Innerlijke vrede

[Cynthia]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

In feite zeggen we hetzelfde, Ulla. De mens is niets anders dan een dier wat primair reageert en wat we met ons denken (beleefdheid) maskeren. En zo maskeren we ook ons ware zelf.

Ons wezen van naturen leeg en stil!

Dan komt het denken!

Die bedenkt dat het niet opgegeten wilt worden.

Als de mens niet kon denken, liet hij zich opeten
en zoiets als beleefdheid zou niet bestaan.

Wat is cognitieve capaciteit?
Sterft het met de dood?

[Cynthia]

Oorspronkelijk geplaatst door Lily

Het kweken van goedheid is als het planten van bloemen of bomen die het onkruid vanzelf verstikken.[/INDENT]

Hoi lily,

Mooi draadje!
Ik lees op dit moment ook een boek van, Hazrat Inayat Khan!!
Titel: In een Oosterse rozentuin
Ik ben nog niet zo ver, maar wat ik tot nu toe heb gelezen, vind ik het prachtig!
Een boek vol, "LIEF"
Ik herken heel veel in de teksten, soms voelt het, als thuis komen!
Het is mijn eerste boek over het soefisme.
Ben jij er bekent mee?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Jij schrijft " wat we met ons denken (beleefdheid)maskeren."

De mens is een tempel!
Ons wezen van naturen leeg en stil!

Dan komt het denken!

Die bedenkt dat het niet opgegeten wilt worden.
De mens verweert zich zelf omdat hij/zij bang is voor de dood!

Als de mens niet kon denken liet hij zich opeten en zoiets als beleefdheid zou niet bestaan.

Kan je hier uit concluderen;

* dieren beschikken over cognitieve capaciteiten
* cognitieve capaciteiten kunnen bestaan zonder taal.
* Denken is cognitieve capaciteit en niet per definitie beleefd.
* Instinct komt voort uit cognitieve capaciteit?

Wat is cognitieve capaciteit?
Sterft het met de dood? (Ik denk van wel!)

Cynthia, over wat dieren beleven weet ik niet veel. Ik denk ook wel dat ze cognitieve capaciteiten hebben. Op een ander niveau dan wij. Maar wat is mijn denken waard? Niets.

Ik kan alleen maar naar mijzelf kijken en mijn eigen aard doorgronden. Waarna ik constateer dat deze niet verschilt van andere mensen als ik weet te ontsnappen aan mijn denken. Als ik ontsnap aan mijn denken betreed ik de ongeziene wereld waar ik anderen ontmoet. En dat ontsnappen verloopt via Liefde.

In de ongeziene wereld zijn begrippen zoals 'tijd' of 'dood' domweg niet aan de orde. Dat zijn begrippen die uit mijn denken voortkomen. En mijn denken is nooit ver weg.

En de verhouding in hoe dieren dat beleven, dat weet ik gewoon niet. Dieren denken ook niet, dus wie weet zijn ze voortdurend in de ongeziene wereld. Maar iets in mij zegt mij dat het zo simpel niet ligt. Voelt mijn hond Liefde voor mij of vindt hij mij zo aardig omdat ik hem aandacht geef? Ik zou het niet weten.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Hoi lily,

Mooi draadje!
Ik lees op dit moment ook een boek van, Hazrat Inayat Khan!!
Titel: In een Oosterse rozentuin
Ik ben nog niet zo ver, maar wat ik tot nu toe heb gelezen, vind ik het prachtig!
Een boek vol, over "Mijn LIEF"
Ik herken heel veel in de teksten, soms voelt het, als thuis komen!
Het is mijn eerste boek over het soefisme.
Ben jij er bekent mee?

Goede lectuur, Cynthia. Hazrat Inayat Khan leefde het innerlijke leven. Zijn boodschap is niet moeilijk: vindt de weg naar je hart.

[Cynthia]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ik kan alleen maar naar mijzelf kijken en mijn eigen aard doorgronden. Waarna ik constateer dat deze niet verschilt van andere mensen als ik weet te ontsnappen aan mijn denken. En dat ontsnappen verloopt via Liefde.

In de ongeziene wereld zijn begrippen zoals 'tijd' of 'dood' domweg niet aan de orde. Dat zijn begrippen die uit mijn denken voortkomen. En mijn denken is nooit ver weg.

[Lily]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Hoi lily wat een mooi draadje
Ik lees op dit moment ook een boek van Hazrat Inayat Khan

Toen ik het stukje las dacht ik, die visie zou hier op dit forum wel passen.
Ik stel me nu vragen rond de nonduale visie. Ok ik ben me bewust dat het een illusie is mezelf te zien als een ik en het andere als een jij. Ik begrijp wel dat die visie van advaita een nieuw perspectief opent. Maar ik ervaar nu twijfel in het heil ervan. Het maakt niets uit. Ik merk bij mezelf geen verschil. Ik ervaar alleen geen verdriet of zo maar wat ik wel ervaar is dat ik mijn boosheid gewoon meer uit. Zo van het maakt niets uit, hup hup hup, ik kwets geen kat, dan mezelf....
Het gaat misschien de situatie nog verergeren.
Dus heb ik misschien onbewust teruggegrepen.

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Titel: In een Oosterse rozentuin
Ik ben nog niet zo ver, maar wat ik tot nu toe heb gelezen, vind ik het prachtig!

Ben jij er bekent mee?

Met een Westerse rozentuin ben ik bekend, ik heb net de rozen gesnoeid.

[Cynthia]

Oorspronkelijk geplaatst door Lily

Toen ik het stukje las dacht ik, die visie zou hier op dit forum wel passen.
Ik stel me nu vragen rond de nonduale visie. Ok ik ben me bewust dat het een illusie is mezelf te zien als een ik en het andere als een jij. Ik begrijp wel dat die visie van advaita een nieuw perspectief opent. Maar ik ervaar nu twijfel in het heil ervan. Het maakt niets uit. Ik merk bij mezelf geen verschil. Ik ervaar alleen geen verdriet of zo maar wat ik wel ervaar is dat ik mijn boosheid gewoon meer uit. Zo van het maakt niets uit, hup hup hup, ik kwets geen kat, dan mezelf....
Het gaat misschien de situatie nog verergeren.
Dus heb ik misschien onbewust teruggegrepen.

Met een Westerse rozentuin ben ik bekend, ik heb net de rozen gesnoeid.

Heil!
Ik vind dat in Liefde!

[Lily]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat je hier zegt strookt niet met dat dieren hun wreedheid bevredigen. Zolang er geen gedachten aan te pas komen is er niets anders dan leven volgens je natuurlijke gedrag. Katten reageren volgens hun aangeboren jachtinstinct en maken daarbij geen verschil tussen een muis of een geschikt speeltje. Wreedheid is daarnaast ook een waardebepaling.

Dierlijk en natuurlijk gedrag verklaren vanuit menselijke maatstaven gaat zelden samen.

Wat je zegt over mensen klopt. Let maar eens op jezelf wat er gebeurt als je oerinstincten worden aangesproken en je alle vormen van aangeleerde beleefdheid en het denken weglaat. Mensen vallen onder primaten, ook een soort van zoogdier. Niemand die dat blijkbaar graag hoort.

Ulla, jij hoort graag dat mensen onder de primaten vallen en niet graag dat dieren wreed zijn. De vraag is waarom je dat niet wil erkennen?
Dieren zijn echt heel erg wreed.

[Lily]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Heil! Ik vind dat in Liefde!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Lily

Ulla, jij hoort graag dat mensen onder de primaten vallen en niet graag dat dieren wreed zijn. De vraag is waarom je dat niet wil erkennen?
Dieren zijn echt heel erg wreed.

Omdat ik daarvoor te nuchter ben en daarom jouw beleving van wreedheid niet deel. En ik wel de natuurlijkheid en de realiteit van de natuur zie. Op zich ook geschapen en betrekkelijk levend vanuit aangeboren instincten. Ik geloof jouw gedachten over wreedheid daarom niet.

Het woordje herkennen wat je gebruikt geeft ook aan dat het gelooft moet worden. Wreed is/voelt hooguit wat ik voel. Alles wat we geloven is eigen persoonlijke schepping. Maar geen absolute waarheid. Ik geloof ook niet meer dat mensen echt wreed zijn maar dat ze niet anders kunnen als ze zo overkomen.

Gevangen in hun eigen gedachten, die ze wreed doen overkomen.