Advaita in de praktijk.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne
Als alles één is, non-dualiteit, zijn we het dan ook niet vanuit de aard van de zaak 'eens'? Of is dit zo'n typische vraag van een groentje?

Renoir, ik ben oprecht benieuwd hoe het is om je werkelijk de advaita-principes te hebben eigen gemaakt. Ik sta er als volgt in:
a) Ik ben er nog zodanig ver van verwijderd dat het voor mij niet te bevatten, te begrijpen, voor te stellen is.
b) Advaita bestaat niet, het is een luchtkasteel.

Om maar even aan te geven? Ik neem jouw intentie zeer serieus, dat staat buiten kijf.


Reactie Renoir;

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als, dat zeg je goed. Het is niet één en duaal en dus niet non-duaal. De wereld is met het kennelijke doel triviaal opgezet oftewel in diversiteit met een doel dat ik niet in staat ben te bevatten. Maar waarvan ik vermoed dat iets zich heeft opgedeeld om zich in staat te stellen zichzelf te kunnen bevatten ervaren en ontmoeten. Iets dat zich dus noodgedwongen heeft moeten opsplitsen en zich bediend van dualiteit.

Dus nee, we zijn in de aard juist verschillend en het lijkt eerder de bedoeling in zich te herbergen een te worden. Wording betekend ontwikkeling en die mogelijkheid is ingebakken.

Je a) klopt niet helemaal, je bent onwetend gemaakt, maar alles wat je bent bevindt zich al in je, is daar latent aanwezig. Je intrinsieke opdracht is het om je ware aard, je onverdeelde zelf, te zoeken en daarvoor staat je de spiegeling van anderen, die net als jij dat ten doel hebben, ter beschikking.

Ad b) advaita is het directe inzicht dat je dat onverdeelde zelf bent, zoniet dan kan advaita je (al zijn de meningen daarover verdeeld) behulpzaam zijn, door eliminatie van dat wat je niet bent, je tot je ware aard terug te brengen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik vind de oprechtheid van Pionne heel prettig.
Haar vraag aan Renoir gaf mij de indruk dat er een mooi gesprek zou kunnen ontstaan.
Het voelt alsof openheid en bereidheid haar blik ontvankelijk, onbevlekt, en vooral vrij stelt..

Waarom is dat onbevlekte (ook) zo belangrijk?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Waarom is dat onbevlekte (ook) zo belangrijk?

Hou gewoon eens je waffel dicht, nee niet reageren en als toch wilt reageren doe dat maar elders.

Thks voor het begrip.

Terug naar post # 11

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Hou gewoon eens je waffel dicht, nee niet reageren en als toch wilt reageren doe dat maar elders.

Thks voor het begrip.

Terug naar post # 11

Dat is geen betweterigheid, dit is gewoon een vraag.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat is geen betweterigheid, dit is gewoon een vraag.

Laat maar zitten Renoir, het ging me niet om de kwaliteit van de vraag maar om het feit dat de vraag het begin inluid van wat was het onderwerp ook weer precies in dit topic. En dan heb ik het dus over dit was .

Maar goed als het jou verder niks uitmaakt vind ik het ook ok

[Pionne]

Renoir, dank voor je antwoord.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als, dat zeg je goed. Het is niet één en duaal en dus niet non-duaal.

Ik weet niet of ik deze opmerking van jou helemaal begrijp. Bedoel je dat --wanneer je spreekt over enerzijds 'duaal' en anderzijds 'non-duaal'-- je dan het principe alweer ondergraaft, omdat het een splitsing/onderverdeling betreft?

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wording betekend ontwikkeling en die mogelijkheid is ingebakken.

Ja, dat zie ik als een wet. Die loopt met de pijl van de tijd. Maar dan kom ik, als ik verder filosofeer, alweer in conflict met het idee 'tijd'. Want is dat niet ook een illusie?

Maar goed, ik persoonlijk (wij allemaal?) leef met (de illusie) van tijd. Ontwikkeling vind ik mooi, streef ik na. Al 'observerend' gebeurt er iets, word ik wijzer, of minder onwetend. Zoals ik nu bezig ben lijkt het alsof ik laagjes stof en niet ter zake doende zooi wegveeg/opruim. Of ehhh?, op z'n minst zie liggen! Voor nu voelt dat nuttig. Zelfs al blijkt dat ik (af en toe) een dwaalweggetje in sla, voelt dat als nuttig. Als ik maar blijf opletten!

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je a) klopt niet helemaal, je bent onwetend gemaakt, maar alles wat je bent bevindt zich al in je, is daar latent aanwezig. Je intrinsieke opdracht is het om je ware aard, je onverdeelde zelf, te zoeken en daarvoor staat je de spiegeling van anderen, die net als jij dat ten doel hebben, ter beschikking.

Komt het dan, vanuit deze optiek, (inderdaad) neer op 'opruimen'? Iets dat ik voor mijn gevoel al aan het doen ben? Ik vraag mij soms af wat er overblijft als ik alle niet ter zake doende zooi heb opgeruimd. D.w.z.: als mij dat in theorie zou kunnen lukken?

Als men zover komt, in de zin van 'richting het oneindige' (zoals in de wiskunde omschreven met ∞), dan ben je 'er', dan ben je weer 'wetend'? (Maar ik bén er al, want oneindigheid is er ook al!?!)

Ik blijf een beetje hangen in 'tijd' en 'ontwikkeling' en zo. Soms lijk ik echter iets te voelen (waarvan ik vermoed dat dat is wat jij bedoelt)? Maar ik weet nog niet goed wat ik ermee moet. Of het een 'weirde' theorie is, of De Waarheid. Of sowieso een waarheid, omdat in principe alles waar is, afhankelijk van vanaf welke kant je kijkt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Laat maar zitten Renoir, het ging me niet om de kwaliteit van de vraag maar om het feit dat de vraag het begin inluid van wat was het onderwerp ook weer precies in dit topic. En dan heb ik het dus over dit was .

Maar goed als het jou verder niks uitmaakt vind ik het ook ok

Lieve schat het is vast met de beste bedoelingen dat je de intentie van het draadje bewaakt maar waarom juist deze ? Er zijn hier alleen maar draadjes die meer dan tien verschillende onderwerpen behandelen. Ik heb de moed al opgegeven ze te willen ordenen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Waarom is dat onbevlekte (ook) zo belangrijk?

Het was wat ik zag, ik zeg niet dat het belangrijk is, het spreekt me aan.

De manier van hoe Pionne schrijft doet me glimlachen. Het voelt voor mij onschuldig en humorvol.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Lieve schat het is vast met de beste bedoelingen dat je de intentie van het draadje bewaakt maar waarom juist deze ? Er zijn hier alleen maar draadjes die meer dan tien verschillende onderwerpen behandelen. Ik heb de moed al opgegeven ze te willen ordenen.

Het gaat me niet om 'bewaken' Renoir het gaat me om bewustwording cq wakker worden/ontwaken, je weet wel dat gene dat beoogd wordt met dit forum, ipv blind je eigen neus achterna te lopen.

Maar goed ik neb me er al bij neergelegd dat het is zoals het is, ik zal me er verder niet mee bemoeien.

Groetjes.....

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Ik weet niet of ik deze opmerking van jou helemaal begrijp. Bedoel je dat --wanneer je spreekt over enerzijds 'duaal' en anderzijds 'non-duaal'-- je dan het principe alweer ondergraaft, omdat het een splitsing/onderverdeling betreft?

Wat het zegt, of bedoeld is te zeggen, is dat het bestaan niet anders dan duaal kan zijn, dat het dus niet non-duaal kan zijn want anders was het ervaren er niet dat bestaat bij de gratie van de diversiteit.

Ja, dat zie ik als een wet. Die loopt met de pijl van de tijd. Maar dan kom ik, als ik verder filosofeer, alweer in conflict met het idee 'tijd'. Want is dat niet ook een illusie?

Waar je mee in conflict komt zijn je aannames dat alles illusie is en tijd niet bestaat. Je kunt ook de snaartheorie aanhangen dat alles niet in de tijd maar zich hier en nu op hetzelfde vlak in verschillende dimensies voordoet.
Dan krijg je opnieuw een conflict dat je die andere dimensie niet waarneemt. Filosoferen brengt je dus niks het is tijdverdrijf die je weerhoudt te zijn wat je bent.

Maar goed, ik persoonlijk (wij allemaal?) leef met (de illusie) van tijd. Ontwikkeling vind ik mooi, streef ik na. Al 'observerend' gebeurt er iets, word ik wijzer, of minder onwetend. Zoals ik nu bezig ben lijkt het alsof ik laagjes stof en niet ter zake doende zooi wegveeg/opruim. Of ehhh?, op z'n minst zie liggen! Voor nu voelt dat nuttig. Zelfs al blijkt dat ik (af en toe) een dwaalweggetje in sla, voelt dat als nuttig. Als ik maar blijf opletten!

Is dat je ervaren of heb je dat allemaal leuk uitgedacht ?
Het is toch veel fijner intrinsiek te weten wat je bent dan daarover je gedachten te laten gaan en dat te denken wat je bent aan te nemen? Wat overigens de illusie binnen die al bestaande illusie schept.

Komt het dan, vanuit deze optiek, (inderdaad) neer op 'opruimen'? Iets dat ik voor mijn gevoel al aan het doen ben? Ik vraag mij soms af wat er overblijft als ik alle niet ter zake doende zooi heb opgeruimd. D.w.z.: als mij dat in theorie zou kunnen lukken?

Het ziet er niet uit als opruimen, je vormt kennelijk gewoon weer nieuwe ideeën. Opruimen is je aannames juist over boord gooien, wat er overblijft is niets, maar die leegte is beangstigend en velen krabbelen gehaast weer terug en vullen het als vanouds weer op met zingeving.

Als men zover komt, in de zin van 'richting het oneindige' (zoals in de wiskunde omschreven met ∞), dan ben je 'er', dan ben je weer 'wetend'? (Maar ik bén er al, want oneindigheid is er ook al!?!)

Dat is de leegte, maar daar ben je niet hoor daar heb je van alles bovenop gelegd waarvan je inmiddels overtuigd bent geraakt te zijn. Van dat wat je er bovenop hebt verzameld moet je eerst af om er te kunnen zijn.

Ik blijf een beetje hangen in 'tijd' en 'ontwikkeling' en zo. Soms lijk ik echter iets te voelen (waarvan ik vermoed dat dat is wat jij bedoelt)? Maar ik weet nog niet goed wat ik ermee moet. Of het een 'weirde' theorie is, of De Waarheid. Of sowieso een waarheid, omdat in principe alles waar is, afhankelijk van vanaf welke kant je kijkt.

Ik denk niet dat het zinvol is om met jou je gedachtewereld te gaan doorlopen op dat wat er zo ondertussen aan rommel weg kan en wat er aan gedachten mag overblijven.
Je laatste zin is net zo'n onzin als de rest hoe zinnig die ook lijkt. Waarheid is onveranderlijk en die gedachte kun je toch heel makkelijk vervangen door een andere, dus heb je geen Waarheid te pakken. Simpeler kan het niet.