Puppetji's amoureuze escapade

[Theo]

We hebben het er al eerder over gehad, Pup. Als we 100 van de mooiste vrouwen hebben gehad, verlangen we al naar nummer 101 net als we onze broek hebben aangetrokken. Ieder begeren veroorzaakt nog meer begeren.
Of het nou om geld, aanzien, macht of seks gaat, dat doet er niet eens zo toe.

Ik heb 1 vrouw in mijn leven 'gehad'. (je kan een vrouw niet eens hebben, maar dat terzijde) Misschien komt er ooit nog eens een nummer 2, maar het begeren er naar is gedoofd. Doch ook op seksueel gebied heb ik meer gehad dan alle casanova's bij elkaar. Niet-begeren is ook een vorm van niet-doen.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

We hebben het er al eerder over gehad, Pup...

Tekst dat ik al een jaar of 5 geleden heb overgetypt:

"Waar begeerte koning is, loopt het in de hersenen mis.


Om het even wélke begeerte een mens ook voelt, het wijst er op dat hij iets 'mist', dat hij zichzelf niet in Volheid als autonoom wezen kan beleven.

Maar begeerte leidt naar de dood en zal daarom steeds begeleid worden door een gevoel van Angst, mits de angst het signaal is dat wordt uitgezonden door onze Levende Zelfkern om ons erop te wijzen dat we op een weg naar de dood zitten. En dit signaal maant ons aan de begeerte te lossen, om tot autonomie te komen, in het liefdevolle besef van onze Volheid.


Begeerte heeft veelal te maken met 'het verwachten' van de andere, of dat hét andere je zou vervullen. Het is de inzuigende kracht, de verslindende, opslorpende beweging die niet-leven-gevend is!
 Blijft een mens hierin hangen, dan zal hij steeds meer verlangen, nooit tevreden zijn en zichzelf onthouden van de ware Zelf vervullende Levensvreugde.

Toch hoeft een mens zijn begeerten niet te veroordelen, maar om op het pad van de Gevende Liefde naar het ware leven te kunnen gaan, dient hij te kijken naar datgene waarvoor het object waarnaar de begeerte of het verlangen uitgaat 'symbool' staat, teneinde dit in zichzelf te kunnen integreren.



Eens kwam de mens uit de oerschoot en steeds weer liet hij zich in deze oerschoot opnemen, in de lichamelijke dood. 
De onsterfelijkheid van een mens dient dan ook gebouwd te worden op een Stevige Basis van Autonomie: de mens die zich niet langer laat grijpen door de inzuigende, onbewuste krachten van de moederbasis, maar stevig en zelfstandig, gelovend in zijn Meesterlijke Scheppingskrachten, zijn leven in handen neemt en wéét dat hij onsterfelijk IS.

Hij die inzuigt, begeert en slechts 'verwacht' van de andere, zal zelf worden ingezogen in de armen van de oermoeder, van de dood.
 Hij die Goedheid straalt en leven g??ft, zal door het Leven worden beloond.


Hij die de aandacht begeert van een ander, geeft hiermee te kennen, dat hij, wil hij in Volheid zichzelf kunnen beleven, aandacht aan zijn ware zelf dient te schenken. 
Hij die de liefde van een ander verwacht, geeft veelal te kennen dat hij tot ware zelf-liefde dient te komen.

Hij die verlangt naar seksuele uitwisseling, geeft hiermee te kennen dat hij wil meester worden over zijn scheppingskrachten, dat hij verlangt écht tot leven te komen!
Hij die complimentjes 'begeert' van anderen, verlangt in feite naar erkenning en de waardering door zichzelf.
Hij die verwacht dat anderen hem mooi zouden vinden, verlangt ernaar zichzelf graag te zien.
Hij die het geld aanbidt, wenst zijn eigen waarde te kennen. Hij is eigenlijk op zoek naar het goud in zichzelf, maar kijkt ernaast.



Op dit pad van 'het najagen' en 'het willen hebben van'... in deze bezetenheid kunnen de hersenen zich niet werkelijk ten dienste stellen van het Leven. Omdat de Levende Zelfkern van de mens nu eenmaal de optimale werking van de hersenen blokkeert, wanneer de mens niet in de richting van het ware Leven leeft.



Zo blijkt een mens, die begeerte als koning heeft, niet echt gezond en creatief vernieuwend meer te kunnen denken; zijn hersenen zullen tenslotte 'verschrompelen'.
 Een v??l grotere Potentie is in de mens aanwezig, maar hij benut deze niet, omdat hij zich vastzet in het beperkende patroon van Begeerte en Gewoonte. Hij leeft zoals hij 'hoort' te leven in zijn maatschappij, als een kuddedier zonder meer.



Omdat de dood altijd bestaan heeft, gaat hij ook dood: in het patroon van het verleden vastzittend... Hij stelt zich niet eens de vraag of het wel anders zou kunnen... Zijn bevooroordeeldheid of zombie-schap getuigt niet van 'gezond' verstand!"

C. Beerlandt.

[Theo]

C. Beerlandt omschrijft het wel goed, maar ik val over 1 zin:

gelovend in zijn Meesterlijke Scheppingskrachten

Je kan pas in die krachten geloven als je ze hebt ontdekt. Iemand kan er over vertellen, maar dan blijft het een mentaal dingetje. De seksuele scheppingskrachten zullen zonder enige inspanning worden waargenomen indien de begeertes geheel uitgedoofd zijn.

Waar dus gezocht dient te worden is de beheersing over onze begeertes.
Seksuele begeertes zijn duidelijk waarneembaar, dus dat is mooi oefenterrein.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

C. Beerlandt omschrijft het wel goed, maar ik val over 1 zin:



Je kan pas in die krachten geloven als je ze hebt ontdekt. Iemand kan er over vertellen, maar dan blijft het een mentaal dingetje. De seksuele scheppingskrachten zullen zonder enige inspanning worden waargenomen indien de begeertes geheel uitgedoofd zijn.

Waar dus gezocht dient te worden is de beheersing over onze begeertes.
Seksuele begeertes zijn duidelijk waarneembaar, dus dat is mooi oefenterrein.

Waarom zou je moeten zoeken naar beheersing over je begeertes? Wat is er mis met begeren (voor de goeie orde in de betekenis van verlangen)? En als je je eigen vrouw niet meer begeert?

Ziener had gelijk, je hebt aan 1 meer dan genoeg. Maar om dat te weten zul je eerst moeten weten hoe het is met anderen of meerderen. Je leert alleen van je eigen ervaring, niet van wat een ander je vertelt.

Mensen die hun hele leven met 1 partner doorbrengen, zijn doorgaans schijters. Angsthazen. Bang voor het onbekende. Kiezen voor (schijn)zekerheid. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat ze ongelukkig (zouden)zijn, maar het zijn doorgaans geen types die verder kijken dan het neusje lang is.

[Theo]

Ich bin ein angsthaas.

[NN]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

En zo heb ik, op mijn manier, mijn lagen van conditionering afgepeld, en dit is slechts een voorbeeld, maar wel van een dingetje dat heel gevoelig lag en nu eenmaal een beladen onderwerp is. Het is helemaal goed gekomen, kan ik je melden.

Een lied van Boudewijn met tekst van Lennart Nijgh die op zijn eigen wijze deze liefde (broer/zus) bezingt:

Het land van koning Jan

Hoe gaat het met zijn zus?

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Niet-begeren is ook een vorm van niet-doen.

of van niet-willen.
Zie wat ik net in een ander topic gepost heb:

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

uit deel 1
punt 5. De mens is ziek

"De mens leeft vanuit zijn ego, dat altijd hongert naar macht. Ieder: ?maar ik wil? is een uitdrukking van deze aanspraak op macht. Het 'ik' blaast zichzelf steeds meer op en verstaat de kunst, in telkens nieuwe en nobeler vermommingen, de mens te dwingen hem te dienen. Het 'ik' leeft van de afgrenzing en is bang voor de overgave, voor de liefde en voor de eenwording.
...

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

of van niet-willen.

Het ligt allemaal in elkanders verlengde. het niet-willen, niet-doen, niet-begeren, enz. De tegengestelden kunnen niet zonder elkaar functioneren.
Daarom moet er ook eerst begeren zijn voordat je kan niet-begeren.

En moet er ook eerst een doener zijn voordat je niet kan doen.
En hier leg ik precies de vinger op de zere plek die team advaita niet begrijpt.
Een egoloos iemand gaat nooit begrijpen wat non dualiteit in houdt.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Een egoloos iemand gaat nooit begrijpen wat non dualiteit in houdt.

Een ding kan je worden mee gegeven Theo, en dat is keer op keer hoe jij je hierin bevindt.
Als er iets vrij gauw duidelijk kan zijn m.b.t de zogenaamde non-dualiteit, dan is het wel dat het juist geen kwestie van begrijpen is.
Ik gaf het je al eerder aan, laat dat arme hoofd een tijdje met rust..

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Als er iets vrij gauw duidelijk kan zijn m.b.t de zogenaamde non-dualiteit, dan is het wel dat het juist geen kwestie van begrijpen is.

Ramana Maharsi zegt dat het enige dat er moet gebeuren, is uitzoeken wi? er verlichting zoekt.
Wie ben ik? Wie is er aan het zoeken? Wie wil het weten?
Als je diep graaft in die reeks vragen, kom je tot de slotsom dat er geen 'wie' is.
Dat kunnen maar weinig mensen aanvaarden.
Ramana Maharsi vergelijkt de zoekers die tot die aanvaarding kunnen komen met kamfer, droog hout en nat hout. Het kamfer behoeft slechts een vonk om vlam te vatten. Droog hout heeft een zekere hoeveelheid hitte nodig. En nat hout heeft een enorme hoeveelheid hitte nodig voordat het vlam vat.