Valt er nou wel iets, of niets te doen ?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ik zou zeggen laat je nakijken en kap eens met voortdurend alles uit hun context te halen en naar believen een eigen invulling aan te geven.

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Nogmaals, laat je nakijken. Wordt dringend tijd, als je het mij vraagt.

Als men in de irritatie van de discussie zulke woorden uitspreekt (zoals jij dat naar Renoir gedaan hebt) en de ander (Renoir) aan het einde van de discussie zijn excuses aanbied, met welke reden dan ook, lijkt het mij vanzelfsprekend dat jij ook bij stil staat bij de woorden hier boven.

Als jullie elkaar zo openbaar benaderen, lijkt het me noodzakelijk dat jullie er achteraf ook blijk van geven bewust te (willen) zijn van jullie ''blinde vlekken'' die jullie tijdens de discussie hebben laten zien.
Als die bereidheid er niet is, dan is dit geen zelfkennisforum, maar gewoon een plek waaraan wij als verslaafden onze tijd verdoen.
Volgens mij lieten jij en Renoir veel kanten van jezelf zien waarin jullie nog in conflict zijn met jezelf en met de ander.

Sta jij er voor open om mijn indruk te lezen?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Renoir, sinds ik op dit forum ben, heb ik de indruk dat er geen gelijkwaardige wisselwerking is tussen ons. Het komt op mij over dat jij open staat om me te stimuleren, en om dat wat jij 'Zelf' noemt te vinden. Ik meen van jouw kant geen gelijkwaardige houding naar mij toe te voelen, daaraan heb ik ook mee gewerkt door me ongelijkwaardig op te stellen.

Hierbij een poging van mijn kant om dat recht te zetten!!

Ik heb de discussie die je net gevoerd hebt met Naadje gevolgd. Het komt op mij over dat, zoals jij en Naadje jullie je gedurende het gesprek hebben gedragen, getuigt van gebrek aan zelfkennis, vooral in de manier van be?indigen.

Renoir, ben jij je er bewust van waarom jij de discussie met Naadje aan ging?
Waaraan ergerde jij je aan het gedrag van Naadje, en wat heeft dat over jou te zeggen?

Een discussie is volgens mij alleen vruchtbaar als jij je jezelf afvraagt wat je (on)bewuste intenties zijn, en bereid bent je blinde vlekken te willen zien die schuilgaan achter de ergenis.
Wat zegt volgens jou deze situatie over jouw reactie, en gevoelens. Hoe sta jij er in?

Mihaela

Ik ervaar me zelf lezende als nogal overheersend en weinig ruimte latend voor anderen, en ook nu ben ik doende dat voor je in te vullen terwijl je vast een eigen idee hebt over je indruk van ongelijkwaardigheid.

Laat ik het eens anders doen. Ik vraag jou hierbij om je mening expliciet tot uitdrukking te brengen waar jij ongelijkwaardigheid ziet.

Mihaela, ook hier kan ik wel wat voor je invullen maar hoe had de discussie er qua zelfkennis er naar jouw opvatting uit moeten zien ?

Wat betreft de vragen:

Of ik me bewust ben waarom ik de confrontatie aanging ?
Heb je dat niet gelezen dan ?

Het draadje heb ik genoemd 'Valt er nou wel iets, of niets te doen ? '
De discussie draait om dat gegeven dat er wel/niet iets gedaan kan worden. Op zoek gaan naar wat je bent is wat doen, menen dat dat geen zin heeft omdat 'alles al is zoals het moet zijn' is dat niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Waar dit mij aangaat is dat ik je ervaar als een stoorzender in mijn aanbeveling op zoek te gaan naar wat je bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat ik wel jammer vind is dat je een potentieel gevaar bent anderen van een voorgenomen zoektocht af te houden.

Mij dunkt dat de reden om het aan te gaan en de irritatie toch wel duidelijk is.

Maar goed.. het gaat mij vooral, eigenlijk alleen maar, om de inhoud en niet over de vormvoorschriften. Het gaat er wat mij betreft over dat duidelijk is dat er wat gedaan kan worden, er bewustwording en realisatie mogelijk is.
Of wij daarbij een prachtige dialoog hebben gevoerd boeit me minder.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Een discussie is volgens mij alleen vruchtbaar als jij je jezelf afvraagt wat je (on)bewuste intenties zijn, en bereid bent je blinde vlekken te willen zien die schuilgaan achter de ergenis.
Wat zegt volgens jou deze situatie over jouw reactie, en gevoelens. Hoe sta jij er in?

Ik waardeer je inspanning om uit de discussie iets leerzaams te destilleren, maar het heeft mijn indruk dat het toch met de betekenis en eigen invulling wat te verstaan is onder zelfkennis te maken.

Ik heb met zelfkennis voor ogen het ophelderen van het gegeven te menen een identiteit te zijn. Ik vermoed, aan de hand van je vragen, dat jij niet dezelfde insteek hebt. Ik hou me niet meer zo mee bezig met wat je noemt 'bewuste intenties' en 'blinde vlekken', omdat ik de identificatie ermee heb losgelaten.

Ik denk dat zoiets als intentie heeft het 'verbeteren' van je identiteit, de gedachten die je omtrent je bestaan hebt, en aan een bevestiging daarvan wil ik juist helemaal geen aandacht schenken. Anderzijds acht ik het wel van enorm belang om bewust te worden. Ik sta hier dus nogal ambivalent in.

Ik ben me er van bewust vaak nogal smalend te doen over de diverse vormen van zelfkennis die alleen maar het ego ophemelen, interessant of zweverig doen. Het gaat er mij vooral om dat je leert te doorzien dat je niet datgene bent waarvoor je jezelf aanneemt, dat je juist tijd en energie gaat steken in je niet zijn, in het ontmaskeren van jezelf.

Bewustwording kan daarbij zeer dienstig zijn al moet het, in mijn opvatting, niet het doel zijn om daarmee juist het 'ik' gevoel weer te versterken.

Dus je vragen werpen mij terug op een 'ik' dingen die een 'mij' aangaan, zoals 'mijn' ergernis. In mijn betekenis is die ergernis niet van 'mij' begrijp je ? Er is gewoon ergernis, die ik mij niet kan toe-eigenen omdat ik geen 'ik' ben.

Met vragen als wat 'mijn' bewuste c.q. onbewuste intenties zijn krijg ik wat moeite omdat ik een 'ik' mis. Daarvoor moet ik een identificatie aangaan met een 'ik' en dat ziet er zeer gekunsteld uit. Het antwoord is dat vervolgens ook. Vanwege deze vreemde toestand zegt Naadje waarschijnlijk ook dat ik me moet laten nakijken. Ik voel me echter normaal en beschouw degenen die zich identificeren met een 'ik' juist als zijnde vreemd.

Niettemin is een blinde vlek 'blind' dus zul je me moeten inlichten over hetgeen ik kennelijk niet zie. Ook onbewuste intenties hebben het karakter je daarvan niet bewust te zijn, dus de vraag is wat zie je ?

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als men in de irritatie van de discussie zulke woorden uitspreekt (zoals jij dat naar Renoir gedaan hebt) en de ander (Renoir) aan het einde van de discussie zijn excuses aanbied, met welke reden dan ook, lijkt het mij vanzelfsprekend dat jij ook bij stil staat bij de woorden hier boven.

Als jullie elkaar zo openbaar benaderen, lijkt het me noodzakelijk dat jullie er achteraf ook blijk van geven bewust te (willen) zijn van jullie ''blinde vlekken'' die jullie tijdens de discussie hebben laten zien.
Als die bereidheid er niet is, dan is dit geen zelfkennisforum, maar gewoon een plek waaraan wij als verslaafden onze tijd verdoen.
Volgens mij lieten jij en Renoir veel kanten van jezelf zien waarin jullie nog in conflict zijn met jezelf en met de ander.

Sta jij er voor open om mijn indruk te lezen?


Mihaela

Hoi Mihaela,
Om met je laatste vraag te beginnen, zeker sta ik er voor open om jouw indruk te lezen. Je vraagt me om stil te staan bij de woorden van irritatie die ik richting Renoir heb uitgesproken. Ik kan je reactie wel plaatsen, maar eerlijk gezegd is datgene wat jij er uitpikt voor mij nu wel het minst van belang in de hele discussie. Ik ben me zeer wel bewust van mijn woordkeuze, ik weet ook tegen wie ik dat zeg, Renoir en ik schrijven al jaren met elkaar, bij een "nieuwkomer" (zoals jij) , zou ik dat niet gedaan hebben. Dan is het ook nog niet eens (alleen) irritatie wat er speelt, maar meer een manier om te zeggen dat Renoir m.i. weer eens lekker aan het doordraven is, zoals hij soms kan doen en hem daarop te wijzen.

Ik weet niet waar jij onze blinde vlekken meent te zien, dat hoor ik dan nog graag. Wat betreft de bereidheid om tot elkaar te komen en elkaar te begrijpen, daarin vind ik dat we, maar laat ik voor mezelf spreken, me meer dan bereid heb getoond. Ik heb het e.e.a. nog een nagelezen om duidelijk te krijgen waar de mogelijke verwarring was ontstaan, en heb mijn weerzin overwonnen door toch maar weer de moeite te nemen om uitgebreid antwoord te geven op de door Renoir gestelde vraag.

Dit verschafte Renoir de duidelijkheid die hij nodig had, waardoor hij zijn oprechte excuses kon aanbieden, door te kijken naar waar hij de plank had misgeslagen, ik blij was dat ik toch de moeite had genomen om dat te doen, ik zijn excuses heb aanvaard en we de discussie hebben besloten met een en een KiSs. Wat wil een mens nog meer? Als iedere discussie zo zou eindigen, dan zou de wereld er m.i. een stuk gezelliger op worden.

M.a.w. ik begrijp eerlijk gezegd niet wat je (blijkbaar) gestoord heeft aan de discussie.

[Rennie]

De vraag of er iets gedaan kan worden speelt overal.

Ik quote even van het andere forum uit het draadje
'Machielovic - ogenblik-sem: 'verlichting'? Dat wordt toch niks. Dat zullen we zien' .

Ik zie iedere keer weer reikhalzend uit naar het vervolg.

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Nou, Machiel,

IK ben blijkbaar mijn denken (hoewel.."mijn?").
IK kom vooral en sterk opzetten in geval van stress, verzet en angst.
Daartussendoor is er geen IK.


IK houd 't vooralsnog o.a.dan maar op:

Oorspronkelijk geplaatst door Machiel

Ja leuk en aardig allemaal maar met filmpjes van de ervaring van anderen hoe verlicht ook komen we er dus niet he! Het gaat er totaal niet om om meer en meer te weten en te snappen dus ophouden met die onzin en observeren binnen je eigen ervaring.

Je zegt er is alleen soms een ik aanwezig als er denken of stress is, dus je bent soms stress soms verzet en danweer angst? Wordt dit alles werkelijk door een ik ervaren? Of is er alleen die emotie of gedachte? ALLES is onderdeel van EEN bestaan niets uitgezonderd en afgescheiden dus kan er geen afgescheiden ik zijn, nooit, nergens!

Er is dus geen kwestie van een ik die een jou kan overtuigen en het gaat dus niet erom waar jij het maar op houdt dit gaat verdomme om de WAARHEID die heeft niets met meningen te maken! Dus in weze klopt het jij zal nooit verlicht raken!

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Ik volg je helemaal Machiel maar het lijkt om een energetische shift te gaan en niet om iets (met het verstand) te kunnen volgen.
Die energetische shift doet zich volgens mijn verstand enkel maar voor wanneer ALLES EN ALLES daartoe aanzet om te gebeuren.
Volgens mijn verstand kan dat ook gemakkelijk aangetoond worden.

Krijgen we dus dat niemand dat kan doen.
Er is immers geen afgescheiden iemand/ik die iets kan doen waar niet ALLES ertoe aanzet dat z.g. te "doen.". Zeggen dat je zus en zo moet doen om bevrijding te bewerkstelligen is zeggen en veronderstellen dat er afgescheiden "ikken" zijn.

Of niet?

Dat dikgedrukte is dus een zogenaamde vooraf redenering, een achterafconstatering die voortijdig gedaan wordt. Zolang je in de dualiteit zit kan en moet er wat gedaan worden. De constatering achteraf is dat dat niet nodig is geweest. Dat je nooit wat hebt gedaan, dat er geen afscheiding is e.d.. Maar daar ben jij dus helemaal niet en kun je die constatering niet doen.

Dus door zo'n voortijdige zaadlozing wordt er niks gedaan.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Hoi Mihaela,
Om met je laatste vraag te beginnen, zeker sta ik er voor open om jouw indruk te lezen.

M.a.w. ik begrijp eerlijk gezegd niet wat je (blijkbaar) gestoord heeft aan de discussie.

Nu dat ik jouw reactie lees, moet ik eerlijk zeggen dat ik twijfel. Zou ik me er zo in vergist kunnen hebben?

Ik zat net in de tuin, en verwonderde me erover hoe ik in verschillende situaties dingen waarneem en hier mijn vertaling aan geef. Wat is waar, en wat niet? Wat maakt het in mijn beleving anders dan het voor jullie is?

Jullie interactie kwam op mij over als een discussie waarin Renoir zijn ergernis naar jou toe uitte, en jij van jouw kant, oude koeien uit de sloot haalde van Renoir, zoals de ban die hem ooit is opgelegd en de gelijkenis die jij maakte tussen Renoir en Ramon. Voor mij zag het eruit als een machtsspel waar bij jij het manipuleren vakkundig uitvoerde.
Jij haalde werkelijk alles uit de kast waarbij je Renoir op zijn zwakke plekken pakte. Alleen zijn schuldbekentenis kon de rust tussen jullie terugbrengen.

Nu als ik je antwoord lees, heb ik echt geen flauw idee hoe het in werkelijkheid zit, dat moet ik je verbaasd bekennen. Achteraf bekeken kan ik het geheel ook zien als een onschuldig potje stoeien.

Heb heerlijk in de tuin gezeten, en me een tijd lang verwonderd over de onverwachte draaiing; ik glimlachte om mezelf. De wending was gewoon grappig.

Mijn tuin is prachtig trouwens, heb een paar omhulsels van libellen in de tuin bij de vijver gevonden. Naast een omhulsel zit een levensgrote libelle. Ik heb haar zo'n beetje de hele dag bekeken. Ze zit op een blaadje. Ik denk dat ze nog niet volgroeid is (ook al is het een hele grote libelle). Echt mooi!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Maar goed.. het gaat mij vooral, eigenlijk alleen maar, om de inhoud en niet over de vormvoorschriften. Het gaat er wat mij betreft over dat duidelijk is dat er wat gedaan kan worden, er bewustwording en realisatie mogelijk is. Of wij daarbij een prachtige dialoog hebben gevoerd boeit me minder.

Dit is voor mij ook heel belangrijk Renoir, de inhoud, en wat ik er mee kan doen voor wat betreft bewustwording en realisatie. Maar voor mij is de vorm ook belangrijk.

Ik meende in de dialoog tussen jou en Naadje een conflictueuze sfeer waar te nemen,waardoor ik geraakt werd. Dat er wel ruimte voor is, voor mijn beleving en indrukken te geven daarover, vind ik fijn.

Veel van mijn zelfkennis heb ik door onderzoek van conflict in mezelf vergaard.
Ik ben gevoelig voor irritaties die ik meen op te merken bij de andere, en kan me snel door geraakt voelen. Een gevoeligheid die als kwaliteit en als beperking zie.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb met zelfkennis voor ogen het ophelderen van het gegeven te menen een identiteit te zijn. Ik vermoed, aan de hand van je vragen, dat jij niet dezelfde insteek hebt. Ik hou me niet meer zo mee bezig met wat je noemt 'bewuste intenties' en 'blinde vlekken', omdat ik de identificatie ermee heb losgelaten.
Niettemin is een blinde vlek 'blind' dus zul je me moeten inlichten over hetgeen ik kennelijk niet zie. Ook onbewuste intenties hebben het karakter je daarvan niet bewust te zijn, dus de vraag is wat zie je ?

Wat ik meende te zien, is dat jij je ergens aan ergerde, achter je ergernis schuilde je kwetsbaarheid . Wat volgens mij jouw de blinde vlek is, is dat jij met kracht iets bij Nadje wilde veranderen, in plaats van naar jouw eigen geraaktheid te kijken.
Je gebruikte kracht om iets in haar gedrag te veranderen, en daardoor geen oog meer voor je eigen geraaktheid had. Vanzelfsprekend dat er een conflict onstaat, Naadje reageert met dezelfde kracht terug, en begrip en medewerking ontbrak van beide kanten op dat moment. Ik heb het niet over de hele discussie die plaats vond, maar over het begin, want de laatste stuk is gewoon bereidheid om elkaar tegemoet te komen die jullie uit sympathie op brengen. Kan je het ook kracht opmeting noemen, of machtstrijd.

Na het lezen van jullie antwoorden merk ik dat ik begin te twijfelen, aan dat wat ik als ''conflict'' ervoer, maar alsnog wilde ik erop antwoorden, vanuit mijn beleving toen ik het voor het eerst las.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dus je vragen werpen mij terug op een 'ik' dingen die een 'mij' aangaan, zoals 'mijn' ergenis. In mijn betekenis is die ergenis niet van 'mij' begrijp je ? Er is gewoon ergenis, die ik mij niet kan toeeigenen omdat ik geen 'ik' ben.

Je hebt duidelijk jouw richting. Ik begrijp wat je schrijft, en ik meen dat ook waar te nemen met mijn gevoel, en daarvandaan begrijp ik het weer met mijn denken. Er is uiteraard een verschil in benadering, zoals jij dat ook aanhaalt. Voor mijn gevoel streven wij hetzelfde, maar wij definiëren met andere woorden.
Er zijn er bij mij gebieden die ik nog niet subtiel tot uitdrukking kan brengen, en nog vanuit mijn geraaktheid reageer ik, of geef ik uitleg. IK moet zeggen dat het in mijn beleving best snel tot een verandering komt, de laatste tijd.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik ervaar me zelf lezende als nogal overheersend en weinig ruimte latend voor anderen.

Hierin kwam ik mezelf tegen in de wisselwerking die tussen ons ontstond Daar waar jij overheersender was, voelde ik me geïntimideerd en had de neiging om me er voor af te sluiten, hoeveel ik, door de bank genomen, het contact als zeer fijn ervaar.
Wat voor mij belangrijk is, is dat ik dat bij mezelf zag, dat ik me ongelijkwaardig opstelde. Ik merkte dat bij mezelf vanaf het begin, ik koos ervoor om bewust te ervaren/ondergaan,maar aan het begin kon ik nog niet verwoorden of veranderen, en toen ik er klaar voor was, noemde ik dat ook op. Door dat te noemen, merk ik dat het voor mij oplost.

Pril, maar duidelijk aanwezig, als ik me voor mensen open, doe ik dat vanuit mijn beeld die ik over God heb. Waarin ik me vroeger geïntimideerd en klein in verhouding tot God voelde, is er nu een gevoel van gelijkheid aanwezig.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat dikgedrukte is dus een zogenaamde vooraf redenering, een achterafconstatering die voortijdig gedaan wordt. Zolang je in de dualiteit zit kan en moet er wat gedaan worden. De constatering achteraf is dat dat niet nodig is geweest. Dat je nooit wat hebt gedaan, dat er geen afscheiding is e.d.. Maar daar ben jij dus helemaal niet en kun je die constatering niet doen.

De spijker op de kop.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dit is voor mij ook heel belangrijk Renoir, de inhoud, en wat ik er mee kan doen voor wat betreft bewustwording en realisatie. Maar voor mij is de vorm ook belangrijk.

Ik meende in de dialoog tussen jou en Naadje een conflictueuze sfeer waar te nemen,waardoor ik geraakt werd. Dat er wel ruimte voor is, voor mijn beleving en indrukken te geven daarover, vind ik fijn.

Veel van mijn zelfkennis heb ik door onderzoek van conflict in mezelf vergaard.
Ik ben gevoelig voor irritaties die ik meen op te merken bij de andere, en kan me snel door geraakt voelen. Een gevoeligheid die als kwaliteit en als beperking zie.

Wat ik meende te zien, is dat jij je ergens aan ergerde, achter je ergernis schuilde je kwetsbaarheid . Wat volgens mij jouw de blinde vlek is, is dat jij met kracht iets bij Nadje wilde veranderen, in plaats van naar jouw eigen geraaktheid te kijken.
Je gebruikte kracht om iets in haar gedrag te veranderen, en daardoor geen oog meer voor je eigen geraaktheid had. Vanzelfsprekend dat er een conflict onstaat, Naadje reageert met dezelfde kracht terug, en begrip en medewerking ontbrak van beide kanten op dat moment. Ik heb het niet over de hele discussie die plaats vond, maar over het begin, want de laatste stuk is gewoon bereidheid om elkaar tegemoet te komen die jullie uit sympathie op brengen. Kan je het ook kracht opmeting noemen, of machtstrijd.

Na het lezen van jullie antwoorden merk ik dat ik begin te twijfelen, aan dat wat ik als ''conflict'' ervoer, maar alsnog wilde ik erop antwoorden, vanuit mijn beleving toen ik het voor het eerst las.

Je hebt duidelijk jouw richting. Ik begrijp wat je schrijft, en ik meen dat ook waar te nemen met mijn gevoel, en daarvandaan begrijp ik het weer met mijn denken. Er is uiteraard een verschil in benadering, zoals jij dat ook aanhaalt. Voor mijn gevoel streven wij hetzelfde, maar wij definiëren met andere woorden.
Er zijn er bij mij gebieden die ik nog niet subtiel tot uitdrukking kan brengen, en nog vanuit mijn geraaktheid reageer ik, of geef ik uitleg. IK moet zeggen dat het in mijn beleving best snel tot een verandering komt, de laatste tijd.

Hierin kwam ik mezelf tegen in de wisselwerking die tussen ons ontstond Daar waar jij overheersender was, voelde ik me geïntimideerd en had de neiging om me er voor af te sluiten, hoeveel ik, door de bank genomen, het contact als zeer fijn ervaar.
Wat voor mij belangrijk is, is dat ik dat bij mezelf zag, dat ik me ongelijkwaardig opstelde. Ik merkte dat bij mezelf vanaf het begin, ik koos ervoor om bewust te ervaren/ondergaan,maar aan het begin kon ik nog niet verwoorden of veranderen, en toen ik er klaar voor was, noemde ik dat ook op. Door dat te noemen, merk ik dat het voor mij oplost.

Pril, maar duidelijk aanwezig, als ik me voor mensen open, doe ik dat vanuit mijn beeld die ik over God heb. Waarin ik me vroeger geïntimideerd en klein in verhouding tot God voelde, is er nu een gevoel van gelijkheid aanwezig.

Dat ik me ergerde is niet bepaald verholen en ook nog eens met het gebruik van woorden als 'vervelend', 'stoorzender' en 'potentieel gevaar' benadrukt. Ik was volledig bewust en bedoeld offensief bezig om daarmee 'n reactie uit te lokken. Op momenten dat er defensief gereageerd wordt heb je namelijk de meeste kans met je identificatie in contact te komen.

Daar waar het steekt daar zit een 'jij', en wanneer het 'ding' niet geprikkeld wordt laat het zich ook niet zien. Al zijn sommigen conflict vermijdend het broeit toch ondershuids door en ten lange leste komt dan vaak sneeky uiteindelijk toch het venijn.

Dat is een bekend zichzelf regulerend mechanisme voor de energieboost die niet omgezet kan worden in actie zodat het nu van binnen gaat vreten. Wanneer je iemand bent, een 'ik' dan kun je je daarvan bewust worden en aangepast gedrag aanleren zodat je jezelf niet schaadt. Makkelijker is het om op zoek te gaan naar dat 'ik' dat kennelijk geschaad kan worden. Als blijkt dat het er niet is zijn er veel meer van dit soort problemen verholpen.

Nu even over op jou, je zegt gevoelig te zijn voor het opmerken van irritatie. Omdat het jouw verhaal is zou ik niet extern op zoek gaan naar een oorzaak. Je moet je eigen verhaal op waarheid controleren. Ik zie gevoeligheid als een vergevorderd stadium van bewustwording, maar zo lang het beperkt is tot je zelf is het zelfmedelijden. Het kleine (je) zelf kan wel met wat minder aandacht uit.

Wat je bij mij ziet aan kwetsbaarheid, zie je bij jezelf, bij mij is het niet. Ik heb hiervoor extra tijd besteed aan het niet zijn van een 'ik' en alleen een 'ik' is kwetsbaar omdat er iets verloren kan gaan van een zorgvuldig opgebouwd zelfbeeld en dat heb ik niet. Wel een zelfbeeld maar niet opgebouwd. Dus wat je ziet ben niet ik, je ziet in mij plaatsvervangend jezelf. De geraaktheid is ingegeven door jouw eigen perceptie, je eigen verhaal hoe het er bij jou zou uitzien als je mij was. Ik voor mij kan je meedelen niet geraakt te zijn.

Het eerste stuk van de discussie werd ingegeven door mijn verhaal van hoe de woorden van Naadje van invloed zouden kunnen zijn op zoekers, in het tweede deel werd duidelijk dat het dat niet betrof.

Sorry, ik wil best meekijken maar zie het niet zo. Ik zie geen krachtmeting of machtstrijd, wat zou er aan macht te winnen zijn voor een niemendal, een niks. Ik begrijp wel dat jij het zo ziet want jij bent een iemand, die nog moet strijden voor het eigen hachje, maar vanuit hier ziet dat er anders uit.

Dat blijkt ook uit het volgende stukje waarin je zegt vanuit je 'geraaktheid' te reageren. Het ding, het ego, is op z'n hoede, het vraagt veel energie om een beeld dat er gevormd is in takt te houden. Het is begrijpelijk dat eenieder krampachtig het beeld wil vasthouden, er is zoveel in geinvesteerd, maar normaal is het niet.

Het laatste stukje is een mooie zelfonderzoek, een erg mooie beeld ook, het hoeft je beeld niet te zijn, het is je realiteit.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Mijn tuin is prachtig trouwens, heb een paar omhulsels van libellen in de tuin bij de vijver gevonden. Naast een omhulsel zit een levensgrote libelle. Ik heb haar zo'n beetje de hele dag bekeken. Ze zit op een blaadje. Ik denk dat ze nog niet volgroeid is (ook al is het een hele grote libelle). Echt mooi!