No matter what you do.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik noem deze ervaring en dromen buitengewoon omdat ik er al de jaren die daarop volgden kon van leren door te ontdekken, keer op keer dat de gewone werkelijkheid zich onderscheid van de echte werkelijkheid door gemis aan eenheid en verbondenheid.

Mijn levensbeleving is 'arm', alsnog is er ook het weten dat dit niet dat 'wat ik ben' is.
Het lijkt voor mij een vorm van loutering dat wat ik onderga. Nu en dan ben ik me weer van 'het weten' dat in me huist bewust, ben er door gevuld van de warmte en de harmonie dat er is, en dan weer de armoede, innerlijke droogte, teleurstelling, verbittering, en eigenlijk allen gevoelens en belevingen waar men(ik dus) zich zo voor schaamt, zoals jaloezie, woede, allen menselijke waar ik niet van wist dat ik in staat was om zo intens te beleven/voelen.
Zo intens verdriet en pijn dat vaak in vreugde overgaat. Ik onderga het, al vraag me af of dit zo lang moet duren, en of ik levend eruit zou komen..

Daarnaast denk ik: Boeddha ging toch ook voor zitten (?). Vanaf het moment dat hij onder de boom ging zitten tot dat hij volkomen vrij was duurde ook mogelijk gevoelsmatig een eeuwigheid. Ik zie het ook als mijn weg. Nu en dan ontstaat er een gesprek of een ontmoeting met iemand anders die ook 'onderweg' is, op welke manier dan ook, en weet ik dan weer dat ik dit niet alleen draag..

Bedankt voor je antwoord Looro, het inspireerde mij om ook iets te delen.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

loutering ... Ik onderga het, al vraag me af of dit zo lang moet duren, en of ik levend eruit zou komen..

Bedankt Mihaela voor je delen. 'Stil zijn' is het juiste doen (de gepaste afstand) van loutering. De loutering ondergaan is het goede doen en uitdelen in vreugde.
In stilte zijn is de loutering, de zuivering zien.
Geest zuivert zich met zichzelf. Wanneer mijn beleving stil is, leeg is van ik en mijn, zie ik het zuiveren van de geest.

Nog iets anders maar even waardevol: een tijdje terug gaf je mij het woordje 'aantrippelen' waaraan ik zowaar deugddoende rust ervoer.
Ik heb erover nagedacht en kan je misschien het woord "er" terugdoen waaraan jij wellicht deugddoende steun kunt ervaren? 'Er' geeft aan alles een plaats waardoor de ordening doorzichtiger wordt.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Bedankt voor je antwoord Looro, het inspireerde mij om ook iets te delen.

Ik kreeg drang om te schijten.

Of er enig verband was dat ga ik nog onderzoeken.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Geest zuivert zich met zichzelf.

Cool.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik kreeg drang om te schijten.

Of er enig verband was dat ga ik nog onderzoeken.

Ha ha, Aart toch een meevaller dat je in de anale fase je uitdrukking vindt en niet in de oedipale. Het zou me daar een abattoir zijn ! :-))

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik kreeg drang om te schijten.

Of er enig verband was dat ga ik nog onderzoeken.

Aart, je bent onverbeterlijk....

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Bedankt Mihaela voor je delen. 'Stil zijn' is het juiste doen (de gepaste afstand) van loutering. De loutering ondergaan is het goede doen en uitdelen in vreugde.
In stilte zijn is de loutering, de zuivering zien.
Geest zuivert zich met zichzelf. Wanneer mijn beleving stil is, leeg is van ik en mijn, zie ik het zuiveren van de geest.

Nog iets anders maar even waardevol: een tijdje terug gaf je mij het woordje 'aantrippelen' waaraan ik zowaar deugddoende rust ervoer.
Ik heb erover nagedacht en kan je misschien het woord "er" terugdoen waaraan jij wellicht deugddoende steun kunt ervaren? 'Er' geeft aan alles een plaats waardoor de ordening doorzichtiger wordt.

Het is bijzonder dat jij het woordje ''er'' aanreikt. Het is juist het woordje die ik niet goed in de Nederlandse taal kan plaatsen. Ik maak er veel fouten mee, ik zet het woordje ''er'' of verkeerd in een zin, of zelfs ontbreekt het woord daar waar hij moet zijn.
Ik ben al jaren daar mee bezig, om de plaats van het woordje ''er'' te vinden in de taal. Nu ook in de spirituele zin even zoeken ..


Kan je daar iets meer over zeggen, zoals taalkundig als ook spiritueel?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is bijzonder dat jij het woordje ''er'' aanreikt. Het is juist het woordje die ik niet goed in de Nederlandse taal kan plaatsen. Ik maak er veel fouten mee, ik zet het woordje ''er'' of verkeerd in een zin, of zelfs ontbreekt het woord daar waar hij moet zijn.
Ik ben al jaren daar mee bezig, om de plaats van het woordje ''er'' te vinden in de taal. Nu ook in de spirituele zin even zoeken ..


Kan je daar iets meer over zeggen, zoals taalkundig als ook spiritueel?

Taal is zo'n dynamisch geheel dat "er (daar in de taal)" geen verkeerd gebruik van woorden is. Grammatica of spraakleer regelt het een en ander van de taal maar volgt "daar (er achter)", willens nillens het taalgebruik.

"Er" is een woordje dat je erbij haalt om aan te tonen op welke plaats 'iets' is.
Jij zegt het in de quote als "Ik maak ER veel fouten mee". 'Er' is hier juist geplaatst en je zegt ermee dat 'daar' (waar er kan geplaatst worden) er fouten gemaakt worden.
In de volgende bijzin maak je gebruik van "daar" om naar de plaats te verwijzen waar er-als-woord ontbreekt of verkeerd gebruikt wordt. 'Daar' is ook weer juist geplaatst als verwijzing naar de plaats van woorden in een zin.

Ik stel vast dat je het gebruik van het bijwoord (er, daar, ginds, hier, enz) van plaats juist gebruikt maar dat er ondanks het juist kunnen gebruiken er een twijfel speelt, een anders aanvoelen van de taal waardoor de woorden zoals je zegt niet op hun plaats vallen of niet te vinden zijn op de plaats waar je ze verwacht.

In spirituele zin onderzoeken wat 'twijfel' betekent voor de taal van het leven, is aan het begin aan de wortel van wijsheid gaan staan. Rene Descartes zegt met één van zijn vele bewaard gebleven uitspraken dat de twijfel het begin is van wijsheid.
Deze gedachte laat mij zien dat je langs goede paden reist en of het nu eens 'hier' dan wel 'daar' is waar de waarheid verschijnt; je bent 'er', je bent onderweg om te zien wat 'daar' is.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Taal is zo'n dynamisch geheel dat "er (daar in de taal)" geen verkeerd gebruik van woorden is. Grammatica of spraakleer regelt het een en ander van de taal maar volgt "daar (er achter)", willens nillens het taalgebruik.

"Er" is een woordje dat je erbij haalt om aan te tonen op welke plaats 'iets' is.
Jij zegt het in de quote als "Ik maak ER veel fouten mee". 'Er' is hier juist geplaatst en je zegt ermee dat 'daar' (waar er kan geplaatst worden) er fouten gemaakt worden.
In de volgende bijzin maak je gebruik van "daar" om naar de plaats te verwijzen waar er-als-woord ontbreekt of verkeerd gebruikt wordt. 'Daar' is ook weer juist geplaatst als verwijzing naar de plaats van woorden in een zin.

Ik stel vast dat je het gebruik van het bijwoord (er, daar, ginds, hier, enz) van plaats juist gebruikt maar dat er ondanks het juist kunnen gebruiken er een twijfel speelt, een anders aanvoelen van de taal waardoor de woorden zoals je zegt niet op hun plaats vallen of niet te vinden zijn op de plaats waar je ze verwacht.

In spirituele zin onderzoeken wat 'twijfel' betekent voor de taal van het leven, is aan het begin aan de wortel van wijsheid gaan staan. Rene Descartes zegt met één van zijn vele bewaard gebleven uitspraken dat de twijfel het begin is van wijsheid.
Deze gedachte laat mij zien dat je langs goede paden reist en of het nu eens 'hier' dan wel 'daar' is waar de waarheid verschijnt; je bent 'er', je bent onderweg om te zien wat 'daar' is.

Ik bevind me nu in conflict met mijn gevoelens die door een ander draadje teweeg gebracht worden. Om op je tekst te reageren nu zou voor mij als een ontsnapping voelen uit mijn egospel, en even me weer te herinneren wat het is.
Hoe zou ik dit kunnen overbruggen, dat er geen ontsnapping is maar dat het doorstroomt?
Iemand schreef een keer iets moois op het forum over de stenen die de stroom van het water veranderen, of iets in de trend. Maar stel dat je met je blote voeten vol vertrouwen in het water loopt en scherpe stenen je weer alert maken? Hier bedoel ik met scherpe stenen mijn eigen ego.

Vraag me echt af, zou ik ooit in vol vertrouwen kunnen leven? Of zelfs, zou ik ooit 'over water kunnen lopen', en de stenen die ik raak als mijn eigen zien?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik bevind me nu in conflict met mijn gevoelens die door een ander draadje teweeg gebracht worden. Om op je tekst te reageren nu zou voor mij als een ontsnapping voelen uit mijn egospel, en even me weer te herinneren wat het is.
Hoe zou ik dit kunnen overbruggen, dat er geen ontsnapping is maar dat het doorstroomt?
Iemand schreef een keer iets moois op het forum over de stenen die de stroom van het water veranderen, of iets in de trend. Maar stel dat je met je blote voeten vol vertrouwen in het water loopt en scherpe stenen je weer alert maken? Hier bedoel ik met scherpe stenen mijn eigen ego.

Vraag me echt af, zou ik ooit in vol vertrouwen kunnen leven? Of zelfs, zou ik ooit 'over water kunnen lopen', en de stenen die ik raak als mijn eigen zien?

Mihaela, ben jij je masturbatie nog niet zat?