Hanen gevecht

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Punt is alleen dat als er geen herkenning is mbt hetgeen iemand over een ander beweert, het geen zin heeft om daarover in gesprek te gaan.

Als dat blijkt, dat ik iets zie wat de meerderheid niets mee kan, gaat het vanzelf de openheid meer en meer sluiten. Niets aan te doen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Door 'so what' te zeggen word iets vergoelijkt. Het is niet 'so what', het is simpelweg een aandachtspunt.
Wat is dan het nut van aan zelfkennis en bewustwording te doen, als wij bij ons onbewustheid 'so what' zeggen?

Nee hoor, de bedoeling van die uitspraak is de kramp weghalen.
Maar je ziet die uitstraling heeft die niet voor iedereen hetzelfde.

Daar zit dan ook de crux van heel het leven.

De kramp en het inzien van de kramp.
De kramp zit voor mij in IK.

Maar ook daarvoor geldt niet voor iedereen hetzelfde.

Ik heb er vrede mee maar wens ook in vrede gelaten te worden.
En die vrede kan ik alleen in mijzelf vinden want (andere) mensen laten je nu eenmaal niet in vrede.

Ik laat mijzelf dus in volkomen vrede met hoe en wat ik ben, wat ik denk en wat ik zeg.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Punt is alleen dat als er geen herkenning is mbt hetgeen iemand over een ander beweert, het geen zin heeft om daarover in gesprek te gaan.

Precies. Dan is de vraag of de spiegel juist is nog niet eens van belang. De spiegel wordt pas van belang wanneer hij resoneert in de ander.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Daarom dat ik het aangaf, dat ik me er niet voor hoef te generen, van mijn onbewustheid. Omdat hier iedereen veel onbewustheid laat zien.
maar is uiteraard geen excuus, maar wel een gelijkwaardige omgeving in ieder geval.

De enige die zich geneert voor zijn onbewustheid, ben je zelf. Je hoeft je daar nooit voor te generen. Ook niet in gezelschap van bewuste mensen. Sterker nog, daar wordt ie meestentijds zichtbaar. WiNk

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Nee hoor, de bedoeling van die uitspraak is de kramp weghalen.
Maar je ziet die uitstraling heeft die niet voor iedereen hetzelfde.

Daar zit dan ook de crux van heel het leven.

De kramp en het inzien van de kramp.
De kramp zit voor mij in IK.

Maar ook daarvoor geldt niet voor iedereen hetzelfde.

Ik heb er vrede mee maar wens ook in vrede gelaten te worden.
En die vrede kan ik alleen in mijzelf vinden want (andere) mensen laten je nu eenmaal niet in vrede.

Ik laat mijzelf dus in volkomen vrede met hoe en wat ik ben, wat ik denk en wat ik zeg.

Als jij vrede in jezelf ervaart Sem, kan toch niemand de vrede in jou verstoren.

Ik ervaar jou wel als bereid om het gesprek aan te gaan. Daarin ben jij echt de enige tot nu toe op dit forum, die echt bereidheid heeft getoond (naar mij toe dan), om echt naar dat wat ik schreef te kijken.
Rob heeft wat pogingen gedaan, maar het ontbreekt hem het vermogen om uit zijn rol van 'leraar' te stappen volgens mij.
Het is me heel duidelijk dat mijn frustratie is, dat ik geen ingang vind met de meerderheid hier.
Aandachtspunt voor mij, of tijd om te laten rusten.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Of dat jij altijd de kreet van: er is hier 'niemand' gebruikt, maar vervolgens met hand en tand tegen Frederiki of Renoir of Anja verdedigd, omdat er wel iemand in je is,

"Omdat er wel iemand in je is," is een heel hardnekkige opvatting van die uitspraak dat er 'niemand is' maar zeker niet de mijne.
Op die opvatting loopt 't dan ook altijd stuk.

Maar alleen al het feit dat die opvatting zichzelf op die manier met een onwrikbare hardnekkigheid blijft manifesteren bewijst voor mij op sublieme wijze dat er idd niemand is.

Er is niemand in mij en niemand buiten mij.
Er is nergens iemand.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Ik heb er vrede mee maar wens ook in vrede gelaten te worden.
En die vrede kan ik alleen in mijzelf vinden want (andere) mensen laten je nu eenmaal niet in vrede.

Voor mijn gevoel, de reden dat mensen je tegen blijven spreken is omdat je steeds maar mensen blijft wijzen op, 'wie is er en wie doet het? Niemand!' Wie niets met dat idee kan, zal het idee blijven tegenspreken en daarmee jou als uitdrager van het idee. Maar als je het idee los van jouw persoon ziet, in hoeverre wordt je dan niet in vrede gelaten?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

"Omdat er wel iemand in je is," is een heel hardnekkige opvatting van die uitspraak dat er 'niemand is' maar zeker niet de mijne.
Op die opvatting loopt 't dan ook altijd stuk.

Maar alleen al het feit dat die opvatting zichzelf op die manier met een onwrikbare hardnekkigheid blijft manifesteren bewijst voor mij op sublieme wijze dat er idd niemand is.

Er is niemand in mij en niemand buiten mij.
Er is nergens iemand.

Ik ben het er mee eens dat er niemand is. Daar heb ik er geen moeite mee.
Ik wilde alleen benadrukken de keren dat jij heel duidelijk uit je geraaktheid reageert.

Wat ik belangrijk vind, is de bereidheid om er naar te kijken, naar wat de ander zegt. Niet om gelijk te geven, of ongelijk te geven. Dat doet het niet toe of iemand gelijk heeft of niet. Maar er naar te kijken, en niet direct verweren.
Maar ik kan men niet kwalijk blijven nemen dat ze in mijn ogen alleen maar willen spiegelen, maar niet terug gespiegeld willen worden.
Het is misschien (de meerderheid) niet mijn publiek hier.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

De enige die zich geneert voor zijn onbewustheid, ben je zelf. Je hoeft je daar nooit voor te generen. Ook niet in gezelschap van bewuste mensen. Sterker nog, daar wordt ie meestentijds zichtbaar. WiNk

Het heeft geen nut het gesprek Nadje.
Als je bereid bent om dieper bij jezelf te gaan, en je onbewustheid onder ogen te zien, praten wij weer verder.

[Esradha]

Wie is er nu niet bereid te kijken?