'Wat is' en de mentale realisatie

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Klopt.
Waarheid is geen opposant van iets, noch van leugen, noch van niet-waarheid.

Juist, een beleving is nooit Waarheid, daarom wordt een beleving, een ervaring juist niet meer voor Waarheid gehouden, de doener, die wat het voor Waarheid zou kunnen nemen inclusief. Het gaat er dan juist om de ik-beleving, te houden voor wat het is: een beleving, geen Waarheid.

Waarheid staat buiten een (iedere) discussie.
Waarheid IS, ergo laat Waarheid dan ook (ongemoeid) ZIJN.

Zijnde in de echte Waarheid is ook nog een opposant, nl. t.o.v. die niet echte waarheid. In Waarheid is er geen enkele tegenstelling, ook niet tussen ik en de eventuele anderen. Elk zulk een tegenstelling is beleving. Zo'n beleving voor Waarheid houden is juist het niet in Waarheid, maar in beleving zijn. Zo'n beleving is daarom niet waardeloos, binnen de beleving is het van waarde om een ik-beleving op zijn wel beleving maar geen Waarheid op zich te wijzen, maar dit dan inclusief die beleving van die wat wijst. Als deze uit deze verwijzing gehouden worden, krijg je beleving die zichzelf bevestigd door anderen hun beleving als onwaarheid te zien en de eigen beleving als Waarheid. Uit die opdeling van Waarheid kan gebleven worden door niets uit te sluiten uit de verwijzing. Daarom zeg ik, het is absurd te 'doen' alsof er geen zelf is, terwijl je andere zelven zit aan te wijzen. Er kan maar gewezen worden middels een zelf. Dit zelf hoeft niet te verdwijnen, want dan is er ook geen forum-beleving niet meer en geen reageren, dan is er ook geen verwijzen meer. Maar het is echt zo op en top absurd om de overtuiging te hebben en uit te dragen dat het niet-zelf is dat zelf bij een ander aanwijst. Dat het niet-zelf is dat behulpzaam is aan zelf, dat het Waarheid is dat hier aan het schrijven is.

Waarheid IS, oftewel daarmee is alles al gezegd. Het is dat ik genoodzaakt werd uitleg te geven dat er verschil is tussen Waarheid en een subjectief beleefde waarheid. Dat Waarheid IS, zich niet leent voor discussie zegt op zichzelf al voldoende wat er onder moet worden verstaan.

Wat verdwijnt is ego-werking, zelf-gerichtheid, niet het zich nu en dan voordien van een zelf. Wat verdwijnt is 'ego' als verzamelnaam van de werking die draait rond het in stand houden, verdedigen en niet willen zien van dit zelf als iets dat zich in de ervaring voor doet maar geen Waarheid is op zich. Dit ego kan verdwijnen, niet echt zozeer door hard te werken het weg te nemen, maar door te Realiseren dat het geen Waarheid is.

Laat Waarheid ZIJN (alsof je daarin een keus zou hebben).

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zodat het zelf steeds gewiekster wordt in het pareren van allerlei opmerkingen.

Daarvoor lijkt een forum dan ook uiterst nuttig, je bekwamen in spitsvondigheden, je ideeën toetsen en zien dat ze de aanvallen en weerstanden kunnen doorstaan en stand houden. Het idee neemt daardoor een steeds vastere vorm aan en wordt niet meer onderzocht. Precies datgene wat hier, waar gedachten geacht worden op waarheid onderzocht, nou net niet de bedoeling is.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een user, een hij, een subject die getuige is van Waarheid is een contradictio in terminis.

Ik zie deze contradictie niet eigenlijk.
De user is feitelijk slechts een gestalt die een waarneming doet en op grond van ervaringen en objectiviteit conclusie kan trekken. Het gaat dus niet per definitie altijd om een user met inhoud. Waarheid herkent Waarheid zoals je ook kunt zeggen, ego herkent ego, hebberigheid herkent hebberigheid dan wel inhoudsloosheid herkent inhoudsloosheid. Behalve als de helderheid door subjectieve factoren verblind is. No big deal als je dat getuige zijn van Waarheid noemt.

Het woord Waarheid misleid hier.
Je hebt het over Waarheid als hetgeen waar iets getuige van kan zijn en dat is simpelweg het vertoeven in subjectieve beleving. Dat is wat normaliter waarheid genoemd wordt.

Waarheid IS, inhoudelijkheid heeft het niet en kan in een gelijke hoedanigheid aldus worden gekend. Het is in dit geval slechts de inhoudsloze entiteit of gestalt die de ervaring kan doen. Voorop blijft staan dat je de verschijnselen niet bent en wat je dan wel bent blijft in het midden.

Realisatie is direct, het gebeurt niet middels een subject. Het is wat overblijft als het subject Gerealiseerd is als een ervaren iets. Er is niets dat dit Realiseert. De Realisatie is wat overblijft als dit subjectieve zijn Waarheid verliest.

Dat is niet helemaal correct en doet ook weer wat neo advaitisch (je hebt de klok horen luiden maar weet niet waar de klepel hangt) aan. Het is het subject dat de (uiteindelijke) overgave moet doen. Om het plastisch uit te drukken, het subject kan (moet) tot aan de deur komen waar de 'voorzienigheid' (om het maar zo te noemen) het overneemt en hem naar binnen brengt. Je kunt nu gewoon nalaten dit soort omslachtige geconstrueerde statements te doen.

Mentaal kan dit dus niet gevat, bedacht of gerealiseerd worden. Als er nog subject voor Waarheid gehouden wordt, kan dat subject (de hij/iets/wat die/dat getuige is) enkel Realisatie (dat niet middels een subject gebeurt) enkel vertalen als iets dat wel mentaal geconstrueerd moet zijn en dus maakt dat subject er een mentale realisatie van.

Het is allemaal heel goed uit te leggen zonder omslachtig gedoe. Het bedenken hoe dat in zijn werk gaat en daarmee veronderstellen er daarmee te zijn is de mentale realisatie. Daar staat het gedegen zelfonderzoek, het onderzoeken van gedachten op waarheid, lijnrecht tegenover.

Als subject niet meer voor Waarheid gehouden wordt door Realisatie van subject als ervaring (geen Waarheid op zich) dan vervalt ook elke verdere subjectivering van Waarheid. Dan vervalt elk toe-eigenen van dit directe zien. Dan is dat wat nog reageert op fora, dat wat bevestigd, verwerpt, oordeelt en uitlegt Gerealiseerd als geen Waarheid op zich en dan neemt het belang dat er (en wat het allemaal beschrijft) in geïnvesteerd wordt, af. Al dat ik dit en ik dat gedoe komt dan tot rust. Er is nog steeds ageren, reageren, wijzen en aanzetten tot het subject nog dieper te onderzoeken op Waarheid, maar het wordt niet meer voor Waarheid zelf gehouden. Het is wat zich voordoet in de gedeelde ervaring, en is geweten als niet meer dan een ervaring. Een ervaring die geen centrale plaats meer inneemt, geen troon meer bestijgt en geen angst, boosheid of belediging meer ervaart als het maar voor een ervaring, geen Waarheid op zich wordt gehouden.

Waarom blijf je toch zo bezig met het subject dat iets doet of nalaat en het verbinden van conclusies daaraan? Je maakt het allemaal veel moeilijker dan het is. Het is bedacht wat je aan valkuilen op het pad gooit niet iets wat je bent tegengekomen. Het is en blijft maar een mentale exercitie.

Wat dan overblijft is Waarheid. En dit neemt helemaal niet weg dat er nog ervaring is dat zich ook uitdrukt in de gedeelde ervaring, maar eentje door wat zich voor blijft doen zichzelf niet meer te houden voor Waarheid (of getuige er van) en zo Waarheid pas echt aan te wijzen.

Waarheid blijft altijd over ook al doe je helemaal niks, het gaat erom weg te krijgen wat het zicht er op ontneemt. Gedegen zelfonderzoek is datgene wat dat voor elkaar krijgt.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat er hier maar wat aan gekloot wordt, daar ben ik het roerend mee eens en dat dit aangewezen wordt ook. Boni's mateloos geciteer van dode letters is iets dat geen enkel goed doet aan dit onderzoek en mag dus gerust aangewezen worden als ego werking. Ik heb daar niets op tegen, doe het ook zo nu en dan. Het is niet dat er niet meer aangewezen kan worden, het is dat de aanwijzer zichzelf niet vergeet aan te wijzen als geen Waarheid op zich.

Boni's niet-onderzoek staat buiten kijf. Maar de andere users mogen daar niet de conclusie uit trekken dat ze dan zoveel beter zijn dan Boni.

Wat Boni bewijst is dat het niveau van zelfkennis verschilt van individu tot individu. Er zijn individuen met een zelf en er zijn individuen met een niet-zelf.

Ik hoor je al roepen: dat is een dualiteit!

Mis. In die individuen met een niet-zelf zit het identieke niet-zelf.
De individuen met een zelf zijn er in ontelbare varianten, ze categoriseren ook zo graag.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is niet helemaal correct en doet ook weer wat neo advaitisch (je hebt de klok horen luiden maar weet niet waar de klepel hangt) aan. Het is het subject dat de (uiteindelijke) overgave moet doen. Om het plastisch uit te drukken, het subject kan (moet) tot aan de deur komen waar de 'voorzienigheid' (om het maar zo te noemen) het overneemt en hem naar binnen brengt. Je kunt nu gewoon nalaten dit soort omslachtige geconstrueerde statements te doen.

Mooi omschreven. Het subject is zich dan ook bewust van die -uiteindelijke- overgave. Men kan zichzelf niet over dragen als men buiten bewustzijn is.

Het kan dus niet anders dan een actie zijn van dat zelf welke zich-zelf overdraagt en vervolgens getuige is van Waarheid.

Daarom neem ik ook geen genoegen met users die beweren dat het allemaal 'vanzelf' gaat (Guido) of dat het een dualiteit is (Dorje). Zij geven zelf al aan niet 'tot de deur te zijn gekomen'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Daarom zeg ik, het is absurd te 'doen' alsof er geen zelf is, terwijl je andere zelven zit aan te wijzen.

Er zijn twee situaties mogelijk: er is een zelf aanwezig in een verschijnsel. Of er is geen zelf aanwezig in een verschijnsel.

Doen alsof er geen zelf is, is jezelf voor de gek houden. Dat is nu juist die mentale realisatie.

Voor een zelf klinkt het dan ook absurd dat 'iemand' beweert dat er 'niemand' in hem aanwezig is. Het is immers 'iemand' die dat beweert.

Gezien dat jij het absurd vind draag je geen kennis van niet-zelf zoals zich dat in zijn enkelvoudig bewustzijn voordoet. In enkelvoudig bewustzijn is domweg geen zelf aanwezig, vandaar dat niet-zelf. Maar dan moet je wel dat niet-zelf zijn.....

[Bassie]

Het zelf begrijpen maakt tevens een einde aan het zelf en dat gebeurd aanvankelijk toch middels het intellect van het zelf.

Intellectueel kan begrepen worden dat het zelf zijn rechtvaardiging vind in de waargenomen wereld: het is daar een afspiegeling van. Het intellect kan niet anders dan middels het denken zichzelf bédenken. Dat komt omdat bij iedere actie het zelf (op onbewust niveau) vast stelt ik wil dit, ik voel dat, enz.

Iedere poging om dat zelf te veranderen versterkt alleen maar dat zelf. Daarom zien we hier dan ook users zo vast houden aan hun riedeltje. Immers, wie de tweede alinea begrijpt, zal trachten 'egoïstisch gedrag' in te perken, zal trachten op een dergelijke wijze zijn zelf/ego te minimaliseren.

Aan Dorje zien we welke valkuil dat is. Daar zien we een zelf in actie welke bezig is zichzelf steeds maar te verbeteren. Maar het gaat in GZO helemaal niet om een verbeterd zelf. Beter zijn dan -laten we zeggen Boni- is geen maatstaf. We dienen te begrijpen dat een zelf zichzelf graag vergelijkt met andere zelven.

Maar 'ik' kan niet goed of zelfloos zijn omdat 'jij' slechter bent! De ware betekenis van niet-zelf is dat het volledig buiten goed en/of slecht staat.

Het zelf is een te passeren fase welke geheel dient te worden achtergelaten. Alleen vanuit niet-zelf neemt het niet-zelf de wordende wereld van de vormen waar, waar ook goed en slecht zich afspelen. Dat is alleen waarneembaar vanuit het directe zien. Directe zien is een terugkeer naar de oorspronkelijkheid van bewustzijn.

Die transitie van zelf naar niet-zelf vraagt iets van de mens wat niet van hemzelf uit gaat. Er is een onbewust weten van genoemde oorspronkelijkheid in de mens aanwezig. Ik noem dat een moraliteit of deugd. Dan krijgt de transitie twee gezichten: op intellectuele wijze bouw je het zelf af, zodat deze haar aantrekkingskracht verliest. Het andere gezicht is dat je je richt op de -onbewust aanwezige- deugd.

Als men ooit tot niet-zelf komt dan wordt duidelijk waarom enkelvoudigheid deugt. Daar is niet de ene aanwezig om de ander wat aan te doen, daar is de ene niet aanwezig om de ander te beledigen, daar is de ene niet aanwezig om te reflecteren op het andere, enz enz.

Het is juist de enkelvoudigheid wat volledig in zichzelf is. Er is 'daar' simpelweg niks anders dan enkelvoudigheid. Twee kan er niet bestaan en daar kun je je bewust van zijn. Onderwijl bestaat 'twee' volop, aan gene zijde in de waargenomen wereld bestaat alles uit twee polariteiten. Dualiteit bestaat niet, dualiteit is al-tijd wordend!

[Bassie]

Onderwijl bestaat 'twee' volop,

Zie hoe moeilijk het is om in taal uit te drukken. Twee bestaat helemaal niet, het bestaat als wordend en dat is iets anders dan 'bestaan'. Het werkelijke bestaan is bewust zijn!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Laat maar zitten, mijn interesse in het oneindige intellectuele steekspel op je forum is aan het afnemen.
Steeds naar elkaar blijven wijzen, en dan beweren verlicht of afgerond te zijn.
Ik ben klaar met deze vorm van animatie. Het is 'goed' geweest..( voorlopig).

Nee Boni, niet afhaken nu.

Niet weggaan, net nu je hele domme gedoe
van de afgelopen jaren je helder begint te worden.

Dat zou jammer zijn .... kom op, doorpakken, nu!

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Enkel onderzoek dat radicaal genoeg is dat het geen enkele ervaring, objectiviteit of conclusie nog waarde toekent, kan hier doorheen geraken. Niet het onderzoek dat gebaseerd blijft op ervaringen, objectiviteit en conclusie.

Feitelijk zeg je mij dat er gedegen zelfonderzoek gedaan moet worden opdat je te weten komt 'wat' je bent en niet met het 'wie' je bent blijft stoethaspelen. Dus niets anders dan wat er door mij gezegd wordt. Het gedegen zelfonderzoek is geen onderzoek gebaseerd op ervaringen, objectiviteit en conclusie dat moge inmiddels toch duidelijk zijn. Maar om iets duidelijk te kunnen communiceren moet ik gebruik maken van de middelen, waaronder 'ervaringen', 'objectiviteiten' en 'conclusies'. Daarvan maken nou eenmaal auteurs gebruik om de lezer iets duidelijk te maken. Het woord is dus simpelweg niet het vlees en dat probeer je kennelijk duidelijk te maken, al verbind je daaraan ook nog de conclusie dat als je het op die wijze over het woord spreekt (jouw woorden 'ervaring', 'objectiviteit' en 'conclusie' het vlees niet kunt hebben begrepen, eigen gemaakt of gerealiseerd.

Als een hoedanigheid of gestalt, al dan niet inhoudsloos, het uitgangspunt blijft, zal Realisatie nooit op de voorgrond komen en blijft alles wat naar Realisatie verwijst ook vertaald worden naar of vanuit dat uitgangspunt.

Om het inhoudsloze te benadrukken noemde ik het geen 'ik' maar een 'gestalt' een verschijningsvorm. Maar als iets waarvan wordt uitgegaan, een uitgangspunt, noch ook het inhoudsloze al te veel aanwezigheid is hoe zou jij de hoedanigheid van aanwezigheid dan willen uitdrukken? Want dat je aanwezig bent is wel duidelijk. Uiteraard zal in een uitlating over zoiets als realisatie slechts vergezeld worden van dat inhoudsloze wanneer dat inhoudsloze het uitgangspunt is.

Zolang er een uitgangspunt blijft, is wat gerealiseerd is subjectief.

Een gestalt zal z'n aanwezigheid kenbaar maken en is dus uitgangpunt, zie je zelf de onzinnigheid niet in van je uitspraak? Wil je je gerealiseerde quotes kenmerken als afkomstig van een klankkast vind ik dat ook goed, het uitgangspunt blijft.

Niet subjectief in de zin van verblindt door subjectieve (in plaats van objectieve) factoren, maar subjectief in de zin van dat de realisatie gebeurt middels een subject: die hoedanigheid of dat gestalt, al dat niet inhoudsloos.

Hiervoor is de rol van het subject op de weg naar realisatie al uitgelegd, ik heb er niets meer aan toe te voegen.

Het is deze hoedanigheid/gestalt die geen weg weet en nooit zijn weg zal weten met verwijzingen naar wat geen subject meer is.

Wat een resoluut statement al ontgaat me hiervan de strekking.

Het kan nooit een gestalt/hoedanigheid zijn dat tot Direct Zien kan komen, het Zien/Realiseren dat niet middels een subject gebeurt. De gestalt/hoedanigheid kan zijn geen Werkelijke entiteit/hoedanigheid zijn niet voorstellen, dus zal zich met klem verzetten tegen elke verwijzing hiernaar. Een gestalt/hoedanigheid kan hier enkel tilt op slaan.

Wat kan tot direct zien komen en heeft geen reden dat tot uitdrukking te brengen. Het is het uitgangspunt de entiteit, de gestalt die daar de uitdrukking van is of kan zijn. Ik ervaar, zelf in die hoedanigheid zijnde, geen enkele moeite met verwijzingen ernaar.

Maar ik ga straks zwijgen, want op het forum geraakt niemand buiten dit entiteit/hoedanigheid verhaal voor Werkelijk te houden en zal elke verwijzing naar wat daar nog aan vooraf gaat als klinkklare onzin onthaald blijven. Het is altijd het proberen waard, maar er is nu genoeg aangewezen, als het niet gevolgd kan worden, heeft verder verwijzen ook geen enkele zin meer.

Er komt kennelijk alleen maar het idee op van dat er weerstand tegen is (met klem verzetten) maar het blijft volstrekt onduidelijk waar je heen wil. Ik heb er in de loop van de tijd diverse interpretaties op los gelaten met steeds weer herhalingen zonder verduidelijking van jouw kant.

Ja, dat doet het doortastend onderzoek van dit subject. Maar de misleiding is dat het subject zou zijn dat uiteindelijk naar binnen zou moeten, terwijl het het subject is dat afgelegd moet worden om de deur van Waarheid te kunnen binnen gaan. In Waarheid is er, niet zo plastisch (niet zo voorstelbaar) uitgedrukt, geen subject en dus ook niemand of niets dat vaststelt of vastgesteld kan worden.

Dan heb je mijn quote niet goed gelezen, je kunt je zelf als subject tot de poort (deur) werken maar je kunt er niet door. De overgave behelst de bereidheid tot het afleggen van het subject. De rest, het door de poort gaan, is aan de voorzienigheid.

Dat het uit te leggen valt is juist de misleiding. Dat het niet uit te leggen valt is dat wat met klem verworpen wordt omdat iets dat niet uit te leggen is niet voor te stellen is en dus erg ongemakkelijk voelt voor een subject.

Deze overtuiging klinkt door in het taalgebruik van je statements en is een selffulfilling profetie, je maakt het onder andere met dubbele ontkenningen en onverklaarbare bijzinnen onbegrijpelijk en niet te duiden. Je gooit het vervolgens dan maar buiten je invloedssfeer, het zou ongemakkelijk zijn voor het subject. Van klare taal spreken heb je nog geen blijk gegeven.

Of het subject nu iets doet of niet. Subject blijft een perspectief. En elk perspectief zit perspectiefloze, subjectloze Waarheid in de weg.
Maar hier slaat elk subject steevast op tilt.

Buiten de woorden (gedachten, aannames en ideeën) ben je gewoon (in) waarheid, dus weet je gelijk waar het aan schort mocht je de ervaring hebben niet daarin te zijn.

Niets aan te doen... Of toch? De vraag: is er wel Werkelijk een subject?

Nee die is er niet, we doorspreken dit alles in een vermeende werkelijkheid.

Onderzoek het... Blijf niet hangen in ervaringen en conclusies, hoe objectief ook!

In gedegen zelfonderzoek kom je dat vanzelf tegen