aangekomen, een nieuw begin

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Een mogelijke reden waarom mensen het bestaan van een 'ik' ontkennen, is angst, en dat kan zowel angst voor het leven (bepaalde ongewenste ervaringen) zijn als angst voor de dood (een niet (meer) bestaan) of een combinatie van beide. De realiteit van een 'ik' moet dan echter zowel in zichzelf als in alle anderen ontkend worden omdat het anders geen algemeen geldende waarheid is en er dan angst voor de angst kan ontstaan (wat misschien nog erger is). Het zichzelf los-maken van het eigen ik door het bestaan ervan niet als echt of re?el te zien, is wat mij betreft slechts een poging zichzelf te 'verlossen' van wat het leven/de dood aan 'drama' veroorzaakt (heeft) in het eigen bewustzijn, het eigen ik. Ontkenning leidt echter niet tot verlossing, zelfs integendeel!

Het gaat dan ook niet om ontkenning, maar om onderzoeken.

Het eerste wat onderzocht kan worden is de motieven om te onderzoeken. Als er al een beeld is van wat het onderzoek zou moeten opleveren is er geen sprake van onderzoek. Als we b.v. 'verlossing' zoeken, dan kunnen we naar keuze uitkomen op een idee dat het best aansluit bij de behoefte aan verlossing. Dat is geen onderzoek, maar bevestiging zoeken. Ook de bevestiging (in plaats van de ontkenning) van (het bestaan van) een 'ik' kan tot een ervaring van verlossing leiden. Zelfde laken een pak. Ontkenning noch bevestiging leiden tot verlossing, zelfs integendeel!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het gaat dan ook niet om ontkenning, maar om onderzoeken.

Het eerste wat onderzocht kan worden is de motieven om te onderzoeken. Als er al een beeld is van wat het onderzoek zou moeten opleveren is er geen sprake van onderzoek. Als we b.v. 'verlossing' zoeken, dan kunnen we naar keuze uitkomen op een idee dat het best aansluit bij de behoefte aan verlossing. Dat is geen onderzoek, maar bevestiging zoeken. Ook de bevestiging (in plaats van de ontkenning) van (het bestaan van) een 'ik' kan tot een ervaring van verlossing leiden. Zelfde laken een pak. Ontkenning noch bevestiging leiden tot verlossing, zelfs integendeel!

Rob de eerste voorwaarde om tot onderzoek over te gaan is de onafhankelijkheid en het aanvaarden van om het even welke ontdekte waarheid; elk onderzoek met voorafbepaalde wensen en voorwaarden is de naam onderzoek niet waard.
En inderdaad als men met zelfonderzoek begint komt men al vlug bij de vraag van de dood en is er wel of niet leven na de dood en dan weet men ook dat indien men van op voorhand slechts één antwoord wil dat het dan geen echt onderzoek is en dan is men inderdaad verplicht om de persoon die het onderzoek doet en haar verlangens te onderzoeken en na te gaan of die persoon onafhankelijk elk antwoord zou en zal kunnen aanvaarden...
Ik heb al de fasen van dat onderzoek, lang geleden doorlopen en ik ben niet zinnens het elke keer opnieuw te doen wanneer de vraag door derden zich opnieuw stelt.

Mijn conclusie is dat de dood slechts een overgang is en dat het leven blijft. Of Marie blijft heb ik hierboven al in geuren en kleuren uitgelegd.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mooie en verhelderende uitleg, Tine, die mij alleen, nog maar eens bewijst dat ze niet opgaat voor mij. Ik ontken niet dat als ik morgen de boodschap zou krijgen dat ik niet lang meer te leven zou hebben dat dat toch een schok zou zijn maar ik blijf erbij dat de dood voor mij geen taboe is en niet als een afschrikking wordt gezien. De vraag of Marie na de dood blijft bestaan of niet/en of Marie dan volledig zou verdwijnen of niet stelt zich voor mij niet meer omdat ik de dood enkel ervaar als een overgang. Of Marie na de dood zal blijven bestaan als een onafhankelijk deel weet ik niet; Marie kan heel goed verenigd worden met vele andere onderdelen van een groter geheel waaruit zij vroeger, misschien door geboorte, gesplitst is geworden zowel dat Marie zich in volgende levens verder kan opsplitsen...
Ik zie het eerder als een zekerheid dat op een zekere dag Marie of het diepere zijn dat in dit leven leeft als Marie opgelost zal geraken in een groter geheel, welk groter geheel op zijn beurt op een zekere dag ook weer opgelost raakt in een nog groter geheel zoals een borrelende soep waar elke bel, eens opgelost weer verdwijnt in het geheel......

Mijn uitleg had ook niets te maken met jou Marie, maar betrof mensen die het 'ik' eerder als een boosdoener beschouwen dan als een zinvol hulpmiddel.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ook mee eens, maar de buitenste laag Marie daar leven we dagelijks mee en daarvan ontkennen we het bestaan meestal niet. De diepere lagen blijven dikwijls, ook voor onszelf, verborgen, we weten over het algemeen wel dat ze bestaan, dat ze er zijn maar wij hebben er geen direct contact mee en beinvloeden hen dan ook niet bewust maar doen het wel onbewust alhoewel het misschien hoofdzakelijk zij zijn die ons bestaan bepalen.

Vandaar ook dat het voor mij, een heugelijk feit was toen ik ontdekte dat een van die diepere lagen mij niet meer vreemd was en is, en dat ik hem al bijna als een fysieke aanwezigheid ervaar, zo dat er een veel grotere wisselwerking tussen ons optreedt, wat het gevoel van zekerheid enorm versterkt en maakt dat ik mij heel wat minder afhankelijk weet van het grillige lot, maar door heb dat ook het grillige lot overwegend door mijzelf wordt bepaald... en het is hier dat ik aangekomen ben en het is vanaf hier dat ik de gevolgen van dat contact verder wil onderzoeken en wil meedelen...

Ik kan dit allemaal heel goed 'volgen'.

Marie, ik zal hier -toch zeker de eerstkomende tijd- niet meer schrijven. Mijn laatste boodschap, speciaal voor jou : vertrouwen in/op de totaliteit van je zijn kan er inderdaad toe leiden dat er bergen worden verzet, dat er zogenaamde 'wonderen' (iets wat niemand voor mogelijk hield) gebeuren, zoals ik vandaag bevestigd heb mogen zien.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

(1) Ik heb al de fasen van dat onderzoek, lang geleden doorlopen en ik ben niet zinnens het elke keer opnieuw te doen wanneer de vraag door derden zich opnieuw stelt.

Mijn conclusie is dat de dood slechts een overgang is en dat het leven blijft. (2) Of Marie blijft heb ik hierboven al in geuren en kleuren uitgelegd.

Het bijzondere van je schrijven is dat je een uitspraak doet (1)
die je met de volgende (2) direct weer teniet doet.

In dat geval moet je niet gek opkijken als er vraagtekens bij uitspraak 1 worden gezet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Mijn uitleg had ook niets te maken met jou Marie, maar betrof mensen die het 'ik' eerder als een boosdoener beschouwen dan als een zinvol hulpmiddel.

Dank je; maar het is soms zinnigs dingen die men weet weer eens op een rijtje te zien staan

Ik kan dit allemaal heel goed 'volgen'.

Marie, ik zal hier -toch zeker de eerstkomende tijd- niet meer schrijven. Mijn laatste boodschap, speciaal voor jou : vertrouwen in/op de totaliteit van je zijn kan er inderdaad toe leiden dat er bergen worden verzet, dat er zogenaamde 'wonderen' (iets wat niemand voor mogelijk hield) gebeuren, zoals ik vandaag bevestigd heb mogen zien.

Vertrek je naar Frankrijk?
Je hoeft niet te antwoorden, hoor, maar bedankt voor de vele uitwisselingen, die ik alles behalve vruchteloos gelezen heb.
Het ga je goed en dat nog vele dromen van jou zich mogen verwezenlijken.
Hopelijk tot later.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het bijzondere van je schrijven is dat je een uitspraak doet (1)
die je met de volgende (2) direct weer teniet doet.

In dat geval moet je niet gek opkijken als er vraagtekens bij uitspraak 1 worden gezet.

Ik zie de tegenstelling niet; ik zeg gewoon in 1 dat ik het onderzoek niet van voren af aan opnieuw ga doen en in 2 geef ik gewoon de conclusies van wat ik vroeger als onderzoek gedaan heb. Of vormt voor jou het feit dat ik in 1 tot een conclusie kwam een tegenspraak?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik weet niet waar je aangekomen bent Marie, maar niet bij de Waarheid (wat toch is waar dit forum over gaat). Die is totaal zonder verhaal, dus ook zonder het verhaal van een scenarioschrijver.

Maar dan, er zijn ook maar heel weinig mensen écht op zoek naar de Waarheid-tegen-elke-prijs.

Ok? laten we dieper op je opmerkingen ingaan en niet beginnen met een wellens nietens spelletje van wie wat weet en wie niet en er dan ook per definitie naast zou zitten...

We kunnen de wereld van op afstand bekijken en dan zien we al die mensenmieren daar maar door elkaar lopen, ieder vastberaden zijn Eigen weg gaande, als nodig de andere ondersteboven lopend en als vogels zonder kop driftig verder graantjes pikkend waar ze graantjes te pakken kunnen krijgen, onbekommerd om al het onheil dat ze rondom hen kweken..., maar wel voortdurend jammerend dat het lot hen toch zo hard getroffen heeft...

En dan kunnen we onszelf voor wijs houdend ons boven heel dat melee plaatsen en proberen om ons Eigen mierenbestaan niet meer als vogels zonder kop, maar bewust en beredeneerd, waar nodig te wijzigen en te leven...

En dan kunnen we ook onszelf voor nog wijzer houdend ons totaal terugtrekken van dat mierengedoe, het als niet ter zake doende van ons afschuiven of gewoon ondergaan totdat de dood ons er vanzelf wel zal van bevrijden..., want wij beschouwen ons al als bevrijd.

De vraag is en blijft, waarom dat mierenbestaan überhaupt nodig is en/of het voldoet om te kunnen antwoorden op de vraag 'wat ben ik' ipv 'wie ben ik', want door antwoord op dat laatste 'wat ben ik' zou heel die mierenkermes in het water vallen want als niet bestaande en/of niet ter zake doende doorzien zijn...

Maar het probleem blijkt dan te zijn dat de meeste mensen niet echt op zoek zijn naar de waarheid-tegen-elke-prijs... en dan stelt zich voor mij het probleem, waarom niet? Waarom verbergt die waarheid-tegen-elke-prijs zich zo halstarrig voor de meeste mieren onder ons?
Wat houdt, op een paar uitzonderingen na, de grote massa, en niet alleen de dwaaste onder hen, ervan om tot het einde de vraag naar de waarheid-tegen-elke-prijs te onderzoeken en te beantwoorden?

Je moet toegeven dat wanneer je met de adepten van die leer praat, ze niet verder komen dan zoek het zelf uit en als je het weet, weet je het en/of je moet niets doen want alles is al ok?; het zijn wij dwazen die alle problemen zelf uitvinden en erdoor in de ban en gevangen raken; maar eens dat ingezien en doorzien valt alles als bij Wonder vanzelf weer op zijn plaats; alles is al goed want alles is, was en zal altijd volmaakt zijn, het zijn dwazen die zich door de tijd laten vangen.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De vraag is en blijft, waarom dat mierenbestaan überhaupt nodig is en/of het voldoet om te kunnen antwoorden op de vraag 'wat ben ik' ipv 'wie ben ik', want door antwoord op dat laatste 'wat ben ik' zou heel die mierenkermes in het water vallen want als niet bestaande en/of niet ter zake doende doorzien zijn...

Alle vragen, dus ook "waarom ... " komen uit de "wie". "Wat" ik ben is geen antwoord.

Maar het probleem blijkt dan te zijn dat de meeste mensen niet echt op zoek zijn naar de waarheid-tegen-elke-prijs... en dan stelt zich voor mij het probleem, waarom niet? Waarom verbergt die waarheid-tegen-elke-prijs zich zo halstarrig voor de meeste mieren onder ons?
Wat houdt, op een paar uitzonderingen na, de grote massa, en niet alleen de dwaaste onder hen, ervan om tot het einde de vraag naar de waarheid-tegen-elke-prijs te onderzoeken en te beantwoorden?

En als je je dat nu eens voor jezelf afvraagt, in plaats van voor "de meeste mensen" en "de grote massa"? In plaats van je ogen gericht te houden op de buitenwereld, een pas op de plaats maken en bij jezelf naar binnen gaan?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Alle vragen, dus ook "waarom ... " komen uit de "wie". "Wat" ik ben is geen antwoord.

Duidelijk, 'wat ik ben' kent geen vragen en dus ook geen antwoorden meer... 'wat ik ben' IS, punt.

En als je je dat nu eens voor jezelf afvraagt, in plaats van voor "de meeste mensen" en "de grote massa"? In plaats van je ogen gericht te houden op de buitenwereld, een pas op de plaats maken en bij jezelf naar binnen gaan?

Dat laatste doe ik al de hele tijd vruchteloos; daarom dat ik het eens via de andere kant wou proberen...

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik weet niet waar je aangekomen bent Marie, maar niet bij de Waarheid (wat toch is waar dit forum over gaat). Die is totaal zonder verhaal, dus ook zonder het verhaal van een scenarioschrijver.

Maar dan, er zijn ook maar heel weinig mensen écht op zoek naar de Waarheid-tegen-elke-prijs.

Die waarheid van dit forum is zo saai. In feite ben je Niets en is er alleen je aanwezigheid. Nee, doe mij dan maar Marie d' r versie. Over Niets ben je gauw uitgepraat.