De allerbelangrijkste vraag

[Mihaela]

Leuk om op je (ver) jaardag aanwezig te zijn !

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Leuk om op je (ver) jaardag aanwezig te zijn !

Ach, aanwezig zijn, praat me er niet van.

Ik wens wel eens dat er onder mijn kin een aan/uit knop zat.

Neen daar wil ik verder niet over praten.

En ook niet waarom ik er niet over wil praten.

Ik leid de aandacht maar gauw van mezelf af, oh ja, ja, De allerbelangrijkste vraag, Ramana, Leermeesters.

Poe, daar kom ik nog net mee weg.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Aad

Ach, aanwezig zijn, praat me er niet van.

Ik wens wel eens dat er onder mijn kin een aan/uit knop zat.

Neen daar wil ik verder niet over praten.

En ook niet waarom ik er niet over wil praten.

Ik leid de aandacht maar gauw van mezelf af, oh ja, ja, De allerbelangrijkste vraag, Ramana, Leermeesters.

Poe, daar kom ik nog net mee weg.

Ja, daar kom je nog net mee weg. Chat is veel verhullender, vind je niet? Geen vlucht mogelijk.

even Dolano bekijken, tot zo!

[Nathan]

Ja, 'Wie ben ik?', is de allerbelangrijkste vraag (goed, nadat je naar het toilet bent geweest... of je boterhammetje op hebt... anders stel je blijkbaar die vraag toch niet).
De vraag heeft geen antwoord in de vorm van een nieuwe ervaring, want je bent er immers al.
Wel trek je jezelf meteen terug uit alle onzin. Je kan dan zien dat de gedachte aan een ego volkomen onzinnig is. De overtuiging is dan voorgoed verdwenen.

Kun je de vraag stellen, zonder enige verwachting?

[diane]

Nothing in this world is real,

only Brahman is real.

The world is Brahman

~ Ramana Maharshi ~


Vooral die wereld wordt nogal eens vergeten, de simpele alledaagse werkelijkheid van naar je werk gaan, je kinderen verzorgen, je beroerd voelen, ruzie met je buurman etc.
Het komt en gaat in die ruimte en heeft niets met het persoonlijke te maken.
En toch verbind ik mij met het alledaagse maar meer en meer zonder mij erin te verliezen.
Zoals ik bijv. een film bekijk, ik ga erin op maar geloof geen moment dat ik dramatisch in de vlammenzee omkom of werkelijk uit een vliegtuig wordt gegooid.
Soms voelt dit als een verlies van "normaliteit", het simpelweg "erbij horen", een licht soort heimwee toen alles nog "gewoon" was.
Maar de denkgeest - zo merk ik nogal eens - is uitermate sluw.
Net als het vredig is kan iemand iets doen of zeggen waardoor een diepere onbewuste laag wordt getriggerd en voil?.
Soms sta ik erbij en kijk ernaar, een andere keer even uit m'n dak gaan.
Maar toch voelt het alsof er iets onherstelbaars is gebeurd.
Ondanks alles wat zich nog wil manifesteren qua emoties.
Aanvankelijk kon ik daar wat droevig over zijn.
Vooral het zinloze en gemis aan bedoeling van dit leven.
Nu overheerst de berusting en leef het leven zoals het op me afkomt.
Ik kan evenmin weten of het zoeken ooit zal ophouden
Het stopt als het stopt en niet eerder.
Want ook dit is "de wereld"/Brahman.
Wat ik werkelijk ben kan ik niet weten.

PS En de denkgeest vraagt zich NU ineens af waarom ik deze flauwekul opschrijf... Stop, stop stomme geest. Dit is Brahman!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

~ Ramana Maharshi ~

Wat ik werkelijk ben kan ik niet weten.

Wat mooi. Voor in een lijstje.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Wat mooi. Voor in een lijstje.

Niet doen hoor.

Dan wordt het weer een geloof..

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Niet doen hoor.

Dan wordt het weer een geloof..

Ja is ook zo. Was wel een leuk 'houvast' geweest...helaas.

[diane]

Zit ik hier toch een redelijk diepzinnige tekst te plaatsen, hebben we het uiteindelijk over tegeltjes-wijsheid.
Nu valt er wsl. niet veel zinnigs over "dit" te zeggen.
Maar toch wel over "het zoeken".
Ik bedoel als "dit" volledig "herkend" is zit niemand meer op een forum, tenzij misschien als leraar.
Nu wéét ik dus wel dat zoeken niets oplevert, maar er wordt altijd gezegd: STOP met zoeken. Maar dat heb ik toch niet in de hand?
Ofwel ik zou natuurlijk rationeel controle kunnen uitoefenen en besluiten niet meer te zoeken.
Al vraag ik me af hoelang dit zal duren..
Ik denk dat ik me maar afmeld bij Samsara. Want als ik weer een mail over de nieuwe uitgaven krijg begint het alweer te kriebelen.
Het absurde is dat ik alles wel wéét, maar niet kan stoppen.
Nu is het wachten wsl. op Genade (jawel, een boek van Adyashanti..).

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Zit ik hier toch een redelijk diepzinnige tekst te plaatsen, hebben we het uiteindelijk over tegeltjes-wijsheid.
Nu valt er wsl. niet veel zinnigs over "dit" te zeggen.
Maar toch wel over "het zoeken".
Ik bedoel als "dit" volledig "herkend" is zit niemand meer op een forum, tenzij misschien als leraar.
Nu wéét ik dus wel dat zoeken niets oplevert, maar er wordt altijd gezegd: STOP met zoeken. Maar dat heb ik toch niet in de hand?
Ofwel ik zou natuurlijk rationeel controle kunnen uitoefenen en besluiten niet meer te zoeken.
Al vraag ik me af hoelang dit zal duren..
Ik denk dat ik me maar afmeld bij Samsara. Want als ik weer een mail over de nieuwe uitgaven krijg begint het alweer te kriebelen.
Het absurde is dat ik alles wel wéét, maar niet kan stoppen.
Nu is het wachten wsl. op Genade (jawel, een boek van Adyashanti..).

Het zoeken is een soort bewijs van je bestaan. Zolang er gezocht wordt is er een ik aanwezig.
Het (nog) niet kunnen loslaten van de identificatie met dat wat je denkt dat je bent (ik), houd de zoektocht in stand.

Als ik dus besluit te stoppen met zoeken is dat ook omdat ik dan hoop en denk daardoor te vinden wat ik zocht.
Het zal dus nooit kunnen ophouden op die manier.
Als ik dat op die manier zou proberen zou ik mezelf compleet voor de gek houden.

En ik ben er nu eenmaal, zo zij het gewoon.
Dus ga ik gewoon verder met zoeken, met interessante boeken lezen en met leven.
Omdat het nu eenmaal niet anders gaat.
Natuurlijk weet ik al lang dat ik dat grote witte doek ben.
Maar op dat witte doek vind ook mijn zoektocht plaats.
Het geeft niet.
Samsara mag van mij blijven.