Tine's dagboek-hoek

[Looro]

Tine, alweer een zwaaien naar elkaar. Een groet voor welzijn en geluk!

[Tine]

Nog eventjes terug gekomen om een Valentijns-cadeautje achter te laten.

Ik blijf geloven dat de liefdevolle waarheid van deze tekst ooit door iedereen zal worden gevoeld!


"Today is a perfect day to delve into a subject we have touched upon earlier, but it is one that bears repeating, and that is the subject of self love. And as today is a day that for many is in so many ways connected to the subject of love, we would like to take the opportunity to remind you all of the importance of self love. For it is indeed the very foundation of all love, for if you refuse to give yourself the gift of unconditional love, you are not being true to yourself if you only extend this gift towards others. You see, even if this may seem self-evident to you all, it is also a subject that many will turn a blind eye to every time it pops up. And the reason for that is of course the obvious one, and it is simply the fact that you for eons have been instilled with the deeply ingrained idea of your shortcomings.
You see, if we should ask any human alive today to set up a list of what they perceive as their shortcomings, they would not hesitate in start listing them up for you in great detail. But if you ask them to make a list of all the positive attributes they see in themselves, the list tend to be a much shorter one. In fact, we can sense that some of you are already squirming in your seat reading this, for you will already be lost in your own list of these perceived ?shortcomings?. And why call them that, when what you look upon as so-called shortcomings are merely a true sign of your willingness to explore every single aspect of Creation to the fullest?
Remember, that is why you all came to be here in the first place, life after life, so that you could see, feel, taste and experience it all. And yes, we do mean all, even those aspects of life that you with your best of will cannot even try to describe as anything but negative in every way. Well, what if we remind you that all of these so-called dark deeds carry no more nor no less value than everything you care to describe as loving traits? We know that this is indeed an aspect of human life that many have a hard time facing, for to you, mankind has always been told to strive to ?do good?. Actually, you have all been instructed to simply do it all, and try it out in life after life, so that you get the chance to experience every single aspect of living within a human body, within a human society, in ways that will enable not only you, but All of creation to learn as much as possible. Remember, whatever you have done and are indeed doing during one single lifetime, you are not only doing for your singular enlightenment, no, you are doing it on behalf of All of creation. And so, every single second of your sojourns here on this planet will be carefully recorded and kept for future reference. Not only for your own personal enlightenment, but for everyone else?s.
So again we say, remember that no matter what you do, or even what you refrain from doing during your life on this planet, it is ALL for the best. We know this will have many a finger raised in the air from people ready to interject with protestations, but this is indeed the short simple truth. And so, the concept of self love should be an easy one to grasp, but as you have been well trained to think that you are from the outset imperfect, and that no matter how hard you try, you will never be good enough, it is indeed almost impossible for a so-called ?normal? human being to embrace him or herself fully. And that is easy to understand, given the programming you have been indoctrinated with, the old parasitic one, that has been telling you to stay in a constant state of feeling inadequate, powerless and fearful for the future.
Well, that program is no longer valid on these shores, and even if many still choose to live by those rules, we are here to remind you of the reality that lies behind all of these old smokescreens of disinformation. For there is no one existing anywhere in Creation that you should love more than yourself. You are perfect in every single aspect you can think of, and in every single aspect you have yet to remember. And so, we have come to you today, the day that is a day for love to be celebrated in many of your cultures, to tell you that today, we ask you to celebrate yourself, and we ask you to celebrate ALL that you are.
For you are nothing short of magnificent, you are a true Master, for you have allowed yourself to come to this planet and BE and DO it all, for the sake of us all, and you have made a brilliant effort in each and every way. So again we say on behalf of All of creation, thank you for being who you are and for doing what you do. We could not have made it without you, for not only are you in the midst of delivering such vast amounts of light to this planet, it has already changed its destiny forever, you have also in lifetime after lifetime delivered invaluable experiences to the rest of us by being willing to come into a human body time after time, and to use that human body to sample the delights and the horrors ? in equal measure and with equal merit. So again we say, this is indeed a day to sit up and take notice of YOU, of all that you are and all that you have been. And that is certainly something to truly celebrate. So we hope you will join us in a heartfelt and grateful salute to you, our beloved shining star, currently housed within this human body you refer to as yours."

Bron : The Manuscript of Survival

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

* met respect geknipt*
Maar al zien de bomen misschien het bos niet meer, het bos blijft weet hebben van alle bomen...
* met respect geknipt*

dankjewel Tine & tot een volgende keer :)

[Tine]

Hier even verder gaan, in mijn eigenste hoekje, dat "past" beter...

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Bedankt voor je reactie, Tine.

En mijn dank gaat uit naar jou (als een verpersoonlijking van het leven zelf) die mij de kans bood iets te delen. Dit forum heeft al meer van mijn "demonen" gezien dan mensen uit mijn omgeving die oprecht menen mij te kennen (wat niet aan hen ligt maar aan mij).
Nog een les aan/voor mezelf die ik maar moeilijk geleerd krijg : dat het mededelen van een persoonlijke waarheid omtrent pijn, "verlichtend" kan werken. Ik ging er heel erg lang van uit dat mijn (bijna onwrikbaar) verzet tegen het belichamen van lijden (slachtofferschap) vanuit kracht vertrok. Maar het niet kenbaar maken van de grenzen van mijn draagvermogen, het sterker WILLEN zijn dan ik effectief bén, heeft voornamelijk met angst te maken. Angst dat er misbruik zal gemaakt worden van mijn kwetsbaarheid, angst om niet gezien/gehoord/begrepen te worden, angst voor afhankelijkheid, ... Die angsten "bedekken" met emotionele en geestelijke kracht werkt echter niet versterkend, zelfs integendeel, want van binnenuit hollen ze gaandeweg die kracht volledig uit... Wat ik als een sterkte zag, als een "overwinning" op pijn/lijden, bleek uiteindelijk dus slechts een goed gecamoufleerde zwakheid.
Het leven is blijkbaar een hardnekkige leraar die de leerling -hoe onwillig (doof, blind) deze ook is- blijft achtervolgen met "geschenken" van (zelf)kennis en wijsheid. Als ik de vorm waarin dat geschenk mij gegeven wordt als onverdraaglijk pijnlijk ervaar, is het voor mij moeilijk om te geloven dat het om iets zou kunnen gaan wat ik nodig heb en al zeker niet dat er een innige, diepe zielswens mee gemoeid zou kunnen zijn...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

En mijn dank gaat uit naar jou (als een verpersoonlijking van het leven zelf) die mij de kans bood iets te delen. Dit forum heeft al meer van mijn "demonen" gezien dan mensen uit mijn omgeving die oprecht menen mij te kennen (wat niet aan hen ligt maar aan mij).

Mooi dat er een plek is waar dat kan en ik lees je bijdragen bijzonder graag.

[Tine]

V : Houdt 'zien' automatisch een vorm van 'oordelen' in?

A : Deze vraag verwijst waarschijnlijk naar een zin uit het bijbelse scheppingsverhaal, met name : 'en hij zag dat het goed was'. Zeggen dat iets goed is, komt inderdaad neer op het vellen van een (in dit geval zogenaamd 'positief') oordeel. Als het bijbelse scheppingsverhaal was geëindigd met de woorden : 'en hij zag dat het op niets trok (en wilde het direct allemaal ongedaan maken maar dat bleek onmogelijk)' of bijvoorbeeld met 'en hij wist niet wat hij er moest van denken' of eventueel zelfs : 'en nu maar afwachten wat er verder gebeurt' zou dit inderdaad een ander 'effect' gehad hebben op het bewustzijn van degenen die 'geloof' hechten aan de boodschap van dit verhaal en het als 'waarheid' zien.

V : Werd er dan met het schrijven van dit scheppingsverhaal een (bepaald) effect beoogt?

A : Het verhaal 'vertelt' wat de gevolgen kunnen zijn van een niet-gehoorzamen aan een gebod van de schepper (de zogenaamde goddelijke wil). Het vertrok vanuit de wens een bepaald beeld te schetsen, namelijk van een 'almachtige' (mannelijke) schepper die alleen maar 'goeds' geschapen had, tot hij een (vrouwelijk) 'schepsel' schiep dat blijkbaar niet tevreden was met al dit goeds en méér wilde. Volgens het verhaal bleek er -als gevolg van het scheppen van het vrouwelijke- een 'fout' opgetreden te zijn in het geschapene

V : Een almachtige schepper die iets 'fout' doet? Dat valt moeilijk met elkaar te rijmen toch?

A : De eerder onpersoonlijke, niet-betrokken schepper die al het geschapene 'goed' vond, transformeert na de schepping van de mens als het ware in een eerder persoonlijke schepper die zelfs op het aanwezige 'gevaar' wijst dat zich in een deel van zijn eigen schepping bevindt (de boom wiens vruchten kennis omtrent goed en kwaad bevatten). Tegelijk bevindt zich tussen zijn schepsels blijkbaar ook een wezen (slang) dat in staat is de mens te 'verleiden' tot het (door god verboden) eten van die vruchten om zo die kennis tot zich te nemen. En het is het vrouwelijke (dat 'geschapen' werd uit een deel van het reeds geschapen mannelijke) dat 'bezwijkt' voor de verleiding om zich deze kennis eigen te maken, en zo het onderscheid te leren kennen tussen goed en kwaad. In dit verhaal is de vrouwelijke ongehoorzaamheid t.o.v. een gebod van de mannelijke schepper er de oorzaak van dat deze schepper zich genoodzaakt ziet 'in te grijpen' en dat doet hij door de mens(en) uit het paradijs te verbannen. Wat belangrijk is om te 'zien' in dit verhaal, is dat de almachtige schepper zowel de vrouw als de boom en de slang zélf geschapen heeft.
Kennis omtrent goed en kwaad is echter geen 'verboden vrucht', integendeel. Het vermogen tot onderscheid-maken, het kunnen be-oordelen van iets als 'passend bij jou' of als 'niet-passend bij jou', stelt een mens immers in staat om 'vorm' te geven aan een zelf waarbij hij/zij zich 'thuis' voelt.

V : Toch 'zien' niet alle mensen zichzelf als schepper van zichzelf.

A : Velen zien/ervaren het eigen zelf inderdaad nog als 'afhankelijk' van een BUITEN-ZICHZELF-bestaande schepper en dat idee van afhankelijkheid leidt tot het idee van machteloosheid. Deze machteloosheid kan op zijn beurt zowel tot strijd ('verzet' tegen de eigen machteloosheid) als tot een zogenaamde overgave ('aanvaarden' van de eigen machteloosheid) leiden.

V : En om die machteloosheid teniet te doen, dient men dus voorbij die zogenaamde keuze (tussen strijd en overgave) in het eigen bewustzijn te kijken?

A : Inderdaad. Op een bepaald moment kwam er in het bewustzijn van de mensheid effectief ruimte vrij voor de 'geboorte' van een goddelijke mens, wat men als het Christusbewustzijn benoemde (belichaamd door Jezus Christus, de zogenaamde zoon van god).

[Tine]

V : Toch heeft dat er blijkbaar ook niet voor gezorgd dat de mens zichzelf vanaf toen als een goddelijk mens, als schepper van het eigen zelf, kon zien/ervaren.

A : Ook hier speelt de 'impact' van een VERHAAL (namelijk het Christus-verhaal) een grote rol omdat het de mens niet in contact bracht met de in het eigen bewustzijn levende goddelijke scheppingskracht maar met 'een goddelijke wil' die nog steeds buiten het eigen zelf, buiten het persoonlijke bewustzijn werd gelegd.
Dit verhaal 'vertelt' dat de erfzonde die het vrouwelijk aspect van de geschapen mens had begaan t.o.v.het gezag van god (namelijk gehoor geven aan de stem van de 'slang', de innerlijke intuïtie,) en die geleid had tot de 'val' uit het paradijs, ongedaan kon worden gemaakt. Echter, de zogenaamde 'redding' uit de hel van het (zondig) mens-zijn (en een mogelijke terugkeer naar het paradijs-van-de-onschuld) gebeurt niet door de almachtige god zélf die de mens(heid) vergiffenis schenkt en zo van zijn zonden 'verlost', maar door een kind-van-god. Aan het schenken van vergiffenis voor de 'erfzonde' hangt blijkbaar een 'prijskaartje'...

Het (geloof in de boodschap van het) Christus-verhaal heeft er toe geleid dat er, als logisch gevolg van het kind-van-god-zijn, TEGELIJK een vaderfiguur (god) 'geboren' werd in het bewustzijn van de mensheid, als het ware ter 'vervanging' van de veroordelende, bestraffende schepper uit de vroegere (oude testament) verhalen. In dit 'nieuwe' verhaal (testament) wordt het vrouwelijke niet langer voorgesteld als een ongehoorzame Eva die zich verzet tegen een mannelijk gebod maar als een soort wil-loze (maar wel 'uitverkoren' en dus heilige) moeder Maria die geen eigen zeggenschap ambieert, noch i.v.m. het vaderschap, noch i.v.m. het 'lot' van haar kind, en op die manier gestalte geeft aan overgave aan de mannelijke (goddelijke) wil.
Wanneer de zoon in het verhaal, als gevolg van het dragen van het -hem door anderen opgelegde- 'kruis', geconfronteerd wordt met (het eigen) lijden, voelt hij zich blijkbaar in de steek gelaten door zijn vader ('mijn god, mijn god, waarom heb je mij verlaten?'). Pas wanneer hij erin slaagt dit lijden en de eigen fysieke dood als zijnde de goddelijke (vaderlijke) wil te aanvaarden en deze als dusdanig te volgen, wordt hij 'beloond', namelijk met het 'weten' dat hij in feite onsterfelijk is.
Om in contact te komen met het besef van de menselijke onsterfelijkheid, vond de vader (god) uit het verhaal het blijkbaar nodig dat zijn zoon zichzelf 'opofferde' (zich aan het kruis liet nagelen door anderen).

V : Ah, vandaar dus het verband tussen zichzelf (moeten) opofferen en onsterfelijkheid 'verwerven'?

A : Wanneer er geen angst is voor de vergankelijkheid van het mens-zijn (voor de fysieke dood dus), is er inderdaad evenmin een verlangen naar onsterfelijkheid. De eigen innerlijk ervaring van 'verbondenheid' met het goddelijke (het onsterfelijke), is wat ervoor zorgt dat men zichzelf niet (meer) als een banneling beschouwt, als een (sterfelijke) 'zondaar' die verdreven werd uit het paradijs van de eeuwigheid.
Als het mens-zijn echter als zondig-zijn gezien wordt (en dit zondig-zijn verantwoordelijk geacht wordt voor de creatie van een hel-op-aarde), is het ook logisch dat men verlangt naar een vrij-zijn-van-zonden (een hemel waar geen zonden bestaan en alles dus goed is). En om die reden werd er geloof gehecht aan de 'boodschap' van het Christus-verhaal, namelijk dat 'opoffering van het eigen ik' datgene is wat er voor zal zorgen dat de toegangspoorten tot het paradijs van de eeuwige onschuld zich (opnieuw) zullen openen. Men probeert als het ware het sterfelijke ego-ik (lichamelijk, veranderlijk, vergankelijk) op te offeren om een onsterfelijk goddelijk-ik (eeuwig,onvergankelijk) te 'verwerven'. Nochtans is het eigen ik, als uniek zelf, het enige middel dat men heeft om een paradijs-op-aarde te scheppen. De eeuwige, onveranderlijke scheppingskracht bevindt zich immers IN het eigen innerlijk

V : Heeft de angst voor het ego (het naar buiten kijkend 'oog' en oordelend vermogen van het 'ik') waarmee sommige mensen opgezadeld lijken (waardoor ze ook geneigd zijn dit deel van zichzelf te veroordelen) dan iets met hun angst voor de dood te maken?

A : Het naar buiten kijkend ego-oog stelt een mens in staat onderscheid te zien, en het ego-vermogen tot oordelen zorgt er voor dat de scheppingskracht op een bewuste manier kan ingezet worden. Ver-oordelen daarentegen komt neer op vinden/willen dat iets van wat geschapen is/wordt -en daardoor onlosmakelijkdeel uitmaakt van de schepping- er niet zou mogen zijn. En dat op zijn beurt komt neer op het veroordelen van de schepper van het geschapene
Omdat de god uit het scheppingsverhaal het volgen van de eigen wil als een overtreding van zijn gebod beschouwde en dit zwaar werd bestraft (terwijl hij daarmee nochtans alleen maar liet blijken een deel van zijn eigen schepping te veroordelen), is de mens geneigd hetzelfde te doen, namelijk zichzelf en anderen als een 'foute' creatie te veroordelen en te bestraffen. Daarnaast blijkt het volgen van de zogenaamde goddelijke wil in het Christus-verhaal uiteindelijk neer te komen op een complete zelfopoffering, waardoor mensen eerder geneigd zijn zich 'af te sluiten' van de goddelijke wil. Er bestaan dus als het ware slechts 2 keuzes : het volgen van de eigen wil (wat tot veroordeling en straf leidt) of het volgen van de goddelijke wil (wat zelfopoffering inhoudt).

V : Dus het veroordelen van het hebben van oordelen

A : komt neer op vinden dat er geen oordelen zouden mogen zijn. Het betekent dat je het vermogen tot oordelen, eigenlijk veroordeelt.

V : Onderscheid zien/ervaren heeft dus eigenlijk niets te maken met VERoordelen?

A : Neen, er is nu eenmaal onderscheid en het kunnen zien van dit onderscheid heeft een functie. Wanneer er bijvoorbeeld wolken zijn, is er niet tegelijk een wolkeloze lucht aanwezig. Je kan wél doen alsof natuurlijk, door het eigen blikveld te verkleinen en je te focussen op een stukje onbewolkte hemel (waar geen wolken zichtbaar zijn) maar ongeacht hoe klein of groot je het eigen blikveld 'maakt', het zal niets veranderen aan de toestand van de lucht op dat moment. Beide fenomenen, hemel-met-wolken en hemel-zonder-wolken bestaan dus wel op zich maar kunnen zich niet SAMEN in je blikveld/ervaringsgebied aandienen.
Het kunnen ZIEN van onderscheid, het onderscheidingsvermogen op-zich, is gans iets anders dan het veroordelen van dit onderscheidingsvermogen, wat slechts neerkomt op vinden dat dit onderscheidingsvermogen er niet mag zijn. Het willen zien van een wolkeloze hemel omdat je die dag een barbecue gepland hebt bijvoorbeeld, hoeft niet te worden veroordeeld/afgekeurd. De voorkeur van dat moment betekent immers niet dat je vindt dat er geen wolken zouden mogen bestaan, want op à ndere momenten kan je evengoed gelukzalig liggen kijken naar hoe de wolken door de lucht 'aan het wandelen' zijn. Voorkeuren zeggen slechts iets over hoe jij persoonlijk iets be-oordeelt in elk gegeven moment maar dat houdt niet automatisch een ver-oordeling van 'het andere' in. Om in staat te zijn zichzelf als mens (en ter uitbreiding de eigen persoonlijke werkelijkheid) te scheppen, is het bestaan van verschil -en onderscheidingsvermogen om die verschillen te kunnen zien- een logische voorwaarde. Het bestaan van onderscheid heeft dus niet alleen een functie maar ook een doel binnen de schepping. De functie komt neer op het zichtbaar/kenbaar/ervaarbaar maken van het geschapene; het doel is in-zien dat je zélf de schepper ervan bent...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

. Wat ik als een sterkte zag, als een "overwinning" op pijn/lijden, bleek uiteindelijk dus slechts een goed gecamoufleerde zwakheid.
Het leven is blijkbaar een hardnekkige leraar die de leerling -hoe onwillig (doof, blind) deze ook is- blijft achtervolgen met "geschenken" van (zelf)kennis en wijsheid. Als ik de vorm waarin dat geschenk mij gegeven wordt als onverdraaglijk pijnlijk ervaar, is het voor mij moeilijk om te geloven dat het om iets zou kunnen gaan wat ik nodig heb en al zeker niet dat er een innige, diepe zielswens mee gemoeid zou kunnen zijn...

Het vraagt bereidheid om steeds met nieuwe ogen daar naar te kijken.
Mooi geschreven..