luitjes gelijk in.

slaap lekker

Is jezus nu een uur eerder of later opgestaan?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Sterven is zeker mooi. Des te meer een mens zijn ego leert kennen, des te meer zal hij sterven. Het soefisme geeft handvatten om te sterven. Kon een mens maar voor een minuut zijn ego verliezen en hij zou begrijpen wat ik bedoel.

Volgens mij heeft ieder mens momenten waarin ze, zoals je hier noemt, hun ego verliezen. Er zijn de momenten waarin men geraakt wordt door iets. Door de glimlach van een kind, door een vogel die ineens uit het niets het oog vangt, en er geen tijd meer is om gedachten erover te vormen. In zulke momenten is men simpelweg aanwezig, en het ego sterft voor heel even..
Zonder die momenten zou volgens mij iedereen gek worden. Alleen omdat er zulke momenten beleefd worden bestaat volgens mij de mensheid.

Kan je je voorstellen hoe het zal kunnen zijn als die momenten van aanwezigheid voortdurend zouden duren? ..
Bij mij duren ze niet lang, maar lang genoeg om, zoals je hier boven noemt, het 'sterven' te begrijpen, en daardoor leeft bij mij de bereidheid om daar in op te gaan..

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Er zijn de momenten waarin men geraakt wordt door iets. Door de glimlach van een kind, door een vogel die ineens uit het niets het oog vangt, en er geen tijd meer is om gedachten erover te vormen. In zulke momenten is men simpelweg aanwezig, en het ego sterft voor heel even..

Ik dacht dat juist ego met geraaktheid te maken had?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik dacht dat juist ego met geraaktheid te maken had?

Ik begrijp je niet goed Hans. Is je opmerking nu oprecht, en zoek je een aanleiding tot een gesprek, of is je opmerking half serieus?
Is je doel om dit te schrijven om iets te benadrukken wat in mijn tekst volgens jou rammelt, of is het echt een vraag waarbij je een serieuze antwoord wilt krijgen?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Is jezus nu een uur eerder of later opgestaan?

Je vraagt er haast om, sorry weet dat dit niet de moppentrommel is.

https://www.facebook.com/photo.php?f...type=1&theater

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Volgens mij heeft ieder mens momenten waarin ze, zoals je hier noemt, hun ego verliezen. Er zijn de momenten waarin men geraakt wordt door iets. Door de glimlach van een kind, door een vogel die ineens uit het niets het oog vangt, en er geen tijd meer is om gedachten erover te vormen. In zulke momenten is men simpelweg aanwezig, en het ego sterft voor heel even..
Zonder die momenten zou volgens mij iedereen gek worden. Alleen omdat er zulke momenten beleefd worden bestaat volgens mij de mensheid.

Kan je je voorstellen hoe het zal kunnen zijn als die momenten van aanwezigheid voortdurend zouden duren? ..
Bij mij duren ze niet lang, maar lang genoeg om, zoals je hier boven noemt, het 'sterven' te begrijpen, en daardoor leeft bij mij de bereidheid om daar in op te gaan..

Als ik getroffen word door de glimlach van een kind, dan raakt dat juist mijn ego. Het is "ik" die daar blij van word...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Als ik getroffen word door de glimlach van een kind, dan raakt dat juist mijn ego. Het is "ik" die daar blij van word...

Als ik getroffen word door iets, verkeer ik voor heel even in de aanwezigheid, en mijn ego gaat daar helemaal in op. Het voelt voor mij als sterven, zoals in de tekst bedoeld was.
Ik had het niet over blijheid, maar over in het moment op gaan. Aanwezigheid!
Het is mogelijk dat ik niet goed in woorden uitdruk wat ik beleef.. maar goed, niet iedereen is een dichter/schrijver..

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Als ik getroffen word door de glimlach van een kind, dan raakt dat juist mijn ego. Het is "ik" die daar blij van word...

De glimlach van een kind, was dat niet een lied van Willy Alberti?