Wel of geen therapie?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Ons zelfbeeld maakt er een potje van.
Dus de realisatie zit hem daarin!
Bewustzijn zelf kun je niet waarnemen.
Maar je kunt wel van koers veranderen.
Je kunt tot inkeer komen, je kunt anders gaan denken over jezelf. Je kunt het zoeken staken...

Het zelfbeeld kan positief of negatief zijn.
Het is iets wat kan veranderen
en dus onderdeel van de dualiteit, de persoon.
Je kunt inderdaad van koers veranderen, tot inkeer komen
en anders over jezelf gaan denken; dat kan allemaal.
Therapie kan daar weer wel behulpzaam bij zijn.
Maar met realisatie heeft het niets te maken.

[Rozenhart]

Beste Rob...

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het zelfbeeld kan positief of negatief zijn.
Het is iets wat kan veranderen
en dus onderdeel van de dualiteit, de persoon.
Je kunt inderdaad van koers veranderen, tot inkeer komen
en anders over jezelf gaan denken; dat kan allemaal.
Therapie kan daar weer wel behulpzaam bij zijn.
Maar met realisatie heeft het niets te maken.

Wanneer we geboren worden, is er geen sprake van een zelfbeeld.
Wel van vrijheid, bewustzijn zelf.
Er is geen kennis van onszelf in deze staat van vrij zijn.
We krijgen het zelfbeeld van onze ouders en verdere omgeving opgedrongen maar dat is geen zelfkennis maar tweedehands-kennis.
Hadden we wel een eigen zelfbeeld gehad, dan waren we beschermd geweest en kinderen gebleven, innerlijk niet verstoord.

Therapie gaat niet over dit zelfbeeld maar over wat goed en kwaad is in de ogen van de ondekkers van de(ze) therapie.
'De stelling': Ik is geest en geest is denken. En denken is alles.
Ons denken heeft een ego bedacht, een ik binnen ons ik (geest). De therapie heeft geen kaas hiervan gegeten, maar wel van het ego.
Het ego zit vol angsten, haat, et cetera.
Je moet echt zelf ontdekken wie je werkelijk bent.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Beste Rob...
Wanneer we geboren worden, is er geen sprake van een zelfbeeld.
Wel van vrijheid, bewustzijn zelf.
Er is geen kennis van onszelf in deze staat van vrij zijn.
We krijgen het zelfbeeld van onze ouders en verdere omgeving opgedrongen maar dat is geen zelfkennis maar tweedehands-kennis.
Hadden we wel een eigen zelfbeeld gehad, dan waren we beschermd geweest en kinderen gebleven, innerlijk niet verstoord.

Wat versta je dan onder zelfbeeld?
Je zegt dat er 'eerst geen sprake van was',
maar als we er wel een hadden gehad dan waren we beschermd geweest?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Therapie gaat niet over dit zelfbeeld maar over wat goed en kwaad is in de ogen van de ondekkers van de(ze) therapie.

We hebben duidelijk een ander beeld van wat therapie is.
Ik heb een therapeutenopleiding gedaan, alhoewel nu niet praktiserend.
Een therapeut heeft wel zijn eigen ideeen over goed en kwaad, maar niet als norm.
Ik wil mijn pakketje van 'goed en kwaad' wel naast de jouwe leggen.
Dan kunnen we het er over hebben.
En als er goede reden voor is dan ruil ik goed en kwaad net zo makkelijk in.
Therapie gaat eerder over verstarring in je pakketje 'goed en kwaad' zodat het een schoen is die begint te knellen.
Daar kan therapie de 'gevangenis wat comforabeler maken'.

En dan, maar die vraag heb ik hier boven als gesteld, wat is 'dit zelfbeeld' waar therapie niet over gaat?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

'De stelling': Ik is geest en geest is denken. En denken is alles.
Ons denken heeft een ego bedacht, een ik binnen ons ik (geest). De therapie heeft geen kaas hiervan gegeten, maar wel van het ego.
Het ego zit vol angsten, haat, et cetera.
Je moet echt zelf ontdekken wie je werkelijk bent.

Hier raak ik je kwijt. Ik weet niet wat geest is.
Een verzinsel, een idee m.i., meer niet.
Of een definitie van 'iets',
maar dan zul je me eerst de (jouw) definitie van geest moeten geven,
anders heb ik geen idee waar je het over hebt.

Idem dito eigenlijk voor ego. Er zijn vele definities van ego en de ene therapie houdt zich er wel mee bezig en de andere niet.

Voor mij is ego niets anders dan wat elders body-mind wordt genoemd.
Er kan van alles in zitten, zowel angst en haat als liefde en genegenheid.
Je kunt er mee spelen, zelf of met iemand anders of in therapie, als je dat wilt.
Tot dat het een pakketje is wat je past.
Dan laveer je wat aangenamer door het leven, meer niet.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat versta je dan onder zelfbeeld?
Je zegt dat er 'eerst geen sprake van was',
maar als we er wel een hadden gehad dan waren we beschermd geweest?

Zelfkennis, iedere vorm van kennis over jezelf.
Maar dan gebaseerd op eigen onderzoek.
Je kunt ook kennis over jezelf krijgen opgedrongen of accepteren door middel van een geloof.

Als baby beschik je nog niet echt over een zelfbeeld.
Je voelt je vrij maar weet niet waarom en waardoor, er is geen kennis daarover.
Je groeit dan op en je neemt dingen aan of niet, vaak op basis van een geloof. Maar heeft deze kennis echt aansluiting op jouw werkelijkheid, jouw voelen, denken en doen?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

We hebben duidelijk een ander beeld van wat therapie is.
Ik heb een therapeutenopleiding gedaan, alhoewel nu niet praktiserend.
Een therapeut heeft wel zijn eigen ideeen over goed en kwaad, maar niet als norm.
Ik wil mijn pakketje van 'goed en kwaad' wel naast de jouwe leggen.
Dan kunnen we het er over hebben.
En als er goede reden voor is dan ruil ik goed en kwaad net zo makkelijk in.
Therapie gaat eerder over verstarring in je pakketje 'goed en kwaad' zodat het een schoen is die begint te knellen.
Daar kan therapie de 'gevangenis wat comforabeler maken'.

En dan, maar die vraag heb ik hier boven als gesteld, wat is 'dit zelfbeeld' waar therapie niet over gaat?

Er zit altijd iemand achter zijn of haar opleiding, dat is voelbaar voor de client. De client wordt sowieso gestuurd, ook al zegt de behandelaar dat dat niet de bedoeling is.
Alleen de client kan zichzelf kennen, rechtstreeks. Zelfkennis is dan ook hierop gebaseerd.
Het ego bestaat uit bekrompen gedachten en gevoelens, ja daar kunnen we over praten niet waar?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hier raak ik je kwijt. Ik weet niet wat geest is.
Een verzinsel, een idee m.i., meer niet.
Of een definitie van 'iets',
maar dan zul je me eerst de (jouw) definitie van geest moeten geven,
anders heb ik geen idee waar je het over hebt.

Idem dito eigenlijk voor ego. Er zijn vele definities van ego en de ene therapie houdt zich er wel mee bezig en de andere niet.

Voor mij is ego niets anders dan wat elders body-mind wordt genoemd.
Er kan van alles in zitten, zowel angst en haat als liefde en genegenheid.
Je kunt er mee spelen, zelf of met iemand anders of in therapie, als je dat wilt.
Tot dat het een pakketje is wat je past.
Dan laveer je wat aangenamer door het leven, meer niet.

Ik is geest en de geest is niets anders dan ons denken.
Denken kan ook voelen zijn, en denken-denken.
Ons ik kan ook het ego voortbrengen, angst en haat.
Bewustzijn zelf is een eigenschap van de geest, het ik. Maar niet iets afzonderlijks, iets buiten onze geest.
De geest is oneindig.
Zonder ik is er geen smaak, is het leven zoutloos.
De zeven chakra's zijn een verwijzing naar de vele gezichten van onze geest.
Er is sprake van Een geest met een oneindig aantal gezichten.
Het ik is terug te vinden binnen iedere chakra, want anders zou er geen sprake zijn van ervaren, ervaring.
We kunnen onszelf ervaren als liefde maar ook als ego.
We kunnen in ons hoofd zitten maar ook in ons buik.
We kunnen zelfs het lichaam verlaten... Of is dat een illusie? Verlaat slechts dat deel van de geest wat daar aanwezig was en ontmoet dat deel wat nimmer incarneerde. Zoals een plaswater maar een deel van zichzelf ziet verdwijnen in de spons en het water daar weer terug kan 'vloeien'.
In werkelijkheid is maar een deel van onze geest hier en nu aanwezig. We zien toe op het lichaam hier.
Er is Een geest.
Zijn aanwezigheid in de mensheid en andere levende wezens is een feit.

Het ego is de illusie van afgescheidenheid.
Het ego is een product van de geest die zichzelf heeft gezocht boven anderen, ten koste van anderen.
Liefde is tevens een creatie van de geest.
In liefde bestaat geen afgescheidenheid.
Je hoeft er niet aan te twijfelen, dat alles een gevolg is van ik, jezelf, het denken.

[Danique]

Nou ja.. therapie heeft gewoon niets te maken met 'ontwaken'. Klaar.
Therapie kan je gewoon weer even op weg helpen als je vast loopt.
Allemaal onderdeel van een levenspaadje.
Het kan allemaal ook wat korter door je gedachten niet te geloven.
Maar dat is niet altijd even gemakkelijk.
En ook daar is niets mis mee.
Lijkt me.
Pfff... waar gaat dit eigenlijk over?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Zelfkennis, iedere vorm van kennis over jezelf.
Maar dan gebaseerd op eigen onderzoek.
Je kunt ook kennis over jezelf krijgen opgedrongen of accepteren door middel van een geloof.

Wat is dat dan, 'jezelf'?

Ik heb geen idee. Als ik het over 'mezelf' heb dan heb ik het over iets wat voortdurend aan verandering onderhevig is. Soms subtiel, soms enorm groot, die veranderingen, maar altijd veranderend.

Daar kun je geen andere kennis van hebben (m.i.) dan er een beeld van te maken en dat op te slaan in het geheugen. Dat kan handig zijn, want dan kan ik het een volgende keer herkennen. Het kan ook onhandig zijn, omdat ik mezelf of iemand anders vastpin aan het beeld wat ik in mijn geheugen heb vastgelegd.

Mijn onderzoek levert op dat er geen 'mezelf', als statisch gegeven is.
Er is alleen een idee over mezelf, maar in werkelijkheid is dat niet meer dan een idee. Daar kan ik waarde aan hangen, net zoals het mij uitkomt. Ik schiet er geen reet mee op, maar het is wel een aardig tijdverdrijf. Meer niet.