Bestaat er buiten het denken dualiteit?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Er zijn toch ruimtes tussen gedachtes ?

En in die korte spanne tijd wordt geen dualiteit ervaren, maar hoe lang duurt zoiets nou ?

Om zoiets met een hoop gesjor en getrek toch passend te krijgen heeft mijn interesse niet.

Dus de vraag is hoe lang kun je zonder dualiteit zijn ?

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

NEEN.

Het leven kent dualiteit.

Als de mens via het denken leeft, zal er dualiteit ervaren worden.

Zo is 'donker' de tegenstelling van 'licht'.

Dat wordt enkel door het denken zo gezien/ervaren/beweerd.

Donker is simpelweg donker.

Licht is simpelweg licht.

Ik heb even de woorden ?geen? en ?niet? weggehaald in Aarts ooorspronkelijk post.
Voor de duidelijkheid.

Hab.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

En in die korte spanne tijd wordt geen dualiteit ervaren, maar hoe lang duurt zoiets nou ?

Om zoiets met een hoop gesjor en getrek toch passend te krijgen heeft mijn interesse niet.

Dus de vraag is hoe lang kun je zonder dualiteit zijn ?

Hoe lang zoiets duurt hangt af van de frequentie waarin waarin iemands leven zich afspeelt.
Goede maatstaf is echter de polsslag van het Universum.
Die slag vindt om de 49 minuten en 13 seconden plaats.
Kortere slagen, die we ervaren als natuurlijke ritmes, zijn daarvan afgeleid.

Er is inderdaad sprake van een een rustpauze tussen twee gedachtes.
Zelf-observatie kan leren dat dit vrij nauwkeurig samenhangt met de eigen ademhaling.
Dit is herkenbaar in een situatie waarin iemand erg schrikt en de adem in zijn keel stokt.
Op dat moment zijn er ook geen gedachten meer.
Het systeem staat voor een kort moment open voor alle zintuigelijke impulsen.
Als men vervolgens kalmeert zullen gedachtes in hun normale ritme terugkeren.

Een aardige oefening in dit verband is om de eigen gedachten te observeren en bij wijze van experiment een aanstormende gedachte te vervangen door een gecontroleerde en bewuste in- en uitademing.
Als deze oefening wordt volgehouden komt men vanzelf terecht in het gebied waar gedachtes ontstaan.

Veel succes!

Hab.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er wordt dualiteit ervaren want de mens denkt.

Waarom zou ik gaan speculeren wat er gebeurt als iets er niet is ?

Renoir, ik ervaar geen enkele dualiteit.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

En in die korte spanne tijd wordt geen dualiteit ervaren, maar hoe lang duurt zoiets nou ?

Om zoiets met een hoop gesjor en getrek toch passend te krijgen heeft mijn interesse niet.

Dus de vraag is hoe lang kun je zonder dualiteit zijn ?

Neen, lekker kereltje van me, de vraag is; waarom ervaren we dualiteit.

Of de vraag zou kunnen zijn; hoe lang denk je zonder ego/denken te kunnen zijn oftewel wanneer geef je de controle op.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Neen, lekker kereltje van me, de vraag is; waarom ervaren we dualiteit.

Of de vraag zou kunnen zijn; hoe lang denk je zonder ego/denken te kunnen zijn oftewel wanneer geef je de controle op.

Van tijd tot tijd
verspringt mijn werk?lijkheid
naar dualiteit
die mijn gezichtsvermogen splijt
in haat en nijd en ijdelheid.

Hab.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Neen, lekker kereltje van me, de vraag is; waarom ervaren we dualiteit.

Of de vraag zou kunnen zijn; hoe lang denk je zonder ego/denken te kunnen zijn oftewel wanneer geef je de controle op.

2012-12-14 13:41:23 t/m 2012-12-16 18:40:01 (UTC+01:00).

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Er zijn toch ruimtes tussen gedachtes ?

Er is inderdaad sprake van een een rustpauze tussen twee gedachtes.
Zelf-observatie kan leren dat dit vrij nauwkeurig samenhangt met de eigen ademhaling.
Dit is herkenbaar in een situatie waarin iemand erg schrikt en de adem in zijn keel stokt.
Op dat moment zijn er ook geen gedachten meer.
Het systeem staat voor een kort moment open voor alle zintuigelijke impulsen.
Als men vervolgens kalmeert zullen gedachtes in hun normale ritme terugkeren.

Een aardige oefening in dit verband is om de eigen gedachten te observeren en bij wijze van experiment een aanstormende gedachte te vervangen door een gecontroleerde en bewuste in- en uitademing.
Als deze oefening wordt volgehouden komt men vanzelf terecht in het gebied waar gedachtes ontstaan.

Veel succes!

Hab.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Veel succes!

Zenx.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Hoe lang zoiets duurt hangt af van de frequentie waarin waarin iemands leven zich afspeelt.
Goede maatstaf is echter de polsslag van het Universum.
Die slag vindt om de 49 minuten en 13 seconden plaats.
Kortere slagen, die we ervaren als natuurlijke ritmes, zijn daarvan afgeleid.

Er is inderdaad sprake van een een rustpauze tussen twee gedachtes.
Zelf-observatie kan leren dat dit vrij nauwkeurig samenhangt met de eigen ademhaling.
Dit is herkenbaar in een situatie waarin iemand erg schrikt en de adem in zijn keel stokt.
Op dat moment zijn er ook geen gedachten meer.
Het systeem staat voor een kort moment open voor alle zintuigelijke impulsen.
Als men vervolgens kalmeert zullen gedachtes in hun normale ritme terugkeren.

Een aardige oefening in dit verband is om de eigen gedachten te observeren en bij wijze van experiment een aanstormende gedachte te vervangen door een gecontroleerde en bewuste in- en uitademing.
Als deze oefening wordt volgehouden komt men vanzelf terecht in het gebied waar gedachtes ontstaan.

Veel succes!

Hab.

Mijn systeem staat continu open voor alle impulsen en dat ervaar ik in de turbulentie die we met z' n allen scheppen niet, in ieder geval niet altijd, als een pretje.
Juist het denken verlost mij, door er de aandacht op te richten, tijdelijk van.

Maar het lijkt me wel een goede aandacht oefening hiervoor, bedankt.