We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

(en... is dat zo?)

Die vraag kan jij het beste zelf beantwoorden, mits je gewoon oprecht bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

(de vraag is hoe kom je erbij dat ik dat zou denken)

Omdat zorgvuldigheid ook de intentie van 'gehaaid zijn' kan inhouden.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Niet in de vermeende wereld (je spreekt hier immers ook tot elders).

Nee.
Alleen binnen het subject is sprake van een 'vermeende' wereld, niet daarbuiten..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

oftewel dit opent geen enkele deur of perspectief.

Jawel, het perspectief is eenvoudig wat je leest, welke verwachtingen jij daar aan wilt koppelen, dat weet ik natuurlijk niet, ik heb er iig geen verwachting bij.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Vreemde antwoorden

Dat valt best mee.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dieren hebben instinct, ik hou me daar niet mee bezig.

Bij de weg naar binnen verlaat men het zintuigelijk/intellectuele waar het 'willen' aan verbonden is. Dat opent de weg naar het schouwen waar geen aan maat gebonden woorden zijn. Dat geeft 'ontvankelijkheid'. Maar geen dierlijke instincten. Ontvankelijkheid wil zeggen dat je bij het (daadwerkelijk) 'zijn' bent aangekomen. (Niet het 'zijn' van de persoon)

Het 'zijn' , ontdaan van 'de persoon' is een leegte. In de visualisatie kun je dat zien als een 'receptie' welke onbemand is. Aan gene zijde de wereld met zijn verschijnselen, maar er is meer. En dat verbergt het woord 'ontvankelijkheid'. Bijvoorbeeld 'liefde' blijkt in werkelijkheid een van de persoon af gerichte aandacht te zijn. Alleen 'liefde' ziet de dingen zoals ze werkelijk zijn. Ik als persoon kan nooit het juiste 'zien' bezitten.

Dan is er geen doel meer (vrij van verwachtingen) en juist in die doelloosheid ontstaat er weet hebben van die leegte. Een bewúste leegte waarin het zelf zichzelf gewaar is. Hetgeen wat anders is dan het boeddhistische sunyata waar er sprake is van het 'wegvallen' van het zelf.

https://bodhitv.nl/dzogchen-tibetaans-boeddhisme/



De meeste mensen komen niet verder dan wat men wel 'de oorspronkelijke staat' noemt, een algemeen bewustzijn waarin men klaarwakker is, leeg en bewust en nergens aan vasthoudend.

Ik schrijf dit omdat ik het vermoeden heb dat jij niks af weet van 'de oorspronkelijke staat'. Mocht je het tegenkomen: negeer het. Wat jij 'instinct' noemt kan ontvankelijkheid zijn, maar dan moet wel eerst de persoon er uit gestorven zijn. Dat lees ik nergens bij je. Maar ook al voordat de persoon er uit sterft kan er sprake zijn van ontvankelijkheid.

Willen is geen opstap naar 'zijn' eerder een muur waar men te pletter tegen loopt...

Ontvankelijkheid is goed uitgedrukt en om echt ontvankelijk te zijn moet men het eigen 'ik' kunnen opzij zetten... Wie vol is van zichzelf heeft geen plaats voor andere zijn of dingen...
En de wereld toont ons overduidelijk de problemen die daaruit voortkomen...

Bij mij blijft het 'ik' overeind, niet als doener, niet als al-weter, maar wel degelijk als het cordon dat ons met het Al, het Zijn verbindt..., als een druppel in de oceaan, die maakt dat ik ook de oceaan ben...

En het is niet omdat het instinct door onszelf, door ons verstand als negatief en primitief wordt afgedaan dat het dat ook is...
In dat instinct zitten miljoenen en miljoenen jaren leven gestockeerd.
De grote evolutionaire vooruitgang is niet het verstand op zich, maar wel degelijk het instinct, versterkt door het verstand...
En als er al een mogelijke doorbraak voor ons, dwaze mensen bestaat om terug te keren tot het oorspronkelijke zijn, dan is het wel via die weg...

Ten andere al die wijze teksten, waar jij ook naar verwijst, hoe zijn die tot stand gekomen denk je???

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Willen is geen opstap naar 'zijn' eerder een muur waar men te pletter tegen loopt...

Ontvankelijkheid is goed uitgedrukt en om echt ontvankelijk te zijn moet men het eigen 'ik' kunnen opzij zetten... Wie vol is van zichzelf heeft geen plaats voor andere zijn of dingen...
En de wereld toont ons overduidelijk de problemen die daaruit voortkomen...

Bij mij blijft het 'ik' overeind, niet als doener, niet als al-weter, maar wel degelijk als het cordon dat ons met het Al, het Zijn verbindt..., als een druppel in de oceaan, die maakt dat ik ook de oceaan ben...

En het is niet omdat het instinct door onszelf, door ons verstand als negatief en primitief wordt afgedaan dat het dat ook is...
In dat instinct zitten miljoenen en miljoenen jaren leven gestockeerd.
De grote evolutionaire vooruitgang is niet het verstand op zich, maar wel degelijk het instinct, versterkt door het verstand...
En als er al een mogelijke doorbraak voor ons, dwaze mensen bestaat om terug te keren tot het oorspronkelijke zijn, dan is het wel via die weg...

Ten andere al die wijze teksten, waar jij ook naar verwijst, hoe zijn die tot stand gekomen denk je???

Ik constateer dat jij slordig bent in teksten lezen en begrijpen. Ik schreef dit:

Bij de weg naar binnen verlaat men het zintuigelijk/intellectuele waar het 'willen' aan verbonden is.

Wat betekend het woord 'verlaten' denk je? In diepgaand zelfonderzoek kan het niet anders dan dat de mens 'het willen' tegen komt. Het is de persoon die op zintuigelijk/intellectuele wijze zich verstaat met 'de wereld'. En middels de gedachtenwereld iets van de wereld 'wilt'.

Vergeet dat ego-geleuter wat je hier te pas en te onpas leest. Middels zelfonderzoek is het voor je zelf aan te tonen dat gedachten iets wat men 'willen' noemt opwekt.

Vandaar ook de oproep van Jezus om te vasten aan de wereld. Of zoals Guido schreef: de wereld verliezen. Het 'willen' is verbonden aan 'de wereld'. En dat is niet zo omdat ik dat schrijf, dat is voor ieder individu te achterhalen.

Jezus, Rumi (dank je Rob) hadden het ook over het 'willen'. Jezus middels het "Niet mijn wil geschiedde", Rumi schreef het zo:

A spirit that lives in this world
and does not wear the shirt of love,
such an existence is a deep disgrace.

Be foolishly in love,
because love is all there is.

There is no way into presence
except through a love exchange.

If someone asks, But what is love?
answer, Dissolving the will.

Waar het eigen 'willen' is, is de liefde niet en waar de liefde is, is het 'willen' niet.

[Bassie]

En dan kom ik ook nog weer terug op de interesse in je eigen sterfdatum.
Het is het 'willen' (het willen existeren in deze wereld) wat je gevangen houdt in het 'willen'. En wat je tevens gevangen houdt in het 'bestaan' als persoon.
Middels het 'willen' maakt de mens zichzelf tot gedacht middelpunt van het universum. En geen gedachte is erger dan dat dat gedachte middelpunt op houdt te bestaan.

Ik kan dan ook geen onwetenden verslaan met 40 feiten. Die blijven vast zitten in de samsarische cirkel en zijn zelfs niet onder de indruk van 400 feiten.

Of zoals de forumbaas schreef: vasten aan de wereld heeft mijn belangstelling niet......

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

...

Ontvankelijkheid is goed uitgedrukt en om echt ontvankelijk te zijn moet men het eigen 'ik' kunnen opzij zetten... Wie vol is van zichzelf heeft geen plaats voor andere zijn of dingen...
En de wereld toont ons overduidelijk de problemen die daaruit voortkomen...

Waar het willen verdwijnt, verschijnt ontvankelijkheid. Als jij ontvankelijkheid 'instinct' noemt, dan is dat een onjuist woordgebruik, maar dat neem ik je niet kwalijk.

Als de (willende) persoon die je zelf bent opzij gaat dan ontstaat die ontvankelijkheid moeiteloos. Maar zoals Rumi ook aangeeft in zijn gedicht "No Expectations": de mens die nog verwachtingen heeft die weet niet waar ik het over heb.

Wie dus een of ander onderzoek start met verwachtingen er in , die is gedoemd te falen. Ik kan ze zo aanwijzen op dit forum. Het is namelijk de persoon die iets wilt bereiken en als de persoon egoloosheid wilt bereiken, dan zal dat nooit gebeuren. Wegens het 'willen'......


Dan zwatelen ze op een forum jaar-in, jaar-uit over egoloosheid, zonder er de betekenis van te kennen......

[Bassie]

En het niet-willen en geen-verwachtingen sluit ook weer naadloos aan bij 'tegenwoordigheid'. Het is het (serieus) opgeven van iedere toekomstverwachting , toekomstvervulling.

Realisatie kan nooit of te nimmer iets anders zijn dan 'tegenwoordigheid' : er is niets vooruit. In die 'tegenwoordigheid' wordt de mens het (daadwerkelijke) 'zijn' gewaar. Gewaar omdat je het 'zijn' niet kunt waarnemen. Je neemt de wereld waar, waar je uit vertrokken bent......

Dus wat zal jou dan nog die sterfdatum kunnen schelen? Jebent al niet meer in 'de wereld'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het is het (serieus) opgeven van iedere toekomstverwachting , toekomstvervulling.

Met serieus bedoel ik dat je het niet als een gedachte moet aan nemen.
Dan zit je nog in de (denkende) persoon.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je twijfelt ook nog aan mijn oprechtheid? Zelf zie ik geen aanleiding noch het belang omtrent mijn persoon (de wie ik ben) mededeelzaamheid te betrachten. Dus voor de goed orde maak ik voor deze keer een uitzondering echter het belang zie ik er niet van.
Mijn zorgvuldig taalgebruik en enigszins overdadig gevoel voor esthetica zijn bij mij zeker aanwezig. In het dagelijks werk streef ik doorgaans ook naar perfectie, niet dwangmatig of tot in het absurde. Secuurheid zit in mijn aard en kan ik niet toeschrijven aan ego. Ik kan niet onderschrijven dat er sprake is van intellectuele controle zucht. Mocht je niettemin gelijk hebben dan nog heeft dat geen relevantie omdat het de 'wie' betreft.

Is dit ingegeven door wantrouwen dat ik hier de boel te slim af wil zijn, hetgeen uiteraard een argwanend egodingetje is waar het rekening mee wenst te houden?
Daarin kan ik je gerust stellen mijn intenties zijn volkomen oprecht, al speel ik wel eens met ego om zijn aanwezigheid aantoonbaar te maken.

De vermeendheid bestaat er uit dat je het doet, je richt je hier tot mij (je verhoudt je tot de wereld en niet intern tot jou zelf). Dat is eenieders (vermeende) realiteit en ook werkbaarheid van de interactie. Of dat werkelijk het geval is doet er dus even niet toe.

Weer zo'n onzin uitspraak, ieder normaal functionerend mens hanteert in de vermeendheid verwachtingen. Wanneer je tot de ontdekking komt dat 'ik' en dientengevolge 'jij' en 'de wereld' niet bestaan hoef je je geloof daarin nog niet te ontkennen. Dat je 'weet' is voldoende.

Afgezien daarvan voeren we hier een dialoog (hoe onzinnig ook) en proberen we het een en ander van elkaar duidelijker te krijgen. Je stelt vragen en vervolgens zeg je min of meer dat de antwoorden je eigenlijk niet interesseren. Rare manier van met elkaar in contact zijn, maar misschien laten we het hier dan ook verder maar gewoon bij als de belangstelling er feitelijk helemaal niet is.

Wederom een nietszeggend antwoord.

Je antwoorden zijn een prachtig voorbeeld voor hoe een 'vermeende werkelijkheid' door je eigen toedoen ontstaat, met de nadruk op de 'geloofwaardigheid' ervan, binnen de opzetjes van de formulering.

Dat er een bloot-legging , ont'dekking mogelijk is, kan alleen omdat jij zelf de vermeendheid ervan creëert en in stand houdt middels het propageren van wat jij noemt 'gedegen zelfonderzoek.
Je wilt de zogenaamde 'ander' de mogelijkheid geven bevindingen te ont'dekken die jij zelf door je ervaring daarmee gecreëerd hebt.
Daarom is het een wel herkenbaar voor je en het andere niet.

Zo als je zelf aangeeft is er feitelijk geen 'ik noch 'ego, omdat het slechts 'voorstelbaarheden zijn van dat wat in staat is voorstellingen te hebben.. het altijd lege subject, wat alreeds een voorstelling is, en daarom een bevinding kan zijn. Dat lege subject zoekt geen ervaring, dat is feitelijk voor ieder mens bij leven en welzijn alreeds zo, en daar is geen kenner voor nodig. ervaringen volgen op ervaringen omdat ze nou eenmaal voorstelbaar zijn.

Dus.. realiseren wat gerealiseerd is aan/bij jou, gerealiseerd is door jouw toe'doen, kan alleen maar vermeend zijn, omdat het een 'creatie betrefd die slechts door jou herkent kan worden als 'werkzaam' mits de bevindingen overeenkomen met de door jouzelf gecreëerde ervaring daarmee.

Uiteraard is dit alles een niks zeggende voorstelling van zaken.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dat lege subject zoekt geen ervaring,

...........

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik constateer dat jij slordig bent in teksten lezen en begrijpen. Ik schreef dit:

Wat betekend het woord 'verlaten' denk je? In diepgaand zelfonderzoek kan het niet anders dan dat de mens 'het willen' tegen komt. Het is de persoon die op zintuigelijk/intellectuele wijze zich verstaat met 'de wereld'. En middels de gedachtenwereld iets van de wereld 'wilt'.

Vergeet dat ego-geleuter wat je hier te pas en te onpas leest. Middels zelfonderzoek is het voor je zelf aan te tonen dat gedachten iets wat men 'willen' noemt opwekt.

Vandaar ook de oproep van Jezus om te vasten aan de wereld. Of zoals Guido schreef: de wereld verliezen. Het 'willen' is verbonden aan 'de wereld'. En dat is niet zo omdat ik dat schrijf, dat is voor ieder individu te achterhalen.

Jezus, Rumi (dank je Rob) hadden het ook over het 'willen'. Jezus middels het "Niet mijn wil geschiedde", Rumi schreef het zo:

Waar het eigen 'willen' is, is de liefde niet en waar de liefde is, is het 'willen' niet.

Oorspronkelijk geplaatst door marie Bekijk bericht
Willen is geen opstap naar 'zijn' eerder een muur waar men te pletter tegen loopt...

Als ik dat schrijf wil dat niet zeggen dat ik in tegenspraak ben met jou; dan wil dat enkel zeggen dat het op die manier uitgedrukt soms beter en/of gemakkelijker te verstaan is o.a. voor mij...
Toen ik dat voor de eerste keer las greep mij de waarheid daarvan aan en verdween het niet meer uit mijn zijn...

Een heel goede en mooie les...

Dat is het verschil met iets lezen en het goed vinden, maar het blijft bij theorie, zelfs als men die wil volgen... en het gewoon te zijn...