Gods beeld en gelijkenis

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Inderdaad iemand die alleen is heeft met niemand rekening te houden. Als deze persoon alleen aan zichzelf denkt en er is helemaal niemand wie hij daar kwaad mee kan doen, welke egoïstisch handelingen zijn er dan nog uitvoerbaar? Je laat me hiermee zien dat je maar slecht kunt loskomen van je vaste denkpatroon, je wilt meteen al sociaal zijn en gaat hem van alles verwijten wat er aan de schepping niet goed is. Dat is natuurlijk baarlijke nonsens want het verdriet dat is ontstaan heeft de mens geschapen niet hij.

Ik gaf je helemaal niet de optie dat hij zo maar van alles schept om zijn eenzaamheid op te lossen. Hij schept om zichzelf te kunnen ervaren en is dat ook aan zijn almacht verplicht dat te doen want iets dat een almacht niet kan ontneemt de titel almachtig te zijn, want dan kan hij niet alles. Maar misschien is het verzoek je dat voor te stellen al te hoog gegrepen.

Marie je draaft door als Marie en niet als God. Als hij, zoals ik vermoed dat hij gedaan heeft zichzelf niet kan ervaren is dit zijn enige oplossing om dat te kunnen doen. Het is ook nog eens een mooie en sympathieke daad voor de geschapene zelf, de mens om de god in elkaar te leren ont'dekken. Dat wij deze mogelijkheid niet hebben benut en elkaar naar het leven zijn gaan staan is niet aan God verwijtbaar.

De laatste zin herbergt hier een grote misvatting ik heb je nergens de optie gegeven de wereld te scheppen uit verveling. Ik gaf je de optie je bent de enige bestaande, almachtig en wilt weten wie je bent hoe los je dat op? Je komt alsmaar niet los van je vooropgezette gedachte, je grasduint in je perceptie over het onbehagen omtrent het aanzien in de wereld. Je hebt verwijten aan God over datgene waaraan de mens zich schuldig maakt.

Deze optie gaf ik je niet en het is ook baarlijke vrouwelijke nonsens die betekenis wil geven aan de zwangerschap.

Jouw scheppingsverhaal rammelt want hij zou niet meer terug kunnen, wat is er dan over van god zijn almacht als hij niet meer terug kan, dat is geen almacht. Vandaar als het hem niet bevalt maakt ie de zooi weer ongedaan, daar mist ie qua almacht niets aan. Maar als hij zichzelf wil kunnen ervaren en dat is hij aan zijn almacht verplicht anders is hij niet meer almachtig kan hij niet meer terug want als hij zichzelf niet kan ervaren is hij niet almachtig.
Maar ik zie al wel dat ik je te veel gevraagd heb. Misschien dat iemand anders hierover een boom wil opzetten? Dan maak ik er een draadje van.

Ik vind het scheppingsverhaal nogal wezenlijk, het kan je inzicht verschaffen over wat er waarschijnlijk de intentie van moet zijn geweest, in ieder geval wezenlijker dan een paar engeltjes die je komen vertellen hoe je hebt te leven.

Eerst en vooral heb ik nergens gezegd dat ik blindelings om het even welk boek volg, dus ook niet die paar engeltjes, die in wezen niet zo maar een paar engeltjes zijn maar die heel diep verbonden zijn met de personen in het verhaal, we zouden ze als deel van hun diepere, innerlijke zijn kunnen aanduiden.

Ten tweede schept men in volheid van zijn, niet uit bloedarmoede. Dat de mens zich vervreemd voelt van zijn natuur is omdat hij zichzelf niet meer kent en zichzelf verloren is door een verkeerd gebruik van zijn verstand. Eens zichzelf teruggevonden verdwijnen vele van zijn kwalen en kan hij in volle bewustzijn verder meewerken met de verdere evolutie en schepping.

Zwangerschap heeft geen bijkomende betekenis nodig, zwangerschap zegt genoeg op zichzelf en wat in het kleine gebeurt, gebeurt ook in het groot.
Ik kan evengoed zeggen dat uw mannelijke jaloersheid op het feit dat het de vrouw is die leven geeft, u hier parten speelt en dat u daarom het zwangerschap minimaliseert; of toch ten minste niet verdraagt dat ik het in een groter licht plaats.
Dus ik zou kunnen zeggen dat uw 'ego' u hier op het verkeerde been zet.

Ik weet dat er zin zit in de bewering dat God de wereld schiep om zichzelf gewaar te kunnen worden; ik zou dat niet als een éénmalige actie zien, maar eerder als een continue actie.
U zegt dat ik mij niet als God zijnde in al zijn almacht kan voorstellen en dat daarom mijn bevindingen ondermaats blijven; weet dat wanneer ik echt ben, dat ik dan God ben en God is en God liegt niet, God veronderstelt ook niet, God zegt enkel wat hij weet.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Eerst en vooral heb ik nergens gezegd dat ik blindelings om het even welk boek volg, dus ook niet die paar engeltjes, die in wezen niet zo maar een paar engeltjes zijn maar die heel diep verbonden zijn met de personen in het verhaal, we zouden ze als deel van hun diepere, innerlijke zijn kunnen aanduiden.

Eerst en vooral heb ik nergens gezegd dat je een boek dan wel een paar engeltjes blindelings volgt, vanwaar dus deze rectificatie waarover in de annalen niets is te vinden?

Ik dat geval vermoed ik dat de engeltjes het eigen onderbewuste van de hoofdpersoon is en ook het onderbewuste van een mens is niet wezenlijk interessant dat er een boek over geschreven zou moeten worden.

Ten tweede schept men in volheid van zijn, niet uit bloedarmoede. Dat de mens zich vervreemd voelt van zijn natuur is omdat hij zichzelf niet meer kent en zichzelf verloren is door een verkeerd gebruik van zijn verstand. Eens zichzelf teruggevonden verdwijnen vele van zijn kwalen en kan hij in volle bewustzijn verder meewerken met de verdere evolutie en schepping.

Ik kan me niet herinneren het hier over te hebben gehad. Ik heb je gisteravond nog geroemd als iemand die serieus werk maakt van zelfonderzoek maar je getuigd met het gequote eerder van een betweter, een profeet en een wereldverbeteraar dan van een onderzoeker. Ik las je op politics.be graag maar heb hier nog niet veel gezien dat me boeit.

Zwangerschap heeft geen bijkomende betekenis nodig, zwangerschap zegt genoeg op zichzelf en wat in het kleine gebeurt, gebeurt ook in het groot.
Ik kan evengoed zeggen dat uw mannelijke jaloersheid op het feit dat het de vrouw is die leven geeft, u hier parten speelt en dat u daarom het zwangerschap minimaliseert; of toch ten minste niet verdraagt dat ik het in een groter licht plaats.
Dus ik zou kunnen zeggen dat uw 'ego' u hier op het verkeerde been zet.

Ik ben het in ieder geval met een zin helemaal eens omdat ik zelf ook tot die bevinding ben gekomen 'wat in het kleine gebeurt, gebeurt ook in het groot' hetgeen ook vervat is in 'god schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis'. Ook de mens is in staat tot scheppen waaronder baren mede kan worden verstaan. Maar er hoeft geen bijzonder plaats voor worden ingeruimd. Verder ervaar ik geen last te hebben van mannelijke jaloersheid maar heb evenmin de neiging hoog op te geven van het vermogen van de vrouw tot baren, voor mij is dat een natuurlijk gegeven. Ik wordt niet lyrisch noch romantisch van dit vrouwelijk vermogen, zodat ik ook de noodzaak om dit scheppingsverhaal met romantische en vrouwelijk gekleurde versierselen te verwerken mis. Ik gevoel evenmin de behoefte om het vermogen tot zaad produceren daarin te verwerken.

Ik weet dat er zin zit in de bewering dat God de wereld schiep om zichzelf gewaar te kunnen worden; ik zou dat niet als een éénmalige actie zien, maar eerder als een continue actie.
U zegt dat ik mij niet als God zijnde in al zijn almacht kan voorstellen en dat daarom mijn bevindingen ondermaats blijven; weet dat wanneer ik echt ben, dat ik dan God ben en God is en God liegt niet, God veronderstelt ook niet, God zegt enkel wat hij weet.

Eindelijk gaat u het eens hebben over hetgeen u is gevraagd. Het continue proces is daarin vervat dat god doende blijft zichzelf te zoeken en te vinden, mocht u dat zijn ontgaan. Ik zeg dat niet ik vraag u dat te doen om u zelf als god in al uw almacht voor te stellen met het gegeven dat god zichzelf graag zou willen ervaren. Lijkt me geen rocket science voor iemand die zijn geest bevrijd heeft van zichzelf. Of ik vergis me dat dat het geval is.

De door u aangevoerde kwalificaties van god lijken me een beperking te zijn van zijn almacht, dus God kan liegen en veronderstellen ook al behaagt u dat niet. Waarom wilt u god beperken tot alleen de zijde van uw voorkeur? Er is ook de omgekeerde werking van 'god schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis', dus als liegen en veronderstellen in de menselijke hoedanigheid voorkomt is dit ook god niet vreemd.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Iemand die alleen is kun je niet van egoïsme beschuldigen? Iemand die alleen is en daarom maar vanalles schept om zijn Eigen eenzaamheid op te lossen ook als dat enorm veel verdriet voor die geschapene zou kunnen betekenen is voor mij het toppunt van egoïsme.

Ik ben alleen en om mijn éénzaamheid op te lossen nodig ik dan maar vriendjes uit; mij totaal niet bekommerend of ze een aangename tijd bij mij gaan doorbrengen of niet? Sorrie, ik zal er eerst en vooral voor zorgen dat die vrienden ook een goede tijd doormaken bij mij zodat ze daarna terug willen komen en ik niet de hele tijd nieuwe foefjes moet uitvinden om mijn éénzaamheid draagbaar te maken.

En vreemd, maar ik voel inwendig een enorme weerstand om mijzelf als god te zien; god en éénzaamheid gaan voor mij niet samen; god is volheid van zijn; éénzaamheid is juist het omgekeerde.
Misschien ook al daarom dat ik inwendig heel deze redenering van de éénzame God die uit verveling de wereld geschapen heeft verwerpt.

Als ik al een scheppingsbeeld van God kan voorstellen dan is het een God, die als een vrouw zwanger is van geluk, van volheid, van grootsheid en dat niet meer voor zichzelf kon houden zodat hij in volle extase een wereld baarde met wie hij zijn geluk verdubbeld verder zou kunnen beleven.

U zegt :
Een almacht wiens schepping hem niet bevalt, die buitenstaander bleef, kan die schepping toch onmiddellijk weer ongedaan maken.

Wie zegt dat de schepping hem niet beviel? Zich afgescheiden voelen, de belevingswereld van zijn schepping niet kunnen doorvoelen zoals zijn schepselen het voelden, juist omdat hij God, almachtig, was. Dat ja, vandaar dat hij in zijn schepping geboren wou worden om dan alles te doorvoelen.

Een God die zichzelf wilde ervaren heeft kun je ook zien als een stuwende kracht die zichzelf vanuit het Niets (zonder enige vormen) in praktijk wilde brengen. Hoe die wil eruitziet kun je ook alleen maar bij benadering beschrijven. Zoals (god in de vorm van)een plant groeit vanuit een intelligente niet denkende en dezelfde goddelijke inspiratie. Het Denken en de mens was er niet dus egoïsme en eenzaamheid kan het niet eens geweest zijn. egoïsme en eenzaamheid is iets wat mensen bedenken omdat ze zich afhankelijk voelen van dat wat ze denken nodig te hebben.

De manifestaties die uit het Niets zijn ontstaan zijn God ook. Het Zelf in dat wat in alles aanwezig is. De zee die de golven laat ontstaan, de golven zijn de zee en de zee zijn de golven. Zo is God ook de mens en de mens is god. Alleen in een andere vorm en gesluierd door het ego. Doorzie je dit zie je God. En voel je je niet meer afgescheiden van God.

Wat jij doet is God allerlei menselijke eigenschappen toedichten, terwijl die menselijke eigenschappen nu juist die sluiers zijn waar we doorheen moeten of zullen gaan zien. God puur heeft niets nodig. God als mens wil zichzelf ontrafelen in de vorm van mens en doorheen zien te breken van de trucjes van het verstand. Daarom wil je je uitkleden tot op het bot, je weet dat je God bent maar je wilt het ook zien en ervaren in je dagelijkse realiteit. God waarmaken. Je volgt de stuwende kracht van God. Als mens kun je niet anders omdat je God bent. Hoelang het ook duurt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Eerst en vooral heb ik nergens gezegd dat je een boek dan wel een paar engeltjes blindelings volgt, vanwaar dus deze rectificatie waarover in de annalen niets is te vinden?

Jouw woorden:
Ik vind het scheppingsverhaal nogal wezenlijk, het kan je inzicht verschaffen over wat er waarschijnlijk de intentie van moet zijn geweest, in ieder geval wezenlijker dan een paar engeltjes die je komen vertellen hoe je hebt te leven.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik dat geval vermoed ik dat de engeltjes het eigen onderbewuste van de hoofdpersoon is en ook het onderbewuste van een mens is niet wezenlijk interessant dat er een boek over geschreven zou moeten worden.

Niet alleen van de hoofdpersoon, maar van alle vier de personen.

Indien het onderbewuste van een mens niet wezenlijk interessant kan zijn om er een boek over te schrijven, dan denk ik dat we beter alle forums op het internet, die het zoeken naar de waarheid op hun actief hebben gezet, beter sluiten.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik kan me niet herinneren het hier over te hebben gehad. Ik heb je gisteravond nog geroemd als iemand die serieus werk maakt van zelfonderzoek maar je getuigd met het gequote eerder van een betweter, een profeet en een wereldverbeteraar dan van een onderzoeker. Ik las je op politics.be graag maar heb hier nog niet veel gezien dat me boeit.

Een van de voornaamste regels uit het Christendom is '(ver)oordeel niet en je zult niet ge(ver)oordeeld worden'.

Het is een gouden regel; die overtreden is contacten opblazen ipv van ze vruchtbaar te verstevigen.

Zelfs voor iemand die zich voor meester wil uitgeven zijn ze cruciaal;
of hij stimuleert zijn leerling door hem, waar nodig, op zijn onvolmaaktheden te wijzen zonder hem te crucifi?ren
of hij verkiest zijn persoonlijke autoriteit te belichten en daar voorrang aan te geven ten koste van de vooruitgang van zijn leerling.

Ik blijf erbij en mijn hele wezen schreeuwt het uit: scheppen komt voor uit de volheid van bestaan en niet uit negatieve gevoelens zoals éénzaamheid, zichzelf zoeken....

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik ben het in ieder geval met een zin helemaal eens omdat ik zelf ook tot die bevinding ben gekomen 'wat in het kleine gebeurt, gebeurt ook in het groot' hetgeen ook vervat is in 'god schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis'. Ook de mens is in staat tot scheppen waaronder baren mede kan worden verstaan. Maar er hoeft geen bijzonder plaats voor worden ingeruimd. Verder ervaar ik geen last te hebben van mannelijke jaloersheid maar heb evenmin de neiging hoog op te geven van het vermogen van de vrouw tot baren, voor mij is dat een natuurlijk gegeven. Ik wordt niet lyrisch noch romantisch van dit vrouwelijk vermogen, zodat ik ook de noodzaak om dit scheppingsverhaal met romantische en vrouwelijk gekleurde versierselen te verwerken mis. Ik gevoel evenmin de behoefte om het vermogen tot zaad produceren daarin te verwerken.

Volgens mij zit er geen enkele romantiek noch lyrisme in het vrouwelijk vermogen om te baren; want meestal gebeurt dat zelfs in de grootste pijnen en zoals u zegt is het gewoon een natuurlijk gegeven; maar de echte grootheid zit hem juist in het meest gewone dat we omdat het zo gewoon is, in onze zucht naar sensatie, gewoon over het hoofd kijken.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Eindelijk gaat u het eens hebben over hetgeen u is gevraagd. Het continue proces is daarin vervat dat god doende blijft zichzelf te zoeken en te vinden, mocht u dat zijn ontgaan. Ik zeg dat niet ik vraag u dat te doen om u zelf als god in al uw almacht voor te stellen met het gegeven dat god zichzelf graag zou willen ervaren. Lijkt me geen rocket science voor iemand die zijn geest bevrijd heeft van zichzelf. Of ik vergis me dat dat het geval is.

Wie buiten God kan zeggen dat hij zijn geest bevrijd heeft van zichzelf? (en zoals u God hier omgschrijft, kan hij dat nog wel?)
'ikzelf' is en blijft het enige dat ik heb op deze aarde en waarmee ik mijn leven zal moet lijden en leiden.
Ik denk wel dat ik mijn geest voldoende bevrijd hebt van de slechte werking van mijn 'ego' en dat ik niet meer zo kortzichtig ben dat ik het geheel niet buiten mijn dwingende aanwezigheid kan aanschouwen, maar elke observatie, elke ontleding van de binnengekomen gegevens gebeurt nog altijd volgens mijn persoonlijke gevoelens, mijn persoonlijke hersenen en mijn persoonlijke gewaarwordingen, als levend wezen kan ik daar niet buiten.
Ik kan boeken lezen, teksten lezen... van andere en ik zal ze al of niet begrijpen afhankelijk van mijn inlevingsvermogen, een herkenningspatroon in mijn Eigen zijn....

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De door u aangevoerde kwalificaties van god lijken me een beperking te zijn van zijn almacht, dus God kan liegen en veronderstellen ook al behaagt u dat niet. Waarom wilt u god beperken tot alleen de zijde van uw voorkeur? Er is ook de omgekeerde werking van 'god schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis', dus als liegen en veronderstellen in de menselijke hoedanigheid voorkomt is dit ook god niet vreemd.

Valt het je niet op dat als het in jouw kraam past dan kan God ineens vanalles, ook het negatieve en indien het niet in jouw kraam past dan zou het ineens mijn negatieve kant zijn die mij parten speelt en die zich Gods almacht niet kan voorstellen?
God IS, punt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Een God die zichzelf wilde ervaren heeft kun je ook zien als een stuwende kracht die zichzelf vanuit het Niets (zonder enige vormen) in praktijk wilde brengen. Hoe die wil eruitziet kun je ook alleen maar bij benadering beschrijven. Zoals (god in de vorm van)een plant groeit vanuit een intelligente niet denkende en dezelfde goddelijke inspiratie. Het Denken en de mens was er niet dus egoïsme en eenzaamheid kan het niet eens geweest zijn. egoïsme en eenzaamheid is iets wat mensen bedenken omdat ze zich afhankelijk voelen van dat wat ze denken nodig te hebben.

De manifestaties die uit het Niets zijn ontstaan zijn God ook. Het Zelf in dat wat in alles aanwezig is. De zee die de golven laat ontstaan, de golven zijn de zee en de zee zijn de golven. Zo is God ook de mens en de mens is god. Alleen in een andere vorm en gesluierd door het ego. Doorzie je dit zie je God. En voel je je niet meer afgescheiden van God.

Wat jij doet is God allerlei menselijke eigenschappen toedichten, terwijl die menselijke eigenschappen nu juist die sluiers zijn waar we doorheen moeten of zullen gaan zien. God puur heeft niets nodig. God als mens wil zichzelf ontrafelen in de vorm van mens en doorheen zien te breken van de trucjes van het verstand. Daarom wil je je uitkleden tot op het bot, je weet dat je God bent maar je wilt het ook zien en ervaren in je dagelijkse realiteit. God waarmaken. Je volgt de stuwende kracht van God. Als mens kun je niet anders omdat je God bent. Hoelang het ook duurt.

Akkoord met die "stuwende kracht".

Akkoord dat God ook zijn schepping is; dat ze samen één zijn en ik voel me niet afgescheiden van God. Ik ga zelfs zo ver te beweren dat indien ik zou zeggen dat God niet zou bestaan dat ik dat aanvoel alsof ik mijn Eigen bestaan gewoonweg zou loochenen. Ik zou dan in het beste geval overblijven als een levende zombie.

Niet akkoord waar je zegt dat ik God allerlei menselijke eigenschappen zou toedichten; God als zuiver ZIJN overstijgt het menselijke oneindig.
Als ik zeg dat scheppen een gegeven is zoals baren, dan wil ik enkel zeggen dat scheppen gebeurt uit volheid, uit overlopen, uit groei, uit heelheid, uit....iets dat wij mensen misschien alleen kunnen vergelijken met het baren; een natuurlijk gegeven waar de hele natuur vol van is.

Ik wil mij uitkleden tot op het bot, omdat ik oude ketens wil afwerpen, zodat ik vrij voor het nieuwe kan gaan zonder het gevaar te lopen verbrand te worden door overblijfselen van het oude.
Weet dat indien je bewuster wordt dat dan niet alleen het positieve en het vreugdevolle stijgt, maar dat je dan ook alle pijnen veel dieper kunt voelen en als je dan nog teveel vasthangt aan oude gevoelens dan kunnen die zelfs tot dodelijk zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Akkoord met die "stuwende kracht".

Akkoord dat God ook zijn schepping is; dat ze samen één zijn en ik voel me niet afgescheiden van God. Ik ga zelfs zo ver te beweren dat indien ik zou zeggen dat God niet zou bestaan dat ik dat aanvoel alsof ik mijn Eigen bestaan gewoonweg zou loochenen. Ik zou dan in het beste geval overblijven als een levende zombie.

God als Niet akkoord waar je zegt dat ik God allerlei menselijke eigenschappen zou toedichten;uiver ZIJN overstijgt het menselijke oneindig.
Als ik zeg dat scheppen een gegeven is zoals baren, dan wil ik enkel zeggen dat scheppen gebeurt uit volheid, uit overlopen, uit groei, uit heelheid, uit....iets dat wij mensen misschien alleen kunnen vergelijken met het baren; een natuurlijk gegeven waar de hele natuur vol van is.

Ik wil mij uitkleden tot op het bot, omdat ik oude ketens wil afwerpen, zodat ik vrij voor het nieuwe kan gaan zonder het gevaar te lopen verbrand te worden door overblijfselen van het oude.
Weet dat indien je bewuster wordt dat dan niet alleen het positieve en het vreugdevolle stijgt, maar dat je dan ook alle pijnen veel dieper kunt voelen en als je dan nog teveel vasthangt aan oude gevoelens dan kunnen die zelfs tot dodelijk zijn.

Voor mijn gevoel spreek je je hier tegen. Of ik heb iets fundamenteels niet goed begrepen. Dat zou ik dan graag willen weten. Volgens mij zette je vraagtekens over scheppen in betrekking tot egoïsme en eenzaamheid. En nog wat zaken die daarmee verband houden. Ik begreep dat je daarmee God bedoelde in het kader van dit draadje. En hier zeg je weer wat anders. Vandaar dat ik erop inging. De hele discussie moet ik zo voor de zoveelste keer herlezen, een hele klus en mijn hoofd bromt al. Sorry maar ik kan het dus even niet meer volgen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Voor mijn gevoel spreek je je hier tegen. Of ik heb iets fundamenteels niet goed begrepen. Dat zou ik dan graag willen weten. Volgens mij zette je vraagtekens over scheppen in betrekking tot egoïsme en eenzaamheid. En nog wat zaken die daarmee verband houden. Ik begreep dat je daarmee God bedoelde in het kader van dit draadje. En hier zeg je weer wat anders. Vandaar dat ik erop inging. De hele discussie moet ik zo voor de zoveelste keer herlezen, een hele klus en mijn hoofd bromt al. Sorry maar ik kan het dus even niet meer volgen.

Zijn egoïsme en eenzaamheid dan geen menselijke gevoelens? Als ik die afwijs als oorzaak tot schepping, wat is er mis mee?
Het hele verhaal gaat erom of God ja of neen de wereld geschapen heeft om zichzelf te kunnen waarnemen, waar ik schepping eerder zie als een positieve stuwkracht.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zijn egoïsme en eenzaamheid dan geen menselijke gevoelens? Als ik die afwijs als oorzaak tot schepping, wat is er mis mee?
Het hele verhaal gaat erom of God ja of neen de wereld geschapen heeft om zichzelf te kunnen waarnemen, waar ik schepping eerder zie als een positieve stuwkracht.

Op het moment dat God/waarheid/stuwende kracht de schepping bevorderde was de vorm mens met al die menselijke gevoelens nog niet. Ik had namelijk begrepen dat je zei dat de schepping (mogelijk) gebeurde vanuit menselijke gevoelens en dat je dit afwees. Die samenhang snap ik dus nog niet. Dus ik ga alles overnieuw lezen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zijn egoïsme en eenzaamheid dan geen menselijke gevoelens? Als ik die afwijs als oorzaak tot schepping, wat is er mis mee?
Het hele verhaal gaat erom of God ja of neen de wereld geschapen heeft om zichzelf te kunnen waarnemen, waar ik schepping eerder zie als een positieve stuwkracht.

Ben eruit. Hoop ik. Ik had namelijk begrepen dat je zei dat of als de schepping gebeurde vanuit menselijke gevoelens dat je dit afwees. Daar is niets mis mee, maar ik begreep dus niet waar je dat vandaan haalde.

Hoe het precies is gegaan dat kunnen we denk ik (nog) niet bevatten maar of dat voor nu belangrijk is? De stuwkracht zelf zal neutraal zijn, positief is ook weer een menselijk begrip maar goed, we kunnen ook niet elk woord op de weegschaal gaan leggen. Het waarmaken van God in al zijn manifestaties dus ook de mens lijkt idd een soort van verstoppertje spelen.

God elkaar en in de hele schepping kunnen herkennen laat de noodzaak vallen elkaar nog moeten bestrijden. Immers als je herkent dat overal en nergens god/waarheid is in al zijn manifestaties betekent dat de zoektocht ten einde is. De hemel van God is al op aarde. Ik begreep dat dolgraag wilt dat de hele wereld daarvan mee geniet. Dat gaat dus hand in hand. Verbonden in waarheid herken je elkaar en help je elkaar dus ook. De meest effectieve manier is dus wel bij jezelf beginnen. De steen die je in het water gooit en steeds wijdere kringen trekt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Jouw woorden:
Ik vind het scheppingsverhaal nogal wezenlijk, het kan je inzicht verschaffen over wat er waarschijnlijk de intentie van moet zijn geweest, in ieder geval wezenlijker dan een paar engeltjes die je komen vertellen hoe je hebt te leven.

Hebben ze in België een ander taalgebruik wellicht? Het gaat er over dat iets (hoe god de wereld heeft geschapen) 'wezenlijker' is dan iets anders en dat andere is dan dat 'engeltjes die je komen vertellen hoe je hebt te leven'. Ik zie niets dat er op wijst dat ik zeg of zelfs maar veronderstel dat je een paar engeltjes blindelings volgt. Er mankeert denk ik iets aan je lezen of anders mankeert er iets aan je vermogen de woorden juist te interpreteren.

Niet alleen van de hoofdpersoon, maar van alle vier de personen.

Indien het onderbewuste van een mens niet wezenlijk interessant kan zijn om er een boek over te schrijven, dan denk ik dat we beter alle forums op het internet, die het zoeken naar de waarheid op hun actief hebben gezet, beter sluiten.

Het onderbewuste is, althans vind ik dat, niet 'wezenlijk' interessant. Bestaansrechtelijk is een synoniem voor het woord wezenlijk en duid er op dat je bestaan er van is afgeleid, dat kan ik van het onderbewuste niet zeggen.

Doorgaans is het onderbewuste datgene wat de persoon niet toestaat dat er in zijn bewustzijn verschijnt, iets dat hij niet wil zien. Maar diep het liever maar niet verder uit want het boeit me in het geheel niet.

Een van de voornaamste regels uit het Christendom is '(ver)oordeel niet en je zult niet ge(ver)oordeeld worden'.

Het is een gouden regel; die overtreden is contacten opblazen ipv van ze vruchtbaar te verstevigen.

Het woord dom in christendom zegt het al het is dom. Je veroordeelt mij maar lekker, want als er iets is dat je veroordeeld dan is het mijn onuitstaanbare ego en hoe meer dat veroordeeld wordt hoe beter. Wat een klets om over iemands wandaden niet te oordelen. Ik oordeel wel en de kerk doet dat ook want ze hebben het altijd over goed en kwaad en als god is naar mijn beeld en gelijkenis oordeelt hij ook.

Zelfs voor iemand die zich voor meester wil uitgeven zijn ze cruciaal;
of hij stimuleert zijn leerling door hem, waar nodig, op zijn onvolmaaktheden te wijzen zonder hem te crucifi?ren
of hij verkiest zijn persoonlijke autoriteit te belichten en daar voorrang aan te geven ten koste van de vooruitgang van zijn leerling.

We zijn nou eenmaal onvolmaakt in dat wat we niet zijn, die persoon met dat onhebbelijk ego. We kunnen volmaakt zijn als we dat wat we niet zijn afleggen, maar dat doen we niet want we geloven dat we die onzin zijn. En dan verlang je van mij dat ik anderen die denken dat ze ego zijn daarin bevestig. Hoe maf kun je het maken?

Ik blijf erbij en mijn hele wezen schreeuwt het uit: scheppen komt voor uit de volheid van bestaan en niet uit negatieve gevoelens zoals éénzaamheid, zichzelf zoeken....

Marie ik gevoel geen enkele lust om op je kletskoek te reageren en omdat je kennelijk al helemaal vastgeroest zit in je ideeën heeft het reageren ook geen enkele zin. Je bent niet vrij om jezelf als God te zien laat staan voor te stellen hoe hij vanuit zijn positie schept.

Volgens mij zit er geen enkele romantiek noch lyrisme in het vrouwelijk vermogen om te baren; want meestal gebeurt dat zelfs in de grootste pijnen en zoals u zegt is het gewoon een natuurlijk gegeven; maar de echte grootheid zit hem juist in het meest gewone dat we omdat het zo gewoon is, in onze zucht naar sensatie, gewoon over het hoofd kijken.

God schept niet per definitie vanuit zijn mogelijkheid als van een barende vrouw. Het ontgaat je kennelijk dat het scheppen vanuit een onmogelijkheid en zijn almacht ontstaat. Om bij je voorbeeld te blijven bijvoorbeeld als man zijnde ook moeten kunnen baren.

Wie buiten God kan zeggen dat hij zijn geest bevrijd heeft van zichzelf? (en zoals u God hier omschrijft, kan hij dat nog wel?)
'ikzelf' is en blijft het enige dat ik heb op deze aarde en waarmee ik mijn leven zal moet lijden en leiden.

Er is ook al geen dramaqueen aan je verloren gegaan.

.. elke ontleding van de binnengekomen gegevens gebeurt nog altijd volgens mijn persoonlijke gevoelens, mijn persoonlijke hersenen en mijn persoonlijke gewaarwordingen, als levend wezen kan ik daar niet buiten.
Ik kan boeken lezen, teksten lezen... van andere en ik zal ze al of niet begrijpen afhankelijk van mijn inlevingsvermogen, een herkenningspatroon in mijn Eigen zijn....

Marie je stelt me teleur, je verkondigd geen waarheid maar een visie en geeft hiermee aan geen onderzoek te hebben gedaan naar de aard van de persoon en zijn eigenschappen, die helemaal niet bestaat. Ik ga niet verder op je in want je mist dus de aansluiting met hetgeen waar ik het met je over wil hebben.

Valt het je niet op dat als het in jouw kraam past dan kan God ineens van alles, ook het negatieve en indien het niet in jouw kraam past dan zou het ineens mijn negatieve kant zijn die mij parten speelt en die zich Gods almacht niet kan voorstellen?
God IS, punt.

Zing het maar in koor mee met het gros hier op het forum dat ik de waarheid altijd naar mijn voorkeur ombuig. Maar allereerst valt op dat je niet kunt lezen (zoals in de aanvang van deze quote al is aangetoond) en ten tweede ben je kennelijk blind voor de trucjes van omkering die je uithaalt. Ik ga dit maar één keer duidelijk maken en je er met de neus op drukken maar als je dat inzicht dan nog mist geef ik het (je) op.

Ik stelde direct al dat God almachtig is (het is dus niet zo dat God ineens alles kan omdat dat in mijn kraam te pas komt) het is namelijk algemeen erkend dat God almachtig is. Hij kan alles en er is niks wat hij niet kan. Kennelijk wilt je God alleen positieve eigenschappen toedichten want zegt je 'God liegt niet, God veronderstelt ook niet'. Dus ik benadruk vervolgens zijn almacht en zeg dat God ook kan liegen, bedriegen en veronderstellen.

De omkering is dat je (hoewel het helemaal niet in persoon aan jou was toebedeeld) er jouw negatieve kant van maakt en die God zich in zijn almacht niet kan voorstellen, alsof ik dat gezegd zou hebben. En zo spelen ego's hun spelletjes zonder het geringste inzicht dat ze dat bij voortduring doen.

Maar nu ik dat zo overdenkt heb je misschien daarom de verlichting van het onderbewuste door die engelen wel nodig, kennelijk heb je dat besef niet paraat in je bewuste zijn.