Hebben dieren een 'ik' of 'ego'?

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

We worden 'ik' in het aangezicht van de ander (reflectie, spiegeling).

Maar als je de moed hebt om het 'ik' te overstijgen, dan zal 'liefde' zich reflecteren in 'de ander'.....indien aanwezig in 'de ander' uiteraard.

Het ik overstijgen is geen kwestie van moed hebben maar van inzicht verkrijgen waardoor het goddelijke (om het zo maar te noemen) belemmerd wordt zich te uiten als datgene wat je werkelijk bent. Waar dat bekend is 'ik' en 'ego' te zijn, weet je waar de oorzaak is te vinden.

Liefde zal zich niet reflecteren, liefde is een zijns toestand, die doet niks.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voor mij is ego een gevolg van het verstand; met het verstand kwam het ego en de verkankering van het 'ik'; waar 'ik' daarvoor gewoon het individu uitmaakte...

Marie verwoord hier allesbehalve mijn idee daarover.
Maar je doet het, zoals dat overigens een rechtgeaard ego betaamt, goed om te zeggen dat iemand waar je het niet mee eens bent bevattelijk is voor een door jou zelf uitgevonden virus.
Allemaal ego business om iemand zijn woorden inferieur te maken. Anderen hebt het mogelijk zelfs niet eens door dat je mij aan het 'wegzetten' bent, bekend als ze zijn dat normaal te vinden.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik ga gewoon door met dat wat je alsmaar uit de losse hand beweerd, tot onzin te verklaren.

Onzinnig of zinnig, het kan onmogelijk tippen aan wat zich voordoet te zijn. Dus het een of ander als onzinnig dan wel zinnig te verklaren, valt en staat met de waarde bepaling die verzonnen wordt/is door het in 'zichzelf gelovend subject'.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Over Laurens gesproken: op dit forum word ik 'ik' in het aangezicht van 'de ander'. Die ander is Laurens. We kibbelen al jarenlang over zelfkennis. Ik moet niks hebben van zijn gedegen lulkoek. En dan word ik 'jij' voor Laurens , want dan gaat hij weer tegen mij tekeer.

Je hebt je ideeën in die tijd vanwege de ondervonden weerstand al regelmatig bijgesteld en verfijnd. Niet dat je nou kunt zeggen dat je ineens rake uitspraken doet want dat is nog steeds niet het geval. Wat betreft dat tekeer gaan, dat is weer egobusiness je zelf als slachtoffer neer te zetten.

Zo houden we ons bezig en houden we 'het verhaal' in stand. Niks mis mee. Ik ken Waarheid. Daar veranderd Laurens niks aan......

Ook weer zo'n misverstand.
Je kunt in Waarheid zijn en Waarheid is te herkennen. Maar je kunt Waarheid niet kennen want (ook) Waarheid (zoals Zijn en Bewustzijn) is een zijns toestand (die ik om die reden met een hoofdletter schrijf). Ze zijn onkenbaar, ergo de man weet overduidelijk niet waarover hij spreekt.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Verder vind ik dit onderwerp van een dusdanig basaal (banaal ) niveau, dat wie dit niet begrijpt helemaal niet met zelfkennis bezig is.

Ik word 'ik' in het aangezicht van de ander, omdat 'jij' een andere ik bent dan ik.
Zo werkt het ego in de wereld waarin we leven en waaruit zoiets als evolutie is voortgekomen. Evolutie zou simpelweg niet mogelijk zijn zonder 'ik en jij'.

Het ware zelf echter heeft geen relatie met deze wereld. Die is in zichzelf al'een: kennende leegte. Zelf-zelf verhouding.

Evolutie is een verzonnen wortel voor de neus..
Er is 'aanpassing'. Als omstandigheden kariger, en minder behoeftes vragen, zal wat een verloop van 'worden' ervaart ontwikkelde behoeftes in een verloop van overdracht achterwegen laten, omdat ze niet meer getriggert worden. (Leegte past zich zonder slag of stoot belangeloos aan..) Evolutie is een fabeltje.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Evolutie is een verzonnen wortel voor de neus..
Er is 'aanpassing'. Als omstandigheden kariger, en minder behoeftes vragen, zal wat een verloop van 'worden' ervaart ontwikkelde behoeftes in een verloop van overdracht achterwegen laten, omdat ze niet meer getriggert worden. (Leegte past zich zonder slag of stoot belangeloos aan..) Evolutie is een fabeltje.

Gelovigen ontkennen soms evolutie. Mensen die zelfkennis serieus nemen herkennen in evolutie oorzaak en gevolg.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Liefde zal zich niet reflecteren, liefde is een zijns toestand, die doet niks.

Bij de egomens werkt dat inderdaad zo.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gelovigen ontkennen soms evolutie. Mensen die zelfkennis serieus nemen herkennen in evolutie oorzaak en gevolg.

Gevolg heeft een oorzaak nodig, daar ontleent het gevolg z'n momentum aan..
Oorzaak heeft geen gevolg nodig, daarom kan het oorzakelijk zijn.
Daarom is het een never ending story om achter gevolgen aan te rennen (You never catch them.) En is het onmogelijk een oorzaak te achterhalen middels een gevolg..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Gevolg heeft een oorzaak nodig, daar ontleent het gevolg z'n momentum aan..
Oorzaak heeft geen gevolg nodig, daarom kan het oorzakelijk zijn.
Daarom is het een never ending story om achter gevolgen aan te rennen (You never catch them.) En is het onmogelijk een oorzaak te achterhalen middels een gevolg..

Ik heb niet geschreven dat je achter gevolgen moet aan rennen. Je schreef dat evolutie een fabeltje is. Dat soort zaken schrijven alleen gelovigen. Je quotes zijn er niet op vooruit gegaan sinds je bromance met Laurens.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je kunt in Waarheid zijn en Waarheid is te herkennen.

Hier houdt je 'gelovigen' een wortel voor de neus. Ik (Je) kan helemaal niet ergens 'in zijn, ergens in zijn (Waarheid in dit geval) is de een of andere conditionering.
Hoe kan Waarheid te herkennen zijn? Dat kan alleen als het aan bepaalde voorwaarden voldoet 'kenmerken' die overeenkomen met herinnering of geheugen, anders kan er geen herkennen zijn. Herkennen is een veranderlijke kwaliteit, de aard van leegte bv is onveranderlijk, maar kan alleen herkent worden door dat veranderlijke, kortom een symbiose..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Maar je kunt Waarheid niet kennen want (ook) Waarheid (zoals Zijn en Bewustzijn) is een zijns toestand (die ik om die reden met een hoofdletter schrijf). Ze zijn onkenbaar, ergo de man weet overduidelijk niet waarover hij spreekt.

Als ze onkenbaar zijn, hoe kan een subjectief verzinsel als taal dan überhaupt weergeven wat onkenbaar is? Dan ga je al uit van voorwaarden die overeenkomen met wat specifiek jouw ervaring is daarmee, en ervaringen zijn veranderlijk, dus het kan nooit het onveranderlijke an sich zijn, waar bekendheid mee is, want dat laat zich feitelijk nooit kennen.