Laat ie fijn Zijn

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik beantwoord je flauwekul niet, je ban blijft staan zolang je je haantjesgedrag blijft handhaven. Een excuus-mail naar Guido zou een mooi begin zijn.

Ik was zeker niet goed wakker vanochtend. Als ego's ergens een hekel aan hebben is het door het stof gaan en excuses maken.....daar herken je ze dan ook onmiddellijk aan!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat ligt er aan wat je onder zijn verstaat. Niet zelden staat zijn voor bestaan en daar valt nogal wat over te zeggen. Bij het gebruik van Zijn door Marie is het IS (zijn) van zijn onbespreekbaar. Juist het woordje IS geeft er de onbespreekbaarheid van aan, IS is oftewel full stop.

Ik hou me inderdaad niet bezig met het ZIJN als fylosofische, etherische of andere vormen... Ik blijf met mijn beide voeten op de grond staan en vertrek van hieruit mijn zoektochten...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is geen Dorje-flauwekul; aannemen wat er is, ook al is het op het eerste zicht nog zo slecht voor jou, help je verder.

Nee, dat helpt je niet verder. Bij 'aannemen' wat er is, is er alleen de zintuigelijke wereld vóór je. Dan ontleent het 'zelf' zich'zelf aan de hand van de waargenomen beelden. Aan de hand van dat gepresenteerde beeld beschouwd de waarnemer zichzelf presentisch aanwezig: de zelf-wereldverhouding.

Die zelf-wereldverhouding die is wel degelijk , maar het tegenbeeld wat het geeft (reflectie) is de zelf-illusie.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik hou me inderdaad niet bezig met het ZIJN als fylosofische, etherische of andere vormen... Ik blijf met mijn beide voeten op de grond staan en vertrek van hieruit mijn zoektochten...

Dat hoef je niet te schrijven, dat was al lang al duidelijk. Zie mijn voorgaand bericht. Het is de zelf-illusie die met beide voeten op de grond staat.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe moeilijk ook, je moet de waarheid onder ogen durven zien... en alleen zo kun je verder doorgroeien, doorstoten naar achterliggende waarheiden die in eerste instantie 'bedekt', 'ongezien' blijven...

Waarheden welke meervoud zijn, zijn persoonlijke waarheden (meningen).
Niks mis met een mening, iedereen produceert ze. Waarheid waar zelfkennis over gaat is enkelvoudig. Het éne staat niet tegen over het andere.

Voorbeeld: tegenover gedachte staat de denker. Gedachten zijn dus sowieso nooit waar, dat is binnen één minuut vast te stellen.

Ander voorbeeld: tegenover de waarnemer staat het waargenomene (tegenover het 'zijn' staat het 'worden'). Het 'zijn' an sich is dus onwaar. Tót de waarnemer naar binnen keert en het 'zijn' gewaar wordt. Het 'zijn' ligt dus buiten iedere waarneming. Het 'zijn' wat men gewaar is, is enkelvoudig : het heeft alleen de zelf-verhouding. Leegte....

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat hoef je niet te schrijven, dat was al lang al duidelijk. Zie mijn voorgaand bericht. Het is de zelf-illusie die met beide voeten op de grond staat.

Ik weet niet of ik dat zelf-çillusieç zou noemen...
Ik zie het als de weg naar waarheid...
Alles wat, bij nader, verder en dieper onderzoek enkel illusie is valt vanzelf weg... Wat overblijft is pure waarheid...

Mijn beeld over de wereld, over wat is, verandert voortdurend en met dat beeld, verandert het 'ik', het mijzelf, voortdurend... En ik zie dat als het steeds dieper en dieper doordringen in de werkelijkheid, in wat is, in het ZIJN...

Ik heb al gezegd dat ik geen zin heb om naar de hemel te vliegen door mijzelf, door velen aangeraden, door mijzelf af te scheiden van de wereld...
Denk je nu echt dat wij geboren werden om het leven hier op aarde onvoorwaardelijk vaarwel te zeggen om zogezegd de hemel te bereiken???
Wij werden geboren om het aardse leven te leiden en om zo tot een hoger niveau te komen...
Zoals uit het stof in eerste instantie de flora, de fauna en later de mens is opgestaan, zal ik opstaan uit het menszijn naar nog een hoger niveau en dat is mijn doel...
Maar om dat te kunnen moet ik dus inderdaad het aardse leven doorgroeien...

Een vriendin van mijn zus, die ik ook kende is overleden en mijn zus stuurde mij een foto van haar op die zij bij haar laatste bezoek, van haar genomen had...
Gisteren was mijn zus hier, die vriendin is ondertussen dood en begraven.
Ik zei mijn zus dat op die foto duidelijk te zien was dat die vriendin klaar was om te sterven... Ja zei mijn zus ze was er zelfs over bezig dat ze weigerde in een kist gestoken te worden... Dus, en dat wist ik niet, was die foto slechts enkele uren, dagen voor haar dood genomen...
Oké, wat is er nu belangrijk aan die gebeurtenis... Hewel dat ik mij volkomen verenigd voelde met die vriendin, alhoewel wij elkaar jaren lang niet meer gezien hebben en weinig of geen contact met elkaar hadden...
Ik zag dat zij hetzelfde leefde, beleefde dan ik; (ik, die gezien mijn kanker ook de dood in de ogen zie alhoewel hij bij mij niet urgent is) en haar volkomen vertrouwen, zoals bij mij, in een hiernamaals...

Ik zie het leven, de wereld, de dood, het zijn, meer en meer als een veld van krachten (het beste voor te stellen als de zwaartekracht) waar alles dat is aan onderhevig is en hoe verder dat jij doordringt tot de werkelijkheid hoe beter en beter jij die krachten die ons leiden, die ons doen evolueren, die ons doen transformeren gaat zien, gaat herkennen en er zelfs mee gaat spelen...
Dat is voor mij op dit moment de diepere zin van mijn bestaan...
En werkelijk ik voel mij er elke dag beter in...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik beantwoord je flauwekul niet, je ban blijft staan zolang je je haantjesgedrag blijft handhaven. Een excuus-mail naar Guido zou een mooi begin zijn.

Het is telkens weer kijken in hoeverre iemand op dit forum de gewenste, want het moet altijd nog gerelateerd zijn aan gedegen zelfonderzoek, informatievoorziening verstoord. Ik zie hier altijd dermate veel door de vingers dat ik van de behoudende leden klachten krijg juist leden te handhaven. Kortom als forumleiding kun je het nooit goed doen.

Welnu Guido beloofde, middels Dorje, zich na de laatste verbanning te zullen gedragen en heeft dat ook een tijdlang volgehouden. Maar ja het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Ik ben het uit een oogpunt van kennis met de haalbaarheid van gedegen zelfonderzoek allesbehalve met zijn bespiegelingen eens als zou realisatie alleen maar out of the blue uit de lucht komen vallen.

Hier achter de schermen kan zo'n attitude bij leden die het nut van gedegen zelfonderzoek toch al niet inzien feitelijk allesbehalve kwaad. Wat wel kwaad kan is wat onze Belgische operazanger Mara ooit 'karaktermoord' noemde, want iemand tot boven de enkeltjes afbranden gaat diegene zijn zeggenskracht ontnemen, zodat deze amper nog volwaardig deel kan nemen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarheden welke meervoud zijn, zijn persoonlijke waarheden (meningen).

Gewoon subjectief beleefde waarheden dus.

Niks mis met een mening, iedereen produceert ze. Waarheid waar zelfkennis over gaat is enkelvoudig. Het éne staat niet tegen over het andere.

Dat er niks mis mee is behoeft in het geheel geen betoog.

Er is geen waarheid enkelvoudig, iedere waarheid staat tegenover een andere. Dat wat Waarheid is en daarom met een hoofdletter wordt geschreven is niet langer waarheid uit de dualiteit maar datgene wat overblijft zodra het alle waarheid is ontstegen.

Voorbeeld: tegenover gedachte staat de denker. Gedachten zijn dus sowieso nooit waar, dat is binnen één minuut vast te stellen.

Daar gaat het helemaal niet om. Geen enkele gedachte is waar dus waar gaat het dan om? Het gaat om geloof dat de gedachte waar is. Bij alles wat waar is gaat het altijd en alleen maar over geloof, er is geen enkele noodzaak een denker te introduceren want het gaat om de gelover.

Ander voorbeeld: tegenover de waarnemer staat het waargenomene (tegenover het 'zijn' staat het 'worden'). Het 'zijn' an sich is dus onwaar. Tót de waarnemer naar binnen keert en het 'zijn' gewaar wordt. Het 'zijn' ligt dus buiten iedere waarneming. Het 'zijn' wat men gewaar is, is enkelvoudig : het heeft alleen de zelf-verhouding. Leegte....

Dit is de dualiteit aanwenden als uitleg voor iets wat daar boven staat. Het 'worden' oftewel in ontwikkeling zijn, heeft hier geen relevantie. Je moet het omkeren. Zolang zijn onwaar is gebleken kunnen we het niet over zijn als Waarheid hebben. Zodra na onderzoek toch zijn overblijft noemen we dat Zijn. Zoals jij dat doet kun je iedere gedachte met een omslachtige redenering wel geldend maken.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

. A. Ik weet niet of ik dat zelf-çillusieç zou noemen...
Ik zie het als de weg naar waarheid...
Alles wat, bij nader, verder en dieper onderzoek enkel illusie is valt vanzelf weg... Wat overblijft is pure waarheid...

Mijn beeld over de wereld, over wat is, verandert voortdurend en met dat beeld, verandert het 'ik', het mijzelf, voortdurend... En ik zie dat als het steeds dieper en dieper doordringen in de werkelijkheid, in wat is, in het ZIJN...

B. Ik heb al gezegd dat ik geen zin heb om naar de hemel te vliegen door mijzelf, door velen aangeraden, door mijzelf af te scheiden van de wereld...
Denk je nu echt dat wij geboren werden om het leven hier op aarde onvoorwaardelijk vaarwel te zeggen om zogezegd de hemel te bereiken???
Wij werden geboren om het aardse leven te leiden en om zo tot een hoger niveau te komen...
Zoals uit het stof in eerste instantie de flora, de fauna en later de mens is opgestaan, zal ik opstaan uit het menszijn naar nog een hoger niveau en dat is mijn doel...
Maar om dat te kunnen moet ik dus inderdaad het aardse leven doorgroeien...

C. Een vriendin van mijn zus, die ik ook kende is overleden en mijn zus stuurde mij een foto van haar op die zij bij haar laatste bezoek, van haar genomen had...
Gisteren was mijn zus hier, die vriendin is ondertussen dood en begraven.
Ik zei mijn zus dat op die foto duidelijk te zien was dat die vriendin klaar was om te sterven... Ja zei mijn zus ze was er zelfs over bezig dat ze weigerde in een kist gestoken te worden... Dus, en dat wist ik niet, was die foto slechts enkele uren, dagen voor haar dood genomen...
Oké, wat is er nu belangrijk aan die gebeurtenis... Hewel dat ik mij volkomen verenigd voelde met die vriendin, alhoewel wij elkaar jaren lang niet meer gezien hebben en weinig of geen contact met elkaar hadden...
Ik zag dat zij hetzelfde leefde, beleefde dan ik; (ik, die gezien mijn kanker ook de dood in de ogen zie alhoewel hij bij mij niet urgent is) en haar volkomen vertrouwen, zoals bij mij, in een hiernamaals...

D. Ik zie het leven, de wereld, de dood, het zijn, meer en meer als een veld van krachten (het beste voor te stellen als de zwaartekracht) waar alles dat is aan onderhevig is en hoe verder dat jij doordringt tot de werkelijkheid hoe beter en beter jij die krachten die ons leiden, die ons doen evolueren, die ons doen transformeren gaat zien, gaat herkennen en er zelfs mee gaat spelen...
Dat is voor mij op dit moment de diepere zin van mijn bestaan...
En werkelijk ik voel mij er elke dag beter in...

A. Het illusionaire aan de zelf-illusie is dat het lijkt alsof de persoon waarneemt (bewust is). In Werkelijkheid is dat niet zo.

B. Je bent dan ook duidelijk nog niet toe aan catharsis. Dat geeft niks, want naar catharsis streven is zinloos. Je kunt je wel bewust worden van je gemoed en alle gemoedstoestanden 'laten zijn'.

C. Niet ter zake doende. Voor diegenen die bekend zijn met het 'zijn' heeft de dood van de zelf-illusie geen betekenis meer. In 'mijn' zijn is er geen onderscheid met 'ander' zijn.

D. Het leven als zelf-illusie geeft de mogelijkheid om de illusie te verlaten (ontologische omkering). Alles wat men onder 'zingeving' kan scharen kan uitsluitend in het 'wordende' plaats hebben. Het 'zijn' is ontdaan van welke zin dan ook. Omdat zingeving alleen in de tijd kan plaats hebben.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

A. Het illusionaire aan de zelf-illusie is dat het lijkt alsof de persoon waarneemt (bewust is). In Werkelijkheid is dat niet zo.

B. Je bent dan ook duidelijk nog niet toe aan catharsis. Dat geeft niks, want naar catharsis streven is zinloos. Je kunt je wel bewust worden van je gemoed en alle gemoedstoestanden 'laten zijn'.

C. Niet ter zake doende. Voor diegenen die bekend zijn met het 'zijn' heeft de dood van de zelf-illusie geen betekenis meer. In 'mijn' zijn is er geen onderscheid met 'ander' zijn.

D. Het leven als zelf-illusie geeft de mogelijkheid om de illusie te verlaten (ontologische omkering). Alles wat men onder 'zingeving' kan scharen kan uitsluitend in het 'wordende' plaats hebben. Het 'zijn' is ontdaan van welke zin dan ook. Omdat zingeving alleen in de tijd kan plaats hebben.

Dus de mens moet door een catharsis gaan???
Ik ben van oordeel dat ik blijf waarnemen, aanvaarden, zien waarbij alle futiliteiten vanzelf zullen wegvallen en de kern overblijft...
Zoals de mieren in hun mierenwereld leven en dus leven volgens de regels van die mierenwereld, leven wij mensen in de mensenwereld en leven wij volgens de regels van die mensenwereld waardoor mensen, mijlenver van elkaar toch op dezelfde wijze zullen reageren, toch tot dezelfde interpretaties, oordelen zullen komen... Het is dat wat ik wou aantonen, niet de eenheid tussen de wezens...
Zo denk ik ook dat eens deze mensenwereld overstegen ik in een andere geordende wereld zal terecht komen waar ik nu nog alleen maar enkele flitsen van heb. Maar ik geloof niet dat die wereld onveranderlijk zou zijn zoals jij zegt van het ZIJN omdat die wereld buiten de tijd zou staan...
Eeuwigheid is voor mij geen synoniem van onveranderlijkheid... Evenmin als buiten de tijd te staan... Volgens mij zit je dan gewoon in een ander tijdsschema, die je voor ons als eeuwigheid zou kunnen aanduiden...