Hemel en aarde verbinden

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

sluit het ene het andere uit? Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.

En waar is dan het ik, en waar is dan God? Zijn het nog twee tegengestelde polen of zijn ze één geworden?

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En waar is dan het ik, en waar is dan God? Zijn het nog twee tegengestelde polen of zijn ze één geworden?

Dat moet ieder voor zich uitmaken. Moet er een god zijn?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Dat moet ieder voor zich uitmaken. Moet er een god zijn?

Indien we spreken over het verenigen van hemel en aarde spreken we over het verenigen van het scheppend beginsel en het geschapene in onszelf. Of we dan over God of iets anders spreken; what 's in a name?

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

what 's in a name?

zeer veel.

[Looro]

Laat ik je vooreerst een hartelijk welkom heten en je alle goeds toewensen van het deelnemen aan dit forum.

Oorspronkelijk geplaatst door TB

? sluit het ene het andere uit? ?
Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.

Spreken over tweeheid is niet mogelijk zonder ook de eenheid in gedachten te hebben.
De tweeheid is het ene van het Ene en het andere is het andere van het Ene. Daarom komt de twee ook na de een en is niet aan de Een vooraf.
Wat het Ene is kunnen wij niet bevatten omdat wijzelf een tweeheid zijn: een lichaam en een ziel, materie en geest.
In je voorbeeld van de ademhaling is het inademen en uitademen een ontwikkeling van het lichaam. Ademhaling is geen eenheid maar is met het lichaam gedeeld in een tweeheid.

Sluit het ene het andere uit?
Er is iets vreemds aan de hand met het ik. Door het vaststellen van de tweeheid en door deze te kunnen benoemen, lijkt het alsof ik het ene zowel als het andere zelf kan ontwikkelen. Dat ik door onderzoek van de tweeheid de sleutels van het leven in handen krijg en 'zelf' voor ontwikkeling kan zorgen.
Het ik sluit het ene van het andere niet uit, het maakt er een scheiding tussen: het ene is leven en het andere is dood.
Door zich te scheiden van het andere is de eenheid verloren gegaan en zoekt het ik waardering voor zichzelf.
Looro

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

...
Sluit het ene het andere uit?
Er is iets vreemds aan de hand met het ik. Door het vaststellen van de tweeheid en door deze te kunnen benoemen, lijkt het alsof ik het ene zowel als het andere zelf kan ontwikkelen. Dat ik door onderzoek van de tweeheid de sleutels van het leven in handen krijg en 'zelf' voor ontwikkeling kan zorgen.
Het ik sluit het ene van het andere niet uit, het maakt er een scheiding tussen: het ene is leven en het andere is dood.
Door zich te scheiden van het andere is de eenheid verloren gegaan en zoekt het ik waardering voor zichzelf.

Wanneer ik met dit inzicht de draad weer opneem met het 'gedegen zelfonderzoek' dan is het voor mij mogelijk vast te stellen dat niet de categorieën van het ik-zijn (wie, wat, waar, waarom,... van mijn ik-zijn) het onderwerp van onderzoek zijn, maar het onderliggende verband van de tweeheid en het Ene.
Het is eenvoudig vast te stellen dat er geen afgescheidenheid is, minder eenvoudig is het onderliggende verband te zien en te herstellen tussen de tweeheid en het Ene.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wanneer ik met dit inzicht de draad weer opneem met het 'gedegen zelfonderzoek' dan is het voor mij mogelijk vast te stellen dat niet de categorieën van het ik-zijn (wie, wat, waar, waarom,... van mijn ik-zijn) het onderwerp van onderzoek zijn, maar het onderliggende verband van de tweeheid en het Ene.
Het is eenvoudig vast te stellen dat er geen afgescheidenheid is, minder eenvoudig is het onderliggende verband te zien en te herstellen tussen de tweeheid en het Ene.
Looro

Om het onderling verband te zien en te kennen,om het te kunnen herstellen zul je toch terug moeten naar het ogenblik van de verbreking van dat verband.
Leeft de dierenwereld in afscheiding, neen, voor hen is alles één en zoals het moet.
De breuk is, ook volgens de bijbel,gekomen op het ogenblik dat de menskinderen tot verstand gekomen waren om het onderscheid tussen goed en kwaad te zien. Vanaf daar moet je jouw afscheiding zoeken en dan ook de herstelling ervan.
Een andere vraag dringt zich dan ook op; is die afscheiding misschien op een zeker ogenblik nodig geweest om de mensheid toe te staan om tot volle bloei te komen en is die afscheiding dan ook alleen maar een onsterfelijk kwaad?

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

In je voorbeeld van de ademhaling is het inademen en uitademen een ontwikkeling van het lichaam. Ademhaling is geen eenheid maar is met het lichaam gedeeld in een tweeheid

Het gaat em niet over de ademhaling an sich maar over de staat van het lichaam in het water.

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Leeft de dierenwereld in afscheiding, neen, voor hen is alles één en zoals het moet.

Hoe zie je dit dan? Ik zie dezelfde afscheiding in de dierenwereld. Wij zijn namelijk ook dieren.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Hoe zie je dit dan? Ik zie dezelfde afscheiding in de dierenwereld. Wij zijn namelijk ook dieren.

Inderdaad, maar bewuste dieren en dat maakt het verschil. In de dierenwereld zal de afscheiding er ook wel zijn maar wordt die niet als zodanig ervaren. Vanaf wanneer was de mens zich bewust van de afscheiding? Vanaf het besef van goed en kwaad, van voordeel en nadeel, van persoonlijkheid, die bewust domineerde...