Wat is liefde?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Oneno

Ik kan niet vertellen wat liefde is, maar ik kan het het meest relateren met 'aandacht'. Of het nou je partner, je hobby, of je auto is. Het is altijd 'aandacht' geven aan iets, zelfs de aandacht je aan je woede, verdriet, schaamte en ga zo maar door. Dat wat wij altijd doen en dat wat wij altijd zijn. Liefde is overal en altijd..

Mooi hoor Oneno en dat meen ik. Zeker voor zo'n jongeling. Misschien kun je dan met de hand over je hart strijken en deze oude vrouw haar balorigheid van gisteravond vergeven. Ze bedoelt het niet kwaad, dat moet je maar van me aannemen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Oneno

Basta zand er over!

Mooi zo. Proost!

[Rennie]

Liefde kun je niet opwekken.
Wanneer ik van iemand houd, dan betekend dat niet, vooral niet, dat die ander in mij liefde opwekt, want wezenlijk ben ik de liefde zelf en die wordt niet opgewekt, die is er altijd.

Maar die ander doet mij al die dingen vergeten die ik op mijn ware wezen projecteer. Die ander is het middel en de aanleiding om het egoïstisch standpunt te doen verdwijnen.

Daarmee wordt niet de Liefde opgewekt, maar daardoor komt zij te voorschijn. Zij was er altijd al. De wind brengt niet de zon te voorschijn, hij jaagt alleen de wolken weg; de zon was er al. Dat is iets wat we echt goed moeten onthouden, want we zijn geneigd om dit onmiddellijk weer te vergeten.

Wolter Keers

Dat is frappant, hetzelfde als wat Wolter Keers zegt over Liefde valt te zeggen over Bewustzijn, het egoïstische standpunt zit er tussen, als wolken voor de zon, om Bewustzijn gewaar te kunnen zijn. Vervolgens zijn er wat mogelijkheden, je kunt je egoïstische standpunt onder de loep nemen. verbeteringen aanbrengen in je klein menselijkheid, of je hele klein menselijkheid op de schop nemen en gaan onderzoeken 'wat' je bent (die klein menselijkheid die ben je namelijk helemaal niet).

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Agnes

Renoir....de mogelijkheden zijn er...alleen die brengen pijn mee...en als er iets is waar de mens niet mee geconfronteerd wil worden is het pijn.
Dus blijven ze staan op de grens...en zodra er een ander is die even die pijnprikkel aanraakt wordt er aangevallen.....of er is een vorm van terugtrekking..of de focus leggen op de shit van de ander onder het mom dat dat nodig is voor het eigen onderzoek.

En als je wel het lef hebt dan denk je na afloop: is daar nu al dat gezeur en gezever en al die strijd voor nodig geweest?

Blijkbaar is dat nodig.....

Wat betreft de liefde.......ieder woord wat je erover zegt is één woord teveel

(Zo...weer genoeg geschreven voor een half jaar )

Wordt je maar zo weinig getriggerd?

Natuurlijk Agnes, en ik ben blij dat je het aanhaalt, bewustwording is pijnlijk dus zien we liever niet wat er gaande is en steken we ons hoofd liever in het zand. Ondertussen gaat de pijn, door dat wat je aanricht door gebrek aan bewustzijn, voor anderen onverdroten voort.

Nou gaat het 'weten' wat je bent ook gepaard met pijn, de jarenlange investering in je zelf die met veel pijn, moeite en inspanning is bereikt op de helling zetten, wie doet zoiets ? We vermijden die pijn liever en willen er niet aan denken wat we de wereld en de anderen met onze onbewustheid aandoen. Daarom is het je eerste verantwoording te weten te komen wat je bent, je kunt de wereld niet ongestraft pijn blijven doen. De ellende in de wereld is een afspiegeling van het gros dat er aan trekt en het holt hard de verkeerde kant op. Bewustwording is de remedie.

De wereld is zoveel leefbaarder wanneer we met z'n allen zouden doen wat we moeten doen, bewust worden.

Het is bewonderenswaardig Agnes dat er zijn die de moeite nemen het onuitspreekbare onder woorden te brengen en dat wat het is dicht weten te benaderen.

[Agnes]

Natuurlijk Agnes, en ik ben blij dat je het aanhaalt, bewustwording is pijnlijk dus zien we liever niet wat er gaande is en steken we ons hoofd liever in het zand. Ondertussen gaat de pijn, door dat wat je aanricht door gebrek aan bewustzijn, voor anderen onverdroten voort.

Nou gaat het 'weten' wat je bent ook gepaard met pijn, de jarenlange investering in je zelf die met veel pijn, moeite en inspanning is bereikt op de helling zetten, wie doet zoiets ? We vermijden die pijn liever en willen er niet aan denken wat we de wereld en de anderen met onze onbewustheid aandoen. Daarom is het je eerste verantwoording te weten te komen wat je bent, je kunt de wereld niet ongestraft pijn blijven doen. De ellende in de wereld is een afspiegeling van het gros dat er aan trekt en het holt hard de verkeerde kant op. Bewustwording is de remedie.

De wereld is zoveel leefbaarder wanneer we met z'n allen zouden doen wat we moeten doen, bewust worden.

Renoir...je zou een soort hemel op aarde krijgen als de mens het lef heeft om de hele zooi op de helling te zetten.....dwars door de pijn heen knallen...alle zekerheden foetsie en het gevoel hebben dat je keihard van een klip afgeduwt bent.....kortom...er blijft niets meer van je over.

En dan gaan je ogen open.....ik hoef je verder niks te vertellen..je weet het wel.

Het is bewonderenswaardig Agnes dat er zijn die de moeite nemen het onuitspreekbare onder woorden te brengen en dat wat het is dicht weten te benaderen.

Maar met woorden kom je nooit helemaal tot de essentie..toch?.....kan jij in woorden die onvoorwaardelijke liefde beschrijven die je voelt als de ogen open gaan?.....het is te groot.....

Renoir....ik blijf lezen....en me verbazen :-) ...en als er weer een beetje inspiratie is dan zie je de letters wel weer verschijnen.

[Freerider]

Liefde is in essentie Nergens op gericht.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Glans

Liefde ziet hooguit de ander(en)

In de persoonlijke liefde wel, in de Universele Liefde niet.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Liefde is blind.

Liefde ziet/ervaart/voelt geen zelf of een ander.

Dat is veel wijsheid voor iemand die zegt dat hij nergens van houdt. Volgens mij zit jij ons ook een beetje voor het lapje te houden. (zo af en toe)

Heb ik al verteld dat ik van je hou, Aart?

[Aart]

Liefde is een alles tot 1 brengen.

Een alles vermorzelen tot dat er enkel 1 resteerd.

Dat 1 waar niets mee gedaan kan worden.

Dat 1 wat niet deelbaar is.

Dat 1 wat niet gevoeld, ervaren, gezien, geweten kan worden.

Dat 1 wat er altijd is maar enkel daar is als jij er niet meer.

Niet als ego, niet als egoloos, niet als weten wat je bent, niet als waarnemer of getuige of wat dan ook.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Freerider

Nou stel je me weer wat teleur. Maar dat geeft niets, mijn gevoel van Liefde voor jou blijft. Die staat buiten wat jij denkt, zegt of bent.

Krijg je daar nou geen hoofdpijn van Niets?

Liefde, flikker toch op met die zooi.

Ik heb nog liever platjes.

Wat is dat nou toch die 'mijn gevoel van Liefde voor jou'?

Dat is toch niets anders dan 'ohhh, ik krijg te eten, ik heb je nodig, etc, etc'.

Heb ik het weer gedaan, ik heb je weer teleur gesteld, moet toch niet gekker worden hier in de dierentuin der primaten.